Αφιέρωμα στους Σλάβους Έποικους της Μακεδονίας.
Για να μάθουν την πραγματική Μακεδονική Ιστορία. Σε λίγες μέρες ξεκινούν τα Διονυσιακά Δρώμενα στα Ντόπια Χωριά της Μακεδονίας.
Θα ξεκινήσουμε τις Αναρτήσεις με κείμενο από ένα καταπληκτικό βιβλίο: Οι Έλληνες και το Παράλογο.
Του E.R.Dodds (Σελ.78-79 ) Εκδόσεις Μ.Καρδαμίτσα 1978. .................. Οί Έλληνες πίστευαν στο Μαντείο των Δελφών όχι διότι ήσαν δεισιδαίμονες και μωροί άλλά έπειδή τούς χρειαζόταν αύτή ή πίστη.
Κι όταν μειώθηκε ή σπουδαιότητα των Δελφών, όπως έγινε στά έλληνιστικά χρόνια, ό κύριος λόγος δέν ήταν,
ύποψιάζομαι, πώς οί άνθρωποι είχαν γίνει περισσότερο
σκεπτικιστές (όπως πίστευε ό Κικέρωνας),
άλλά μάλλον έπειδή τώρα είχαν άλλους
πρόχειρους τρόπους γιά νά έξασφαλίζονται θρησκευτικά.
Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκε την Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010 το 3ήμερο συνέδριο
με θέμα «Τοπική κληρονομιά και ανάπτυξη»
που διοργάνωσε στο Δημοτικό Ωδείο Δράμας
το «Κέντρο Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ανατολικής Μακεδονίας».
Στο γενικότερο πλαίσιο του συνεδρίου ήταν να οροθετηθεί και να αναζητηθεί, πώς μέσα από την αξιοποίηση της τοπικής κληρονομιά μας μπορούμε ως φορέας να συνεισφέρουμε στην ανάπτυξη.
Όταν λέμε τοπική κληρονομιά δεν εννοούμε μόνο τα ήθη, τα έθιμα, τους χορούς, τα τραγούδια αλλά και τα φυσικά μνημεία, ιστορικούς τόπους, ποτάμια, σπήλαια και γενικότερα ότι μας κληροδότησε η φύση και οι πρόγονοί μας.
Μέσα από το συνέδριο, καταρτισμένοι σε διάφορα αντικείμενα επιστήμονες, προσπάθησαν να δώσουν απαντήσεις σχετικά με τη διαχείριση της τοπικής κληρονομιάς, την θέση της στη σύγχρονη κοινωνία, την εξέλιξή της, τη διασφάλιση του σεβασμού των πολιτιστικών αξιών και την αξιοποίησή τους σε οικονομικές και κοινωνικές δομές. Απώτερος σκοπός, η μετατροπή τους σε αναπτυξιακό εργαλείο, διασφαλίζοντας όμως τη αλώβητη ύπαρξη και αξία τους.
Το συνέδριο χωρίστηκε σε τέσσερεις θεματικές ενότητες που ήταν:
α) Η τοπική κληρονομιά και η κοινωνική και αναπτυξιακή διάσταση.
β) Για μα λειτουργική διασύνδεση πολιτιστικής κληρονομιάς και βιώσιμης ανάπτυξης.
γ) Τοπική κληρονομιά και διαχείριση.
δ) Πρακτικές αξιοποίησης της φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς.
Στο τέλος κάθε θεματικής ενότητας ακολουθούσε συζήτηση μεταξύ κοινού και εισηγητών.
Το θεωρητικό μέρος του συνεδρίου άρχισε το απόγευμα της Παρασκευής και τελείωσε το βράδυ του Σαββάτου.
Το πρωί της Κυριακής ακολούθησαν βιωματικά εργαστήρια.
Δύο ομάδες εργασίας επισκέφτηκαν, κατέγραψαν και έκαναν ουσιαστική προσπάθεια να ερμηνεύσουν πόρους και τόπους πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς.
Η πρώτη ομάδα ακολούθησε τη διαδρομή:
Παγονέρι, Βώλακα, Πύργοι, Πετρούσα και η δεύτερη:
Μοναστηράκι, Ξηροπόταμο, Προσοτσάνη, Σπήλαιο Αγγίτη, Καλή Βρύση, Πετρούσα.
Στην Πετρούσα λοιπόν πραγματοποιήθηκε το κλείσιμο του συνεδρίου με την κατάθεση των συμπερασμάτων, ιδεών και προτάσεων για την αξιοποίησή τους.
Επικεφαλής της πρώτης ομάδας ήταν ο Δρ. Οικονόμου Ανδρέας, Μαθηματικός και Ψυχολόγος, ενώ της δεύτερης ο Δρ. Νικολακάκης Γεώργιος, Αναπλ. καθηγητής του τμήματος Φιλοσοφικών & Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Το γενικότερο συμπέρασμα συνοψίζεται στην άποψη ότι η τοπική κληρονομιά μας είναι ακόμη παρθένα και αναξιοποίητη και μπορεί να αποτελέσει μοχλό ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής του νομού Δράμας.
Χρειάζεται όμως να ληφθούν οι κατάλληλες εκείνες πρωτοβουλίες επιχειρηματιών αλλά και φορέων της περιοχής (Αυτοδιοίκηση, Συνεταιρισμοί, ΜΚΟ κτλ), ώστε να δημιουργηθεί ένα πλέγμα και μείγμα πρωτοβουλιών και δράσεων που θα συμβάλλει στην αειφόρο ανάπτυξη.
Στο συνέδριο κατατέθηκαν πολλά παραδείγματα ανάπτυξης και αξιοποίησης άλλων περιοχών, οι εμπειρίες τους και τα αποτελέσματά τους.
Εναπόκειται σ’ εμάς ν’ αποφασίσουμε ποιες δράσεις θα αναπτύξουμε στην περιοχή μας.
Θέλουμε να δραστηριοποιηθεί η τοπική κοινωνία προς την σωστή κατεύθυνση, ώστε να ξεφύγουμε από το σημερινό τέλμα που βιώνουμε.
Τα πρακτικά του συνεδρίου θα προσπαθήσουμε να εκδοθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα, έτσι ώστε οι εισηγήσεις και τα συμπεράσματα να διαχυθούν και να γίνουν κτήμα όλων των Δραμηνών.
Το συνέδριο τίμησαν με τις εισηγήσεις τους είκοσι καταξιωμένοι επιστήμονες.
Ξεχωριστή θέση είχε η παρουσία τριών εισηγητών από ΜΚΟ.
Του Γερμανού Patrick Lehnes, Executive Director Interpret Europe, που ασχολείται πανευρωπαϊκά με την τοπική κληρονομιά, της κυρίας Lilijana Mahne από την Σλοβενία η οποία μας μετέφερε τις εμπειρίες από την χώρα της και του πρώην υπουργού Σταύρου Μπένου, που ως πρόεδρος του «Διάζωμα», αγωνίζεται για την διάσωση και ανάδειξη των αρχαίων θεάτρων σε όλη την Ελλάδα.
Το συνέδριο τίμησαν με την παρουσία τους
ο Μητροπολίτης Δράμας κ.κ. Παύλος,
ο Υφυπουργός κ. Χρήστος Αηδόνης,
ο πρώην Υπουργός κ. Μαργαρίτης Τζίμας,
ο αντινομάρχης Δράμας κ. Κώστας Καραβάς,
ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου και νεοεκλεγείς Δήμαρχος Δράμας κ. Κυριάκος Χαρακίδης,
ο νεοεκλεγείς Δήμαρχος Προσοτσάνης κ. Άγγελος Λύσσελης,
ο αντιδήμαρχος Δράμας και πρόεδρος του Δημοτικού Ωδείου κ. Γρηγόρης Παπαεμμανουήλ,
ο πρόεδρος των Πολυτέκνων Ν. Δράμας κ. Νίκος Σμολοκτός,
ο πρόεδρος της Αναπτυξιακής Εταιρίας Δράμας κ. Μανώλης Χατζόπουλος,
δημοτικοί και νομαρχιακοί σύμβουλοι,
πρόεδροι φορέων, συλλόγων (μέχρι και από Κέρκυρα),
εκπαιδευτικοί, μαθητές, φοιτητές και πλήθος κόσμου.
Ευχαριστούμε θερμά για την οικονομική στήριξη του συνεδρίου την Περιφέρεια ΑΜΘ,
τη Νομαρχία και το Επιμελητήριο Δράμας.
Επίσης τους Δήμους Προσοτσάνης και Νευροκοπίου,
τα Σφαγεία Στάικου,
τα μέλη και τους οργανοπαίκτες των Πολιτιστικών Συλλόγων Βώλακα,
Καλής Βρύσης,
Μοναστηρακίου,
Ξηροποτάμου,
Παγονερίου,
Πετρούσας,
Προσοτσάνης «ο Μέγας Αλέξανδρος»
και Πύργων
για τη θερμή υποδοχή των προσκεκλημένων μας, τους μπουφέδες με εδέσματα που ετοίμασαν και το φωτογραφικό υλικό που εκτάθηκε στο φουαγιέ του Δημοτικού Ωδείου κατά τη διάρκεια του συνεδρίου. Την κα Δωροθέα Παπαθανασίου, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αιγαίου
και τον κ. Παναγιώτη Ηλιάδη, κοινωνιολόγο, ψυχολόγο και δημοσιογράφο,
οι οποίοι βοήθησαν στη μετάφραση των δύο ξένων εισηγητών μας.
Τέλος, για την καθοριστική της συμβολή στην οργάνωση του όλου συνεδρίου,
την κ. Ευανθία Τζήμου και την ομάδα της.
Σε ένδειξη αναγνώρισης της πολύχρονης και καθοριστικής προσφοράς του στον Δραμηνό πολιτισμό, το «Κέντρο Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ανατολικής Μακεδονίας»,
ανακήρυξε τον Δρ. Φιλολογίας, τέως Δ/ντή Ερευνών του Κέντρου Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών,
κ. Γεώργιο Αικατερινίδη,
ισόβιο πρόεδρο της Επιστημονικής Επιτροπής, κατά τη διάρκεια του δείπνου της Παρασκευής 10-12-10, και του απένειμε τιμητική πλακέτα.
Για το Δ.Σ.
Ο Πρόεδρος Κέντρου Πολιτιστικής
Ανάπτυξης Αν. Μακεδονίας
Από την σφαγή στο Δοξάτο Δράμας 22 χρόνια μετά -οι Βούλγαροι δεν άλλαξαν την ποτέ την αιμοδιψή πολιτική τους
Στις 15 Ιουνίου 1917 η μόλις δύο ημερών κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου σπάει το καθεστώς της ευμενούς ουδετερότητας και κηρύσσει τον πόλεμο στην Αυστροουγγαρία, την Γερμανία, την Τουρκία και την Βουλγαρία.
Τον Μάιο του 1917 οι δυνάμεις της Αντάντ, της εγκάρδιας λεγόμενης συνεννόησης, είχαν αναγκάσει τον Κωνσταντίνο σε παραίτηση και στις 7 Ιουνίου μετέφεραν τον Ελευθέριο Βενιζέλο από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα με Γαλλικό καταδρομικό. Πριν ορκιστεί η κυβέρνηση Βενιζέλου στις 13 Ιουνίου, οι Γάλλοι έστειλαν εξορία στην Κορσική όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους (Μεταξά, Δούσμανη, Δραγούμη κ.λπ) ή τους έθεσαν σε κατ’ οίκον περιορισμό.
Οι Βούλγαροι, οι οποίοι κατείχαν την Ανατολική Μακεδονία από τον Αύγουστο του 1916 και είχαν προβεί ήδη σε απίστευτα έκτροπα εναντίον του Ελληνικού πληθυσμού, βάζουν σε εφαρμογή το σχέδιο εξόντωσης όλου του ανδρικού πληθυσμού από 16 ως και 60 ετών.
Η περιοχή εκτώπισης εκτίνεται από το Κάρνομπατ, τη Βάρνα και τη Σιλίστρα της Βουλγαρίας μέχρι το Γκόστοβαρ και το Κίτσεβο των Σκοπίων.
Από τις 21 Ιουνίου 1917 οι Βουλγαρικές αρχές αρχίζουν και συγκεντρώνουν τους Έλληνες κατά τετράδες στα προαύλια δημόσιων κτιρίων, τους καταγράφουν και τους οδηγούν, με την συνοδεία ισχυρών στρατιωτικών δυνάμεων στα τρένα, όπου τους στοιβάζουν μέσα σε άθλια βαγόνια και τους μεταφέρουν στην πόλη Σούμλα (Shumen) της ΒΑ. Βουλγαρίας.
Μέχρι τον Σεπτέμβριου του 1917 από το «κέντρο διανομής και διαλογής» πέρασαν περισσότεροι από 40.000 Έλληνες, ενώ συνολικά εκτοπίστηκαν 70.000 Έλληνες, από τους οποίους οι περισσότεροι βρήκαν φρικτό θάνατο στα πρώτα κάτεργα που στήθηκαν στην Ευρώπη του 20ου αιώνα.
Οι σύγχρονοι αυτοί είλωτες χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για την κατασκευή σιδηροδρομικών γραμμών, όπως η περιβόητη σιδηροδρομική γραμμή Γκόστιβαρ-Κίτσεβου-Οχρίδας.
Η θνησιμότητα στις τάξεις των Ελλήνων στην περιοχή αυτή είχε ξεπεράσει το 90%.
Σύμφωνα με την κατάθεση επιζήσαντος ομήρου, σε μια διαδρομή 130 χιλιομέτρων εργάζονταν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες 18.000 όμηροι. Από αυτούς δεν επέζησαν περισσότεροι από 1.200 άτομα.
Οι Βούλγαροι κράτησαν κατάλογο 58.000 εργασθέντων στην γραμμή αυτή, την οποία οι όμηροι αποκαλούσαν «γραμμή αίματος».
Επρόκειτο για το πρώτο συστηματικό σχέδιο εξόντωσης αμάχων στην Ευρώπη τον 20ο αιώνα και υπήρξε προάγγελος των ναζιστικών στρατοπέδων κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Από το Γκόστιβαρ και το Κίτσεβο επέστρεψαν μόνο μερικά ανθρώπινα ράκη, που πέθαναν μέσα στα επόμενα χρόνια λόγω των κακουχιών που πέρασαν κατά την διάρκεια της ομηρίας τους.
Οι επιζήσαντες όμηροι άρχισαν να επιστρέφουν τον Οκτώβριο του 1918, μετά την συντριβή του βουλγαρικού στρατού από τις ελληνικές και συμμαχικές δυνάμεις.
Η τύχη όμως και αυτών που έμειναν πίσω δεν ήταν καλύτερη.
Ένας προσχεδιασμένος από την βουλγαρική κυβέρνηση λιμός και μία επιδημία εξανθηματικού τύφου αποδεκάτισαν τους πληθυσμούς των Σερρών, της Δράμας και της Καβάλας, από τον Αύγουστο του 1916 ως και τον Σεπτέμβριο του 1918.
Πηγή: Η εισαγωγή από το βιβλίο του Βασίλη Κ. Κάρτσιου, Η γενοκτονία του Ελληνισμού της Ανατολικής Μακεδονίας κατά την βουλγαρική κατοχή (1916-1918), εκδόσεις Ερωδιός.
Τις τελευταίες μέρες γράφονται διάφορα για την επιστροφή των πολιτικών προσφύγων στην ΠΑΤΡΙΔΑ μας την Ελλάδα. Συμπτωματικά θυμήθηκα το ανεπανάληπτο ΟΜΗΡΙΚΟ λεξικό του κ. Κοφινιώτη και συγκεκριμένα μια φοβερή ονομασία, την οποία την παρεξήγησα στην αρχή.... ΤΟ ΝΟΣΤΙΜΟΝΗΜΑΡ.
Δεν μιλάμε για εκατομύρια μετανάστες που βλέπουν την ελληνική σημαία και κλαίνε.
Αναφερόμαστε σε πολέμιους της πατρίδας μας.....
Το ερώτημα μου σε αυτές τις κυρίες και κυρίους που γράφουν για πολιτικούς πρόσφυγες και παιδωμαζώματα, είναι αν έχουν συνειδητοποίηση τη σημαίνει πατρίδα...
Θέλουν όμως όλοι να γυρίσουν στο νόστιμον ήμαρ παρόλο που πολέμησαν το νόστιμον ήμαρ;
Τα παιδιά τους και εγγόνια τους ποιάΠΑΤΡΙΔΑ έχουν..
Ας αφήσουμε τα περι απώλειας ιθαγένειας κα εθνικότητας και τα παρελκόμενα. Ποιά είναι η ΠΑΤΡΙΔΑ και ΣΗΜΑΙΑ τους εκεί που ΖΟΥΝ ΑΚΟΜΗ;
ΘΑ ΑΛΛΆΞΟΥΝΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΣΗΜΑΙΑ;;;
Είναι η Ελληνική;;
Στην ΟΥΣΙΑ. ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙΝΟΣΤΙΜΟΝΗΜΑΡ.
Από το ΛΕΞΙΚΟΝΟΜΗΡΙΝΟΝ του κ. Ευαγγ.Κοφινιώτησελ 232 (Εκδ.ΜΠΑΥΡΟΝ) (το διάβασα το 1989, πολυτονικό)
H έκφραση «Νόστιμον Ήμαρ» συναντάται στην Οδύσσεια του Ομήρου. Είναι στον ένατο στίχο της ΑΆ Ραψωδίας, στο «Κάλεσμα της Μούσας…».
Εκεί, όπου περιγράφεται η περιπλάνηση του Οδυσσέα και των συντρόφων του, οι οποίοι στερήθηκαν από τον Υπερίωνα Ήλιο την γλυκιά μέρα του γυρισμού, το Νόστιμον Ήμαρ…
Η λέξη "νόστος" προέρχεται απο το ρήμα "νέομαι" που σημαίνει "φτάνω κάπου ευτυχώς " , η "γυρίζω πίσω στη πατρίδα μου" .
Το ουσιαστικό "νόστος" και κατ' επέκταση και το επίθετο "νόστιμος" ( π.χ. νόστιμον ήμαρ ) αναφέρεται στην "επιστροφή στη γενέθλια γή".
Η θεματολογία του νόστου είναι βαθειά αρχετυπική και διασώζεται, σε πολλές παραλλαγές. Εμείς εδώ θα προτιμήσουμε εκείνη,
της " γλυκιάς επιστροφής στα χρόνια της αθωότητας",
Εύγε!!!!!!!...... Ακούστε τι λέει ο ΆΝΘΡΩΠΟΣ, Δεν θέλουμε να φορτώσουμε στα εγγόνια και στα δισέγγονά τους τα εγκλήματα!!! των προγόνων τους, Δεν θέλουμε να βγάλουμε σκελετούς από την Ντουλάπα!!!!! Αυτή είναι η Μακεδονία μας.... ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΛΑΩΝ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ!!!!!!!
Στη χώρα των Ηδωνών, κατά τις μαρτυρίες αρχαίων συγγραφέων, υπήρχαν τα ακόλουθα ιερά:
α. Ιερό του θεού στο όρος Παγγαίο
Κατά τον Πλούταρχο το όνομα του το όρος το πήρε από τον Παγγαίο, που ήταν γιος του θεού Άρη και της Κριτοβούλης. Στα ομηρικά χρόνια ονομαζόταν Νύσσα και αργότερα Καρμάνιο. Οι πρώτοι κάτοικοι του ονομάζονταν Δερρίοπες, από τα δέρματα που φορούσαν και ζούσαν με το ψάρεμα και το κυνήγι, σημειώνει ο Πλούταρχος.
Προφανώς κατάλοιπο αυτού του τρόπου ενδυμασίας των Δερριόπων αποτελεί και η σκευή των δρώντων στο
Μοναστηράκι, στη Νικήσιανη, στην Καλή Βρύση, στην Πετρούσα και στους Πύργους κατά το τριήμερο 6-8 Ιανουαρίου.
Ο Ηρόδοτος αναφερόμενος σ' αυτό γράφει τα ακόλουθα :
«Ταύτας μεν δη τας πόλιας τας παραθαλάσσιας τε και Ελληνίδας εξ ευωνύμου χειρός απεργών παρεξήιε, έθνεα δε Θρηίκων των της χώρης οδόν εποιέετο τοσάδε,
Πληροφορηθήκαμε για την καινούργια σας θέση στην Ελληνική κυβέρνηση και σας συγχαίρομε γι αυτό.
Ως βέρος Μακεδόνας από τη Δυτική Μακεδονία,
και γνώστης των Σκοπιανών τους οποίους ζήσατε στη Μελβούρνη,
θεωρούμε αυτονόητο ότι θα στηρίξετε τα ψηφίσματα της Παμμακεδονικής Ένωσης ΗΠΑ τα οποία έχουν υιοθετηθεί ομόφωνα από τη Συνέλευση ΣΑΕ ΗΠΑ στο Σικάγο το 2007,
από το Ελληνοαμερικανικό Εθνικό Συμβούλιο
και πιο πρόσφατα από την ολομέλεια του Συνεδρίου της AHEPA στο Μόντρεαλ του Καναδά.
Άγιος Δημήτριος-Агиос Димитриос
Επιπλέον υπήρξε κοινό ψήφισμα μεταξύ
Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου
και περίπου
εκατό Μακεδονικών Οργανώσεων
το οποίο δηλώνει:
«...ότι δεν πρόκειται να δεχθούν την συμπερίληψη του όρου Μακεδονία στο όνομα του κράτους των Σκοπίων.
ΖΗΤΟΥΝ από την Κυβέρνηση
να εγκαταλείψει την πολιτική του γεωγραφικού προσδιορισμού
Του κ. Κων/νου Β. Χιώλου Διδάκτορος Νομικής Προέδρου Εθνικής Ενώσεως Βορείων Ελλήνων
Ο Μακεδονικός Αγώνας,
ο μεγαλύτερος αγώνας του περιουσίου
Ελληνισμού μας Έθνους μετά την Επανάσταση του 1821, άρχισε ουσιαστικά το 1870 που έγινε το Βουλγαρικό Σχίσμα και διήρκεσε μέχρι το έτος 1908, ήτοι τριάκοντα οκτώ χρόνια.
Κατά τη διάρκεια αυτού ο Μακεδονικός Ελληνισμός,
ως εκ της φύσεως του Αγώνος, |
υπέστη πολλές θυσίες σε ανθρώπους και περιουσιακά στοιχεία.
Παρ’ όλα αυτά, όμως, παρέμεινε ρωμαλέος
Θυρεός Οικ.Πατριαρχείου
και κατόρθωσε να ανταποκριθεί πλήρως στο εθνικό χρέος χάρις και στην ενεργό και αποφασιστική συμπαράσταση
του Οικουμενικού Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως.
Ο Μακεδονικός Αγώνας συνέβαλε αποφασιστικά στην επελευθέρωση της Μακεδονίας που πραγματοποιήθηκε με τους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμου των ετών 1912-1913.
Η μεγάλη σημασία του Μακεδονικού Αγώνος για τον Ελληνισμό είναι αναμφισβήτητη.
Ο Αγώνας αυτός παρουσιάζων ιδιομορφία, εβράδυνε να γίνει γνωστός ευρύτερα, καθ’ όσον,
λόγω του χαρακτήρος του, έπρεπε να παραμείνει μυστικός.
Ελάχιστοι ήσαν εκείνοι, που ήσαν σε θέση να έχουν καθολική γνώση και εποπτεία του αγώνος που διεξήγε ο Ελληνισμός από το 1903 μέχρι το 1908 στη Μακεδονία, προκειμένου αυτή αν διασωθεί από τον θανάσιμο κίνδυνο που την απειλούσε.
Ο Μακεδονικός Αγώνας,
υπό την έννοια της βουλγαρικής απειλής,
είναι παλαιός,
Βούλγαροι Κομιτατζήδες
με αλλεπάλληλες εξάρσεις. Τον Αγώνα αυτόν που ήταν μακροχρόνιος, πολυαίμακτος και σκληρός, επλαισίωσαν τόσο
οι Έλληνες της τουρκοκρατούμενης τ
ότε Μακεδονίας, όσο και οι της ελευθέρας Ελλάδος.
Το Ελληνικό Κράτος, όταν αντελήφθη τον κίνδυνο που διέτρεχε ο Ελληνισμός της Μακεδονίας, απεφάσισε να αντιδράσει ενόπλως.
Προς υλοποίηση του σκοπού αυτού, μετά την ίδρυση στην Αθήνα το 1903
μυστικού Μακεδονικού Κομιτάτου υπό την προεδρία του εκ Μάνης
δημοσιογράφου Δημητρίου Καλαποθάκη,
Δ.Καλαποθάκης
διευθυντού και ιδρυτού της εφημερίδος «ΕΜΠΡΟΣ»,
οργανώθηκαν ένοπλα ανταρτικά σώματα, τα οποία εισήλθαν στη Μακεδονία και με τους αγώνες τους επέτυχαν να την απαλλάξουν από τους Βουλγάρους κομιτατζήδες.
Σύμβολο του Μακεδονικού Αγώνος, υπήρξε ο Παύλος Μελάς και κατ’ εξοχήν οργανωτής αυτού ο Πρόξενος της Ελλάδος στη Θεσσαλονίκη Λάμπρος Κορομηλάς. Μεγάλη υπήρξε, επίσης, η συμβολή στην επιτυχία του Αγώνος και του Ιωνος Δραγούμη, καθώς, επίσης, και των Μητροπολιτών Καστοριάς Γερμανού Καραβαγγέλη και Δράμας Χρυσοστόμου Καλαφάτη και πολλών άλλων.
Στο προσκλητήριο σάλπισμα του Παύλου Μελά ανταποκρίθηκε το Πανελλήνιο.
Πρώτη η ηρωοτόκος Κρήτης σε αριθμό και ποιότητα μαχητών.
Ακολουθεί η Μάνη σε αριθμό αγωνιστών και θυσίες αίματος γενναίων ανδρών.
Έπονται άλλες περιφέρειες της ελεύθερης και υποδούλου Ελλάδος με λιγότερους αγωνιστές,
που δεν υστερούσαν, όμως, σε ενθουσιασμό και πνεύμα αυτοθυσίας.
Το πεδίο διεξαγωγής του Μακεδονικού Αγώνος, με αφετηρία την περιοχή της Καστοριάς κατά τα έτη 1903-1904, επεκτάθηκε μέχρι του έτους 1908 σε ολόκληρη τη σημερινή Ελληνική Μακεδονία, καθώς, επίσης, και στα τμήματα αυτής, τα οποία μεταγενεστέρως με Διεθνείς Συμβάσεις, παραχωρήθηκαν στην πρώην Γιουγκοσλαβία (περιοχές Μοναστηρίου, Γευγελής, Δοϊράνης, Στρωμνίτσης και Κρουσόβου) και στη Βουλγαρία (περιοχές Μελενίκου και Πετριτσίου).
Ο πρόωρος θάνατος, ύστερα από προδοσία,
του Παύλου Μελά στο χωριο Στάτιστα της Καστοριάς,
το οποίο φέρει σήμερα το όνομά του,
όχι μόνον δεν εκλόνισε το ηθικό των Μακεδονομάχων,
αλλ’ αντιθέτως το αναπτέρωσε και διήγειρε ακόμη περισσότερο τον απανταχού Ελληνισμό.
Οι οπλαρχηγοί Τσόντος, Βάρδας, Δικώνυμος, Μακρής, Αγρας, Δεμέστιχας
και άλλοι, ανέλαβαν στη συνέχεια δράση με τη συνεργασία των εγχωρίων Μακεδονομάχων.
Χάρις σε όλους αυτούς η Μακεδονία τελικώς απέφυγε την εθνική της αλλοτρίωση.
Η δράση των Ελληνικών σωμάτων διήρκεσε μέχρι του έτους 1908,
οπότε η επικράτηση των Νεοτούρκων,
η ανακήρυξη την 10η Ιουλίου 1908 του Τουρκικού Συντάγματος
και η εκ μέρους των εφαρμογή νέας, περισσότερο σκληρής πολιτικής
έναντι των υποδούλων στην Τουρκία Εθνών,
οδήγησε στη συνένωση όλων των κρατών της
Βαλκανικής Χερσονήσου (Ελλάδος, Σερβίας, Μαυροβουνίου και Βουλγαρίας)
σε κοινόν αγώνα κατά των Τούρκων και τελικώς στην κήρυξη του πολέμου κατά της Τουρκίας, του Βαλκανικού Πολέμου.
Η Ελλάς εισήλθε στον πόλεμο αυτόν την 5η Οκτωβρίου 1912.
Ο Ελληνικός Στρατός κατέλαβε
την Θεσσαλονίκη την 26 Οκτωβρίου 1912
και τα Ιωάννινα την 21η Φεβρουαρίου 1913
και με ακατάσχετη προέλαση χάριζε την ελευθερία
στις πόλεις της Μακεδονίας, οι οποίες μετά τόσους αιώνες δουλείας γίνονταν και πάλι ελληνικές.
Όπως προαναφέραμε, με τους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους των ετών 1912-1913 απελευθερώθηκε
ολόκληρη σχεδόν η Μακεδονία και αναγνωρίσθηκε ως
αναπόσπαστο τμήμα της Ελλάδος με την Συνθήκη του
Βουκουρεστίου του 1913.
Τιμώντες και μεγαλύνοντες τους υπέρ Πατρίδος
ηρωικώς αγωνισθέντας και ευκλεώς πεσόντας Μακεδονομάχους αδελφούς μας,
ραίνουμε με δάκρυα του εθνικού πόνου τους πελώριους βωμούς
της ανεξάντλητης Ελληνικής θυσίας
και στεφανώνουμε δια της Πανελληνίου ευγνωμοσύνης
τους απέραντους τάφους των ηρώων μας, διαβεβαιούντες αυτούς,
ότι δεν θα παύσουμε αγωνιζόμενοι για τα ιερά και τα όσια της
Η εφημερίδα "ΣΚΡΙΠ" έγραψε στις 12 Νοεμβρίου του 1908 για τις διώξεις του Αγίου Μητροπολίτου Δράμας Χρυσόστομου από τις τουρκικές αρχές.
Αυτό για μένα όμως που έχει μεγαλύτερη ιστορική σημασία είναι το δεύτερο κομμάτι της εφημερίδας που αναφέρεται στις "ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΩΝ ΒΟΥΛΓΑΡΩΝ" και ειδικά στο Todor Panitsa- Πανίτσα.
Βέβαια ο αρθογράφος της εποχής ο Εχέδωρος,
εξελλήνισε το όνομα του σε
Πανίτσας και του αρχικομιτατζή
Sandanski
σε "Σανδάσκυ", με ύψιλον παρακαλώ…..
Πιστεύω ότι αυτό το κείμενο έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον!!!!
Το επαναγράφω χωρίς τα πνεύματα κα τους τονισμούς του αρχικού κειμένου:
" Ο πολύς αρχικομιτατζής
Πανίτσας
οπαδός του Σανδάσκυ
δι' αναφοράς προς τας αρχάς Δράμας εζήτησε να πολιτογραφή ως δημότης Δράμας.
Τούτο συνδιαζόμενον μετ' άλλης ειδήσεως ότι οι ολίστοι Βούλγαροι της Δράμας ηγόρασαν οικόπεδον πλησίον του σιδηροδρομικού σταθμού δια να κτίσουν σχολήν και εκκλησίαν, δεν επιτρέπει αμφιβολίαν ότι οι Βούλγαροι κατόπιν διαταγής του κομιτάτου θέλουν να σχηματίσουν σχισματικήν κοινότητα εν Δράμα.
Αι αρχαί δεν απήντησαν ακόμη εις την αίτησην του Πανίτσα, φόβος όμως υπάρχει μήπως συγκατεθούν δεδομένου μάλιστα ότι διάκεινται
ευνοικώς
προς τους Σανδασκικούς,
μ' όλας τας ειδήσεις ότι επήλθε συννενόησις μεταξύ αυτών και της Εσωτερικής Οργανώσεως,
περί των μελετωμένων εν Μακεδονία.
Η εγκατάστασις του Πανίτσα εν Δράμα θα δημιουργήση σκάνδαλα, δια τα οποία θα ευθύνονται μόνον αι αρχαί.
(Φωτογραφία του Yane Sandanski με τον Nuredin Beg)
Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί μία από καιρό οφειλόμενη προσφορά στον ευπατρίδη εκδότη της Ηούς κ. Κωνσταντίνο Παπαδόπουλο, ακάματο και ανιδιοτελή αγωνιστή της πολιτιστικής ανάδειξης του τόπου του.
Αποτελεί επίσης στοιχειώδες αντίδωρο σε όλους τους κατοίκους της Προσοτσάνης, όπως και της Μακεδονίας γενικότερα, για τη χαρά που μου έχουν δώσει να λαμβάνω πνευματική τροφή επί πολλά χρόνια μελετώντας την ιστορία τους σε μακρινές εποχές.
Ο χαρακτηρισμός του αγωνιστή που αποδίδω στον εκδότη της Ηούς θεωρώ ότι δεν είναι υπερβολικός, γιατί στους χαλεπούς καιρούς της άνωθεν προβολής μίας σκληρά ωφελιμιστικής λογικής και μίας ελαφρός δυτικόφερτης υποκουλτούρας είναι πραγματικός αγώνας η ανάδειξη του γνήσιου λαϊκού πολιτισμού, του βασισμένου σε μακραίωνο ιστορικό υπόβαθρο.
Εκείνη τη χρονιά (1925) τα επεισόδια στα σύνορα ήταν συχνά λόγω της προκλητικότητας της Βουλγαρίας,
στην οποία είχαν μεγάλη επιρροή οι κομιτατζήδες.
Ασύδοτοι και επιθετικοί, παρενοχλούσαν συνέχεια τα παραμεθόρια χωριά μας.
Στις αρχές Οκτωβρίου 1925 υπογράφεται ένα σύμφωνο μεταξύ Τουρκίας και Βουλγαρίας.
Με αυτό πήραν αέρα τα μυαλά τους και στις 18 Οκτωβρίου ένα βουλγαρικό τμήμα άνοιξε πυρ σε ένα ελληνικό φυλάκιο στα Πορώια σκοτώνοντας δυο στρατιώτες.
Η συμπλοκή επεκτάθη κε και στα άλλα φυλάκια.
Τότε ο λοχαγός του Τομέα, Χαράλαμπος Βασιλειάδης, δίνει διαταγή στο ελληνικό τμήμα να μην ανταποδώσει τα πυρά.
Παίρνει μια λευκή σημαία και επιχειρεί να συναντήσει τον Βούλγαρο αξιωματικό.
Αλλά αν και τον είδαν με τη λευκή σημαία,
τον πυροβόλησαν
και τον σκότωσαν.
Ο Πάγκαλος αγανακτισμένος, χωρίς να αναλογιστεί τις συνέπειες, δίνει εν θερμώ διαταγή στο Γ Σώμα Στρατού να εισβάλει στη Βουλγαρία.
Οι στρατιώτες μας κινήθηκαν με μεγάλη ορμή και με διάθεση εκδίκησης.
Πολύ γρήγορα καταλαμβάνεται το βουλγαρικό Πετρίτσι.
Οι δικοί μας συνέχισαν την προέλαση και πιο πάνω.
Πίσω από το στρατό ακολουθούσαν χωρικοί από τα γύρω χωριά για πλιάτσικο.
Αμέσως μετά την εισβολή, όπως γίνεται συνήθως, οι πρέσβεις των ευρωπαϊκών δυνάμεων έσπευσαν στον Πάγκαλο.
Εκείνος εξαγριωμένος από αυτά που είχαν κάνει οι Βούλγαροι δε σήκωνε κουβέντα.
Ο Γάλλος πρέσβυς του υπενθυμίζει την Κοινωνία των Εθνών (ΟΗΕ της εποχής).
Την Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010 θα γίνουν στον Βώλακα Δράμας, ένα ελληνικότατο Μακεδονικό χωριό με ντόπιους γηγενείς Μακεδόνες, τα Κούπτσια 2010.
Σαν ελάχιστο φόρο τιμής στον μεγάλο αυτό αγωνιστή και Μακεδονομάχο από τον Βώλακα κάνω την ανάρτηση αυτή για να γίνει τις πάσει γνωστό, γιατί πολέμησε
και γιατί
σκοτώθηκε ο εθνομάρτυρας αυτός, όπως και πολλοί άλλοι Μακεδόνες από την περιοχή της Δράμας.
Για να είμαστε ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ
και
όχι κάτω
από βουλγάρικο ζυγό..
Οι ντόπιοι Μακεδόνες είχαν και έχουν βαθύ αίσθημα ευθύνης για την Ιστορία τους, την βυζαντινή παρακαταθήκη τους, και την Ελληνικότητα της Μακεδονίας μας..
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΜΑΣ….
Οπτικοακουστικό Απόσπασμα Χορού ¨Χασαπιά¨ Ντόπιων Μακεδόνων από την Καλή Βρύση Δράμας στα Κούπτσια 2009.
Την Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010 θα πραγματοποιηθούν για
20η συνεχή χρονιά
στο Βώλακα οι εκδηλώσεις «Ημέρα Μακεδόνικου Αγώνα» «Μνήμη Άρμεν Κούπτσιου»
με συνδιοργανωτές τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δράμας,
τον Δήμο Κ. Νευροκοπίου,
την ΤΕΔΚ Ν. Δράμας,
την Εταιρεία Δραμινών Μελετών
και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Βώλακα.
Οι εκδηλώσεις περιλαμβάνουν:
Τέλεση μνημόσυνου στον Ιερό Ναό Προφήτη Ηλία
• Επιμνημόσυνο λόγο από τον Σεβασμιότατο Ιεράρχη Δράμας κκ Παύλο
• Επιμνημόσυνη δέηση στον χώρο της προτομής του Άρμεν
Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής
και της νέας γενιάς
των εξελιγμένων υπολογιστών,
διότι μόνο σ´ αυτήν δεν υπάρχουν όρια
σύμφωνα με τον Μπιλ Γκέιτς
Η παλαιότερη γλώσσα στον κόσμο
είναι η Ελληνική
με 5.000.000 λέξεις!
Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις
από τις οποίες 41.615 λέξεις είναι από την Ελληνική γλώσσα
(βιβλίο Γκίνες).
Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ´ αυτήν δεν υπάρχουν όρια (Μπιλ Γκέιτς ).
Η Ελληνική
και η Κινέζικη
είναι οι μόνες γλώσσες
με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη.
Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από την μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική (Francisco Adrados, γλωσσολόγος).
Εκδήλωση λόγου με θέμα «Η ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010 και ώρα 7:00μ.μ., στην αίθουσα εκδηλώσεων «Κωνσταντίνος Καραμανλής», με πρωτοβουλία του Συνδέσμου των Εν Αθήναις Δραμινών «η Αγία Βαρβάρα».
Το θέμα θα αναπτύξει ο Διεθνολόγος, Δικηγόρος & Πρόεδρος του Ινστιτούτου Διαβαλκανικών Σχέσεων, κος Θαλής Μυλωνάς.
Η είσοδος για το κοινό, είναι ελεύθερη.
Δράμα – Μαρτυρική Πόλη Αναδημοσίευση από το godrama
Με κάθε επισημότητα η Δράμα τίμησε τους νεκρούς της περιόδου Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου 1941.
Την Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου τελέσθηκε τρισάγιο και στην συνέχεια κατατέθηκαν στεφάνια στο Μνημείο του Κορυλόβου και στο Μνημείο των αδελφών Μαίρης και Σταματίας Ζαχαροπούλου, Ελένης Μπρέζα, Χρηστάκου Ζεφαλή και Ιωάννη Μαυρίδη.
Την Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου τελέσθηκαν πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου και μνημόσυνο.
Ο κ. Δημήτριος Μαυρόπουλος, εκπαιδευτικός, ιστορικός – εθνολόγος ήταν ο ομιλητής της εκδήλωσης με θέμα
«Το ολοκαύτωμα της πόλης μας».
Ακολούθησε κατάθεση στεφάνου από τον Δήμαρχο Δράμας κ. Θωμάς Μαργαρίτης στον ανδριάντα του αείμνηστου Δημάρχου Δράμας Θεόφιλου Αθανασιάδη και εν πομπή μετάβαση στο Μνημείο Σφαγιασθέντων στην οδό Εθνικής Αμύνης όπου τελέσθηκε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων από τις αρχές.
Σας καλούμε να τιμήσετε με την παρουσία σας την 69η Επέτειο της Επανάστασης κατά
του Βούλγαρου κατακτητή
που έγινε την 29η – 9 –1941.
Η εκδήλωση θα γίνει την Πέμπτη 30 – 9 – 2010
στο Κοινοτικό Κατάστημα του Δ./Δ. Μικρόπολης.
Γραμμουστιάνοι είναι οι Βλάχοι που κατάγονται απο τη Γράμμουστα, η οποία βρίσκεται στην κορυφή του Γράμμου.
Σήμερα είναι ακατοίκητη και ανήκει στο νομό Καστοριάς στα σύνορα με την Ήπειρο και τη Β. Ήπειρο.
Κατά τον 17ο και 18ο αιώνα σπουδαία κέντρα του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας που έπαιζαν μεγάλο ρόλο στην αφύπνιση της Ελληνικής συνείδησης και την διατήρηση της Ελληνικής γλώσσας παράλληλα με την βλάχικη διάλεκτό τους ήταν η Μοσχόπολη
(είχε την εποχή εκείνη το ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα «ΝΕΑ ΑΚΑΔΗΜΙΑ», μοναδικό σε ολόκληρο τον Ελληνικό χώρο και επίσης το τυπογραφείο το 1727 στα Βαλκάνια), το Μπιθούκι, η Γκάλα, η Γράμμουστα, η Νικολίτσα, το Λινοτόπι.
Τα κέντρα αυτά στο τέλος του 18ου αιώνα λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν απ’τους Τουρκααλβανούς του Αλή Πασά με αποτέλεσμα οι κάτοικοί τους να σκορπίσουν προς όλες τις κατευθύνσεις.
Μιά ομάδα απο τη Γράμμουστα
(Γραμμουστιάνοι)
και μια ομάδα απο τα ορεινά των Τρικάλων (Μοτσιανοί)
κατευθύνθηκε στην περιοχή του Άνω Νευροκοπίου
(Σημ. Yauna : το σημερινό Gotse Deltsev)
και δημιούργησε ένα καινούργιο χωριό το Παπά Τσαΐρ.
Πρώτη φροντίδα των κατοίκων του ήταν η ίδρυση
εκκλησίας και σχολείου,
όπου όλα τα βλαχόπουλα μάθαιναν ανάγνωση και γραφή, λίγη ιστορία και αριθμητική.
Το 1913, λίγο πρίν διαμορφωθούν τα σημερινά σύνορα, (αρχές Αυγούστου),
οι Βούλγαροι λεηλάτησαν και έκαψαν το Παπά Τσαΐρ.
Έτσι και πάλι οι κάτοικοί του, Γραμμουστιάνοι και Μοτσιανοί,
αναγκάσθηκαν να ξεριζωθούν για δεύτερη φορά και να σκορπίσουν στα χωριά της Δράμας των Σερρών στην
Προσοτσάνη,
Μικρόπολη,
Ροδολείβος,
Πρώτη και αλλού.
οι οποίοι έμειναν μνημειώδεις.
Αιτία ως προς αυτό δεν ήταν μόνο το περιεχόμενό τους αλλά και η γλώσσα τους.
Υποτίθεται ότι η γλώσσα των λόγων ήταν η αγγλική.
Κατ' ουσίαν όμως, με την αφαίρεση λίγων συνδέσμων, άρθρων και προθέσεων η γλώσσα είναι η Ελληνική.
Το ακροατήριό του αποτελούσαν οι σύνεδροι της Διεθνούς Τράπεζας
Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης και δεν αντιμετώπισαν τότε κανένα πρόβλημα στην κατανόηση τού προφορικού κειμένου που ανέγνωσε ο Έλληνας καθηγητής.
Εκείνο τον καιρό, κατείχε την θέση τού διευθυντή Τραπέζης Ελλάδος και διαχειριστή του ελληνικού Δημοσίου Χρέους.
Ιδού ο λόγος και η ελληνική του «μεταγραφή»:
Kyrie,
It is Zeus' anathema on our epoch (for the dynamism of our economies) and the heresy of our economic method and policies that we should agonize the Skylla of nomismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia.
It is not my idiosyncracy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists.
Οι κάτοικοι της Δράμας ήταν κατά την αρχαιότητα αυτόχθονες Έλληνες Μακεδόνες. Τον αριθμό των κατοίκων δεν τον γνωρίζουμε.
Κατά την εποχή της Ρωμαϊκής περιόδου επίσης δεν γνωρίζουμε τον αριθμό των κατοίκων. Ούτε και κατά την Φραγκοκρατία.
Κατά την κατάκτηση της πόλης το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι πολλοί, οι περισσότεροι κάτοικοι διέφυγαν άλλοι στα βουνά, άλλοι προς την θάλασσα και άλλοι σε άλλες πόλεις.
Συνεπώς δεν γνωρίζουμε τον αριθμό των κατοίκων.
Στα 1465 και στα 1479, δηλαδή 100 περίπου χρόνια μετά την άλωση της Δράμας από τους Τούρκους (1383) έχουμε κάτι πληροφορίες για τον αριθμό των κατοίκων.
Έτσι, στα 1465 υπάρχουν στη Δράμα χριστιανικές οικογένειες 152,
χριστιανοί εργένηδες 24,
χριστιανές χήρες 92.
Ο δε συνολικός πληθυσμός της πόλης ήταν 1.450 άτομα,
Η Μουσική στην Αρχαία Ελλάδα ήταν εξαρχής κυρίως φωνητική.
Η εμφάνιση αποκλειστικά οργανικής μουσικής συμβαίνει περίπου τον 6ο αιώνα π.Χ.
Ο “Πυθικός Νόμος”
– ένα έργο που υπήρξε κλασσικό – επιβεβαιώνει την στροφή αυτή που οδήγησε σταθερά στην επικράτηση κατά τη διάρκεια των κλασσικών χρόνων της σολιστικής ερμηνείας, τόσο στις εκδηλώσεις της ιδιωτικής όσο και της δημόσιας ζωής.
Μέσα από το σύνολο των πηγών – εικονογραφία, θεωρητικά κείμενα περί Μουσικής και Αρμονικής συγγραφέων της εποχής όπως ο Αριστόξενος, ο Κλεωνίδης κ.α. – συμπεραίνουμε με σχετική ασφάλεια τον τρόπο εκτέλεσης των μουσικών οργάνων.
Η «χρήση» της λύρας λ.χ. και της κιθάρας, μας παραδίδεται με μεγάλη ακρίβεια μέσα από τις δεκάδες σωζόμενες παραστάσεις.
[Με την πρωτοβουλία του νέου Μητροπολίτη μας κ.κ. Παύλου και τη συμβολή του αειμνήστου Δημάρχου Προσοτσάνης Γ. Μακρή, ο ιστορικός ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου θα τεθεί σύντομα στη διάθεση των πιστών της Πετρούσας. Αναδημοσιεύουμε πιο κάται από έντυπο το οποίο εξέδωκε ο ενοριακός ναός Αγίου Αθανασίου Πετρούσας με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας κ.κ. Παύλου την ιστορία του πιο ναού» Σ.τ.Δ.]
Περί του Ιερού Ναού της Παναγίας Πλέβνας ή Πλεύνα- Πετρούσας .
Α. Έτος ανέγερσης.
Πρόκειται για τρίκλινη βασιλική εκκλησία, η οποία σύμφωνα με την επιστολή του Αγίου Χρυσοστόμου, Μητροπολίτου Δράμας-Σμύρνης προ το Παναγιότατο Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωακείμ τον Γ' και ημερομηνία 7 Μαίου 1907,
ανηγέρθη από τον Ορθόδοξο Μητροπολίτη Δράμας Αθανάσιο Γ΄ Καίρη
με συνδρομές των ορθοδόξων χριστιανών Πλεύνας.
Ο Αθανάσιος Γ΄ Καίρης εποίμανε την Ιερά Μητρόπολη Δράμας από το 1842-1852.
Από το 1878, όταν υπογράφηκε η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου μεταξύ της Ρωσίας και της Οθωμανικής αυτοκρατορίας μετά την ήτταν της τελευταίας, με την οποία δημιουργούνταν η Μεγάλη Βουλγαρία, στην οποία περιλαμβάνονταν εκτός των άλλων και η Μακεδονία και η Θράκη, ξεκίνησε η οργανωμένη επίθεση των Βουλγάρων εναντίον των Ελλήνων στις περιοχές αυτές.
Ετσι στα 1893 στο συνέδριο της Σόφιας του βουλγαρικού κομιτάτου αποφασίσθηκε η εξόντωση όλων των Ελλήνων προκρίτων, προέδρων των ελληνικών κοινοτήτων, ιερέων κλπ.
Σε όλες τις επαρχίες της Μακεδονίας και της Θράκης το βουλγαρικό κομιτάτο διέπραξε πολλές δολοφονίες και άλλες θηριωδίες.
Στην επαρχία Δράμας στο χρονικό διάστημα 1902-1906 το κομιτάτο έκανε τις πιο κάτω δολοφονίες:
Με επιτυχία εστέφθησαν εφέτος οι λατρευτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις προς τιμήν και μνήμην του Αγίου ενδόξου Ιεροεθνο-μάρτυρος Χρυσοστόμου Αρχιεπισκόπου Σμύρνης του από Δράμας, ο οποίος έφυγε από τον τόπο μας πριν από 100 ακριβώς χρόνια, το έτος 1910.
Τον κοιτάει.
Είναι νέος - πολύ νέος για καπετάνιος - ως τριαντάχρονων.
Όμορφος άντρας, με κορμί αρμονικό και πρόσωπο αδρό μα γλυκό, όπου γυαλίζουν δυο μάπα χρυσαφιά, χαμογελαστά και εξυπνότατα. «Ένας Έλληνας. Έτσι πάντα φανταζόμουν τους Έλληνες. Πρέπει να του μιλήσω ελληνικά».
- Ναουκλερέ καλέ καγκατέ, Χαϊρέ! Ο καπετάνιος σαστίζει.
- Παρντόν, μαμζέλ. Δεν καταλαβαίνω τι λέτε. Μιλώ γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά...
- Πώς! Ελληνικά δεν ξέρετε;
- Διάβολε! Είμαι Έλληνας.
Αφιέρωμα στους Σλάβους Έποικους της Μακεδονίας.
