Τα ελληνικά μακεδονικά κινήματα του 19ου αιώνα και η βουλγαρική εξεγέρση του Προφήτη Ηλία- Μεταμορφώσεως τουΣωτήρος (Ilinden-Preobraschenie) του 1903.

Στη σύγχρονη ιστορίας της Μακεδονίας 
δεν έγινε ποτέ  

καμιά επανάσταση και 

καμιά εξέγερση

για ανεξάρτητο 
Μακεδονικό κράτος.

Ελληνικά μακεδονικά επαναστατικά κινήματα.

 

Από το 17ο αιώνα  και ως την εθνική εξέγερση του 1821 οι Μακεδόνες είχαν προετοιμαστεί για τον μεγάλο ξεσηκωμό του ελληνικού γένους.

Τα επαναστατικά κινήματα στη Μακεδονία δεν ήταν ξεκομμένα από την Παλιγγενεσία.

Οι Μακεδόνες στην επανάσταση της Χαλκιδικής με αρχηγό το εκ Σερρών Μακεδόνα Εμμανουήλ Παπά όπως και η επανάσταση της Ναούσης με την ολική καταστροφή της πόλης δεν ευτύχισαν να δουν τη Μακεδονία ελεύθερη.

Ακολούθησαν η επανάσταση  του 1854 με τον Μακεδόνα αρχιστράτηγο Τσάμη Καρατάσο η οποία και αυτή καταπνίγει στο αίμα.

Και σε αυτή την εξέγερση οι Μακεδόνες πολέμησαν για την ένωση με την ελεύθερη Ελλάδα.

Στη επανάσταση του 1878 έχουμε μεν την Προσωρινή Κυβέρνηση της Μακεδονίας η οποία όμως είχε μικρή διάρκειας ζωής.

Στο αντάρτικο του 1896 οι Μακεδόνες πάλι ανεπιτυχώς εξεγέρθηκαν για την ένωση.

Ακολούθησε ο Μακεδονικός αγώνας με δύο μέτωπα.

Τους Τούρκους και για πρώτη φορά στην ιστορία της Μακεδονίας με τα άτακτα βουλγαρικά σώματα, τους κομιτατζήδες.

Ο αγώνας σταμάτησε με την Νεοτουρκική Επανάσταση, όμως στους Βαλκανικούς πολέμους μετά από 100 χρόνια περίπου αγώνων για την ενσωμάτωση ήρθε η στιγμή..

Σήμερα 100 χρόνια μετά την απελευθέρωση της Μακεδονίας μπορούμε μετά βεβαιότητας να πούμε ότι

 Ποτέ κανένας Μακεδόνας δεν πολέμησε για ανεξάρτητο Μακεδονικό κράτος.
Όλοι οι αγώνες των Μακεδόνων έγιναν για την ένωση με την Ελλάδα.

Βουλγαρικά επαναστατικά κινήματα.

Αυτονομία της Μακεδονίας.

 Βούλγαροι κομιτατζήδες. 

Βερχοβιστές και Σεντραλιστές.

Η βουλγαρική εξαρχία εισβάλλει στα ιερά χώματα της Μακεδονίας το 1870 με το σουλτανικό φιρμάνι.

Η Μακεδονία δεν είχε ανάγκη την εξαρχία.

Ήταν μια ξενόφερτη παράδοση.

Η εγκαθίδρυση της βουλγαρικής  και όχι μακεδονικής εξαρχίας άνοιξε τον ασκό του Αιόλου στα εσωτερικά της Μακεδονίας.
 Ιδρύονται βουλγαρικά και όχι μακεδονικά σχολεία στη Μακεδονία, για πρώτη φορά στην ιστορία της.

Το 1880 ιδρύεται το βουλγαρικό και όχι μακεδονικό γυμνάσιο Αρρένων Θεσσαλονίκης (Солунска българска мъжка гимназия) στο οποίο σπουδάζουν τα μακεδονόπουλα βουλγαρική ιστορία και εμπεδώνεται  η βουλγαρική συνείδηση.

ΤΟ ΚΊΝΗΜΑ ΤΗΣ ΑΜΠΕΛΟΥ βουλγαριστί "ΛΟΖΑ".

Το 1891 ιδρύεται στη Σόφια ο Μακεδονικός Λογοτεχνικός Σύλλογος Νέων, ένας βουλγαρικός Σύλλογος μεταναστών από την Μακεδονία, ο οποίος λειτουργεί ως το 1894 .

Σκοπός του Συλλόγου η ενσωμάτωση της βουλγαρομακεδονικής διαλέκτου στη βουλγαρική γλώσσα μετά την επίσημη απόρριψη το 1880 από του Βουλγάρους γλωσσολόγους των διαλέκτων της Μακεδονίας στην νέα βουλγαρική γλώσσα.

Μέλη του Συλλόγου είναι διακεκριμένοι απόφοιτοι του Βουλγαρικού Γυμνασίου Αρρένων Θεσσαλονίκης από όλα τα σημεία της Μακεδονίας.

Τον Ιανουάριο του 1892 εκδίδεται το πρώτο τεύχος του περιοδικού ΛΟΖΑ το οποίον εστί μεθερμηνευόμενον ¨ΑΜΠΕΛΟΣ¨.

Τα άρθρα της ΛΟΖΑ  ήταν ιστορικά, πολιτιστικά και λαογραφικά.

Τα μέλη του Συλλόγου, οι Lozars θεωρούσαν τους εαυτούς τους Βούλγαρους Μακεδόνες,

Ο διασημότερος όλων ήταν αναμφίβολα ο Αντρέι Λιάπτσεφ Andrew Ljapchev,, Андрей Ляпчев, από το Resen πρωθυπουργός της Βουλγαρίας 4. Ιαν. 1926-29.Ιουν. 1931.

Ο Ljapchev ως υπάλληλος του υπουργείου Οικονομικών και ως δημοσιογράφος αργότερα στήριξε το Βουλγαρικό Κομιτάτο Μακεδονίας Ανδριανούπολης με όλες του τις δυνάμεις.

Σφραγίς Βερχοβιστών

Μέλη του συλλόγου και Στελέχη που αργότερα συμμετείχαν στη Ανωτάτη Επιτροπή Βερχόβεν Μακεδονίας Θράκης:

Costa Sachov, Коста Шахов,

Thomas Karajovov, Тома Карајовов,

Nahum Tufekchiev, Наум Туфекчиев,

Eftim Sprostranov, Евтим Спространов

  

Μέλη του συλλόγου και Στελέχη που αργότερα συμμετείχαν στη Βουλγαρικό Επαναστατικό Κομιτάτο Μακεδονίας Θράκης:

Σφραγίς ΒΜΑΡΚ

Gotse Delchev Гоце Делчев,

Dame Gruev, Даме Груев

Gorce Petrov Ѓорче Петров,

Hristo Matte, Христо Матов,

Peter Poparsov, Петар Попарсов

Ivan Hadzi Nikolov, Иван Хаџи Николов,

George Balaschev, Ѓорѓи Баласчев,

Dimitar Mircev Димитар Мирчев,

Hristo Popkocev, Христо Попкоцев,

Alexander Karagjulev, Александар Караѓулев,

George Belev, Ѓорѓи Белев,

Andrew Ljapchev, Андреј Љапчев,

Vojdan Černodrinski  Војдан Чернодрински.

Οι Μακεδονικές Υποθέσεις,
 βουλγαρικής κοπής Sprostranov
Σόφια 1901 

Οι Μακεδονικές Υποθέσεις,
 σερβικής κοπής Misirkov
Σόφια 1903

Ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους και συνιδρυτής της οργάνωσης  είναι ο Eftim Sprostranov ,Евтим Спространов, ο οποίος ανήκει και στις δύο οργανώσεις. Είναι ο εκδότης των Μακεδονικών Υποθέσεων.

Ένας άλλος συνιδρυτής της και εκδότης της ¨ΛΟΖΑ¨ ο Costa Sachov το 1892  μαζί με τον Gotse Delchev και Ivan HadziNikolov  προσέφερε τις υπηρεσίες του στο ξεκίνημα της ΒΜΑΡΚ.

ΣΕΝΤΡΑΛΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΒΕΡΧΟΒΙΣΤΕΣ.

ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΟ ΚΟΜΙΤΑΤΟ ΚΑΙ ΑΝΩΤΑΤΗ ΑΡΧΗ

Τα ένοπλα τμήματα του βουλγαρικού κομιτάτου ΒΜΑΡΚ ονομαζόταν κομιτατζήδες.

Τίθεται λοιπόν το ερώτημα ήταν Βούλγαροι κομιτατζήδες ή Μακεδόνες κομιτατζήδες.

Είναι η άλλη, συμπληρωματική πτυχή της ερώτησης. Σεντραλιστές ή και βερχοβιστες.

Θεωρούμε ότι οι δύο αυτές οργανώσεις όχι μόνο δεν ήταν αντίπαλες όπως θέλουν μερικοί ΣΗΜΕΡΑ να μας παρουσιάσουν αλλά συγκοινωνούντα δοχεία.

Θα αποφύγουμε να αναφέρουμε σημαντικές λεπτομέρειες, ακόμη και με κίνδυνο να θεωρηθεί ότι υπεραπλουστεύουμε το θέμα, γιατί είναι τόσο πολλά τα στοιχεία που στο τέλος θα κουράσουμε και θα χαθεί το ουσιαστικό νόημα, ότι δηλαδή ήταν αδελφές οργανώσεις.

Ένα λάθος το οποίο κάνουμε όλοι μας είναι να μπερδεύουμε την ΒΜΑΡΚ με την ΕΜΕΟ.

Η πρώτη και αρχική Οργάνωση που ιδρύθηκε στις 23 Οκτ. 1893 στη Θεσσαλονίκη ονομαζόταν

ΒΜΑΡΚ Βουλγαρικό Επαναστατικό Κομιτάτο Μακεδονίας Ανδριανούπολης

               Български Македоно-Одрински революционни комитети)

 και όχι

ΕΜΕΟ Εσωτερική Μακεδονική Εσωτερική Οργάνωση η

ΒΜΡΟ Вътрешна Македонска Революционна Организация .

Η ΕΜΕΟ ιδρύθηκε το 1919 ως διάδοχη κατάσταση της ΒΜΑΡΚ.
Για την ακρίβεια η εξέλιξη και η μετονομασίες της  BMARΚ:

Έτος 1902: SMARO – Μυστική Επαναστατική Οργάνωση Μακεδονίας-Αδριανούπολης, Secret Macedonian-Adrianople Revolutionary Organization (SMARO), πεδίο δράσης Μακεδονία και Θράκη


Έτος 1905 : IMARO - Εσωτερική Επαναστατική Οργάνωση Μακεδονίας-Αδριανούπολης , Internal Macedonian-Adrianople Revolutionary Organization (IMARO) , πεδίο δράσης Μακεδονία και Θράκη


Έτος 1919-σήμερα :VMRO-IMRO-ΕΜΕΟ - Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση. Internal Macedonian Revolutionary Organization (IMRO) (Bulgarian: Вътрешна македонска революционна организация (ВМРО) Vatreshna makedonska revoliutsionna organizatsia (VMRO),Πεδίο δράσης η Μακεδονία από το 1919 έως το 1941.

Ο Gotse Delchev ήταν στέλεχος του Βουλγαρικού Κομιτάτου και όχι της ΕΜΕΟ, την οποία δεν πρόλαβε.

Το σύνθημα "Μακεδονία στους Μακεδόνες" 

ήταν κλεψίγαμο πνευματικό τέκνο. 

Εμπνευστής του συνθήματος ο Άγγλος  W.E. Gladstone.

Η Αγγλία δεν έβλεπε με καλό μάτι την επιρροή της Ρωσίας στη Μεγάλη Βουλγαρία του Αγίου Στεφάνου.

 Ήθελε το διαμελισμό των Βαλκανίων μέσω της αναγνώρισης των  μειονοτήτων της.

Το σύνθημα όπως το εννοούσε ο Gladstone άργησε πολλές δεκαετίες για να υιοθετηθεί.

Άλλωστε δεν θα μπορούσε να είναι και σύνθημα της οργάνωσης αφού στόχος της ήταν η αυτονομία Μακεδονίας ΚΑΙ Θράκης.

Το σύνθημα θα έπρεπε να είναι "η Μακεδονία στους Μακεδόνες,  η Θράκη στους Θράκες".

Επίσης  λανθασμένη εικόνα που δίνεται είναι ότι στην ΕΜΕΟ (ΒΜΑΡΚ)  υπήρχαν δύο τάσεις οι σεντραλιστές και οι βερχοβιστές.

Οι καλοί σεντραλιστές, οι οποίοι ήθελαν την ανεξαρτησία της Μακεδονίας και οι κακοί βερχοβιστές που ήθελαν την απευθείας ένωση με την Βουλγαρία.

Υπάρχει η εκ των υστέρων προσπάθειά να φορτωθεί ο βουλγαρικός εθνικισμός της οργάνωσης μόνο  στο βερχόβεν και να μείνει "καθαρή" η ΕΜΕΟ (ΒΜΑΡΚ).

Θεωρούμε ότι αυτό είναι ανιστόρητο και θα προσπαθήσουμε να ρίξουμε φως στη γκρίζα αυτή περίοδο της Μακεδονικής ιστορίας.

Μία ήταν η τάση της ΒΜΑΡΚ:
η μέσω της Αυτονομίας της Μακεδονίας και Θράκης προσάρτηση της στη Βουλγαρία.

Δεν υπήρχε ΚΑΝΕΙΣ μέσα στην οργάνωση που να αμφισβητούσε, ούτε φανερά ούτε εν κρυπτώ, το Σκοπό αυτό της Οργάνωσης.

Άλλωστε οι δημόσιες τοποθετήσεις όλων των στελεχών είναι γνωστές.

Από τον ιδρυτή Τατάτσιεφ μέχρι το τελευταίο στέλεχος της οργάνωσης.

Στο θέμα της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας της Μακεδονίας, ο Δρ ChristoTatarcev ήταν κατηγορηματικός :

«Το Μακεδονικό ζήτημα είναι Βουλγαρικό ζήτημα, γιατί η Μακεδονία σε μεγάλο βαθμό κατοικείται από Βούλγαρους και εγώ είμαι από εκείνους τους Βουλγάρους.

"Македонското прашање е бугарско прашање, затоа што Македониjа во нејзиниот голем дел е населена со Бугари и jас сум од тие Бугари"

Ο Gyorche Petrov  όπως και άλλοι συνάδελφοί του  στο Σύλλογο όπως Gotse Delchev και
Dame Gruev κατέληξαν βουλγαροδιδάσκαλοι σε διάφορες πόλεις της Μακεδονίας.
Ενδιαφέρον έχει να μάθουμε από τον Συμεών Ράντεφ, μαθητή  του Petrov στο Μοναστήρι της Βουλγαρίας τι δίδασκαν οι βουλγαροδιδασκαλοι:

"Ο Gyorche Petrov ήταν δάσκαλος γεωγραφίας μας στα βουλγαρικά και γαλλικά. Ήταν αναμφισβήτητα από όλους τους συναδέλφους του το πιο ισχυρό πρόσωπο ... ....... τα μαθήματα του στη γεωγραφία τραβούν τη προσοχή  μας .

Από αυτά, έχουμε αποκτήσει μια ιδέα των ορίων της βουλγαρικής πατρίδας.

Επεσήμανε σε μας το αδιαίρετο της Μακεδονίας από το βουλγαρικό σύνολο.

Το 1916 Τον είδα στη Μπίτολα.

Ήταν χαρούμενος όπως όλοι μας που πιστεύουμε, λοιπόν, ότι η Βουλγαρία είναι ενωμένη......"

Υπήρχαν διαφορές μόνο στις πολιτικές πεποιθήσεις των στελεχών.

Οι μοναρχικοί και οι σοσιαλοαναρχικοί. Η διαφορά αυτή υπήρχε από την αρχή.

Βασίλ Τσακαλάρωφ Васил Чекаларов:
"Всички българи са били неговото семейство"
"Όλοι οι Βούλγαροι ήταν η οικογένειά του."

Η συσπείρωση σε ομάδες σεντραλιστών και μοναρχικών ήταν επόμενη και φυσιολογική για μια πολυπληθή τέτοια οργάνωση.

Μετά την ίδρυση το 1895 της Ανωτάτης Επιτροπής Μακεδονίας Θράκης της επονομαζόμενης "Βερχόβεν" που ελληνιστί σημαίνει "Ανωτάτη", οι μοναρχικοί της ΒΜΑΡΚ αποκαλούνταν βερχοβιστές.

Θεωρούμε ότι οι σεντραλιστές έβαλαν σε κίνδυνο το Στόχο της οργάνωσης για (μικρο) κομματικούς σκοπούς........

Θα ξεκινήσουμε με τα ιδρυτικά στελέχη των δύο οργανώσεων.

Καθοριστικό ρόλο όπως είδαμε στην ίδρυση της οργάνωσης αυτής έπαιξε  ο Σύλλογος Νέων Μακεδόνων Λογοτεχνών.

ΒΜΑΡΚ Βουλγαρικής επαναστατικής οργάνωσης( 1893)

Οι  ιδρυτές της

α.  Τατάτσεφ Χρίστ,  доктор Христо Татарчев  1952 πέθανε στο Τορίνο

β.  Ντάμε Γρούεφ,  Дамян Груев  23.12.1906) σκοτώθηκε μετά από αψιμαχία με τουρκικό απόσπασμα προδομένος από τους εσωτερικούς του αντιπάλους.

γ.  Μπανταντσίεφ Χρίστο  Христо Батанджиев 18.6.1913 πνίγηκε στο Αιγαίο πάλι από δολοπλοκία των αντιπάλων του.

δ.  Πέταρ Ποπάρσωφ,  Петър Попарсов  14.4.1941 πέθανε στη Σόφια

ε.  Άντον Δημητρώφ, Андон Димитров.  13.3.1933 πέθανε στη Σόφια

στ.  Ιβάν Χατζηνικόλωφ  Иван Хаджиниколов 9.1.1934 πέθανε στη Σόφια.

 Ανωτάτη Επιτροπή Μακεδονίας Ανδριανούπολης ΒΕΡΧΟΒΕΝ (1895)

Στο ιδρυτικό κογκρέσο εκλέγεται Προεδρείο  :

α. Τραικο Κιντανζίεφ,  Трайко Китанчев 18.8.1895 πέθανε στη Σόφια

β. Ναούμ Τυφεκτζίεφ, Наум Тюфекчиев,  25.2.1915 πέθανε στη Σόφια

γ,  Τόμα Καραηοβόφ, Тома Карайовов  2.12.1950 πέθανε στη Σόφια

Από τα ιδρυτικά στελέχη των δύο οργανώσεων δεν ήταν κανείς στρατιωτικός.  

ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

Και οι δυο οργανώσεις ονομάζονται οργανώσεις Μακεδονίας και Ανδριανουπολης.

Δεν ήταν "Μακεδονικές" οργανώσεις.

Αγωνίζονται για την αυτονομία και της Μακεδονίας και της Θράκης.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφέρουμε την γεωπολιτική κατάσταση των Βαλκανίων στα τέλη του 19ου αιώνα.

Χάρτης της καταρέουσας Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας το 1878

Η Ελλάδα απελευθερώθηκε και κηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος το 1828.

Η Σερβία έγινε ανεξάρτητο κράτος από το 25η Μαρτίου 1867.

Η Βουλγαρία υπάρχει μεν σαν κράτος μετά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1878,

ονομαζόταν Πριγκιπάτο Βουλγαρίας από το 1878 έως το 1908,
 ήταν όμως υποτελής στον Αμπτούλ Χαμίτ.

Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι σε συναντήσεις με το σουλτάνο ο πρίγκιπας Αλεξάντερ Μπάντεμπερκ  προσκυνούσε τον Αμπτούλ Χαμίτ!.

Η Οριστική ανεξαρτησία της Βουλγαρίας έρχεται στις 22 Σεπτεμβρίου 1908 και από πριγκιπάτο έγινε μοναρχία.

Η Αυτόνομη Ανατολική Ρωμυλία υπήρχε στα χαρτιά από το 1878 έως τις 6 Σεπτεμβρίου 1908.

Στη πραγματικότητα μετά τον ορισμό Βούλγαρου κυβερνήτη έγινε μια πραγματική αλλοίωση της ιστορίας.

Η Αυτονομία της Ανατολικής Ρωμυλίας είχε ως αποτέλεσμα να εκριζωθούν από τις πατρογονικές τους εστίες εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που κατοικούσαν για χιλιετίες τις περιοχές αυτές.

Αυτού του τύπου την Αυτονομία είχαν ως πρότυπο τους οι ιδρυτές των δύο βουλγαρικών οργανώσεων Μακεδονίας και Θράκης (Ανδριανουπόλεως).
Η κόκκινες γραμμές στο παραπάνω χάρτη είναι η αυτόνομες περιοχές της οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Οι περιοχές των Βαλκανίων με  πράσινη είναι η περιοχές που "περιέκοψαν" από την Συνθήκη του Αγίου στεφάνου.
Προς ανατολάς του Πριγκιπάτου της Βουλγαρίας βρίσκονται τα βιλαέτια Θεσσαλονίκης (χωρίς τη Χαλκιδική), το Βιλαέτι Μοναστηρίου με το Σαντζάκι Σκοπίων όμως του Βιλαετίου Κοσόβου.
Νότια του Πριγκιπάτου όλο το βιλαέτι Αδριανουπόλεως.
Συγκρίνοντας το με τον Χάρτη της Βουλγαρικής Εξαρχίας βλέπουμε ότι συμπίπτουν τα όρια.

Είναι ο Βουλγαρικός ορισμός της Μακεδονίας, ο οποίος φυσικά καμία σχέση δεν έχει με την ιστορική Μακεδονία. 

Εκ των πραγμάτων λοιπόν η αναφορά και μόνο στην αυτονομία περικλείει την προσάρτηση στην Βουλγαρία.

Αν ήθελε επραγματικά  ανεξάρτητη Μακεδονία η ΒΜΑΡΚ θα σήμαινε αυτό ντε φάκτο απόσχιση από την Βουλγαρία με ανεπανόρθωτες συνέπειες για την Βουλγαρία η οποία δεν ήταν ανεξάρτητος αλλά υποτελής της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

 Η ΒΜΑΡΚ δεν ήθελε ανεξάρτητο κράτος, ούτε Μακεδονία ούτε Θράκη.Ήθελε αυτονομία.

Επομένως ο μόνος ασφαλής και δοκιμασμένος δρόμος διεκδίκησης ήταν η αυτονομία με προοπτική την ενσωμάτωση στη Βουλγαρία, όπως η Ανατολική Ρωμυλία.....

Τι εστί λοιπόν Αυτονομία.

Η Mercia MacDermott στο "The Life of Gotsé Delchev" γραφει:

Ο Kosta Shahov Коста Шахов το 1888, άρχισε να εκδίδει μια εφημερίδα που ονομαζόταν " Μακεδονία" , η οποία τυπωνόταν μέχρι το 1893.

 Η εφημερίδα έχει ιστορική σημασία, επειδή ανάδειξε το ζωτικό πρόβλημα που συνδέεται με την πάλη για την απελευθέρωση, δηλαδή το ζήτημα της αυτονομίας της Μακεδονίας.

Από το 1945, η επίσημη θέση στη Γιουγκοσλαβία είναι να ταυτίσει  την ιδέα της αυτονομίας με την ιδέα ενός χωριστού Μακεδονικό έθνος.

Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει, ιστορική σύνδεση μεταξύ των δύο.

Για εκείνους που υποστήριξαν την αυτονομία για τη Μακεδονία κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, ο βουλγαρικός κυρίως χαρακτήρας του πληθυσμού στη Μακεδονία δεν ήταν ποτέ υπό αμφισβήτηση.

Έθεσαν το σύνθημα της αυτονομίας για καθαρά λόγους τακτικής:

 επειδή ήξεραν ότι οι Μεγάλες Δυνάμεις δεν θα ανεχόταν επιστροφή στην Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου.

Η άποψη αυτή είναι σαφώς διατυπωμένη από  τον Kosta Shahov :

 «Η πλειοψηφία στη χώρα (δηλαδή Μακεδονία) είναι Βούλγαροι.

 Τα βουλγαρικά σχολεία είναι τα πιο πολυάριθμα, όλοι οι φόβοι αυτοί είναι αβάσιμοι για όσους φοβούνται την απώλεια αυτής της χώρας σε περίπτωση ανεξάρτητου αγώνα για μια ελεύθερη Μακεδονία,...

 Έχουμε ήδη αναφέρει σε προηγούμενη ευκαιρία ότι δεν είναι επίκαιρη για εμάς τους Μακεδόνες να δηλώνουμε την επιθυμία μας να ήμαστε ενωμένοι με μια συγκεκριμένη χώρα.

Αυτό θα ήταν επικίνδυνο, πρώτα απ όλα για μας Μακεδόνες, αλλά και για το σύνολο του βουλγαρικού λαού.

Οι  Γείτονές μας θα επωφεληθούν από την κατάσταση, η Μακεδονία θα σπαράσσεται και  τα βουλγαρικά μας ιδανικά  θα εκμηδενισθούν ».

Ενώ τονίζει κατ΄  επανάληψη το βουλγαρικό χαρακτήρα της πλειοψηφίας του πληθυσμού της Μακεδονίας, ο Shahov επισημαίνει επίσης ότι οι άλλοι λαοί - Τούρκοι, Βλάχοι, Εβραίοι και Αλβανοί - κατοικούν επίσης το έδαφος και επιθυμούν να ζήσουν με ειρήνη και ελευθερία, και πρέπει να λαμβάνονται υπόψη.

Για να αναιρεθούν όλες τις πιθανές εσωτερικές αντιθέσεις, θα πρέπει να αφοπλιστούν όλες οι ξένες προπαγανδιστές και να ενθαρρύνουμε όλες τις ελεύθερες Βαλκανικές χώρες για να βοηθήσει στον αγώνα, τονίζει δε ο Shahov ότι η ιδέα της τοποθέτησης του Μακεδονικού ζητήματος σε μια «γεωγραφική βάση» είναι «τόσο επίκαιρη και ωφέλιμη».  

Το επίσημο περιοδικό του Μακεδονικού Λογοτεχνικού Συλλόγου  Λόζα,   ήταν κατηγορηματικό για το βουλγαρικό χαρακτήρα της Μακεδονίας:

 «Μια απλή σύγκριση των εθνογραφικών χαρακτηριστικών που χαρακτηρίζουν τους Μακεδόνες (δηλαδή: Μακεδόνες Βούλγαροι)  με εκείνες που χαρακτηρίζουν τους ελεύθερους Βούλγαρους, σε αντιπαράθεσή τους με τις αρχές για την ιθαγένεια που έχουμε διατυπώσει παραπάνω, είναι αρκετό για να αποδείξει και να πείσει τους πάντες ότι η εθνικότητα των Μακεδόνων δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο εκτός βουλγαρική.

 Και η ταυτότητα αυτών των χαρακτηριστικών έχει επίσης εδώ και πολύ καιρό έχουν συσταθεί και επιβεβαιώθηκε από  αμερόληπτη επιστήμη:

 μόνο οι τυφλοί και οι εχθροί του μέλλοντος της Βουλγαρίας μπορεί να μη  δουν την πολλαπλή ενότητα που επικρατεί μεταξύ του πληθυσμού από την Ντριμ (ποταμός που εκβάλλει στην Οχρίδα) προς τη Μαύρη Θάλασσα και από τον Δούναβη στο Αιγαίο »

Η θέση των Νέων Λογοτεχνών της ΛΟΖΑ θεωρούμε ότι τα λέει όλα.

Εδώ πρέπει να αναφέρουμε τι οριζόταν γι αυτούς Μακεδονία και τι Ανδριανούπολη. "από το Ντριμ (ποταμός που εκβάλλει στην Οχρίδα) ως τη Μαύρη Θάλασσα και από τον Δούναβη ως στο Αιγαίο"

Βλέποντας προσεκτικά τον χάρτη της Μεγάλης Βουλγαρίας του Αγίου Στεφάνου η

Μακεδονία με τα δεδομένα της περιόδου εκείνης ήταν ολόκληρο το Βιλαέτι Θεσσαλονίκης, ολόκληρο το Βιλαέτι Μοναστηριού και ένα κομμάτι του Βιλαέτι Κόσσοβου.

Αυτό ταιριάζει στο Πριγκιπάτο Βουλγαρίας και αυτό ονομάζει αυθαίρετα Μακεδονία.

Θράκη-Αδριανούπολη είναι όλο το Βιλαέτι Ανδριανουπολης.

και οι δυο οργανώσεις ήθελαν την αυτονομία και των δυο.

ΚΟΙΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΒΜΡΟ ΚΑΙ ΒΜΟΚ

Και οι δύο οργανώσεις ακολουθούν το τυπικό της μητρική βουλγαρικής οργάνωσης ΙΡΟ του Lewski.

Και οι δύο έχουν κεντρικές επιτροπές οι οποίες εκλέγονται και συνέδρια τα οποία πραγματοποιούνται σε διάφορες πόλεις της Μακεδονίας και της Βουλγαρίας.

ΒΜΑΡΚ:   Συνέδρια  ολομέλειας.

I. Συνέδριο Ρέσεν 1894

II. Συνέδριο  Θεσσαλονίκη 1896

III.  Συνέδριο  Θεσσαλονίκη 1903

IV. Συνέδριο  Rila 1905

V. Συνέδριο  Kyustendil 1908

VI. Συνέδριο  Sarbinowo 1925

VII. Συνέδριο  Krupnik 1928

VIII. Συνέδριο  Troskowo 1932

Συνέδρια τοπικών επιτροπών:

Συνέδριο  Plovdiv   1902

Συνέδριο  Smilewo 1903

Συνέδριο της Petrova Niva 1903

Συνέδριο  Σέρρες 1903

Συνέδριο  Prilep 1904

Συνέδριο  Kneschewo 1905

Συνέδριο  Σκόπια 1906

Η Ανωτάτη Επιτροπή Βερχόβεν είχε 10 Συνέδρια στο ενεργητικό της τα οποία χωρίζονται σε τρεις περιόδους.

α. η περίοδος του Δημοκρατικού  Κόμματος  1896-1899

β. την περίοδο του Σαράφωφ  1899-1900

γ. περίοδο του Τσόντσεφ 1900-1905

Στο VI Συνέδριο της  Ανωτάτης Επιτροπής -Βερχόβεν  στη Σοφια, η οποία συνεδριάζει από 1 έως 5 Μάιος 1899, ως Πρόεδρος της Ανωτάτης Επιτροπής εκλέγεται ο Boris Sarafov.

Μετά από τη δημιουργία της αντιπροσώπευσης της οργάνωσης ΒΜΑΡΚ στη Σόφια στο τέλος 1896 - 1897 τα μέλη του Gotse Delchev και Gyorche Petrov γίνονται μέλη της επιτροπής.

Τον Μάιο του 1900 Ανωτάτη Επιτροπή -Βερχόβεν και η ΕΜΕΟ υπέγραψαν κοινό πρωτόκολλο με το οποίο οι αξιωματικοί του βουλγαρικού στρατού μπαίνουν σε όλα τα επίπεδα των δομών της ΕΜΕΟ.

Μετά την υπογραφή  αυτού του κοινού πρωτοκόλλου ο Ivan Garvanov γίνεται μέλος της επαναστατικής επιτροπής Θεσσαλονίκης της ΒΜΑΡΚ. Ο Garvanov  είναι φιλομοναρχικός και καθηγητής του Βουλγαρικού  Γυμνασίου  Θεσσαλονίκης.

Και οι δύο οργανισμοί κάνουν από κοινού διαβήματα προς την Εξαρχία για το διορισμό των εκπαιδευτικών στη Μακεδονία και τη Θράκη στον κατάλογο που υποβλήθηκε από την Κεντρική Επιτροπή της ΕΜΕΟ.

Η Ανώτατο Επιτροπή παρέχει σημαντική βοήθεια για τον εξοπλισμό της ΒΜΑΡΚ.

Μέσα σε δύο χρόνια, υπό την ηγεσία  Sarafov, η  Ανωτάτη Επιτροπή Βερχόβεν δαπανά σε όπλα και  πυρομαχικά της ΕΜΕΟ περίπου 60.000 χρυσά και ασημένια 190.000 λέβα που χορηγούνται χωριστά στον Οργανισμό πάνω από 60.000 χρυσά και ασημένια 98.000 λέβα.

Παράλληλα με την επίσημη επιχορήγηση της Ανωτάτης Επιτροπής, το μέλος αυτής Ναούμ Τυφεκτζίεφ, μέσω των συνδέσεών του  με τον πρίγκιπα Ferdinand I αγοράζει 4.000 τουφέκια στρατού, 300 βόμβες και τα πυρομαχικά τα οποία διαβιβάζονται στην ΒΜΑΡΚ το 1895.

 Gotse Delchev

 Η Ανώτατη Επιτροπή λαμβάνει και αποθηκεύει τα όπλα στα σημεία διέλευσης των συνόρων που διαβιβάζονται στην εσωτερική οργάνωση.  

Ορίζονται από κοινού συνοριακά σημεία στις παραμεθόριες πόλεις και χωριά του Πριγκιπάτου της Βουλγαρίας με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, για τη μεταφορά όπλων και επαναστατικού υλικού για οδοιπορικά για την διέλευση  εθελοντών στη Μακεδονία και τη Θράκη.

Σχεδιάγραμα μεταφοράς πολεμικού Υλικού από την ΒΜΑΡΚ.
Κεντρικά σημεία Κιουστεντίλ και Ντούπνιτσα.

Προσωπικά ο Gotse Delchev αναλαμβάνει τις εργασίες για την οργάνωση των πρώτων σταθμών σε Kyustendil και Dupnitza το 1895 και το 1896.

Υπεύθυνος ορίζεται από το Βερχόβεν ο ξάδελφος του Βορις   Biltscho Sarafov  Вълчо Сарафов  (1899 - 1901),

Η ΔΙΑΦΩΝΙΑ

Η μόνη διαφωνία των δύο οργανώσεων ήταν στο τρόπο υλοποίηση της Αυτονομίας.

Η ΒΜΑΡΚ ήθελε την διαρκή-συνεχιζόμενη επαναστατική δραστηριότητα “перманентно въстание” ενώ η Βερχόβεν ήθελε κατά το πρότυπο των βουλγαρικών εξεγέρσεων δυο εστίες για να κινήσει το ενδιαφέρον των μεγάλων δυνάμεων όπως έγινε στη Βουλγαρία.

  

Σε αυτή τη διαφωνία ήταν κρυμμένη και οι πολιτική αντιπαλότητα των δύο οργανώσεων.

Οι βερχοβιστές ήταν φιλομοναρχικοί και ήθελαν ενσωμάτωση, μέσω αυτονομίας, με την τσαρική Βουλγαρία.

Στη ΒΜΑΡΚ τα πράγματα ήταν από την αρχή αδιευκρίνιστα. Ενώ μέσω της αυτονομίας ζητούσαν μεν  την ένωση με την Βουλγαρία αλλά δεν ήθελαν τη μοναρχία.

Αρκετοί από αυτούς όπως Gotse Delchev   Dame Gruev,  Gorce Petrov   Σαντάνσκι, Τσακαλάρωφ, και μερικοί άλλοι, σοσιαλιστικών και αναρχικών αντιλήψεων οχι μόνο δεν ήθελαν τη μοναρχία αλλά αντιμαχόταν φανερά.

Η τακτική της διαρκούς επανάστασης τους ταίριαζε στους "αριστερούς" γιατί ήλπιζαν στην αφύπνιση της εργατικής τάξης και στην δημιουργία μιας σοσιαλιστικής Βουλγαρίας.

Ο Σαντανσκι θα πει " δεν θέλουμε να αντικαταστήσουμε τον Σουλτάνο με τον Τσάρο".

Η αντίληψη περί σοσιαλιστικής Βουλγαρίας της ΒΜΑΡΚ δεν σταματούσε μόνο στην Μακεδονία και τη Θράκη.

Μάλιστα πολλοί μη Μακεδόνες Βούλγαροι εντάχθηκαν για τον σκοπό αυτό στη ΒΜΑΡΚ και στον ένοπλο μακεδονικό αγώνα.

Τέτοιοι ήταν για παράδειγμα Hristo Chernopeev Христо Чернопеев,  Todor Panitsa Тодор Паница,  Michail Daev Михаил Даев, Michail Gerdzhikov Герджиков   όλοι βοεβόδες της ΒΜΑΡΚ και οι οποίοι καταγόταν από την Βόρεια Βουλγαρία.

Μια εξαιρετική εργασία και άγνωστες πτυχές πάνω στο θέμα των εξεγέρσεων στη Βαλκανική αναφέρεται στο βιβλίο του Stefan Troebst  "Das Makedonische Jahrhundert, ο Μακεδονικός αιώνας", στο κεφάλαιο "Οι αναρχικοί από την Βουλγαρία στο μακεδονικό επαναστατικό αγώνα (1896-1912)", όπου μεταξύ άλλων καταγράφονται οι σχέσεις του Ντέλτσεφ και άλλων στελεχών της ΒΜΑΡΚ με τη αναρχική βουλγαρική κίνηση της Γενεύης και με τους Γεμιτζήδες..

Στο συνέδριο της ΒΜΑΡΚ που έγινε το 1902 στη Θεσσαλονίκη συναποφασίζετε με την  Ανώτατη Επιτροπή η οργάνωση  ταυτόχρονων εξεγέρσεων σε Μακεδονία και Θράκη.

Η μία θα γινόταν στο βιλαέτι Μοναστηρίου και η άλλη στο βιλαέτι Αδριανουπόλως.

Στην απόφαση αυτή αντιτάχθηκαν αρκετά στελέχη των αντιμοναρχικών. 

Μεταξύ αυτών ο Ντελτσεφ  και ο Γκρούεφ.

Ο Ντέλτσεφ εξουδετερώθηκε αινιγματωδώς στη Μπάνιτσα Σερρών ¨πέφτοντας¨ σε ενέδρα τουρκικού αποσπάσματος 2 μήνες πριν την εξέγερση. 

Ο Γκρούεφ αν και αντιμαχόμενος της εξέγερσης έλαβε "τελικά" μέρος στις μάχες.

 Ο ίδιος όμως το 1906 είχε ακριβώς την ίδια "ατυχία" με τον Ντέλτσεφ. Και αυτός "θύμα εχθρικής ενέδρας".

Η εξέγερση του Ιλλιντεν Илинденско  въстание..

Τσέτα του συνταγματάρχη Γιαγκωφ από τη Ζαγορίτσιανη.

Η εξέγερση έγινε όπως προγραμματίστηκε την Ημέρα του Προφήτη Ηλία και για 10 μέρες έχουμε την Δημοκρατία του Κρουσόβου (Крушевска република)  με ηγέτη τον Νίκο Κάρεφ Nikola Karew στέλεχος της ΒΜΑΡΚ

Η εξέγερση της Μεταμόρφωσης Σωτήρα Πρεοβράζενιε Преображенското въстание..

Η τσέτα του βοεβόδα Stamat Ikonomow, Стамат Икономов
στη εξέγερση στη Στράντζα βιλαέτι Ανδριανούπολης

Στο τοπικό συνέδριο της ΒΜΑΡΚ στη Πέτροβα Νίβα το 1902 στη Στράνζα της Ανατολικής Θράκης που έγινε μεταξύ 11 και 13 Ιούλιου 1903 αποφασίστηκε η εξέγερση να γίνει την ημέρα Μεταμορφώσεως  του Σωτήρος στις 6 Αυγούστου 1903.

 Στο συνέδριο συμμετείχαν 300 μαχητές και μέλη της οργάνωσης.

Ο στόχος της εξέγερσης ήταν να απελευθερωθούν όσο το δυνατόν περισσότερα βουλγαρικά εδάφη της Θράκης για να ενωθούν σε μεταγενέστερο χρόνο, με τη συγκατάθεση των μεγάλων δυνάμεων, με το Πριγκιπάτο της Βουλγαρίας.

Στις 5 Αύγουστου 1903 ανακηρύχθηκε η Δημοκρατία της ΣΤΡΑΝΤΖΑ "Странджанска република" που όπως και αυτή του Ιλιντεν είχε μόνο 20 μέρες ζωής.

Στη βραχύβια αυτή Δημοκρατία εξελέγησαν ως ηγέτες οι πρωτεργάτες της εξέγερσης και στελέχη της ΒΜΑΡΚ Mikhail Gerdschikow, Stamat Ikonomow, Lazar Madscharow.

Και οι δύο εξεγέρσεις ήταν πρόχειρα προετοιμασμένες και κατέληξαν, όπως είχε σχεδιασθεί και αναμενόταν, με σφαγή χιλιάδων αμάχων.

Η αναμενόμενη όμως ανταπόκριση από τις μεγάλες δυνάμεις δεν ήρθε και έτσι καταγράφηκαν στην ιστορία ως αποτυχημένες.

Η Μακεδονία δεν χρειαζόταν το Ιλλιντεν.

Στο Συνέδριο της Ρίλα το 1905 στο οποίο έγινε και καταμερισμός των αποτυχημένων εξεγέρσεων, το οποίο έγινε στο ομώνυμο βουλγαρικό Μοναστήρι, η ΒΜΑΡΚ απαίτησε την διάλυση της Ανωτάτης Επιτροπής Βερχόβεν.

Το αίτημα  έγινε δεκτό από τον Πρόεδρο   Iwan Zontschew,
  πράγμα το οποίο οδήγησε στην ενοποίηση των δύο αδελφών οργανώσεων.

Σεντραλιστές και Βερχοβιστές. 

Μίσος μέχρι θανάτου.

Η μία οψη της διαμάχης.

 Jane Iwanow Sandanski και Boris Petrow Sarafov.

Boris Sarafov
Борис Сарафов

 Jane Sandanski 
Яне Сандански

Κλασικό παράδειγμα η προσωπική διένεξη   του Boris Sarafov και του Yane Sandanski

Στο συνέδριο της Ριλα εκλέγονται από την ΒΜΑΡΚ τρεις αντιπρόσωποι, o Boris Sarafov , ο Ivan Garvanov και ο Hristo Matov

Στο συνέδριο  ο Σαντανσκι αποχωρεί θεωρώντας τους εκλεγέντες  νεοβαρχοβιστές  .

Αποφασίζετε η εξόντωση του Sandanski.

Την απόφαση  αναλαμβάνει να εκτελέσει ο Βοεβοδας Michail Daev,Михаил Даев φίλος και ομοϊδεάτης του Σαντανσκι.
Ο Βοεβόδας Daev καταγόταν από το Baltsik της Βόρειας Βουλγαρίας και ήταν σοσιαλιστής.

Ο Sandanski το πληροφορείτε από το βοηθό βοεβόδα του Daev, Todor Panitsa και αναθέτει στον Panitsa να δολοφονήσει πρώτα τον Daev και μετά τους τρεις εκλεγμένους αντιπροσώπους της ΒΜΑΡΚ τον Boris Sarafov  τον Garvanov, και τον  Matov. 
Όπερ και εγένετο.

Η δολοφονία του Daev γίνεται στη Δράμα και θάβεται στο χωριό του Sarafov στο χωριό  Libjahowo (σήμερα στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, Ilinden). Είναι το προμήνυμα του Sandanski .

Boris Sarafov και Ivan Garvanov

Το κανικό μήνυμα θα έρθει με τη δολοφονια των  Boris Sarafov και Ivan Garvanov που γίνεται στη Σοφια στο σπιτι του Boris Sarafov στις 28 Νοεμβρίου 1907.

Την δολοφονία διέφυγε ο Matov γιατί αργοπόρησε στο ραντεβού.

Βέβαια η ΒΜΑΡΚ δεν μπορούσε να  μην απαντήσει σε αυτή τη πρόκληση.
Ο Sandanski μετά από αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες δολοφονείται από τοπικά στελέχη της ΒΜΑΡΚ στις 22 Απριλίου 1915 στο μοναστήρι Ροζινού, Роженският манастир κοντά στην γενέτειρα του στο Μελένικο.......

 Η εκδίκηση θα έρθει στη Βιέννη στις 7 Μαίου 1925 από το χέρι της Mencha Karnicheva , μετέπειτα συζύγου του αρχηγού της ΒΜΑΡΚ Ivan Mihailov,  και για τον  Panitsa  δοφονώντας  τον μέσα στο Burgtheater.

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυρισθεί ότι έγινε ξεκαθάρισμα 

μεταξύ σεντραλιστών και (νεο) βερχοβιστών, 

γι αυτούς που ξεχωρίζουν τεχνηέντως την

 ΒΜΑΡΚ- ΒΜΡΟ σε καλή και κακή.

Η αρχική Συνέντευξη
του Sarafov 

Στην Ρωσική εφημερίδα όμως "ΦΩΝΉ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΊΑΣ" της 9ης Ιουνίου 1913, 6 χρόνια μετά την δολοφονία ο Dimitar Tschupowski  αναδημοσιεύει την συνέντευξη του Σαραφωφ στην εφημερίδα Ειδήσεις της Αγιας Πετρουπολης της 21 Αυγούστου 1902, δηλαδή ένα χρόνο πριν από το μακελειό  του Ιλλιντεν,

Στην συνέντευξη αυτή ο Boris Sarafov ισχυρίστηκε ότι "οι Μακεδόνες αποτελούν ξεχωριστή εθνότητα".

Από το γεγονός αυτό θεωρεί ο Dimitar Tschupowski τον Sandanski Βούλγαρο πράκτορα και εγκληματία.

Σήμερα στα Σκόπια ο Boris Sarafov αντιμετωπίζεται ως Βερχοβιστης και προδότης ενώ για ο Sandanski  "μακεδονιστής" και μαχητής της ανεξαρτησίας της Μακεδονίας.

 .....Οι Σκοπιανοί και το παράλογο...... 

Ποίος ήταν σεντραλιστής και ποιός βερχοβιστής.

Η άλλη όψη:

 η σύμπνοια και συνεργασία 

Σεντραλιστών και Βερχοβιστών.

Οι ηγέτες της ΒΜΑΡΚ Protogerov και Alexandrov (1912-1918).
Μια εικόνα χίλιες λέξεις.

Οι Aleksandar Protogerow και Todor Aleksandrov

Aleksandar Protogerow, Александър Николов Протогеров (28.2.1867 Αχρίδα, πέθανε στις 7.7.1928 στη Σόφια).

Todor Aleksandrov, Тодор Александров (4.3.1881 Νόβο Σέλο, πέθανε στις 31.08.1924 στο Σουγάρεβο Βουλγαρίας κάτω από αδιευκρίνηστες συνθήκες)

Και δύο ηγέτες της ΒΜΑΡΚ 
αλλά ο Protogerow ανήκε και στη Βερχόβεν.

Θα μπορούσαμε να γράψουμε πάρα πολλά για αυτή τη σχέση, μένουμε όμως μόνο στην φωτογραφία τους που τα λέει όλα.

Αν έμειναν ακόμα κάποια σύννεφα αμφιβολίας για την εθνική συνείδηση των σεντραλιστών και βερχοβιστών αυτά θα τα διώξει το Εθελοντικο Σώμα.....

ΣΏΜΑ ΕΘΕΛΟΝΤΏΝ ΜΑΚΕΔΟΝΊΑΣ ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΕΩΣ.

 Η ΒΜΡΟ ΩΣ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ. 

Македоно-одринското опълчение

Το επιτελείο του Σώματος Εθελοντών Μακεδονίας Ανδριανούπολης

Στο σώμα αυτό συμμετείχαν εκόντες άκοντες χιλιάδες απλών μακεδόνων χωρικών από όλα τα σημεία της Μακεδονίας.

Τμήμα Σώματος Εθελοντών Μακεδονίας Ανδριανούπολης

Ο επιτελάρχης Petar Darwingow
από το Κιλκίς

Επικεφαλής τίθεται ο στρατηγός Nikola Genew,
 αντικαταστάτης ο Μακεδόνας Alexander Protogerov ,

επιτελάρχης άλλος Μακεδόνας από το Κιλκίς Petar Darwingow.

Το Σώμα ιδρύεται στις 23 Ιουνίου 1912.

Το σώμα είναι χωρισμένο σε 15  συντάγματα των 1.100 ανδρών.

Κάθε τάγμα φέρει την δική του σημαία-Λάβαρο.

Στις 17 Σεπτεμβρίου του 1912 με διάταγμα του βασιλιά Ferdinand I της Βουλγαρίας κηρύχθηκε γενική επιστράτευση των ενόπλων δυνάμεων του Βασιλείου της Βουλγαρίας.

 Οι εθελοντές γίνονται δεκτοί σε μια αυστηρή διαδικασία επιλογής, καθώς ο αριθμός των υποψηφίων που έφθανε περίπου τα 25.000 άτομα, και υπερέβαινε κατά πολύ τις δυνατότητες για εξοπλισμό 

 Στα κριτήρια επιλογής για την αποδοχή της στρατιωτικής θητείας είναι τα ίδια με εκείνα που ορίζονται από τις Ένοπλες Δυνάμεις του Βασιλείου της Βουλγαρίας.

Το κύριο Λάβαρο του Εθελοντικού Στρατού είναι αυτό του 11 ου συντάγματος από τις Σέρρες, το οποίο είναι δώρο από την Τσαρίτσα (Βασίλισσα) της Βουλγαρίας Ελεονόρα και φτιάχτηκε σε σχέδιο του διάσημου ζωγράφου Ιβάν Μαρκβίτσκα.


Προσωπικά η ίδια στις 28 Οκτωβρίου 1912 παραδίδει στο Πλόβντιβ το Λάβαρο στον Διοικητή της 3 ης Ταξιαρχίας, Συνταγματάρχη Aleksandar Protogerow, ο οποίος είναι ηγετικό στέλεχος της ΒΜΑΡΚ. 

Μπροστά στο "αγιασμένο" λάβαρο ορκίζονται οι εθελοντές.

Η σημαία του 11ου Συντάγματος Σερρών,
 που παραδίδεται από τη βασίλισσα Ελεονόρα
  στο συνταγματάρχη   Протогеров της 28ης Οκτωβρίου 1912.

Συνολικά έχουμε τα κάτωθι συντάγματα:

1ο Debar

2ο Σκόπια

3ο Θεσσαλονίκη

4ο Μοναστήρι

5ο Αδριανούπολη

6ο Αχριδα

7ο Κουμάνοβο

8ο Καστορια

9ο Βελες

10ο Σόφια

11ο Σέρρες

12ο Lozengrad

13ο Κιλκις

14ο Εδεσσα

15ο Shtip

Ο Αρχηγός της ΒΜΑΡΚ(πλέον ΙΜΑΡΟ) Todor Aleksandrov  ετέθη επικεφαλής του 3  συντάγματος του Βουλγαρικού Εθελοντικου σώματος, 
όμως στο σωμα συμμετείχαν και οι φανατικοί σεντραλιστες 
Vasil Tcakalarov  
 Hristo Chernopeev,   
Mihail Gerdzhikov 
και ο πολύς 
Yane Sandanski.

Δεν υπάρχουν εδώ ούτε σεντραλιστές ούτε βερχοβιστές. 
Όλοι κάτω από το Λάβαρο της Τσαρίνας Ελεονόρας.

Η σύνθεση του Σώματος εχει ως εξης:

Βούλγαροι........ 15.157

                           11.470 από Μακεδονία

                             1.215 από Θράκη

                             2.512 από Βουλγαρια

Ξένοι......................504 εκ των οποιων

                              275 Αρμένιοι

                                82  Ρώσοι 

                                68  Ρουμάνοι

                                40  Σερβοι

                                21 Αυστροουγγαροί

                                12 Μαυροβούνιοι

                                  3 Έλληνες

                                  2 Αλβανοί

                                  1 Πέρσης

Υπό την άμεση εποπτεία του Protogerow, οργανώνονται και πραγματοποιούνται επιθέσεις στο Στιπ (Νοέμβριος του 1911) και Κοζάνη (Αύγουστος, 1912) 
που έγινε αφορμή για την έναρξη του Πρώτου Βαλκανικού Πολέμου.

Ο Σαντάνσκι στα στενά του Ρούπελ το 1912.

20 χρόνια μετά την ίδρυση της η ΒΜΑΡΚ ως Βουλγαρική Επαναστατική οργάνωση Μακεδονίας Αδριανουπόλεως ενσωματώνεται στο βουλγαρικό στρατό στο Σώμα εθελοντων Μακεδονίας Αδρινουπολεως.

Σε αυτό συμμετεχουν οι σεντραλιστές και οι βερχοβιστές.

Ο κοινός αγώνας με τον βουλγαρικό στρατό στους βαλκανικούς  πολέμους και η σύμπραξη τους επιβεβαιώνει τον αρχικό στόχο της οργάνωσης. 

Δηλαδή μέσω αυτονομίας, που ευτυχώς για μας τους Έλληνες Μακεδόνες δεν ήρθε, η ένωση με την Βουλγαρία.

Μετά το 1913  η ΒΜΑΡΚ οργάνωσε επιθέσεις εναντίον άλλων εθνικοτήτων, δηλαδή εναντίων των Σέρβων και Ελλήνων εκτός φυσικά των Βουλγάρων οι οποίοι είναι ομοεθνείς.

Επομένως ατεκμηρίωτοι οι ισχυρισμοί για καλό και κακό ΒΜΡΟ-VMRO,  για καλούς Μακεδόνες σεντραλιστές και κακούς βουλγάρους βερχοβιστές.

 Georgi Pophristov Alexander Protogerow και ο Iwan Michajlow
αμέσως μετά τη δολοφονία του Todor Alexandrov.

Μετά τον Todor Aleksandrov τα ηνία της ΕΜΕΟ-BMRO πλέον αναλαμβάνει για πάνω από 60 χρόνια  (1924-1990)  ο Ιβάν Μηχαηλοφ Iwan Michajlow Иван Михайлов Гаврилов.

ИВАН МИХАЙЛОВ - РАДКО: АЗ СЪМ БЪЛГАРИН ОТ МАКЕДОНИЯ

Είμαι ένας Βούλγαρος  από την Μακεδονία 

όπως λέει ο ίδιος και όπως πρωτοείπε

 ο συνιδρυτής της ΒΜΑΡΚ Christo Tatartschew.