Καπετάν Ακρίτα-Μαζαράκη: Πως έγινε η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 1912.

Ο Μακεδονομάχος Οπλαρχηγός
Καπετάν Ακρίτας,
Μαζαράκης-Αινιάν.

ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΗΓΟΥ
ΚΩΝ. ΜΑΖΑΡΑΚΗ-ΑΙΝΙΑΝΟΣ

(Καπετάν Ακρίτα)

ΠΩΣ ΕΠΡΟΛΑΒΑΜΕ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΓΑΡΟΥΣ

Μετά την διάβασιν του Λουδία, το Σώμα Προσκόπων συνεκεντρώθη εις Κουλακιάν και από εκεί απεστάλη έμπιστος λεμβούχος διά θαλάσσης εις την αποκεκλεισμένην Θεσσαλονίκην προς γνωστόν μας ομογενή, όστις και εφρόντισε να μας πληροφορήση ακριβώς περί της, εν Θεσσαλονίκη καταστάσεως του στρατού και των αρχών αίτινες συνεσκέπτοντο περί της παραδόσεως.

 Τας πληροφορίας δε αυτάς απέστειλα αμέσως προς το Γενικόν Στρατηγείον εις Γενιτσά.

Την 24ην Όκτωβρίου μετέβην εις Τεκελή ένθα την επομένην αφίκοντο διά πρώτην φοραν οι εν Θεσσαλονίκη πρόξενοι των Δυνάμεων διά να μεσολαβήσουν κατόπιν παρακλήσεως του Τούρκου Στρατηγού Χασαν Ταξίν, δια την παράδοσιν της πόλεως.

Την εσπέραν της 26ης αφίχθημεν μετά της 7ης Μεραρχίας εις το προάστειον της Θεσσαλονίκης «Μπαξέδες».

ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΩΝ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟΝ 1912-1913

Σώμα Προσκόπων Λοχ. Κωνστ. Μαζαράκη Αινιάνος 

(Από το οικογενειακόν αρχείον κ. I. Κ. Μαζαράκη-Αινιάνος. 

Νομάρχου Καστοριάς)

 I. Κ. ΜΑΖΑΡΑΚΗ ΑΙΝΙΑΝΟΣ

ΝΟΜΑΡΧΟΥ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ

 

 Τας παραμονάς του Βαλκανικού Πολέμου εγεννήθη η ανάγκη συγκροτήσεως ελαφρών τμημάτων που θα προπορεύονταν του τακτικού μας στρατου  και θα  δρούσαν στα νώτα του  αντιπάλου δια πληροφορίας κυρίως αλλά και διά καταστροφάς συγκοινωνιών και προετοιμασίαν του  εδάφους δι΄ εξεγέρσεως των εντοπίων ακόμη.

Συνεκροτήθησαν λοιπόν τα σώματα Προσκόπων (που όνομάστηκαν έτσι γιατί θα  προηγούντο της Στρατιάς) εξ εθελοντών κατα το πλείστον Μακεδονομάχων, υπό Αξιωματικούς ή ιδιώτας γνωστούς εκ της προτέρας των δράσεως στα Μακεδονικά βουνά, προορισμένα να εργασθούν ακριβώς στα ίδια εκείνα διαμερίσματα που υπηρέτησαν και κατά τον Αγώνα. 

Ούτω οι 

Alexander der Grosse. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ oder Цар Александър (bulg. & slavomak., Tsar Aleksandr)..

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ
Alexander Sohn Philipps.

MANFRED CLAUSS

GROSSE GESTALTEN DER ANTIKE 
Die Bilder und die Textformatierungen sind unsere Auswahl (Yauna),
 und nicht im Text enthalten.

Alexander: Bis an die Grenzen der Welt

Als Knabe von sechs Jahren erhielt Alexander griechisch Lehrer, die ihn vor allem mit dem Dichter der Griechei mit Homer, vertraut machten.
Sein Erzieher nannte ihi einen jungen Achill und brachte ihn früh dazu, sich mii dieser mythischen Heldenfigur des Trojanischen Krieges zu beschäftigen.
Seitdem war die «Ilias» das Lieblings buch Alexanders; auf seinen späteren Feldzügen legte er es sich sogar unters Kopfkissen. Speziell die Gestalt des Achill wurde ihm immer mehr zum Vorbild, wie er überhaupt im Mythos eine Realität erblickte und daraus schöpfte.

In dieser Hinsicht war der Makedone Alexander gewiss ein Grieche, 

denn die Griechen sahen den Menschen nicht auf sich selbst gestellt, 

sondern stets in einem höheren Zusammenhang,

 aus dem im letzten Grund auch seine entscheidenden Gedanken und Antriebe kamen.

Makedonien war, als Alexander im Jahre 356 V. Chr. geboren wurde, eine Mittelmacht, die ihre Grenzen nach allen Seiten verteidigen musste, gelegentlich aber auch erweiterte.

Alexanders Vater, Philipp II. (359336 v. Chr.), hatte erheblich zur Stabilisierung des Landes beigetragen, sodass Makedonien unter Alexander bereits zur Großmacht aufsteigen konnte. Alexander war der Zweitälteste Sohn Philipps, allerdings galt sein älterer Bruder aufgrund einer Behinderung nur bedingt als herrschaftstauglich.

Die Makedonische Könige
Philipp II und Alexander III.

Hellenistische Zeit: Die Kultur des Hellenismus.

Makedonische Kunst.
Hellenistische Zeit.
Mosaik aus der Grabstätte
Amphipolis in Makedonien.

Siegfried Lauffer
Kurze Geschichte der antiken Welt
1971
Die Bilder und die Textformatierungen sind unsere Auswahl (Yauna),
 und nicht im Text enthalten.

Die Kultur des Hellenismus.

Mit dem Alexanderreich und seinen Nachfolgestaaten begann für die griechische Kultur ein neues Zeitalter. 

Die enge Polis war überwunden, der ganze Orient stand den Griechen offen. 

Der Hellenismus, die Aus­breitung des Griechentums und seiner Kultur nach Osten, bedeutete den Beginn einer Weltkultur. 

Die gemeinsame hellenistische Kultur machte die Länder von der Ägäis bis zum Indus zu einer Einheit, die über die Staatsgrenzen hinwegging und die Völker miteinander verband.

An den Fürstenhöfen und in den Städten wurde Griechisch gespro­chen, die griechische Gemeinsprache, wie man sie nannte, die Koiné. 

 Sie war aus dem attischen Dialekt hervorgegangen und wurde überall verstanden. Sie war die Kanzleisprache der Monarchen, die Umgangs­sprache der Gebildeten, die Schriftsprache der Literatur.

 Aus Textfunden wissen wir, daß in Armenien die Stücke des Euripides bekannt waren, daß am Euphrat die Reden des Demosthenes gelesen wurden, daß in Afghanistan Regierungserlasse auf Griechisch veröffentlicht wurden. 

Manuskript in Koiné

Μακεδονικός Αγώνας. Ο Θάνατος του Παύλου Μελά με τα μάτια των συμμαθητών του γιού του.

Ο Ήρωας Παύλος Μελάς μετά τέκνων.

 Κ. ΠΕΝΤΑΓΙΩΤΗ

Μηνιαία Επιθεώρηση ΗΩΣ

1960 
(οι φωτογραφίες επιλογή Yauna) 

 ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ

Τα πρώτα γράμματα τα έμαθα στην Αθήνα, στο «Ελληνικόν Εκπαιδευτήριο, Δημητρίου Ν. Μακρή». 

Τώρα μπορώ να καταλάβω πόση πατριδολατρεία έκρυβε μέσα του ο εξαίρετος εκεινος Λυκειάρχης, που τόνιζε πως το Εκπαιδευτήριό του ήταν «Ελληνικό» γιατί, τώρα τελευταία έμαθα πως είχε γεννηθεί στην υπόδουλη Ελλάδα έτσι ένιωθε πιο ζωηρή την ανάγκη να σημειώσει με χρυσά φανταχτερά γράμματα στην επιγραφή της εξώπορτας, την εθνικότητα: «Ελληνικόν»!

Στις αρχές του αιώνα μας το Σχολείο αυτό στεγαζόταν σ’ ένα μονόροφο κτίριο, εκεί που βρίσκεται σήμερα η Κτηματική Τράπεζα, αντίκρυ στην  Οδον Ιωάννου Πεσματζόγλου, η, καθώς λεγόταν τότε, του Παρθεναγωγείου, παίρνοντας όνομα από το γειτονικό Αρσάκειο.

Στο «Εκπαιδευτήριον Μακρή» πατριώτες καλοί — οι δάσκαλοι μας — μοχθούσαν να μας δώσουν να καταλάβουμε τι θα πεί Πατρίδα, τι είναι Ελλάδα και είμαστε γεμάτοι περηφάνεια καθώς μαθαίναμε πως εμείς που είμαστε Ελληνόπουλα, διαφέραμε από τ’  άλλα παιδιά του κόσμου όλου. θυμάμαι πάντα από κείνα τα χρόνια, πως ο «διδάσκαλος Ωδικής» που λεγόταν Καυταντζόγλου, επάσχιζε μ’ ένα βιολί να μας μαθαίνει πατριωτικούς σκοπούς κι ήτανε γεμάτος ευτυχία κι  ανέμιζε το δοξάρι του χαρούμενα και ρυθμικά καθώς χαλάγαμε τον κόσμο τραγουδώντας για την Ελλάδα:

«Την Ήπειρο, Μακεδονία, τη Θράκη 

κι  όλα τα νησιά και τη Μικρά είχες  Ασία,

 στην Πόλη θρόνο Βασιλιά...»

Μακεδονικός Αγώνας. Ίωνος Δραγούμη: ο θάνατος του παληκαριού.

Ο αθάνατος ήρωας Παύλος Μελάς
(Θεόφιλος)

 ΙΩΝΟΣ ΔΡΑΓΟΥΜΗ

Μηνιαία Επιθεώρηση ΗΩΣ

1960

Ιων Δραγούμης

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ

...Ο χειμώνας ήρχουνταν βαρύς από πάνω.
Από την Ελλάδα, αφήνουν το Μίκη Ζέζα χωρίς βοήθεια, ενώ τους παρακαλεί κάθε μέρα να του στείλουν και τους αρχηγούς που του έταξαν και τα όπλα, γιατί βλέπει πως ένας άνθρωπος, και σιδερένιος αν είναι, μόνος δεν μπορεί να τα προφθάση όλα. 

Κάποτε, πριν έλθη, πίστευε πως στο χέρι του ήταν να κάμη μόνος ό,τι έπρεπε να γίνη. 
Η κούραση πλακώνει που και που την ψυχή του τώρα. 
Βάλσαμο του πόνου είναι η θύμηση μονάχα του σπιτιού του και τα γράμματα από κει, που τον εγκαρδιώνουν.
 

Η ιστορική φωτογραφία,
που τράβηξε  στα 1902 ο Παύλος Μελάς
την ήμερα που θα φευγε ο Ιων Δραγούμης
ως υποπρόξενος για το Μοναστήρι. 

Ο πατέρας του Στέφανος Δραγούμης του δίδει
οδηγίας και συστατικάς επιστολάς