Η ελληνική εκπαίδευση στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία.

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ 

ΚΑΙ Ο ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΘΕΣΜΟΣ

 ΣΤΟΝ ΥΠΟΔΟΥΛΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ.

ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ 

ΝΕΟΥ ΘΕΣΜΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ 

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ 

ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΤΗΣ

 ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗΣ 

ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΤΟ 1907

της Σοφίας ΗΛΙΑΔΟΥ-ΤΑΧΟΥ      
Λέκτορας ΠΤΔΕ ΦλώριναςΑΠΘ        
                                                                                                              (οι φωτογραφίες επιλογές Yauna)

Σημαντική αφετηρία για τη διαμόρφωση ενός θεσμικού πλαισίου που αφορά την εκπαίδευση του υπόδουλου ελληνισμού είναι το έτος 1856, όταν ο σουλτάνος εξέδωσε το χάρτη του Χάτ-ι-Χουμαγιούν και εγκαινίασε την περίοδο του Τανζιμάτ.

Στα πλαίσια του χάρτη αυτού ο σουλτάνος αναγνώριζε σ’ όλους τους Οθωμανούς υπηκόους, ανεξάρτητα από τη θρησκεία ή την εθνική τους καταγωγή, ισότητα δικαιωμάτων και παράλληλα διατηρούσε σε ισχύ όλα τα προνόμια που είχαν κατά καιρούς χορηγήσει οι σουλτάνοι στα μη μουσουλμανικά μιλέτια.

Το θεσμικό πλαίσιο της εκπαίδευσης, όπως διαμορφώνεται την περίοδο 1856-1902, είναι το εξής:

Η εποπτεία της Πύλης ως εξωτερικό πλαίσιο, η εποπτεία του Πατριαρχείου, οι επαρχιακές και οι κοινοτικές αρχές.

ΜΝΗΜΗ ΕΘΝΟΪΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ Αγίου Χρυσοστόμου Μητροπολίτου Σμύρνης του από Δράμας

Του κ. Κωνσταντίνου Β.Χιώλου 

Διδάκτορος Νομικής – Δικηγόρου 

Προέδρου Εθνικής Ενώσεως Βορείων Ελλήνων 

(οι φωτογραφίες επιλογές Yauna)

Από τον "Πρωινό Τύπο" Δράμας.     

 Ο Εθνοϊερομάρτυς Μητροπολίτης Σμύρνης Άγιος Χρυσόστομος από Δράμας, εγεννήθη το έτος 1867 στην Τρίγλεια της Βιθυνίας.

Εσπούδασε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και το 1897 ανέλαβε το αξίωμα του Μεγάλου Πρωτοσυγγέλου των Πατριαρχείων.

ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΣΕΡΒΟΒΟΥΛΓΑΡΙΚΕΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ (1911-12).

Χάρτης Βαλκανίων του 1912

ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ 

ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΣΕΡΒΟΒΟΥΛΓΑΡΙΚΕΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ

 ΣΤΑ 1911-1912 

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΨΗ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ 

του Ιωάννη Α. Παπαδριανού

από το Περιοδικόν Σύγγραμμα "Μακεδονικά" 

της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών

Η Σερβία, μετά την πτώση της δυναστείας των Ομπρένοβιτς στα 1903 και κυρίως μετά την προσάρτηση της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης από την Αυστροουγγαρία στα 1908, θα προσπαθήσει να απαλλαγεί από την οικονομική και πολιτική εξάρτηση της Δυαδικής Μοναρχίας.

 Η σέρβική διπλωματία στην προσπάθειά της αυτή θα αναζητήσει ερείσματα στα άλλα βαλκανικά κράτη και ιδιαίτερα στη Βουλγαρία.

 Για την επίτευξη όμως της σερβοβουλγαρικής προσέγγισης ήταν αναγκαίο νά συμφωνήσουν οι δύο χώρες στον τρόπο επίλυσης του Μακεδονικού Ζητήματος.

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΠΑΣ: ΑΡΧΗΓΟΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

1821: Η Ελληνική Επανάσταση στη Χαλκιδική 

του Απόστολου Ε. Βακαλόπουλου

"ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΠΑΣ"

ΑΡΧΗΓΟΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

ΙΔΡΥΜΑ ΜΕΚΕΤΩΝ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΥ ΤΟΥ ΑΙΜΟΥ

1.  ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΠΑ

Την προσωπικότητα του Έμμ. Παπά έξεικονίζω εδώ με βάση κυρίως τα στοιχεία του οικογενειακού του άρχείου. 

Aπό τα έγγραφά του θα ξεχωρίσω πρώτα όσα άναφέρονται στή λιγότερο γνωστή προεπαναστατική δράση του. το πιο παλιό έγγραφο της συλλογής της ΙΕΕ είναι ένα μονόφυλλο, γεμάτο ορθογραφικά λάθη, με ημερομηνία 1 Μαίου 1793 , στο όποιο ο Έμμ. Παπάς καταγράφει, όπως συνήθιζαν τότε πολλοί 'Έλληνες, τα ονόματα τών 11 παιδιών του κατά σειρά γεννήσεως:

Το «Μακεδονικόν Ζήτημα» ΣΗΜΕΡΑ: Από το Περιβόλι της Παναγιάς η Έκκλησις της Διπλής Ιεράς Συνάξεως του Αγίου Όρους.

Αναδημοσίευση από το ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ.

Περιοδικό ΠΡΩΤΑΤΟΝ

Σαν σήμερα, πριν 20 χρόνια, 20 Αυγούστου 1992

Το Άγιον Όρος παραδεδομένον ολοψύχως εις την εργασίαν της μετανοίας και της προσευχής αποφεύγει τον σχολιασμόν της συντόμως παρερχομένης επικαιρότητος.

Ζων όμως κρισίμους καταστάσεις και φοβούμενον κυοφορίας επικινδύνων γεγονότων συμπάσχει μετά τον θεόπλαστον άνθρωπον γεγονότα, τα καταφθάνοντα εις τας ακοάς του. Ούτως αναγκάζεται ενίοτε εις λύσιν της υπευθύνου σιωπής του, ότε η αλήθεια διακυβεύεται και η Ιστορία παραχαράσσεται. Τοιούτον τι συμβαίνει σήμερον δια της υπούλου επιθέσεως κατά της ελληνικότητος της Μακεδονίας.

Μακεδονική Γη: η ΕΛΙΜΙΩΤΙΔΑ. Διαπιστώσεις σχετικά με την ιστορική τοπογραφία της.

του Δημητρίου Κ. Σάμσαρη 

Μακεδονική Λαική Βιβλιοθήκη

Δημοσιεύματα της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1983

                                                                                                                                                                                                                      (οι φωτογραφίες επιλογές Yauna)

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑΣ 

ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

 ΚΑΤΑ ΤΗΝ 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΡΩΜΑΪΚΗ 

ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ.

Όπως μνημονεύτηκε ήδη αρκετές φορές στο περιοδικό σύγγραμμα της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών «Μακεδονικά»,
το Τμήμα ’Αρχαιολογικών Ερευνών από την αρχή της ίδρυσής του έθεσε  ως  κύριους στόχους την έπιγραφική και ίστορικογεωγραφική ερευνά της Μακεδονίας, δίνοντας μάλιστα προτεραιότητα στο ερευνητικό πρόγραμμα της Δυτικής Μακεδονίας.

Αρχαιολογικό Μουσείο Αιανής

 Δυστυχώς όμως η έπιγραφική ερευνά της Δυτικής Μακεδονίας, που θα κατέληγε στην έκδοση ένός «Corpus αρχαίων έπιγραφών» της περιοχής αύτης στάθηκε  άδύνατο να  ολοκληρωθεί κι αυτό έξαιτίας της παρέμβασης της Διεύθυνσης του Κέντρου Ελληνικής και Ρωμαϊκής Αρχαιότητος του ΕΙΕ, που παράβλεψε τη σχετική έξαγγελία μας για την έκδοση αύτούτου Corpus και δέσμευσε εκ των υστέρων (συγκεκριμένα το 1981) το επιγραφικό ύλικό της Δυτικής Μακεδονίας.

Γι αύτό, τα τελευταία χρόνια η προσοχή μας στράφηκε περισσότερο στην ερευνά της αρχαίας ιστορικής γεωγραφίας της Δυτικής Μακεδονίας, όπου λιγότερα εμπόδια θα μπορούσε να  μας φέρει η Διεύθυνση του παραπάνω Κέντρου Ερευνών (ΚΕΡΑ).

Τό κενό που ύπήρχε στην ερευνά της αρχαίας ιστορικής γεωγραφίας της Δυτικής Μακεδονίας δυστυχώς δεν μπόρεσε να  το καλύψει έπαρκώς το γνωστό βιβλίο του Hammond, όπου εύκολα διαπιστώνει κάνεις ότι ό συγγραφέας δεν φαίνεται να κατέχει πολύ καλά την τοπογραφία της περιοχής.
Υποδειγματικές στάθηκαν μόνο οι τοπογραφικές έρευνες που είχε κάνει παλιότερα στην περιοχή της Κοζάνης ό Κεραμόπουλλος, καθώς και οί σύγχρονες έρευνες που κάνει στην περιοχή των Γρεβενών o Εφορος Αρχαιοτήτων Α. Βαβρίτσας, προϊστάμενος τώρα του Τμήματος ’Αρχαιολογικών Ερευνών της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.

Λαμβάνοντας ύπόψη το κενό αύτό στην ίστορικογεωγραφική έρευνα και βλέποντας τον όγκο του ύλικούπου έχει ήδη συγκεντρώσει από την επιτόπια έρευνά του ό ύποφαινόμενος, η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών αποφάσισε να  προχωρήσει στην έκδοση μιας συνθετικής και ολοκληρωμένης μελέτης με τίτλο «Ιστορική γεωγραφία της Δυτικής Μακεδονίας κατά την έλληνική και ρωμαϊκή άρχαιότητα», που θα είναι παρόμοια με την Ιστορική μου γεωγραφία της ’Ανατολικής Μακεδονίας.

Όπως είναι γνωστό, η σημερινή Δυτική Μακεδονία, που άποτελοϋσε τμήμα της άρχαίας Ανω Μακεδονίας και αργότερα της ρωμαϊκής Δ'  μερίδας των Μακεδόνων, περιλάμβανε κατά την αρχαιότητα τέσσερις αύτόνομες επαρχίες («χώρες»):

την Έλιμιώτιδα, 

την Όρεστίδα, 

την Έορδαία 

και το νότιο τμήμα της Λυγκηστίδας. 

Μακεδονία: Σύγχρονα Βαλκανικά Εθνολογικά Προβλήματα

 Ο Μέγας Ιουστινιανός

 του Αποστόλου Ε. Βακαλόπουλου

Μακεδονική Βιβλιοθήκη

Δημοσιεύματα της 

Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών 

Θεσσαλονίκη 1986

(οι φωτογραφίες επιλογές Yauna)

Στη συγγραφή του μικρού αυτού βιβλίου παρακινήθηκα από τη σύγχυση, ηθελημένη ή μη (τελευταία άρχισε να γίνεται και επικίνδυνη), 

Ο Ιουστινιανός Β'
 (μετά τη νίκη κατά των Σλάβων)

που επικρατεί κατά την εξιστόρηση των γεγονότων της Βαλκανικής από την εποχή του Ιουστινιανού (527-565)
και εξής, 

γεγονότων που περιστρέφονται κυρίως γύρω από την 

ιστορία του ελληνικού έθνους 

μετά τις αλλεπάλληλες επιδρομές διαφόρων φύλων,

 ιδίως των Σλάβων
αλλά και των Τούρκων

 στη ΝΑ Ευρώπη. 

Η γοητεία της ιστορίας αυτής, ιδίως για τους ξένους, εντοπίζεται κυρίως στο ερώτημα:

 τι απέγινε το έθνος αυτό, που έβαλε τα θεμέλια του ευρωπαϊκού πολιτισμού και ποιες οι επιδράσεις των επιδρομών αυτών στην τύχη του, ερώτημα που στάθηκε αιτία για τη γένεση της θεωρίας του Fallmerayer και προκάλεσε κατόπιν το πλήθος των σχετικών αναιρετικών των μέρει ή εν όλω επιστημονικών εργασιών.

Το περιβόλι της Παναγίας: Η ΜΟΝΗ ΞΗΡΟΠΟΤΑΜΟΥ, Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΙ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

του Αθανασίου Ε. Καραθανάση

« Ο δίσκος της Πουλχερίας»-παναγιάριο-
Μονή Ξηροποτάμου-14ος αιώνας

Το Άγιον Όρος, μέ όλες του τίς μονές, στάθηκε πάντοτε όχι μόνον υπερασπιστής συμπάσης τής ’Ορθοδοξίας, αλλά καί του γένους τών Ελλήνων.

Ειδικότερα ή Μονή Ξηροποτάμου, γιά τήν όποία ό λόγος στήν συνέχεια καί τής όποίας τό νεότερον αρχείον μελετήσαμε, παρά τήν πτωχεία της, ήλθε πολλές φορές άρωγός στήν χειμαζόμενη Μακεδονία τής τελευταίας εικοσιπενταετίας του 19ου καί άρχές του 20ου αι.

Μία μορφή τών σχέσεων τής Μονής Ξηροποτάμου μέ τήν Θεσσαλονίκη συνιστά τό ενδιαφέρον της γιά τήν εκπαιδευτική ανέλιξη τής πόλεώς μας σέ μιάν εποχή, όπου ό αριθμός τών σχολείων ύπεδήλωνε σαφώς, στό πνεύμα του συναγωνισμού τών εθνοτήτων, τήν υπεροχή του ένός ή του άλλου λαου.

Ελληνορθόδοξη Παράδοση: Οι Άγιοι της Μακεδονικής Γης.

Αιμιλιανός

ηγούμενος 'Ιερας Μονής Σίμωνος Πέτρας 'Αγίου ΄Ορους

Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΟΥ ΑΘΩ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΗΝ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Είναι γνωστόν, ότι ή μακεδονική γη ηύλογήθη νά συμπεριέχη καί την άγιορειτικήν χερσόνησον του ’Άθω.

Ο δεσμός αύτός άνάγεται εις χρόνους προχριστιανικούς.

Ο θεμελιωτής τής μακεδονικής δόξης Μ. ’Αλέξανδρος, μετά τήν προκλητικήν του άρχιμηχανικου του Δεινοκράτους πρότασιν, όπως άπαθανατίση τήν έαυτού μορφήν διά γλυπτού γιγαντιαίου ομοιώματος έπί τής νοτιάς μαρμαρώδους κλιτύος του όρους, έθεώρησε τήν πρόθεσιν αύτήν ώς ύβριν καί άξιοπρεπής ό ήγεμών, ό τον άρχιερέα των Ιουδαίων εύσεβώς προσκυνήσας, προφητικώς θά έλέγομεν, άπήντησεν: Αφήσατε τόν Άθωνα εν τή ησυχία αύτοϋ.

Ο ’Άθως τότε έτρεφε τάς άφιερωμένας εις τήν Άρτεμιν παρθένους πανταχόθεν των Ελληνικών πόλεων πρός διακονίαν τών θεών.
Η παρθενία έτιματο καί έφύλασσε τό άκοίμητον πυρ.

Η βασιλόπαις Δάφνη, προκειμένου νά χάση τήν παρθενίαν, προετίμησε νά γίνη φυτόν, ώς σύμβολον νίκης κατά τής σαρκός.

 Ταύτα πάντα τά τότε, σύμβολα τής νυν πραγματικότητος. Καί ιδού, άμέσως μετά τήν στερέωσιν τής χριστιανικής πίστεως, ό ’Άθως έγένετο τόπος άσκήσεως καί ήσυχαστικής βιοτής.
Παλαιόταται δέ μαρτυρίαι εκ του άρχείου του Πρωτάτου μας διέσωσαν ονομασίας παλαιοχριστιανικών οικισμών έν τη Χαλκιδική μεθ’ ών συνέζων οι παλαιοί Μακεδόνες καί, άσφαλώς, έσχετίζοντο μετά τών προγόνων μας Αθωνιτών.

Ούτω πως, οι μοναχοί, τό φώς παρά τών άγγέλων παραλαμβάνοντες τούτο, δηλαδή τήν μοναχικήν πολιτείαν, παρέδιδον τοίς κοσμικοίς, όπως λέγει ό Άγ. ’Ιωάννης Κλίμακος.

Ελληνική Μακεδονία: Ο Μέγας Αλέξανδρος και οι Iεραπόστολοι των Σλάβων Κύριλλος και Μεθόδιος.

Ήταν η γλώσσα των Μοραβών η μητρική γλώσσα των αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου;;;;

ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΙΟΣ 

ΟΙ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΤΩΝ ΣΛΑΒΩΝ

του Βασιλείου Λαούρδα. 
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ
ΙΔΡΥΜΑ ΜΕΛΕΤΩΝ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΥ ΑΙΜΟΥ 
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1966

(οι φωτογραφίες επιλογές Yauna)

O Αλέξανδρος ο Μέγας,
ως κυρίαρχος του κόσμου. 
Χρυσό Μετάλλιο από
το Αμπουκίρ, την Αίγυπτο,
του 3ου Αιώνα μ.Χ., 

Τό 334 προ Χρίστου ενας νέος βασιλεύς εφυγε άπό την Μακεδονία καί εφθασε εως την καρδιά τής ’Ανατολής, μεταφέροντας, παντού όπου πήγαινε, τό φως του Ελληνισμού.

 Ή μεγάλη αύτή πορεία, πού μετέφερε τον έλληνικο λόγο και τον ελληνικό πολιτισμό άπό τό Αίγαΐον πέλαγος εως τήν ’Άπω ’Ανατολή, είχε δύο θεμελιώδη χαρακτηριστικά.
 Τό πρώτο ήταν ότι εγινε άπό βασιλέα στρατηλάτη καί είχε τη μορφή πολεμικών επιχειρήσεων.

Οι μάχες διαδέχονταν ή μία τήν άλλη καί λιγοστές ήταν οί πολιτείες ή οι πολιτισμοί πού παραμειναν άθικτοι κάτω άπό τά πέλματα τών Μακεδόνων στρατιωτών.
Τό δεύτερο χαρακτηριστικό τής πορείας αυτής ήταν ότι εγινε σε μιάν εποχή πού ό Ελληνισμός είχε πιά δημιουργήσει τά μεγάλα πολιτιστικά έπιτεύγματά του στήν τέχνη, στή λογοτεχνία, στήν πολιτειλογία καί στή φιλοσοφία, καί είχε άρχίσει νά παρακμάζη.

Η ιερότητα της γλώσσας μας

του Βύρωνα Πολύδωρα 

Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου…

 Οδ. Ελύτης «Άξιον Εστί». 

 (οι φωτογραφίες επιλογές Yauna)

Δεν είμαι «Ελληναράς». 

    Ούτε εγώ ούτε οι ομοϊδεάτες μου. 

                 Απλά, είμαι Έλληνας. 

Που αγαπά τη γλώσσα του και τη θεωρεί συστατικό στοιχείο της εθνικής ταυτότητάς του. 

Και που δεν λησμονεί τον ορισμό του έθνους που μας παρέδωσε ο Ηρόδοτος:

Το όμαιμον, το ομόγλωσσον, το ομόθρησκον και το «ομότροπον».

Βυζαντινή Παρακαταθήκη: Ο Οικουμενικός Πατριάρχης είναι ο κανονικός Κυριάρχης επίσκοπος του Αγίου Όρους.

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΩΣ ΚΥΡΙΑΡΧΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΧΡΥΣΟΒΟΥΛΑΟ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ Β' ΤΟΥ 1312
του Αθανασίου Αν. Αγγελόπουλου

1. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης είναι ο κανονικός κυριάρχης επίσκοπος του Αγίου Όρους.

Το γεγονός αυτό βιώνεται και μαρτυρείται στο Άγιο Όρος, όπου η μοναχική πολιτεία, και στην Κωνσταντινούπολη, όπου η έδρα του Οικουμενικού Πατριάρχου, δια μέσου των αιώνων και μέχρι σήμερα.
Σε κάποιες έκτακτες —κυρίως ταραχώδεις— περιόδους της ζωής της Πολιτείας και Εκκλησίας στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία μετεβιβάζετο η κυριαρχία αυτή ή μέρος αυτής σε άλλον επίσκοπο, όπως π.χ. στον επίσκοπο Ιερισσού ή στον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης.

Άγιο Όρος: ένας τόπος που μόνον πεθαίνουν, χωρίς να γεννιέται κανείς

Τρεις Αναρτήσεις του Γιώργου Εχέδωρου με θέμα το Άγιο Όρος.

Μια για την αρχαιότητα του τόπου και δύο σκοπιανά δημοσιεύματα:

α. Τα Αρχαία Μνημεία του Αγίου Όρους
β. Άθως, ένα τόπος που μόνον πεθαίνουν, χωρίς να γεννιέται κανείς
γ. Η «Μακεδονική Εκκλησία» η «УТРИНСКИ ВЕСНИК» και η προπαγάνδα

α. Τα Αρχαία Μνημεία του Αγίου Όρους

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος


Το Άγιο Όρος είναι η μοναδική, ίσως, περιοχή της Ελλάδας όπου δεν έχουν γίνει ανασκαφικές έρευνες από τους αρχαιολόγους.