Το έτος 1917 διεπράχθηκε στην Δράμα ένα αποτρόπαιο έγγλημα.
Ένα πρωινό του 1917 από τα υπόγεια των Εκπαιδευτηρίων Δράμας 10 Μακεδόνες προύχοντες και προεστοί και ένας ιερωμένος ο Ιωακείμ Παπαϊωακείμ, αφού βασανίστηκαν επί πέντε σχεδόν μήνες, μεταφέρθηκαν ημιθανείς στην θέση "Τσομπάνκα", στην δυτική είσοδο της Δράμας, και αφού λογχίσθηκαν ρίχτηκαν στο εκεί ευρισκόμενο ξηροπήγαδο.
Τα ονόματα των σφαγιασθέντων:
(από Προσοτσάνη)
Χρ. Ζάμπας, Αβραάμ Χάλλας, Λάμπρος Στακέτας, Α. Καραγιάννης, Νικ. Σακκής, Α. Καραγεώργης, Νικ. Στεργίου, Αλεξ. Κωστής,(από Βώλακα)
Κ. Κούπτσιος, ο πατέρας του εθνομάρτυρα Άρμεν Κούπσιος,(από Καλλιθέα)
Γ. Κομβόκης.
(από Ξηροπόταμο)
ο ιερέας Ιωακείμ Παπαϊωακείμ.
Μετά την απελευθέρωση το 1918 τον Οκτώβριο παρουσία του Δημάρχου Δράμας γίνεται η εκταφή των σκελετών.
Το 1931 στήνεται Αναθηματική Στήλη στο σημείο σφαγής, με την αναγραφή των ονομάτων.
Το 1941 με την τρίτη έλευση των Βουλγάρων καταστρέφεται η στήλη και οργώνεται το χωράφι για να εξαφανιστούν τα ίχνη του εγλήματος.
Την Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010 με εντολή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Δράμας κ.κ. Παύλου γίνεται εκσκαφή για τη ανεύρεση του πηγαδιού το οποίο και βρέθηκε αυθημερόν.
Ο Σεβασμιότατος ανακοίνωσε ότι θα ενεργήσει ώστε, έστω και με καθυστέρηση 70 χρόνων, να δοθεί η προσήκουσα τιμή και αναγνώριση στους Μακεδόνες αυτούς ήρωες.
Οι περισσότεροι από τους σφαγιασθέντες ήταν στελέχη του Μακεδονικού Αγώνα.
Όλοι τους ήταν γνήσια τέκνα της Μακεδονίας επικηρυγμένα από το Βουλγάρικο Κομιτάτο
Οι προγραφές Ελλήνων Μακεδόνων από το Βουλγάρικο κομιτάτο το 1883.
Το λυπηρό ότι άλλοι "Μακεδόνες", ΑγιοΣτεφανίτες και Βουλγαρολάγνοι, συνεργάστηκαν με τις κατοχικές βουλγαρικές δυνάμεις και διέπραξαν αυτοί οι "Μακεδόνες" εγκλήματα εναντίον των αδελφών τους.
Στόχος τους από τότε:
Αλλοίωση της πραγματικής μακεδονικής συνείδησης, η οποία ήταν και θα είναι πάντα ελληνική.
Αλλοίωση της πραγματικής μακεδονικής συνείδησης, η οποία ήταν και θα είναι πάντα ελληνική.
Συγχωρούμε αλλά δεν ξεχνούμε.
Σαν φόρο ελάχιστης τιμής στον
Ιερέα Ιωακείμ Παπαϊωακείμ,
Μάρτυρα της εκκλησίας και του έθνους,
το άρθρο του κ.Γ,Κ.ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ,
από την εφημερίδα "Πρωινός Τύπος" Δράμας,
09.08.2008.
Ιερέα Ιωακείμ Παπαϊωακείμ,
Μάρτυρα της εκκλησίας και του έθνους,
το άρθρο του κ.Γ,Κ.ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ,
από την εφημερίδα "Πρωινός Τύπος" Δράμας,
09.08.2008.
Τα νέα στοιχεία, τα οποία περιήλθαν εις γνώση μας σχετικά με το μαρτυρικό τέλος του εθνομάρτυρα ιερέα Ιωακείμ Ιωακειμίδη, μας οδήγησαν στη σύνθεση του παρόντος άρθρου. Τα νέα στοιχεία διαλαμβάνονται στα πρακτικά των εξετάσεων μαρτύρων και στα πορίσματα της Διεθνούς Επιτροπής για την παραπομπή των εγκληματιών στο Διεθνές Δικαστήριο, εγκλήματα, τα οποία διεπράχθησαν από τους Βουλγάρους στην Ανατολική Μακεδονία κατά τα έτη 1916-1918.
Τα πρακτικά συντάχθηκαν στη γαλλική γλώσσα το 1919, εκδόθηκαν δε πρόσφατα μεταγλωττισμένα στην ελληνική γλώσσα από το Ιστορικό και Λογοτεχνικό Αρχείο Καβάλας με την επιμέλεια του άοκνου Προέδρου του, του Νικολάου Ρουδομέτωφ και με τίτλο «Τετράδια Βουλγαρικής Κατοχής - Ανατολική Μακεδονία 1916-1918, τομ. 2ος, Καβάλα 2008».
Σε πρακτικό του Μαρτίου του 1919 η Ασημένια Παπαϊωακείμ, σύζυγος του εθνομάρτυρα ιερέα Ιωακείμ αναφέρει ότι, ενώ η ίδια ασθενούσε από εξανθηματικό τύφο, Βούλγαροι κλείσανε το σύζυγο της σε γειτονικό δωμάτιο, όπου τον κτύπησαν και τον μαχαίρωσαν. Στη συνέχεια τον έριξαν αιμόφυρτο στο δωμάτιο όπου βρισκόταν και αυτή. Η πρεσβυτέρα δεν αναφέρεται στο μαρτυρικό του θάνατο και στη ρίψη του στο πηγάδι στη θέση Κουτούλοβο. Απλώς δηλώνει το τέλος του.
Ο Γεώργιος όμως Τσάρας, κάτοικος Ξηροποτάμου σε κατάθεσή του στην Επιτροπή το Μάρτη του 1919 αναφέρει τα ακόλουθα; «Ο ιερέας του χωριού μας Ιωακείμ Ιωακειμίδης φυλακίστηκε από Βούλγαρους στρατιωτικούς σε μια κάμαρα του σχολείου, γιατί ήταν άρρωστος. Ύστερα από μια εβδομάδα ο ιερέας πέθανε. Ακούσαμε ότι τον δολοφόνησαν οι Βούλγαροι και τον έθαψαν νύχτα. Μαζί με τον ιερέα του χωριού βρέθηκαν κι άλλα πτώματα σ' ένα πηγάδι.
Σε πρακτικό του Μαρτίου στο οποίο καταθέτουν οι: Κων/νος Βουλγούρης, Κων/ νος Αντωνίου; Νικ. Τέτοιος, Αθ. Τέτσιος και Χασάν Μπέης, κάτοικοι Ξηροποτάμου, αναφέρουν ότι η εκταφή των σκελετών έγινε τον Οκτώβριο του 1918 με την παρουσία του Δημάρχου Δράμας Δημητρίου Βάντση, ο οποίος και φωτογράφησε τους σκελετούς.
Οι ίδιο βεβαίωσαν ότι όλα τα θύματα που βρέθηκαν στο πηγάδι είχαν ευρωπαϊκή ενδυμασία και ότι έφεραν σημάδια από λογχισμούς. Ανάμεσα στα πτώματα υπήρχε και το πτώμα ιερέα με άσπρα γένεια. Τα πτώματα στη συνέχεια ενταφιάστηκαν σε λάκκο, αφού οι Βούλγαροι απείλησαν τους Ελληνες ότι θα είχαν σοβαρές συνέπειες, αν κοινολογούσαν το γεγονός. Το ίδιο βράδυ συνέστησαν στον ιδιοκτήτη του χωραφιού μέσω του Χασάν Μπέη να οργώσει το χωράφι του ισοπεδώνοντας το λάκκο της ταφής για να εξαφανιστούν τα ίχνη του εγκλήματος.
Σε άλλο πρακτικό του Απριλίου του 1918 ο Αντώνιος Καραγιάννης, ηπειρωτικής καταγωγής και κάτοικος Προσοτσάνης, καταθέτει ότι ανάμεσα στα εννέα πτώματα που ρίχτηκαν στο πηγάδι αναγνώρισε και το πτώμα του γιου του Ιωάννη, από τον οποίο, μετά τη δολοφονία του, οι δολοφόνοι αφαιρέσανε τη θήκη των τσιγάρων, η οποία έφερε σκαλισμένο στο εσωτερικό της το όνομα Καραγιάννης.
Το τελευταίο το επιβεβαίωσε ο Χασάν Μπέης, ο οποίος έμαθε από Βούλγαρο υπάλληλη, τον Pitko, ότι οι δολοφόνοι ήταν δυο Βούλγαροι χωροφύλακες και οτι ο ένας από τους δυο είχε μαζί του τη θήκη των τσιγάρων.
Σε άλλο πρακτικό του Νοεμβρίου του 1918 ο Χασάν Μπέης κατέθεσε ότι το νερό του χωριού, που προερχόταν από το πιο πάνω πηγάδι, έβγαζε άσχημη μυρωδιά και τα ζώα ακόμη αποφεύγανε να το πιούν.
Εντόπισε ίχνη αίματος και μια μυρωδιά απαίσια έβγαινε από το πηγάδι. Με τη βοήθεια καθρέφτη κατόρθωσε να διακρίνει στο βάθος του πηγαδιού ανθρώπινα πτώματα. Φοβούμενος ότι τα πτώματα ανήκαν σε Τούρκους, απευθύνθηκε στο Βούλγαρο Δήμαρχο του Ξηροποτάμου Athanase Yani, ο οποίος τον καθησύχασε λέγοντάς του: «Μείνε ήσυχος, δεν πρόκειται για ομοεθνείς σου, αλλά για Έλληνες».
Η έρευνα για την προσφορά του' εθνομάρτυρα ιερέα Ιωακείμ Παπαϊωακείμ δεν ολοκληρώθηκε. Θα συνεχισθεί. Νομίζω πως χρέος των τοπικών Αρχών είναι να τιμήσουν τη μνήμη και την προσφορά του ανεγείροντας καλαίσθητο μνημείο στον τόπο του μαρτυρίου του καθώς και των άλλων οκτώ μαρτύρων.
Η πρόταση αυτή δεν αποβλέπει στην αναζωπύρωση παθών και στην έξαρση μίσους, αλλά στην εκπλήρωση χρέους προς όλες εκείνες τις μορφές, οι οποίες όδευσαν εκούσια στο θυσιαστήριο για χάρη της θεόδοτης ελευθερίας, δώρου πολύτιμου και πολυπόθητου, παράγοντα δε καθοριστικού κάθε υψηλού επιτεύγματος.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ευχαριστώ θερμά τον εκλεκτό φίλο Νικόλαο Ρουδομέτωφ, άοκνο, αναστυλωτή της τοπικής ιστορίας, για την τιμητική προσφορά του αξιόλογου πονήματος «ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ 1916- 1918» που τόσο θαυμάσια επιμελήθηκε. Η προσφορά του είναι τεράστιας σημασίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου