ΚΑΠΕΤΑΝ ΡΑΜΝΑΛΗΣ ΜΥΘΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ.

Ο καπετάν Ράμναλης Γιάννης υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους πολεμιστές του Μακεδονικού Αγώνα. Γεννήθηκε στο χωριό Ράμνα-Λαγκαδά το 1885.

Γαλουχήθηκε από νεαρά ηλικία από τους ευσεβείς γονείς με τα νάματα των Ελληνοχριστιανικών ιδεωδών.

Από εφηβική ηλικία οραματιζόταν την απελευθέρωση από την τυραννία της τούρκικης βαρβαρότητας και της σλαβικής επιβουλής. Το 1903 μπήκε στο αγώνα και σχηματίζει ένοπλο σώμα από Μακεδόνες του Λαγκαδά Θεσσαλονίκης, Χαλκιδικής και των γύρω χωριών.

Οι πρώτοι που έσπευσαν στην φωνή της Πατρίδας ήταν οι:

Δριμλής Χ., Τζελίλης Α., Στεργίλης Δ., Μαυροβουνιώτης Α., Κάρτας Γ., Μπούμπης από τον Δρυμό, Γκουντής από τα Λαϊνά, Παπαρδέλης Δ. από Μελισσοχώρι, Ραμινάτος Γ., Παπαδόπουλος Λ. από τα Λαϊνά και πολλοί άλλοι.

Το σώμα αυτό, υπό την ηγεσία του καπετάν Ράμναλη, έγινε ο φόβος και ο τρόμος των Τούρκων και των Βουλγάρων της περιοχής Λαγκαδά.

Ήρθε σε πολλές μάχες με τον Τούρκικο στρατό και τους Βούλγαρους κομιτατζήδες οι οποίοι είχαν ορμητήριο το χωριά Ζάροβα.

Στο χωριό αυτό φονεύθηκαν από την ομάδα κρούσης του Καπετάν Ράμναλη τρείς επικίνδυνοι εξωμότες-προδότες και σαν συνέπεια της ενέργειας αυτής ήταν να παραλύσει ή Βουλγάρικη προπαγάνδα.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι κανένα από στα γύρω χωριά:
Σωχός, Βύσσων, Ζάροβα, Αϊβαλί, Μπαλάφτσε, Γκιουβέσνα όπως και στην πόλη του Λαγκαδά δεν μπόρεσε το Βουλγαρικό κομιτάτο να ιδρύσει σχολεία και εκκλησίες παρόλο που διέθετε άφθονα χρήματα χορηγούμενα από το Πανσλαβικό κομιτάτο της Ρωσίας.

Τον Ιούλιο του 1908 με την ανακήρυξη του Τούρκικου συντάγματος παρουσιάστηκε στις Τουρκικές Αρχές.


ΔΡΑΣH ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑ ΤΟ 1908.

Μετά την καταγραφή των Ελληνικών ανταρτών και των Βουλγάρικων κομιτατζήδων οι Τουρκικές Αρχές έδειξαν στην αρχή ανοχή.

Μετά από λίγο όμως άρχισαν να τους καταδιώκουν και να συλλαμβάνουν. Αναγκάστηκε τότε ο καπετάν Γιάννης να καταφύγει στην Θεσσαλονίκη στο σπίτι του Έλληνα δικηγόρου Παπαγεωργίου Φιλώτα.

Ο Παπαγεωργίου ήθελε να το εισαγάγει στην Σχολή Ευελπίδων αλλά ο Ράμναλης δεν ήξερε καλά ελληνικά!!
Στον Βαλκανοτουρκικό πόλεμο το 1911, ίδρυσε νέα ένοπλο ομάδα κατόπιν εντολής του Ελληνικού Προξενείου με τους παλιούς οπαδούς του και τον ριψοκίνδυνο δάσκαλο του Δρυμού Αριστείδη Ιατρίδη.

Το σώμα υπό την ηγεσία του καπετάν Γιάννη έδρασε πολυτρόπως κατά των Τούρκων σκοτώνοντας τον μισέλληνα Τούρκο Μπέη Τόρ-Τόπην και τιμώρησε παραδειγματικά εξωμότες που υποδείκνυαν στις Τούρκικες Αρχές τις κινήσεις των ανταρτών, όπως στην Μπωλέφτσαν, Μελισσοχώρι και Λαγαδά.

Μετά την κήρυξη του Ελληνοτουρκικού πολέμου, στην μάχη των Γιαννιτσών και κατόπιν εντολής του Προξένου Ρέντη, οι αντάρτες του προέβησαν στην καταστροφή τ ων τηλεφωνικών γραμμών Θεσσαλονίκης-Κωνσταντινούπολης σε πολλά σημεία.

Η ομάδα του καπετάν Γιάννη μαζί με τα σώματα των οπλαρχηγών Μπινόπουλου, Παπακώστα και Γαλανόπουλου απελευθέρωσαν την Βόρεια Χαλκιδική μετά από μάχες στα χωριά Ελρή-Μπουτζάκ και Παπαρούδα.

Σημαντική ήταν η συμβολή του καπετάν Γιάννη Ράμναλη και της ομάδας του και προτού έρθει η Β΄ Μεραρχία του ελληνικού στρατού του Στρατηγού Κακήρη, στην επιτυχή αντίσταση ενάντια στην Μεραχία του αρχικομιτατζή Δαμπαλάκωφ την 26ην Οκτωβρίου 1912 καταλαμβάνοντας το στενό Δερβένι όταν ακριβώς ο νικηφόρος ελληνικός στρατός έμπαινε στην Θεσσαλονίκη.

Κατά τη 2αν Δεκεμβρίου 1912 μεταβαίνει στην πατρίδα του Ράμνα έφιππος όπου έγινε και το γνωστό επεισόδιο με την φοράδα του που την έκλεψε ο αρχικομιτατζής Δαμπαλάκωφ.
Κατά την κήρυξη του Ελληνοβουλγαρικού πολέμου ο καπετάν Ράμναλης με 10 Μακεδονομάχους έλαβε μέρος στην εκκαθάριση του εσωτερικού της Θεσσαλονίκης από τον Βουλγάρικο στρατό στην περιοχή Αγίας Σοφίας όπου με χειροβομβίδες φόνευσε πολλούςς.
Πήρε μέρος και στην ιστορική μάχη του Λαχανά όπου με άλλα σώματα όπως του καπετάν Κόρακα, Παπακώστα, Μπινόπουλου, ομάδα Ιατρίδη και Γιαγκλή έδειξαν απαράμιλλο θάρος και γενναιότητα.

Ο Γιάννης Ράμναλης τιμήθηκε από την ηγεσία του Ελληνικού στρατού με τον βαθμό του Ανθυπολοχαγού.

Μετά το τέλος του πολέμου 1912-1913 ασχολήθηκε με την γεωργία στα Λαγκαδίκια όπου ίδρυσε νερόμυλο.

Το έτος 1923 ο ληστής Χρ. Ματάρας από την συμμορία του Τζατζά τον δολοφόνησε για να του πάρει τα χρήματά του.

Η πατρίδα σε ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης έστησε ανδριάντα στη πόλη του Λαγκαδά την 2αν Απριλίου 1966.

ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ.

(Αποσπάσματα από το βιβλίο του Αγγέλου Ανεστόπουλου ‘ Ο Μακεδονικός Αγών’.)