Mακεδονική Παράδοση Καλής Βρύσης: «Αναστάσιμη» δέηση στον Βάκχο

Αναδημοσίευση από την Δραμινή εφημερίδα seven, dramanews,

Στην αρχαιότητα ήταν μια τελετή λατρείας στο θεό Διόνυσο.

Με την πάροδο των χρόνων όμως, το έθιμο, προσαρμόστηκε στην
ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία.

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος αναβιώνει στη Καλή Βρύση της Δράμας,το έθιμο της λιτανείας, το οποίο έχειτις ρίζες του στην αρχαιότητα,

Πραγματοποιείται την πρώτη Πέμπτη μετά το Πάσχα

Όλοι οι κάτοικοι του χωριού που βρίσκεται 25 χλμ περίπου δυτικά της Δράμας, στους πρόποδες του όρους Μενοικίου από νωρίς το πρωί της Πέμπτης, υπό τους ήχους των παραδοσιακών οργάνων και ψάλλοντας αναστάσιμα τροπάρια ξεκινούναπό
την εκκλησία της Καλής Βρύσης για να διασχίσουν όλο τον κάμπο και να καταλήξουν στον Άγιο Γεώργιο। Ένα εκκλησάκι πάνω σ’ ένα καταπράσινο πλάτωμα, ανάμεσα σε ρεματιές και με θέα τον κάμπο της Δράμας. Εκεί, ανάμεσα στα υπεραιωνόβια πλατάνια και τα τρεχούμενα νερά, συνεχίζουν οι κάτοικοι τογλέντι τους μέχρι αργά το βράδυ.

Της πομπής προπορεύεται η «κουδούνα», ένα πέταλο απροσδιόριστης χρονολογίας κρεμασμένο σε μια βέργα, το οποίο χτυπούν ρυθμικά καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής δύο κάτοικοι του χωριού που το κουβαλούν.

Όπως μας είπαν οι κάτοικοι της Καλής Βρύσης, την «κουδούνα» τη βρήκαν έτσι απ’ τους παππούδες τους, χωρίς να γνωρίζουν πότε φτιάχτηκε!!!!


Τα κυριότερα στοιχεία της λιτανείας, που προσδιορίζουν την άμεση σχέση της, με το έθιμο της λατρείας του θεού Διόνυσου, είναι οι δύο στάσεις της πομπής στις δύο «τούμπες»
(μεγάλη και μικρή),
που στην αρχαιότητα ήταν λατρευτικοί χώροι του θεού Διόνυσου,,

Να σημειώσουμε ότι στη μικρή τούμπα έχει ανακαλυφθεί μετά από επισταμένη αρχαιολογική έρευνα, ένα αρχαίο ιερό που εκτιμάται ότι είναι του θεού Διόνυσου,

Εξάλλου, κατά την αρχαιότητα, αλλά και κατά τους νεώτερους χρόνους η ευρύτερη περιοχή της Καλής Βρύσης, ήταν κατάφυτη με αμπελώνες και οι κάτοικοι, γεωργοί ως επί το πλείστον, έτρεφαν ιδιαίτερη εκτίμηση στο πρόσωπο του Βάκχο,


Σήμερα στις δύο τούμπες υπάρχουν δυο μικρά εκκλησάκια για να ανάβουν οι κάτοικοι τα κεριά τους.

Τα εκκλησάκια τα έφτιαξαν οι ίδιοι,πριν λίγα χρόνια.
Η πομπή όμως, σ τ α μ α τ ο ύ σ ε στους δύο αυτούς χώρους και όταν δεν είχαν γίνει τα εκκλησάκια!!!!!!
«Σταματούσαμε στις δύο τούμπες και ανάβαμε τα κεριά μας πάνω στα βράχια», μας είπαν οι ηλικιωμένοι κάτοικοι της Καλής Βρύσης.

Οι ρίζες του εθίμου αυτού λοιπόν, βρίσκονται στα χρόνια της Διονυσιακής λατρείας και ήταν μια μορφή δέησης των κατοίκων, στον θεό τους, με την οποία ζητούσαν την ευλογία του, την άνοιξη, πριν αρχίσουν την καλλιέργεια των αγρών,
Το έθιμο αυτό συνεχίστηκε στους χριστιανικούς χρόνους και προσαρμόστηκε στην σημερινή Ορθόδοξη Χριστιανική θρησκεία,
Στο πλάτωμα μάλιστα του Αϊ-Γιώργη, που καταλήγει η πομπή, γίνονταν και αγώνες ελληνορωμαϊκής πάλης, ανάμεσα σε ερασιτέχνες παλαιστές-κατοίκους της γύρω
περιοχής.