Τουρκοκρατούμενη Μακεδονία: Η Ελληνική Μητρόπολη του Νευροκοπίου-Goze Deltschev- Гоце Делчев(1870-1908)

Το ελληνικό σημερινό  Νευροκόπι λεγόταν παλαιότερα Ζίρνοβο, 
μετέπειτα Κάτω Νευροκόπι 
και σήμερα καταχραστικά μόνο Νευροκόπι.
Το πραγματικό Νευροκόπι μετονομάστηκε σε Gotse-Deltsev, Гоце Делчев.

                                                                                                                                                          Στάθη Χρ. Κουζούλη,
                                                                                                                                    «ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ»

Η ΕΠΑΡΧΙΑ ΝΕΥΡΟΚΟΠΙΟΥ 

Τοπογραφικά

Θέση:

Το Νευροκόπι πολιτικά ήταν υποδιοίκηση (Καζάς), 
υπαγόμενη στη διοίκηση (Σατζάκ) Σερρών,
η οποία με τη σειρά της υπαγόταν στο Νομό (Βιλαέτ) Θεσσαλονίκης,
έναν από τους τρεις Νομούς της Μακεδονίας (Μοναστηριού και Σκοπίων οι δύο άλλοι Νομοί).

Εκκλησιαστικά ήταν Επαρχία που ανήκε στην τρίτη στήλη και κατείχε την 69η σειρά του Συνταγματίου του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Όρια:

 Η Επαρχία αυτή είχε στα βόρειά της τη Ροδόπη, στα νότια την Επαρχία Σερρών, από την οποία χωριζόταν με το Καρά Δάγ (κλάδο του Ορβήλου όρους), στα Ν.Α. την Επαρχία Δράμας και στα δυτικά την Επαρχία Μελενίκου, από την οποία χωριζόταν με τον Όρβηλο (Πιρίν, τουρκιστί).

Περιλάμβανε δύο τμήματα:

Βουλγαρική Εξαρχία στη Μακεδονία. Η ιστορία του Σχίσματος στη Πλεύνα-Πετρούσα Δράμας.

 Φ. Τριάρχη

 " Η Ιστορία της Δράμας"

εκδόσεις ΕΣΠ.

Το χωριό  Πετρούσα Δράμας λεγόταν παλαιά Πλεύνα, και μ΄ αυτό το όνομα φέρεται στα διάφορα έγγραφα του Μακεδονικού Αγώνος.

Οι κάτοικοι ήταν όλοι Έλληνες στην καρδιά και  στο πνεύμα και  κανείς ποτέ του δεν σκέφτηκε ότι ήταν δυνατον να μην είναι Έλλην ή ν' αλλάξει εθνικότητα.

Κυριαρχούσε όμως ή αγραμματοσύνη με την φτώχεια, οί δίδυμες αδελφές που καταδυναστευαν τοτε τις μεγάλες αγροτικές μάζες της περιοχής Δράμας.

Μαζί με την ελληνική γλώσσα μιλιόταν και  ή τουρκική, καθώς και  ένα κράμα από ελληνικές, τουρκικές και  παραφθαρμένες σλαβικές λέξεις, που χρησίμευε για την συνεννόηση των με τους Σλάβους και  Βουλγάρους εργάτες και  ποιμένες, που κατέβαιναν προς την Δράμα και δούλευαν σαν σκλάβοι στα χωράφια Τούρκων και  Ελλήνων.

ΜΕΤΑ ΤΟ 1821

Μετα την επανάσταση του 1821 άρχισαν να καταφθάνουν ατο χωριό διάφορες Ελληνικές οικογένειες που ζούσαν άλλοτε σε περιοχές της Μακεδονίας που  επαναστάτησαν και  καταδιώκονταν από τους Τούρκους.

Έτσι έφθασαν οι οικογένειες των Μαδεμλήδων άπό τα Μαδεμοχώρια της Χαλκιδικής, των Παπαθανάσηδων από τον Όλυμπο, των Βαλαβαναίων από των Ήπειρο και  άλλες.
Έν τω μεταξύ τα χρόνια κυλούν.

Πλησιάζουμε στά γεγονότα του Βουλγάρικου σχίσματος (1870).
Οι πρώτοι Βούλγαροι προπαγανδιστές έχουν ξεχυθεί στά χωριά τής Μακεδονίας και  κηρύσσουν την από το Πατριαρχείο. 

Ή προπαγάνδα  καλύπτεται ακόμα κάτω άπω τον μανδύα της θρησκείας.

Συκοφαντούσαν στους απλοϊκούς χωρικούς, τον Πατριάρχη, τον  Μητροπολίτη, τους κληρικούς.