Δράμα: Ομολογίες Βουλγάρων εποίκων.

Του Χρ. Χουρμούζη,

Κοντά στη «Νέα Ζωή», εκεί που είναι σήμερα το κατάστημα Rossi, είχαμε στην κατοχή κατάστημα χονδρικής πώλησης λαχανικών.
Απέναντι μας, όπου παλαιότερα ήταν το χάνι του Βασιλειάδη, ένας Βούλγαρος ονόματι Πέτερ Πάρλεεφ άνοιξε το 1943 μπακάλικο.
Όπως είναι γνωστό, στη Δράμα είχαν εγκατασταθεί Βούλγαροι πολίτες και ασκούσαν διάφορα επαγγέλματα.
Ο άνθρωπος εκείνος καταγόταν από την πόλη Στιπ του σημερινού σκοπιανού κράτους και ήταν σοβαρός και έντιμος κύριος.

Ήξερε αρκετά καλά τούρκικα κι έτσι συζητούσαμε άνετα.
Ήταν φιλικός, αν και φανατικός Βούλγαρος.
Σημειωτέον ότι η περιοχή των Σκοπίων προπολεμικά ανήκε στη Σερβία και οι Γερμανοί την είχαν παραχωρήσει στη Βουλγαρία.

Μια μέρα που κουβεντιάζαμε του λέω:
«αφού είσαι από τη Σερβία, πώς λες ότι είσαι Βούλγαρος;».

Η απάντηση του ήταν:
«Στην περιοχή μας δεν υπάρχει ούτε ένας Σέρβος, όλοι εκεί είμαστε Βούλγαροι. Η γλώσσα μας είναι καθαρή βουλγαρική, τα ήθη τα έθιμα μας όλα βουλγαρικά. Η συνείδηση μας είναι απόλυτα βουλγαρική , αισθανόμαστε Βούλγαροι.

Οι Σέρβοι μας είχαν υπό κατοχή, μας καταπίεζαν και μας φέρονταν κατά τον χειρότερο τρόπο.

Όταν τον Απρίλιο του 1941 μπήκαν οι Γερμανοί στα χωριά και τις πόλεις μας, όλοι σηκώσαμε βουλγαρικές σημαίες, αισθανόμασταν υπερήφανοι που είμαστε Βούλγαροι».
Τότε ακόμη δεν είχε βγει το παραμύθι για μακεδόνικη γλώσσα και μακεδόνικη εθνότητα.

Αυτό το δημιούργησε ο Τίτο για δικούς του ιδιοτελείς σκοπούς και χρησιμοποίησε, εκτός από την προπαγάδα, και την εκπαίδευση ώστε οι νέες γενιές να έχουν «μακεδόνικη» συνείδηση.

Κατ ευθείαν απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων!

Πάντως η Βουλγαρία δεν παραδέχεται την ύπαρξη μακεδόνικης εθνότητας, αλλά κι αυτή διεκδικεί για λογαριασμό της την καταγωγή ... από τον Μέγα Αλέξανδρο.

Χαρακτηριστική είναι η συνομιλία που είχα με έναν μορφωμένο Βούλγαρο το 1993.


Η Φιλοτελική Εταιρεία Δράμας με πρόεδρο τον Αθανάσιο Κάζη ήταν προσκεκλημένη από την φιλοτελική εταιρεία Σόφιας για ένα τριήμερο φιλικής συνάντησης στη Σόφια.

Εκεί γνωρίσαμε τον πρόεδρο τους Αντρέϊ Πέντσεφ, έναν μεσήλικα σοβαρό και αξιόλογο.
Ήταν συλλέκτης σημαντικών γραμματοσήμων, ταχυδρομικών φακέλων και άλλων αντικειμένων.
Το βράδυ έγινε ένα μικρό τραπέζι γνωριμίας και μετά τις προπόσεις και λοιπά, άρχισαν οι συναλλαγές γραμματοσήμων.
Οι Βούλγαροι είχαν πολλά ελληνικά γραμματόσημα προπολεμικής εποχής.

Το πώς βρέθηκαν τόσο πολλά σε βουλγαρικά χέρια είναι άγνωστο.
Το πιθανότερο είναι ότι προέρχονται από πλιάτσικο στον καιρό της κατοχής.

Κάποια στιγμή ο Αντρέϊ Πέντσεφ μού δείχνει ένα ασημένιο νόμισμα με το κεφάλι του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο οποίο ήταν χαραγμένο βεβαίως με ελληνικά γράμματα το όνομα ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ»

Δεν ξέρω αν το νόμισμα ήταν γνήσιο ή πλαστό,
γιατί οι Βούλγαροι είναι οι μεγαλύτεροι πλαστογράφοι.

Με την ευκαιρία λοιπόν του λέω ότι αυτό το νόμισμα πρέπει να είναι από το 300 περίπου προ Χριστού και φαίνεται ελληνικό. Οι Βούλγαροι πότε εγκαταστάθηκαν στη σημερινή Βουλγαρία;

Ο συνομιλητής μου, γνώστης της ιστορίας,  μού λέει ότι
ήρθαν στα Βαλκάνια γύρω στο 700 μετά Χριστόν,
δηλαδή 1.000 χρόνια μετά τον Αλέξανδρο.

Τον ρώτησα πώς εξηγεί τα περί μακεδόνικης εθνότητας, αφού οι αρχαίοι Μακεδόνες μιλούσαν ελληνικά. Μού απάντησε-ότι πρόκειται για κατασκευασμένο από τον Τίτο θέμα, ότι οι κάτοικοι της περιοχής των Σκοπίων είναι Βούλγαροι, όπως και οι κάτοικοι πολλών χωριών γύρω από τη Θεσσαλονίκη παλαιότερα.

Δεν θέλησα να επεκτείνω τη συζήτηση, αφού είναι γνωστές οι παλαιόθεν βλέψεις της Βουλγαρίας πάνω στη Μακεδονία.
Οι επίμονες αυτές βλέψεις προκάλεσαν στους δυο  παγκοσμίους πολέμους εκατόμβες αθώων θυμάτων, αθώων Ελλήνων της Μακεδονίας.
Ας ελπίσουμε ότι στη νέα εποχή, η Βουλγαρία τουλάχιστον να έχει απαλλαγεί από αυτήν την εμμονή.