Τουρκοκρατούμενη Μακεδονία: Η εξέλιξη του Μακεδονικού Ζητήματος από την ίδρυση της Εξαρχίας ως το τέλος της Ανατολικής Κρίσης (1870—1878).

Το βόρειο τμήμα της Ελλάδος.
Lisle, Guillaume de, 1675-1726, 1708 

 Κωνσταντίνου Βακαλόπουλου

Η Μακεδονία  στα πλαίσια της Βαλκανικής Πολιτικής 

(1830-1986)

(οι φωτογραφίες επιλογή Yauna)

Στα 1870 η ίδρυση της βουλγαρικής Εξαρχίας έδωσε και τυπικά το σύνθημα για την έναρξη της σκληρής εθνικής διαπάλης στο μακεδονικό χώρο. 

Το σουλτανικό φιρμάνι
της Εξαρχίας.

Το δέκατο άρθρο του φιρμανιού της Εξαρχίας, το οποίο πρόβλεπε την επέκταση της δικαιοδοσίας του Βουλγάρου Εξάρχου σε περιοχές της οθωμανικής επικράτειας,
όπου τα 2/3 του πληθυσμού θεωρούνταν Βούλγαροι, 
υπήρξε η πιο επίμαχη διάταξη, επειδή διακανόνιζε το εκκλησιαστικό ζήτημα δημιουργώντας και υποδαυλίζοντας την ένταση των εθνικών ανταγωνισμών.

Στο άρθρο αυτό θα στηριχθούν στο εξής τα επιχειρήματα του βουλγαρικού στοιχείου της Μακεδονίας, ιδιαίτερα μετά το 1878, το οποίο θα διεκδικήσει επίμονα με αλλεπάλληλα υπομνήματα και επικαλούμενο την πληθυσμιακή υπεροχή του,
το διορισμό Βουλγάρων επισκόπων 
στη Στρώμνιτσα, 
στα Βελεσά, 
στο Νευροκόπι, 
στο Ιστίπ, 
στην Κότσανη και 
στο Κράτοβο.

Είναι οι Εθνικά Μακεδόνες Σλάβοι;

Χάρτης σλαβικών χωρών.

Krste Misirkov, Κρίστε Μισίρκωφ (1874-1926).

Ο Μισίρκωφ είναι για τα Σκόπια ότι για μας αντίστοιχα ο Ρήγας Φεραίος.
Προσπάθησε να πείσει τους σλαβόφωνους Μακεδόνες ότι εχουν μεν κοινή καταγωγή με τους Βουλγάρους είναι όμως διαφορετικοί λαοί.

Το 1903 μίλησε για απόσχιση από το βουλγαρικό έθνος και το ξεκίνημα ενός νέου έθνους, των "εθνικά Μακεδόνων".

Λέει χαρακτηριστικά:

Μακεδονικές Υποθέσεις,
За македонцките работи

"Ниiе требит да создадиме такво положеiн'е, да немат во Македониiа, ни бугарцки, ни србцки, ни грцки интереси, зашчо тамо немат бугари, срби и грци, а имат само македонци от словенцки происход и некоiи друзи македонцки народности.

Θα πρέπει να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε μια τέτοια κατάσταση όπου δεν θα υπάρχουν σερβικά, ελληνικά ή βουλγαρικά συμφέροντα, διότι στη Μακεδονία δεν υπάρχουν Σέρβοι, Έλληνες η Βούλγαροι, αλλά μόνο Μακεδόνες σλαβικής καταγωγής και ορισμένες μακεδονικές εθνότητες."

Προσδιορίζοντας στο βιβλίο του "Μακεδονικές Υποθέσεις" το 1903 ποια είναι οι καταγωγή της νέας εθνότητας αναφέρει:

 Οι μακρινοί πρόγονοι μας , λοιπόν, βαπτιστήκαν με αυτό το όνομα (δηλ. Σλάβοι) την εποχή που ήρθαν σε επαφή με τους πολιτισμένους Ρωμαίους.

Το όνομα Σλάβος τότε χρησιμοποιόταν για να ξεχωρίζουν οι σλαβικές φυλές από τους Ρωμαίους και τους Γερμανούς.

....

Έτσι το πρώτο όνομα μας ήταν Σλάβοι, ήμασταν τότε οι Σλάβοι...

Ο κύριος λόγος που οι Βυζαντινοί μίλησαν για Σλάβους,  τους προγόνους μας,  ήταν διότι πολύ συχνά βρισκόταν σε πόλεμο μαζί τους.

("Μακεδονικές Υποθέσεις". Κρίστε Μισίρκωφ, Εκδόσεις Πετσίβα,Σελίδα. 147)..

Την τελευταία δεκαετία η κυβέρνηση των Σκοπίων σε μια πρώτη φάση εξελληνισμού ή αγγλιστί antiquization, αμφισβητεί την θέση αυτή του Μισίρκωφ ισχυριζόμενη ότι οι "εθνικά Μακεδόνες" δεν είναι τελικά Σλάβοι αλλά απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων και των Μακεδόνων των Ελληνιστικών και Βυζαντινών χρόνων.

Είναι μια θέση ή οποία θέτει υπό αμφισβήτηση την εικόνα της χώρας των Σκοπίων στη διεθνή επιστημονική κοινότητα, αφού η γλώσσα και ο πολιτισμός της θεωρούνται στοιχεία της Σλαβικής Ιστορίας και Σλαβικής Φιλολογίας.

Αντί εμείς οι Έλληνες Μακεδόνες να καλούμαστε να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες και ότι ο αρχαίοι Μακεδόνες και ειδικά ο Φίλιππος Β΄ και ο Μέγας Αλέξανδρος 

αποτελούν κομμάτι της ελληνικής ιστορίας,θα πρέπει να αποδείξουν οι βόρειοι γείτονες ότι:

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΛΑΒΟΙ, 

και κακώς συμπεριλαμβάνεται η γλώσσα του στις σλαβικές γλώσσες

και οτι οι Βυζαντινοί τελικά δεν βρισκόταν, όπως αναφέρει ο Μισίρκωφ, 

σε πόλεμο με τους προγόνους τους, 

αλλά οι Βυζαντινοί ΗΤΑΝ ΠΡΟΓΟΝΟΙ τους.

Ποιοι ήταν λοιπόν οι Σλάβοι;

Οι κοιτίδα των Σλάβων. Σλαβικοί λαοί το 1125 μΧ

ΕΛΕΝΗ ΑΠ. ΣΤΕΡΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ 

ΤΜΗΜΑ ΣΛΑΒΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΣΛАВΙКН ФΙΛΟΛΟΓΙΑ
H επιλογή κειμένων και εικόνων δική μας, Yauna.

Οι Σλάβοι σήμερα.

Ποιοι όμως είναι οι σλαβικοί λαοί; 

Μακεδονικός Αγώνας: Η Μακεδονία κατά την πρώιμη φάση του μακεδονικού αγώνα (1878-1893)

Ελληνικό Γυμνάσιο Μοναστηρίου
Το Γυμνάσιο Μοναστηρίου αντικατέστησε το προϋπάρχον
Ημιγυμνάσιο της πόλης,
το οποίο λειτουργούσε ως Λύκειο από το 1838,

Κωνσταντίνου Βακαλόπουλου

"Νεότουρκοι και Μακεδονία 

(1908-1912)"

(οι φωτογραφίες επιλογή Yauna)

Η χρονική περίοδος 1878-1893 που διαδέχεται το συνέδριο του Βερολίνου, είναι αναμφισβήτητα μια από τις πιο ταραγμένες και αποφασιστικές εποχές για την ιστορική εξέλιξη της Μακεδονίας.

Πολλοί είναι οι παράγοντες που επηρεάζουν το καθεστώς των χριστιανών κατοίκων της Μακεδονίας, οι οποίοι δέχονται άμεσα και έμμεσα τις επιπτώσεις του σφοδρού ανταγωνισμού των μεγάλων δυνάμεων και ιδιαίτερα των βαλκανικών.

Η μερική ή ολική σύμπτωση των εδαφικών διεκδικήσεων των βαλκανικών κρατών και σε προέκταση των ευρωπαϊκών χωρών στον μακεδονικό χώρο είχε σα συνέπεια την όξυνση του φανατισμού των πολιτικών προπαγανδών ιδιαίτερα στον εκπαιδευτικό και στον εκκλησιαστικό τομέα.

Σημαντική εξίσου επίδραση στη διαμόρφωση του πολιτικού αυτού κλίματος ασκούσε και ο τουρκικός παράγοντας, που προσπαθώντας να διατηρήσει το status quo, ακολουθούσε συνειδητά συγκεχυμένη και αντιφατική πολιτική, η οποία αποσκοπούσε γενικότερα στη διαίρεση και διάσπαση των διαφόρων μικρών ή μεγάλων ομοιογενών ομάδων της Μακεδονίας, στην αναζωπύρωση των εθνικών τους ανταγωνισμών και γενικότερα στην εξασθένιση του ελληνικού πληθυσμιακού στοιχείου.

Η χρονική περίοδος 1878-1893/94 σημαδεύεται από το συνέδριο του Βερολίνου,
τη δημιουργία της αυτόνομης βουλγαρικής ηγεμονίας (1878), 
την ίδρυση της Εσωτερικής Μακεδονικής Επαναστατικής Οργάνωσης (I.M.R.O.) στα 1893 και
την πτώση της κυβέρνησης Σταμπούλωφ τον Μάρτιο του 1894 οπότε αρχίζει να μεταβάλλεται ριζικά η δομή της βουλγαρικής δραστηριότητας στο μακεδονικό χώρο.

Χάρτης εξάπλωσης της Βουλγαρικής Εξαρχίας

Ως προς την εθνολογική σύνθεση της γεωγραφικής αυτής περιοχής είναι δυνατό να παρατηρήσει κανείς ότι, ενώ το συντριπτικό πσοστό του σλαβόφωνου πληθυσμού της βόρειας ζώνης είχε προσχωρήσει στα 1870 στη βουλγαρική Εξαρχία και είχε αποκτήσει βουλγαρική εθνική συνείδηση, η νότια ζώνη αποτελούνταν από αμιγείς ελληνικούς πληθυσμούς.