Αλέξανδρος ο Μέγας και η Αργεία καταγωγή του.

ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΑΡΧΕΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ 

ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

ARGOLIKOS ARCHIVAL LIBRARY HISTORY AND CULTURE

   Ο Αλέξανδρος Γ’ γεννήθηκε το 356 π.Χ στην Πέλλα, 

την πρωτεύουσα τότε του Μακεδονικού βασιλείου. 

Μέγας Αλέξανδρος

Ήταν γιος του Μακεδόνα Φιλίππου Β’ και τηςΟλυμπιάδας, Πριγκίπισσας των Μολοσσών στην Ήπειρο. 

Πέθανε στην Βαβυλώνα, στο παλάτι του Ναβουχοδωνώσορα Β’ στις 13 Ιουνίου του 323 π.Χ., σε ηλικία ακριβώς 32 ετών και 8 μηνών. 

Βασιλιάς της Μακεδονίας, συνέχισε το έργο του πατέρα του, του Φιλίππου Β’.

 Ο Φίλιππος Β’ ήταν ιδιαίτερα ικανός στρατηγός, πολιτικός και διπλωμάτης, αναμορφωτής του μακεδονικού στρατού και του μακεδονικού κράτους.

Από τα πανάρχαια χρόνια, Αργείοι άποικοι είχαν εγκατασταθεί στη Μακεδονία και ιδρύσει μεγάλο και ισχυρό κράτος.

 Πολύ αργότερα ο Κάρανος, αδελφός του βασιλιά του Άργους Φείδωνος, από την γενιά των Ηρακλειδών, ήρθε κι αυτός στη Μακεδονία και ίδρυσε δικό του βασίλειο.

Η γλώσσα και η ελληνικότητα των αρχαίων Μακεδόνων.

Μακεδόνας με καυσία (περσ.Yaunatakabara),
 κεραμικό αγαλματίδιο του 3ου πχ. αιώνα

του Νικολάου Ανδριώτη

Καθηγητού του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Μακεδονική Λαϊκή Βιβλιοθήκη

Δημοσιεύματα της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών

Θεσσαλονίκη 1952

(οι φωτογραφίες  επιλογές Yauna)

Η ελληνική φυλή κατά τα νεώτερα πορίσματα της Γλωσσολογίας είναι ένας από τους κλάδους του ίνδοευρωπαϊκού η ιαπετικού λαού που ζούσε ως την 5. χιλιετηρίδα π. X. αδιάσπαστος και ομόγλωσσος σε μια περιοχή της Β.Α. Ευρώπης — ίσως, κατά μια νεώτατη θεωρία, στη στέππη των Κιργισιών, ανάμεσα στην Κασπία και τα Ουράλια 1 —και ο οποίος μετά την 5. χιλιετηρίδα π. X. άρχισε να διασπάται τμηματικά και να απλώνεται προς όλες τις γεωγραφικές κατευθύνσεις, αφομοιώνοντας τους λαούς που κατακτούσε γύρω του.

Ετσι άλλα τμήματα των ίνδοευρωπαίων κατευθύνθηκαν πρός τα Ν. Α. και Ν. Δ. της ’Ασίας και διαμόρφωσαν ως τις αρχές της 2. χιλιετηρίδας π. X. τους Χεττίτες της Μ. ’Ασίας, τους ’Αρίους, δηλ. τους ’Ινδούς και τους Ίρανούς, τους Τοχάρους και τους Αρμενίους, και άλλα τμήματα κινήθηκαν προς τα δυτικά της κοιτίδας των ίνδοευρο)παίων και διαμόρφωσαν τους κυριώτερους ιστορικούς λαούς της Ευρώπης, δηλ. τους Ελληνες, ’Ιταλούς, Θρακοϊλλυριούς, Κέλτες, Γερμανικούς η Τευτονικούς λαούς και τους Βαλτοσλάβους.

Οί υπόλοιποι λαοί της Ευρώπης, δηλ. οι Φινλανδοί, οι Ούγγροι, οι Πρωτοβούλγαροι και οι Τούρκοι, ανήκουν όχι στην ίνδοευρωπαϊκή γλωσσική οικογένεια, αλλά στην ουραλοαλταϊκή, που αποτελεί το ιθαγενές εθνολογικό υπόστρωμα της Σιβηρίας, άπ’οπου και ήρθαν ως επιδρομείς πολύ αργότερα. 

Οι Ελληνες, αφότου χώρισαν από τους άλλους ίνδοευρωπαίους μετά την 5. χιλιετηρίδα π. X., κινήθηκαν με βραδύτατο ρυθμό επί 3 περίπου χιλιετηρίδες επάνω στον ευρωπαϊκό χώρο που εκτείνεται από την Ινδοευρωπαϊκή κοιτίδα ως την Ελλάδα.. 

'Ως τελευταίοι τόποι της διαμονής τους πριν κατεβούν στην Ελλάδα θεωρούνται οι πεδιάδες της Ουγγαρίας και της Σερβίας.

Απ’ εκεί, αφού πλήθυναν σημαντικά και απλωθήκαν εδαφικά, ώστε να αρχίσει κιόλας η πρωτοελληνική γλώσσα τους που μιλούσαν τότε να διασπάται σε διαλέκτους, ξεχύθηκε από την κοιλάδα του ’Αξιού πρός τους μακεδονικούς κάμπους το πρώτο ελληνικό κύμα, οι ’Ίωνες, περι το 2000 π. X.

Ή χώρα που εμελλε να δνομαστή Ελλάδα κατοικούνταν τότε από εναν άλλο, μή ινδοευρωπαϊκό, μεσογειακό λαό, συγγενή των Έτρούσκων της Ιταλικής χερσονήσου, τους οποίους βρήκαν όταν περί το 1500 π. X. κατέβηκαν εκεί οι επίσης ίνδοευρωπαιοι Ιταλοί. 

Οί αρχαίοι Ελληνες μιλούν για τον προκάτοχό τους λαό με διάφορα τοπικά ονόματα. τους ονομάζουν Πελασγούς, Τυρρηνους, Κάρες, Λέλεγες.

 Ή σημερινή επιστήμη τους ονομάζει συμβατικά Προέλληνες.

Οι Προέλληνες αντιπροσωπεύονται αρχαιολογικά στα μνημεία του κρητομινωικού η αιγαίου πολιτισμού.

 Ήταν λαός με πρώιμο πολιτισμό, όπως συμβαίνει για τους περισσότερους λαούς που ζουν γύρω στη Μεσόγειο. 

Ήταν θαλασσοπόροι, έμποροι και πειρατές.

 Οί αρχηγοί τους ζούσαν σε παλάτια μεγαλοπρεπή, εφοδιασμένα με ανέσεις που κάνουν και σήμερα εντύπωση και με καλλιτεχνική διακόσμηση που μαρτυρεί αναπτυγμένη και λεπτή καλαισθησία.

Οι ’Ίωνες απλώθηκαν τότε σε όλη την Ελλάδα, υποτάσσοντας και αφομοιώνοντας σιγά σιγά τους προελληνικούς κατοίκους της..

Πόσο αργά συντελέστηκε η ολοκληρωτική αφομοίωση των Προελλήνων από τους Έλληνες το δείχνει το γεγονός ότι ως τον 5. π. X. αιώνα σώζονταν υπολείμματα Προελλήνων στον ’Άθωνα και στη Λήμνο, όπως φαίνεται από τις σχετικές μαρτυρίες του Θουκυδίδη 2 και τις προελληνικές επιγραφές.

 Περίπου δυο αιώνες μετά την κάθοδο των Ιώνων, περί τον 17. αιώνα π. X., και πριν καλά καλά προχωρήση σημαντικά η γλωσσική αφομοίωση των Προελλήνων από τους ’Ίωνες, νέο κύμα ελληνικό κατεβαίνει πάλι από τα βόρεια, με πιο φρέσκη αλκή, και κατακτά τον εθνολογικά και γλωσσικά άνάμεικτον ακόμα ελληνικό χώρο, και αυτοί είναι οι Αίολοαχαιοί. 

Κι αυτοί, άλλου υποτάσσοντας τους ’Ίωνες κι άλλου απωθώντας τους πρός τα ανατολικά ελληνικά παράλια, τα νησιά και την απέναντι τους Ιωνία, απλώνονται σε ολόκληρη την Ελλάδα, περνούν στα βόρεια παράλια της Μ. ’Ασίας πρός το Αιγαίο, στην Κρήτη, και αργότερα άποικίζουν και την Κύπρο.

 Αύτοι είναι οι δημιουργοί του πρώτου μεγάλου ελληνικού πολιτισμού, που επάνω στο κορύφωμα και το τέλος του καθρεφτίζεται λογοτεχνικά στα ομηρικά έπη  και αρχαιολογικά στα ευρήματα των Μυκηνών, της Τίρυνθας, της Πύλου, του Όρχομενού, του Βαφείου κ. ά. τόπων.

Το τρίτο και τελευταίο ελληνικό κύμα κατεβαίνει σ την Ελλάδα τον 12. αιώνα π. X. 

Είναι οι Δωριείς, που επιφέρουν το τέλος του αίολοαχαϊκου πολιτισμού και εγκαινιάζουν την αρχή μιας σκοτεινής περιόδου τεσσάρων αιώνων, η οποία φτάνει ως τον 8. αιώνα π. X., οπότε λήγει η προϊστορία και αρχίζει με την εμφάνιση επιγραφών η ιστορική περίοδος. 

Και οι Δωριείς απλώνονται σε όλη τη μητροπολιτική Ελλάδα, την Κρήτη και τα νότια νησιά του Αιγαίου, αφήνοντας μόνο μερικά υπολείμματα εδάφους στους Αϊολοαχαιούς, δηλ. τη Θεσσαλία, τη Βοιωτία, την Αρκαδία και την Κύπρο, όπου οι Δωριείς δεν έφτασαν ποτέ, και στους Ίωνες τα ανατολικά παράλια της Πελοποννήσου, την ’Αττική, την Εύβοια και τα κεντρικά νησιά του Αιγαίου.

Μετά την κάθοδο των Ελλήνων στην Ελλάδα ένας άλλος ϊνδοευρωπαϊκός λαός, οι Θρακοϊλλυριοί, κλείνει τα βαλκανικά περάσματα πρός την Ελλάδα και κόβει την επαφή των Ελλήνων με τους άλλους λαούς της Κεντρικής Ευρώπης.

Δεν θα παρακολουθήσουμε τις κατοπινές κινήσεις των ελληνικών φυλών επάνω στην Ελλάδα και τις μεταναστευτικές τους κινήσεις πρός την Ανατολή και τη Δύση, γιατί όσα είπαμε σ΄αυτή τη συντομοτάτη και άδρομερή επισκόπηση της ελληνικής προϊστορίας δέ μας χρειάζονταν παρά ως προεισαγωγικά σιό κύριο θέμα μας, που είναι το εξής : 

Ανάμεσα στα τρία διαδοχικά κύματα καθόδου της ελληνικής φυλής στη χώρα αυτή ποιοι είναι οι Μακεδόνες;

Βεργίνα

Η εξ Άργους καταγωγή των Μακεδόνων βασιλέων.

Δωριείς μαχητές.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΥΙΟΚΑΣ 

Επίτιμος Δικηγόρος

Διάλεξις δοθείσα την 22η Φεβρουαρίου 1975, 

υπό την αιγίδα της Μακεδονικής Φιλεκπαιδευτικής  Αδελφότητος .

(Οι  εικόνες επιλογή Yauna)

Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΑΡΓΕΑΔΩΝ  ΤΗΜΕΝΙΔΩΝ
ΒΑΣΙΛΕΩΝ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ.

Η Μακεδονική δυναστεία κατά τους ιστορικούς χρόνους εκαυχάτο ότι κατήγετο εξ απογόνων του μυθικού ήρωος Ήρακλέους και οι βασιλείς της ελέγοντο Αργεάδαι και Τημενίδαι.

Τούτο προκύπτει, όχι μόνον εκ πολλών νομισμάτων, άλλα και εκ της Στοάς, την οποίαν είχεν ανεγείρει εις Δήλον ο Αντίγονος Γόνατος, βασιλεύς της Μακεδονίας (283—239 π. Χρ.) , υιός του Δημητρίου του ΙΙολιορκητού και εγγονός του Αντιγόνου, στρατηγού του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Είς την Στοάν ταύτη, ετοποθέτησε σειράν ανδριάντων των βασιλέων της Μακεδονίας, αρχήν ποιούμενος από το άγαλμα του Ηρακλέους.

Επίσης προκύπτει εκ του ιστορικού γεγονότος ότι ο βασιλεύς της Μακεδονίας Αλέξανδρος ο Α',
όστις διεδραιμάτισεν ελληνικώτατων μέρος εις την μάχην των Πλαταιών, —ότε είχε συνεκστρατεύσει υποχρεωτικώς μετά των Περσών— με τίτλον την καταγωγήν του ως Αργεάδου  Τημενίδου μετέσχε των Ολλυμπιακών αγώνων κατά το έτος 496 π. Χρ.'

Όμοίως προκύπτει και εκ του χρησμού της Σίβυλλας, ως αναφέρες ο Παυσανίας, περί της καταστροφής του Μακεδονικου Βασιλείου, ότι οι Μακεδόνες βασιλείς εκαλούντο Αργεάδαι, ως ελκοντες την κατχγωγήν των εκ των μυθολογικών βασιλέων του Άργους. ο χρησμός της Σίβυλλας έχει ως εξής:

Αυχούντες βασιλεύσι    Μακηδόνες    Αργεάδησιν,

ύμίν κοιρανέων αγαθόν και πήμα Φίλιππος,

ήτοι ο μεν πρότερος πόλεσι λαοΐσι τ' άνακτας θήσει'

ο δ' όπλότερος   τιμήν από πασαν όλέσσει δμηθεΐς 

έσπερίοισιν ύπ' άνδράσιν ήώοις τε. 

Δηλαδή κατ' ελευθέραν μετάφρασιν: 

Σείς οι Μακεδόνες, καυχάσθε δια τους Άργεάδας βασιλείς σας, 

 άλλα ο Φίλιππος που βασιλεύει είναι ο καλός και ο κακός σας δαίμων, 

Φίλιππος Β'

διότι ο μέν πρεσβύτερος (εννοεί τον Φίλιππον τον Β', πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου) 

θα εγκαταστήση βασιλείς εις λαούς και πόλεις,

ο δε νεώτερος (εννοεί τον Φίλιππον τον Ε', όστις ήττήθη υπό των Ρωμαίων εις την θέσιν Κυνός Κεφαλα'ι της   Θεσσαλίας)

 θα χάση πασαν δόξαν, ηττημένος υπό ανδρών της Δύσεως και της Ανατολής. 

Φίλιππος Ε΄

Βλέπομεν ότι η Σίβυλλα ονομάζει τους Μακεδόνας βασιλείς  Αργεάδας.

Μακεδονία και Προέλληνες.

Ο Λαομέδων στο αέτωμα του ναού της Αφαίας στην Αίγινα,
490/480 π.Χ. Γλυπτοθήκη Μονάχου.

Ν.Π.ΑΝΔΡΙΩΤΗ

ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΛΑΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΤΗΣ

 ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1953

ΟΙ ΠΡΟΕΛΛΗΝΕΣ

(ΔΙΑΛΕΞΙΣ ΓΕΝΟΜΕΝΗ ΕΝ ΤΗ ΑΙΘΟΥΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ)

Eιν ολ' αυτά τα πράγματα πολύ παλιά, οι Προέλληνες και o πολιτισμός τους και η γλώσσα τους, όχι όμως και στερημένα γι' αυτό από ενδιαφέρον. 

Στην επιστήμη το παλιό και το νέο είναι ισοδύναμα και ισότιμα. 

Γιατί το παλιό είναι το θεμέλιο του νέου, και το νέο στηρίζεται στο παλιό και προσδιορίζεται από αυτό ανέκκλητα και παντοτινά. 

Να γιατί δε φοβάμαι, μιλώντας για τους Προέλληνες μπροστά σε καλλιεργημένο κοινό, να πω πράγματα ξένα προς το ενδιαφέρον του.

Οι Ινδοευρωπαίοι, που τμήμα τους είναι η ελληνική φυλή, ήταν ως την 5η χιλιετηρίδα π. Χ. μια από τις πολλές γλωσσικές φυλές που κατοικούσαν στην Ευρώπη. 

Η φυλή όμως αυτή φαίνεται πως ήταν προικισμένη με μια κατακτητική και αφομοιωτική ικανότητα, που από τα αποτελέσματα της θα μπορούσε να χαρακτηριστή εκπληκτική.

 Όταν μετά την 5η χιλιετηρίδα π. Χ. άρχισε να διασπάται και να σχηματίζη τους επί μέρους Ινδοευρωπαικούς λαούς, δηλ. τους Έλληνες, Ίνδοιρανούς, Θρακοιλλυριούς, Ίταλοκέλτες, Τεύτονες, Βαλτοσλάβους κ. α., και να απλώνεται προς όλες τις γεωγραφικές κατευθύνσεις, οι άλλες γλωσσικές φυλές της Ευρώπης και της Ασίας που βρέθηκαν στα βήματα της, άλλες αργά και άλλες γρήγορα, δεν μπόρεσαν να αποφύγουν την υποταγή και τη γλωσσική αφομοίωση τους από τους Ίνδοευρωπαίους. 

Τυρσηνοί, ΤυρρηνοίTomba dei Leopardi, Tarquinia

Έτσι στην Ασία οι Ινδοί αφομοίωσαν τους μογγολικούς λαούς που κατοικούσαν την απέραντη χώρα του Ινδικού πενταποτάμου. 

Οι Χεττίτες, τους παλαιοτέρους λαούς της Μ. Ασίας. Στην Ευρώπη οι Τεύτονες αφομοίωσαν παλαιοτέρους λαούς της βόρειας Ευρώπης, οι Κέλτες τους Λίγυες της Γαλατίας και τους Pritu, δηλ. τους παλαιούς Βρεττανούς της Αγγλίας,

 οι Ιταλοί τους Έτρούσκους κ.ο.κ. 

Ehemalige FYROM Premierminister: "Es ist klar: Wir sind Slawen, und wir haben keine Beziehung zur Antiken Makedonien.

ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
 ΑΝΕΘΗΚΕ ΤΟΝ ΝΑΟΝ ΑΘΗΝΑΙ ΠΟΛΙΑΔΙ

 Αρθρα και Σκέψεις 

Γ. Εχέδωρος

5. Dezember 2011.

 Skopje.

Quelle: Алфа ТВ

" Wir schreiben einen  Teil der griechischen Geschichte ab ..."

Ljubco Georgievski, VMRO PP
Љубчо Георгиевски
Претседател на
 ВМРО-Народна партија

" Diese Geschichte  wollen sie  uns  als staatliche Politik für das antike Makedonien  aufzwingen  , 

ich nenne 

 es Karikatur der Geschichte, 

weil es unabhängige Ereignisse verbinden soll.»

Dieses sagte der  ehemalige  Premierminister von FYROM 

und Führer der Partei

 «ВМРО-ДПМНЕ» (die derzeit Gruevski  führt ) und aktueller Ehrenpräsident der 

«ВМРО-НП» (Volkspartei),

 Mr. Ljubčo Georgievski, in einem Interview mit Radio Slobodan Europa.

"Das 'Mazedonien' Volk  

wird täglich 

mit Lügen bombardiert, 

mit Fehlinformationen, 

mit Videos aus denen hervorgeht 
das wir  die griechische Geschichte eigen gemacht haben, 
  und  wird sie dementsprechend   'angepasst' haben  .

Für mich ist es sehr klar, 

dass es eine klare Trennung zwischen

 der so genannten 

Alten Geschichte Mazedonien 

und slawischen Geschichte gibt.

Ich verteidige  Sie die Position, dass das wo wir uns verlassen können und das ist nicht falsch, ist die slawischen Identität, unsere geistige Schöpfer sind St. Cyril und Methodius, St. Clemens, St. Naum.

Dies ist unsere Geschichte, wo wir sicher uns Festhalten  [im Original: «Тоа е таа историја каде што можеме единствено сериозно да газиме»], sagte Georgievski.

"Die Entscheidung des Gerichtshofs in Den Haag wird Einfluss auf die Verhandlungen zwischen unserem Land und Griechenland haben. Für zwei Monaten werden wir fröhlich sein und wir werden sagen, wie stark wir als moralische Sieger sind ", sagte Georgievski.

 "Aber es wird sich keine Wille zur Lösung finden, und dies setzt das Land in die Gefahr das mindestens in zwei oder drei Jahren nichts unternommen wird  ", prophezeite der ehemalige Ministerpräsident.

Auf die Frage ob die derzeitige Regierung ist in der Lage ist, sich mit Griechenland  abzufinden , um in NATO und in der Europäischen Union beizutreten, antwortete er  kategorisch:

"Nein Ich sehe, aus unsere Sicht, kein Signal. Und dies spiegelt sich  aus den Berichten der  staatlichen Journalisten, die täglich die Regierungspolitik predigen,wider .

Ich glaube nicht  dass es etwas mehr gibt, von dem was wir  in den staatlichen Medien und der Regierung Propaganda sehen. 

Seit vier Jahren verteidigt die Regierung den Namen, ohne eine  andere Alternative".

"Die Mehrheit will dass ein  Starttermin für die Beitritts-Verhandlungen mit der EU bekannt gegeben wird, aber nicht glaube das es nicht dazu kommen wird.

Die  Signale aus der Europäischen Union und der NATO sind klar. Der Beitritt setzt die Lösung des Namen-Problem voraus.

Ich weiß nicht, warum manche Politiker und Journalisten in FYROM  nicht versuchen, diesε klare und eindeutige Botschaft zu verstehen ", sagte der ehemalige Premierminister Georgievski Lioumpso.

Makedonien in der Antike. Η Μακεδονία στα αρχαία χρόνια.

Der heutige Skopje-Staat und das Antike  Makedonien.

Δημ. Κανατσούλη

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΩΣ ΤΟ 1912

ΕΠ. ΑΠΟΣΤ. ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

Μακεδονική Βιβλιοθήκη Αρ. 63

(οι φωτογραφίες επιλογή Yauna)

Χρυσός στατήρας
 του Φιλίππου Β΄από το Δίον

1. Η Μακεδονία από τα προιστορικά χρόνια ως τον Ε' π.Χ. αιώνα

Η Μακεδονία στους αρχαίους χρόνους περιλάμβανε όλα τα εδάφη της σημερινής ελληνικής Μακεδονίας και  τις  περιοχές τοϋ Μοναστηρίου, του Τσεπικόβου, του Περλεπέ και του Μοριχόβου της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας.


 'Από γεωγραφική καθαρά άποψη διακρινόταν σε τρία μεγάλα γεωγραφικά διαμερίσματα- την "Ανω Μακεδονία, την Κάτω Μακεδονία και την Ανατολική Μακεδονία, που υποδιαιρούνταν σ τις  λεγόμενες φυλετικές χώρες (= διοικητικές υποδιαιρέσεις).

 Η  Άνω Μακεδονία περιλάμβανε έξι τέτοιες χώρες: 

την Έλιμιώτιδα (ή Ελίμεια),
 την Όρεστίδα,
την Εορδαία,
τη Λυγκηστίδα,
την Πελαγονία και τη
Δερρίοπο.

Η Κάτω Μακεδονία περιλάμβανε πέντε χώρες:

 τη Βοττιαία, την Αλμωπία,
την Πιερία,
την 'Αμφαξίτιν και τη
Μυγδονία- και

 η Ανατολική Μακεδονία έξι χώρες:

την Κρηστωνία,
τη Βισαλτία,
τη Σιντική,
την Όδομαντική,
την Ηδωνίδα και την
Πιερίδα.

Η συστηματική έρευνα της προίστορικής Μακεδονίας αρχισε μόλις τα τελευταία χρόνια με  τις  αρχαιολογικές ανασκαφές που γίνονται συνεχώς.

Η προίστορία της περιλαμβάνει μια περίοδο πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια και φτάνει ως τα μέσα της 4ης π.Χ. χιλιετίας.

 Η περίοδος αυτή, ως την εμφάνιση των Μακεδόνων η καλύτερα τη δωρική εισβολή στις ελληνικές χώρες, υποδιαιρείται από τους αρχαιολόγους στις έξης μικρότερες περιόδους:
 στη νεολιθική, τη χαλκολιθική, την παλαιότερη εποχή του χαλκού και τη μεταγενέστερη.

α) Η νεολιθική εποχή διακρίνεται στη νεολιθική I (3500-2500 π.Χ.) και στη νεολιθική II (2500-2000 π.Χ.). 

Ο πολιτισμός της νεολιθικής I ήταν δημιούργημα των ανθρώπων της Μεσευρώπης, που κατέβηκαν στη Μακεδονία από τους φυσικούς δρόμους και οι όποιοι προσαρμόστηκαν στο καινούργιο περιβάλλον και αρχισαν να άσχολούνται με την αλιεία, το κυνήγι, τη γεωργία και την κτηνοτροφία.

 Οι κατοικίες τους, που στην αρχή ήταν καλύβες από καλάμια και λάσπη κι αργότερα από τούβλα ψημένα και σε σχήμα ορθογώνιο, δεν βρίσκονταν, όπως διαπιστώνεται από τα ευρήματα, σε υψώματα και λόφους, αλλά  σ τις  κοιλάδες και σ τις  πεδιάδες, πράγμα που φανερώνει ειρηνική διαβίωση.
Ο νεολιθικός I πολιτισμός διακόπτεται στα μέσα της 3ης χιλιετίας με την εισβολή μικρασιατικών λαών, που ήδη γύρω στα 3000 π.Χ. είχαν καταλάβει τη Νότια και Κεντρική Ελλάδα και τα νησιά ανάμεσα στη Μικρά Ασία και την Ελλάδα. "Ο νεολιθικός II πολιτισμός σε σύγκριση με τον προηγούμενο παρουσιάζει οπισθοδρόμηση και σημαντικές κοινωνικές μεταβολές. ' Η τέχνη των αγγείων της εποχής αυτής είναι κατώτερη από της προηγούμενης. Ο πληθυσμός, μή βρίσκοντας ασφάλεια στους ανοιχτούς τόπους, αναγκάζεται να οχυρώσει  τις  κατοικίες του.

β) Η αρχή της χαλκολιθικής εποχής (2000-1580 π.Χ.) συμπίπτει με την κάθοδο των ελληνικών φύλων, που κατέβηκαν από βορρά και εισέβαλαν στη Μακεδονία και τη Θεσσαλία, όπου υπέταξαν τους προελληνικούς πληθυσμούς η τους απώθησαν στις  περιφερειακές περιοχές. 
Τήν εποχή αυτή διαδίδεται όλο και περισσότερο η χρήση του χαλκού, χωρίς να εκτοπισθεί όμως οριστικά η χρήση του λίθου. Περιορισμένη είναι η χρήση του ορειχάλκου, η οποία παραμένει ως τα μέσα του 15ου αιώνα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, κατά την περίοδο αυτή, η Μακεδονία αναπτύσσει σχέσεις με  τις γειτονικές της χώρες προς βορρά και νότο, καθώς και με τη ΒΔ Μ. Ασία, δηλαδή την Τροία.

γ) Η μετάβαση από τη νεολιθική στην εποχή του χαλκού(1500-1400 π.Χ.) έγινε βαθμιαία.
Επίσης, βαθμιαία υπήρξε και η επικράτηση του ορειχάλκου την εποχή αυτή, αφούτα πρώτα 130 χρόνια κυριαρχούσε ο απλός χαλκός. Μόλις στα μέσα του 15ου π.Χ. αιώνα, με την εξάπλωση του μυκηναίκούπολιτισμούστη Θεσσαλία και Μακεδονία, επικράτησε τελικά ο ορείχαλκος. Τήν επίδραση του μυκηναίκούπολιτισμούστη Μακεδονία μαρτυρούν όχι μόνο τα μυκηναίκά αγγεία που βρέθηκαν στό μακεδόνικο έδαφος (τούμπες), αλλά  και τα άφθονα εγχώρια αγγεία, που φανερά μιμούνται τα μυκηναίκά, αν και κάπως άτεχνα.

δ) Στη μεταγενέστερη εποχή του χαλκού(1400-1200 π.Χ.) παρατηρούμε, κυρίως κατά τον 13ο αιώνα η στις αρχές του επόμενου, σημαντικές μεταβολές: οι πληθυσμοί, που είχαν κατοικίες κοντά στις  τούμπες, μετατοπίζονται σε έπιπεδοειδή υψώματα (οί αρχαιολόγοι τα λένε τράπεζες), σε μικρή απόσταση από  τις  τούμπες, η συνδέονται με αυτές. Η μετακίνηση αυτή των κατοίκων σε πιό οχυρά μέρη θεωρείται ως αποτέλεσμα της δωρικής εισβολής, που είχε αρχίσει στη Βόρεια Ελλάδα. Συνέπεια της εισβολής αυτής ήταν και η κατάρρευση του μυκηναίκούπολιτισμού, αλλά  και το τέρμα της εποχής του χαλκούκαι η αρχή της εποχής του σιδήρου. Μαζί με τους Δωριείς εμφανίζονται και οι Μακεδόνες, οι όποιοι υποτάσσουν τους παλαιότερους πληθυσμούς.

Οι Μακεδόνες ανήκουν στους Δωριείς με τους οποίους τους συναντούμε στα τέλη της 2ης χιλιετίας στην περιοχή γύρω από την Πίνδο.

 Είχαν  τις  ίδιες στρατιωτικές και πολιτικές αρετές με τους νότιους "Ελληνες: 
έδειξαν την ίδια προσαρμοστική ικανότητα για έναν ανώτερο πολιτισμό, τον ελληνικό, τον όποιο και διέδωσαν σε όλο τον κόσμο, είχαν την ίδια θρησκεία και διαμόρφωσαν τους θεσμούς και το καθεστώς τους, όπως και οι αρχέγονες ελληνικές κοινωνίες• μιλούσαν διάλεκτο ελληνική, πιθανώς συγγενική με τη θεσσαλική και είχαν ανέκαθεν ελληνικά ονόματα.

Μετά την κάθοδο των Ιλλυριών και άλλων λαών κατά τη 12η η την 11η εκατονταετία π.Χ. οι Δωριείς, κάτω από την πίεση των λαών αυτών, κατέβηκαν στον νότο, και το μεγαλύτερο μέρος τους εγκαταστάθηκε στην Πελοπόννησο, ενώ οι Μακεδόνες ακολούθησαν άλλο δρόμο και εγκαταστάθηκαν στη Δυτική Μακεδονία.

Στους ιστορικούς χρόνους διακρίνουμε εκεί τα εξής φύλα:

 τους Έλιμιώτες, τους 'Ορέστες και τους Αυγκηστές.

Στις  αρχές του 7ου π.Χ. αιώνα ένα από τα φύλα αυτά ήλθε στην Κάτω Μακεδονία και κατέλαβε τη φρυγική "Εδεσσα και κοντά σ' αυτήν ίδρυσε  τις οχυρές Αίγες, που νεώτεροι ερευνητές  τις  τοποθετούν στη σημερινή Βεργίνα, όπου βρέθηκαν βασιλικοί τάφοι.

Τις Αίγες έκανε πρωτεύουσα και ορμητήριο για  τις  παραπέρα κατακτήσεις του.

Περδίκκας Β΄  451-413 π.Χ.

Ιδρυτής και αρχηγέτης της δυναστείας του φύλου αυτού, των Άργεαδών, σύμφωνα με την επίσημη μακεδόνικη παράδοση, γνωστή και στον Ηρόδοτο και στον Θουκυδίδη,
 ήταν ο Περδίκκας Α'. 

Δυστυχώς όμως όλη αυτή η περίοδος από την ίδρυση του κράτους ως το τέλος του 6ου π.Χ. αίώνα, δηλαδή ως την εποχή του Αμύντα Α' (548-518 π.Χ.), είναι σκοτεινή και καλύπτεται από μύθους.
Πάντως είναι βέβαιο ότι, κατά τη σκοτεινή αυτή περίοδο, οι Μακεδόνες όχι μόνο σταθεροποιήθηκαν στην Κάτω Μακεδονία, αλλά  και έβαλαν  τις  βάσεις για την παραπέρα εξέλιξη του κράτους. Πέτυχαν να αποκρούσουν όλους τους εξωτερικούς εχθρούς και να έπεκταθούν σταθερά ως τον Αξιό ποταμό και πέρα από αυτόν. Δεν πρόλαβαν όμως να ολοκληρώσουν τίς κατακτήσεις τους στην περιοχή ανατολικά του Άξιου, γιατί τους βρήκε η περσική κατάκτηση.

 Τό 513/2 π.Χ. ο στρατηγός Μεγάβαζος κατέστησε τους Μακεδόνες φόρου υποτελείς στον βασιλιά των Περσών. Η υποτέλεια όμως αυτή δεν είχε ως αποτέλεσμα εδαφικές απώλειες η άλλες πολιτικές μεταβολές μέσα στη Μακεδονία.
Αντίθετα, οι Μακεδόνες είχαν κάποια ελευθερία στις εξωτερικές τους σχέσεις. "Ετσι ο βασιλιάς τους Αμύντας Α' διατήρησε αγαθές σχέσεις με τους Πεισιστρατί-δες, όπως και προηγουμένως με τον Πεισίστρατο.

2. Η Μακεδονία κατά τον 5ο και 4ο αιώνα

Δεν πέρασε πολύς χρόνος από την υποδούλωση τους και οι Μακεδόνες αποτίναξαν την περσική κυριαρχία,
 όταν ο γιός και διάδοχος του Αμύντα,
 ο Αλέξανδρος Α' (498-454 π.Χ.), 
αρνήθηκε να πληρώσει στους Πέρσες το φόρο υποτέλειας.


 Τότε, το 494 π.Χ., ο Δαρείος έστειλε τον γαμπρό του Μαρδόνιο στη Θράκη, για να σταθεροποιήσει εκεί  τις  περσικές κτήσεις, και αυτός κατέλαβε τη Μακεδονία και επέβαλε την περσική κυριαρχία.

 "Ετσι, κατά την εκστρατεία του Ξέρξη στην Ελλάδα, ο Αλέξανδρος αναγκάστηκε να τον ακολουθήσει, χωρίς να πάψει όμως να είναι ψυχικά με το μέρος των Ελλήνων.

Königreiche des antiken Griechenland: Mazedonien / Makedonien.Kingdoms of ancient Greece : Macedonia / Macedon

European Kingdoms Ancient Greece historyfiles.co.uk (History-of-Macedonia) Macedonia / Macedon The Macedonians were of Hellenic stock, claiming legendary descent from the Dorians who conquered Sparta and much of Greece towards the end of the Mycenaean period. Their name is generally thought to mean 'highlander', which would be entirely appropriate for their mountainous homeland. They probably arrived in the northernmost parts of Greece on the tail-end of the Dorian influx during the ninth century BC, coming in from the west and driving the Thracians out of Mygdonia in the process. Neighbouring the friendly Hellenic kingdom of Epirus on their western border, The Macedonians also had Paeonia to the north, Thrace to the east, and Thessaly to the south. Like the Thracians, with whom they had many cultural similarities, they were an aggressive people, perfectly suited to the more mountainous land in which they settled. While they later become more Hellenised from the fourth century, the more southerly Greeks regarded them as being rough and ready, still semi-barbarians.
	Temenus		Legendary son of Aristomachus of Sparta. King of Argos.
c.770 BC	Greek myth paints Caranus as the son of Temenus, king of Argos, who in turn is the son of Aristomachus, the Dorian conqueror of Laconia (although given dating discrepancies between Caranus and Aristomachus, it is more likely that he claims descent from the latter rather than being his actual son). The ruins of Aigai (Aegae, modern Vergina), which was originally an Illyrian base

Μητρόπολη Νευροκοπίου-Гоце Делчев: Η Βουλγαρική Προπαγάνδα κατά την πρώτη φάση του Μακεδονικού αγώνα (1870-1900).

Στάθη Χρ. Κουζούλη

«ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ»

 

Σ’ όλα τα σκοτεινά χρόνια της Τουρκοκρατίας την προστασία και την φροντίδα των ορθοδόξων χριστιανών των Βαλκανικών λαών την είχε το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.

Αυτό σήμαινε ότι το Πατριαρχείο μεριμνούσε για τα σχολεία, για τις εκκλησίες, ακόμη και για τις δικαστικές υποθέσεις των ορθοδόξων χριστιανών.

Ακολούθησε το Πατριαρχείο πολιτική ειρηνικής συνύπαρξης των ορθοδόξων χριστιανών, τους οποίους αντιμετώπιζε χωρίς διακρίσεις, με στοργή και δικαιοσύνη, ανεξάρτητα από την εθνική τους καταγωγή.

Σεβόταν τις ιδιαιτερότητες (γλώσσα συνήθειες, παραδόσεις) κάθε εθνότητας.

Ακόμη και στα χρόνια  τα δύσκολα για τον Ελληνισμό της Μακεδονίας, της διαμάχης δηλ. Ελλήνων και Βουλγάρων, έτσι πορεύθηκε και
«σε καμίαν περίπτωσιν, όσο και αν σταδιακά σημειωνόταν η συρρίκνωση του Ελληνισμού της περιοχής, το Πατριαρχέιο δε ζήτησε τη λήψη βίαιων μέτρων, δεν εξέθεσε τον Ελληνισμό σε σκληρή και φανατική αντιπαράθεση με το βουλγαρισμό».

Όλα αυτά συνέβαιναν μέχρι το 1860. 

Ως τότε, που οι Βούλγαροι, πιεζόμενοι από τους Ρώσους καθοδηγητές τους, ζητούσαν την ίδρυση δικής τους ανεξάρτητης εκκλησίας.
Να έχουν στην Κωνσταντινούπολη δικό τους εκκλησιαστικό και εθνικό εκπρόσωπο (Έξαρχο).

Το Φιρμάνι της
Βουλγαρικής Εξαρχίας

Και το πέτυχαν ύστερα από δέκα χρόνια, στις 10.3.1870, τη χρονιά της ίδρυσης της βουλγαρικής Εξαρχίας.

Την ίδρυση της Εξαρχίας την προέβλεπε σχετικό φιρμάνι του Σουλτάνου Αβδούλ Αζίζ, το οποίο εκδόθηκε και υπογρά φηκε από τον ίδιο στην παραπάνω ημερομηνία, έπειτα από σύμφωνη γνώμη των πρεσβευτών της Ρωσίας, της Αγγλίας και της Γαλλίας.

Μέσω του φιρμανίου, που της επιβλήθηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις, η Τουρκία επιδίωξε να λύσει τις Ελληνο βουλγαρικές διαφορές, οι οποίες υπήρχαν.

Οι Βούλγαροι κινούμενοι από μίσος που έτρεφαν προς τους Έλληνες και από πολιτικούς λόγους, θέλησαν να αποχωριστούν από το Οικ. Πατριαρχείο και να αποτελέσουν δική τους εθνική εκκλησία, με την ελπίδα ότι έτσι θα πετύχαιναν ευκολότερα τον εκβουλγαρισμό της Μακεδονίας.

Ο διαχωρισμός αυτός ελληνικού Πατριαρχείου και βουλγαρικής Εξαρχίας απόκτησε και χαρακτήρα εθνικό, «πέρα, βέβαια, από τη θεολογική και θρησκευτική σημασία, που είχε»,
 που σήμαινε ότι οι πατριαρχικοί ήταν οι Έλληνες και οι εξαρχικοί ήταν οι Βούλγαροι.

Ιερά Μονή Εικοσιφοίνισσας Παγγαίου. ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗΣ ΘΡΥΛΟΥΜΕΝΗΣ ΜΠΟΤΑΣ ΤΗΣ ΕΙΚΟΣΙΦΟΙΝΙΣΣΗΣ

ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

 Ό θεολόγος Καθηγητής Ευαγγέλου Πασχάλης, διηγήθη εις τους μαθητάς του Γυμνασίου Καβάλας τo έτος 1953, τα πει της βουλγαρικής θρυλουμένης Μπότας, της Είκοσιφοινίσσης.

Προκάλεσε δε τον θαυμασμό εις τούς μαθητάς και ο Γυμνασιόπαις Απόστολος Κοσμίδης από το Κρυόνερο Καβάλας, το διατηρεί ζωντανό στη μνήμη του και το διηγείται ως έξης:

Προ του 1920 λέγει, ήτο ανώμαλος ή κατάστασης εις Μακεδονία.

 Έφτασαν με αποστολή εις το Παγγαίο τρεις χιλιάδες (3.000) στρατός τακτικός Ρωσοβούλγαροι (Βούλγαροι καταταγμένοι στο Ρωσικό Στρατό) να συλήσουν την Αχειροποίητο Εικόνα της Παναγίας εις Βουλγαρία.