Πύργοι Δράμας. Ένα καθαρά Ελληνικό Μακεδονικό χωριό.

ΤΟ ΧΩΡΙΟ TΩΝ ΑΓΝΩΝ.  
TO ΠΡΟΠΥΡΓΙΟ ΤΩΝ ΠΥΡΓΩΝ ΔΡΑΜΑΣ.

Είναι ένα ακόμη καθαρά ντόπιο σλαβόφωνο μακεδονικό χωριό στον Νομό Δράμας.

Βρίσκεται κάτω από το Χιονοδρομικό Κέντρου Φαλακρού.
 
Πλησίον των Πύργων υπάρχουν βυζαντινοί-μεσαιωνικοί οικισμοί Κόντσεν,  Γράντσεν,Σέλιστι. 

Υπάρχουν και πάρα πολλά άλλα αρχαιολογικά ευρύματα, δυστυχώς ανεκματάλλευτα.

 Η παρακάτω αφήγηση από τον Φώτη Τριάρχη.

     Ανηφορίζοντας από την Πετρούσα προς το Μποζ-Ντάγ (Φαλακρό) θά συνάντηση κανείς τους Πύργους.

Στα χρόνια του Μακεδόνικου Αγώνος λεγόταν Πουμπλίτσι.

    Μια χούφτα Έλληνες οι κάτοικοι του, άλλα   Έλληνες γιομάτοι πίστη και άδάμαστη ορμή.

Σ' όλα τά χρόνια του αγώνος δεν λύγισαν και άγρυπνοι πάντοτε δεν άφησαν ποτέ να μολύνει τό χωριό τους τό Βουλγαρικό μίασμα.

Μόνοι και απομονωμένοι στο βουνό, χωρίς ελπίδα βοήθειας από πουθενά, στάθηκαν απόρθητο προπύργιο του Ελληνισμού. 

Ένα φράγμα στην λυσσαλέα κάθοδο τών Βουλγάρων κομιτατζήδων προς τις πεδινές περιοχές της Δράμας.

Ηγέτης του αγώνος στο χωριό ό Παύλος Στοϊμένου.

 Ατρόμητος και αποφασιστικός, διηύθυνε τους συγχωριανούς του στον αγώνα αυτόν με επιτυχία.

Γύρω του όλο τό χωριό συσπειρωμένο.

 Πρωταγωνισταί στον αγώνα οί ακόλουθοι κατ' αλφαβητική σειρά.

1.- Βαλκάνης Γεώργιος

2.- Βαλκάνης Δημήτριος

3.- Γερασίμου /Άγγελος

4.- Γερασίμου Θεόδωρος

δ.- Γερασίμου Κωνσταντίνος

6.- Γιάγκου Αθανάσιος

7.- Γιάγκου Δημήτριος

8.- Γιάγκου Κωνσταντίνος

 9.- Καλτσάμης Αθανάσιος

10.- Καλτσάμης Γεώργιος

11.- Καλτσάμης Δημήτριος

12.- Καλτσάμης Χρήστος

13.- Κασάπης Δημήτριος

14.- Κασάπης Κωνσταντίνος

15.- Κούζας Ιωάννης

16.- Μπούκας Σωτήριος

 17.- Παραλής "Αγγελος

18.- Παραλής Γεώργιος

19.- Παραλής Ιωάννης

20.- Στοϊμένου Αναστάσιος

21.- Στοϊμένου Ιωάννης

22.- Στοϊμένου Κωνσταντίνος

23.- Τσάνης Δημοσθένης 24.- Τσαούσης Ιωάννης

25.- Τσαπαράζης "Άγγελος

Μαζύ τους πρωτοπόρος στον Αγώνα και ο σεβάσμιος ιερέας του χωριού παπα-Χρήστος.

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΠΑΛΞΗ

Η προσπάθεια διεισδύσεως τών Βουλγάρων στους Πύργους ποτέ δεν σταμάτησε.

Ή επίκαιρη θέση του αποτελούσε τό μαγνητικό δέλεαρ στους σκοπούς τών Βουλγάρων Κομιτατζήδων.

Άλλά οί ατρόμητες ψυχές τών κατοίκων έκαναν αδύνατη τήν βιαία υποταγή του.

Γιαυτό ακολουθήθηκε ή πλαγία μέθοδος.

    Στα 1902 προσπαθούν να παρασύρουν τον Δημήτριο Καλτσάμη καΐ νά τον χειροτονήσουν σχισματικό  ιερέα τών Πύργων.

 Αυτός όμως τά αναφέρει όλα στον αρχηγό Παύλο Στοϊμένου.

Ό κίνδυνος απεφεύχθη άλλά μόνο γιά λίγο. Τό χωριό στερείται εφημερίου και από στιγμή σέ στιγμή μπορεί νά έξαποστείλουν ώς ιερέα κανένα σχισματικό.

    Άμέσως οί Γερασίμου Αγγελος, Στοϊμένου Κωνσταντίνος και Γερασίμου Κωνσταντίνος μεταβαίνουν στον Μητροπολίτη Δράμας Χρυσόστομο και του εξηγούν τήν κατάσταση.

    Ό άξιος εκείνος ιεράρχης αντελήφθη τον κίνδυνο. Χειροτονεί ιερέα ενα δραστήριο-αγωνιστή και καλό χριστιανό τον Χρήστο Παπα-χρήστο και τον τοποθετεί στους Πύργους.

    Ό νέος κληρικός αρχίζει αμέσως με ενθουσιασμό τό έργο του.

Στέκεται στυλοβάτης τών αγωνιστών και θεμελιώνει τήν εκκλησία του χωριού.

    Ή εκκλησία άποπερατώθη και ένεκαινιάσθη στίς 5 Όκτωβρίου 1905.

ΕΝΑΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΗΣ

  

   Αξιοσημείωτη είναι και μιά άλλη ύπουλη προσπάθεια διεισδύσεως τών Βουλγάρων.

    Απέστειλαν κάποιον νεαρό Βούλγαρο νά έργασθή σαν εργάτης στους Πύργους.

Αυτός επέτυχε νά νυμφευθή στις 2.11.1900 τήν κόρη του Κασάπη Γεωργίου, κατοίκου Πύργων.

Έτσι ρίζωσε στο χωριό.

Σιγά σιγά άρχισε νά προπαγανδιζει υπέρ της Εξαρχίας και νά ένημερώνει με σοβαρές πληροφορίες τον βούλγαρο άρχικομιτατζή Πανίτσα πού'τριγυρνούσε στά γύρο υψώματα.

    Παρ' όλες τις συστάσεις του πενθερού του και των συγγενών της γυναίκας του, καθώς και τών Ελλήνων αγωνιστών, νά σταματήση το ανθελληνικό του εργο, αυτός άπεθρασύνετο κάθε μέρα και περισσότερο.

 Άπειλούσεν όλους ότι σέ λίγο οί Κομιτατζήδες θα  τους έχουν δολοφονήσει αν δεν προσχωρήσουν στην Εξαρχία.

Ήταν αμετανόητος.

   Τότε μέ μεγάλη τους λύπη αναγκάστηκαν ό Παύλος Στοϊμένου και ό Βαλκάνης Γεώργιος τον Ιανουάριο του 1906, τήν ώρα πού γύριζε από μιά μυστική του επαφή μέ τους Βουλγάρους Κομιτατζήδες, νά τον εκτελέσουν.

ΑΜΟΛΥΝΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

   'Αλλά άπειρες είναι οί περιπτώσεις για τήν δημιουργία εστω και ελαχίστων έξαρχικών στους Πύργους. 

Γνωρίζοντας τήν απελπιστική φτώχεια του χωριού, έζώδεψαν άφθονο χρυσάφι γιά νά δωροδοκήσουν Πυργιώτες νά προσχωρήσουν στήν Εξαρχία. 

'Αλλά προσέκρουσαν στον γρανίτη της Ελληνικής πίστης των.

    Προσπάθησαν πλούσιοι Έξαρχικοι άλλων χωριών νά συνάψουν μέ Πυργιώτες πνευματική συγγένεια (κουμπαριά) αλλά δέν τό κατώρθωσαν.

Οί Πυργιώτες στέκονται αμόλυντοι, περήφανοι, αδάμαστοι, καθαρόαιμοι Έλληνες.

ΜΑΧΗΤΑΙ ΤΟΥ ΑΓΩ NO Σ

     Τμήματα ένοπλων Πυργιωτών ενίσχυαν τους Έλληνες άλλων χωριών.

    Χαρακτηριστική είναι ή περίπτωση εκτελέσεως από τον Παύλο Στοϊμένου, τό 1904, βουλγαρίζοντος προεστού της Πετρούσης πού είχε καταστεί πολύ επικίνδυνος και υπαίτιος δολοφονιών Ελλήνων.

    Μετά τό 1906 μέ τήν ενίσχυση του Ελληνικού Προξενείου Καβάλας και του Στυλιανού Μαυρομάτη (Μαυρομιχάλη) οί Πύργοι έξωπλίσθησαν και έγιναν τό διαμετακομιστικό κέντρο τών όπλων πού έφθαναν στήν Πετρούσα γιά νά προωθηθούν στά μακρυνώτερα ελληνικά χωριά.

    Πολύτιμη ή συμβολή τών Πύργων στον Μακεδόνικο ν Αγώνα μά πάνω άπ' όλα πιο πολύτιμη, πιο ωραία, πιο υπέροχη ή αγνότητα των.

Παρέμεινε τό χωριό αυτό απαραβίαστο γιά τους Βουλγάρους. 

Ούτε ενας κάτοικος δέν προσχώρησε ουτε υπέκυψε στον Βουλγαρισμό, παρ' όλη τήν φτώχεια των, τήν απομόνωση των εκεί στά βουνά.

    Είναι ο μεγαλύτερος τίτλος τιμής αυτό τό κατόρθωμα των.