Τρίτη 21 Νοεμβρίου 2017

Το Μακεδονικόν Ζήτημα εκκλησιαστικώς: Η Αρχιεπισκοπή της Αχρίδας και η "Σχισματική θρησκευτική οργάνωσις: Μακεδονική Εκκλησία".

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

Καθηγητής εκκλησιαστικής Ιστορίας 
της Θεολογικής Σχολής 
του ΑΠΘ





ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΚΑΘΕΣΤΩΣ 
ΤΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΝ
 ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ 
ΑΠΟ ΤΟΥ 1913 ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΟΝ

Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως, 
έφαρμόζον την θεμελιώδη κανονικήν άρχήν Του, 
«τά έκκλησιαστικά εί ωθε συμμεταβάλλεσθαι τοις πολιτικοίς», 
έξησφάλισε την νομοκανονικήν ύπόστασιν των μητροπόλεων
 του μακεδονικού χώρου 
έν καιρώ μετά την άπελευθέρωσιν τούτου 
έκ τού  όθωμανικού  ζυγού  
κατά τούς βαλκανικούς πολέμους των έτών 1912 καί 1913.

Ούτω, αί μητροπόλεις της κυρίως Μακεδονίας, αι έντός της έλληνικής έπικρατείας εύρεθεισαι, ώς και των άλλων γεωγραφικών διαμερισμάτων τής Ηπείρου, τών Νήσων του Αρχιπελάγους και τής Δυτικής Θράκης, έχειραφετήθησαν τό 1928 διά τής Πατριαρχικής και Συνοδικής Πράξεως
 «Περί τής διοικήσεως τών Ιερών Μητροπόλεων τών Νέων Χωρών» 
και διά του νόμου 3615 
«Περι τής έκκλησιαστικής διοικήσεως τών έν ταις Νέαις Χώραις τής Ελλάδος Μητροπόλεων τού Οικουμενικού Πατριαρχείου».

1.         Αί μητροπόλεις τής Μακεδονίας, αί ύπαγόμεναι νυν είς την έφαρμογήν τής αύτής Πράξεως, είναι έν συνόλω  21: 

Κυριακή 12 Νοεμβρίου 2017

DIE KRÖNUNG SYMEONS VON BULGARIEN DURCH DEN PATRIARCHEN NIKOLAOS MYSTIKOS

 Kaiser Romanos I. Lekapenos verhandelt
mit Simeon I. von Bulgarien
Georg Ostrogorsky
Byzanz und die Welt der Slawen. 
Beiträge zur Geschichte der byzantinisch-slawischen Beziehungen 
Darmstadt (1974)

Die Bilder und die Textformatierungen 
sind unsere Auswahl (Yauna),

 und nicht im Text enthalten.

Bei den Auseinandersetzungen zwischen Symeon und den byzantinischen Regierungen, die ihm gegenüberstanden, spielte bekanntlich die Frage der Herrschertitulatur eine außerordentlich große Rolle.

Ihretwegen wurden blutige Schlachten geschlagen, Länder und Städte verwüstet, unzählige Menschenleben wurden ihr geopfert. Das kann jedoch nicht wundernehmen, wenn man sich in die Ideenwelt hineinversetzt, in der sich der mittelalterliche Staatsgedanke bewegte.

 Die Herrschertitulatur kennzeichnete die Stellung, die dem Herrscher und somit auch dem von ihm beherrschten Lande in dem vielfältig gegliederten Staatensystem der mittelalterlichen Oikumene zukam.
Simeon I. Emperor of the Bulgarians and Romans (893 – 27 May 927)

Indem Symeon den Kaisertitel für sich in Anspruch nahm, 
suchte er — ebenso wie das später der große serbische Herrscher Stephan Dusan tat — 
die Spitze dieses hierarchisch aufgebauten Staatensystems zu erklimmen,
 Byzanz aus seiner Vorrangstellung im Osten der christlichen Welt zu verdrängen 
und das alte Imperium 
durch ein neues 
slavisch-griechisches Kaiserreich zu ersetzen.

Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 2017

Βυζαντινή Μακεδονία. Στα χρόνια του Βασίλειου Βουλγαροκτόνου και του Τσάρου Σαμουήλ.

Ο Άγιος Δημήτριος κατατροπώνει τον
Τσάρο των Βουλγάρων
Ιωαννίτζη-"
Σκυλογιάννη".

Γ.Ι. Θεοχαρίδη
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΩΣ ΤΟ 1912
ΕΠ. ΑΠΟΣΤ. ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ
Μακεδονική Βιβλιοθήκη Αρ. 63

(οι φωτογραφίες επιλογή Yauna)

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
 ΣΤΑ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ (285-1354)

Η απέραντοι ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν χωρισμένη από τα χρόνια του Αύγουστου σε λίγες και πολύ μεγάλες διοικητικές μονάδες, τις επαρχίες.
 Αργότερα επί Διοκλητιανού διαιρείται σε δώδεκα διοικήσεις. Μιά απ’ αυτές  ήταν η διοίκηση Μοισιών, που περιλάμβανε 8 μικρές επαρχίες, μια από τις όποιες ήταν η Μακεδονία.

Αργότερα η διοίκηση Μοισιών θα χωριστεί στα δύο. 
Οι άλλοτε επαρχίες της Δακία και Μακεδονία θα γίνουν οι ίδιες διοικήσεις και θα έχουν οι ίδιες επαρχίες στη δικαιοδοσία τους. 
Η διοίκηση Μακεδονία θα έχει επτά και η διοίκηση Δακία θα έχει τέσσερις επαρχίες . 
Μέσα στη διοίκηση Μακεδονία θα είναι και η ιστορική Μακεδονία με τα γνωστά όρια ως επαρχία της διοίκησης. 
Από το δεύτερο μισό του 4ου αιώνα δεν πρέπει λοιπόν να μπερδεύουμε τη διοίκηση Μακεδονία με την επαρχία Μακεδονία. 
Η ιστορική Μακεδονία είναι η επαρχία και όχι η διοίκηση. 
Αξιοσημείωτο είναι ότι όλες οι επαρχίες της διοίκησης Μακεδονία είναι ελληνόφωνες και όλες οι επαρχίες της διοίκησης Δακία είναι λατινόφωνες

Επειδή δε όλες οι επαρχίες της διοίκησης Δακία βρίσκονται πάνω από τα Σκόπια, είναι φανερό ότι ο ελληνισμός έφθανε ως έξω από τα Σκόπια, όπως άλλωστε καθόρισε αυτό και η περίφημη «γραμμή Γίρετσεκ».

Δευτέρα 23 Οκτωβρίου 2017

Τουρκοκρατούμενη Μακεδονία: Η Ελληνική Μητρόπολη του Νευροκοπίου-Goze Deltschev- Гоце Делчев(1870-1908)

Το ελληνικό σημερινό  Νευροκόπι λεγόταν παλαιότερα Ζίρνοβο, 
μετέπειτα Κάτω Νευροκόπι 
και σήμερα καταχραστικά μόνο Νευροκόπι.
Το πραγματικό Νευροκόπι μετονομάστηκε σε Gotse-Deltsev, Гоце Делчев.

                                                                                                                                                          Στάθη Χρ. Κουζούλη,
                                                                                                                                    «ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ»

Η ΕΠΑΡΧΙΑ ΝΕΥΡΟΚΟΠΙΟΥ 
Τοπογραφικά

Θέση:

Το Νευροκόπι πολιτικά ήταν υποδιοίκηση (Καζάς), 
υπαγόμενη στη διοίκηση (Σατζάκ) Σερρών,
η οποία με τη σειρά της υπαγόταν στο Νομό (Βιλαέτ) Θεσσαλονίκης,
έναν από τους τρεις Νομούς της Μακεδονίας (Μοναστηριού και Σκοπίων οι δύο άλλοι Νομοί).

Εκκλησιαστικά ήταν Επαρχία που ανήκε στην τρίτη στήλη και κατείχε την 69η σειρά του Συνταγματίου του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Όρια:

 Η Επαρχία αυτή είχε στα βόρειά της τη Ροδόπη, στα νότια την Επαρχία Σερρών, από την οποία χωριζόταν με το Καρά Δάγ (κλάδο του Ορβήλου όρους), στα Ν.Α. την Επαρχία Δράμας και στα δυτικά την Επαρχία Μελενίκου, από την οποία χωριζόταν με τον Όρβηλο (Πιρίν, τουρκιστί).

Περιλάμβανε δύο τμήματα:

Τρίτη 3 Οκτωβρίου 2017

Βουλγαρική Εξαρχία στη Μακεδονία. Η ιστορία του Σχίσματος στη Πλεύνα-Πετρούσα Δράμας.


 Φ. Τριάρχη
 " Η Ιστορία της Δράμας"
εκδόσεις ΕΣΠ.

Το χωριό  Πετρούσα Δράμας λεγόταν παλαιά Πλεύνα, και μ΄ αυτό το όνομα φέρεται στα διάφορα έγγραφα του Μακεδονικού Αγώνος.

Οι κάτοικοι ήταν όλοι Έλληνες στην καρδιά και  στο πνεύμα και  κανείς ποτέ του δεν σκέφτηκε ότι ήταν δυνατον να μην είναι Έλλην ή ν' αλλάξει εθνικότητα.

Κυριαρχούσε όμως ή αγραμματοσύνη με την φτώχεια, οί δίδυμες αδελφές που καταδυναστευαν τοτε τις μεγάλες αγροτικές μάζες της περιοχής Δράμας.

Μαζί με την ελληνική γλώσσα μιλιόταν και  ή τουρκική, καθώς και  ένα κράμα από ελληνικές, τουρκικές και  παραφθαρμένες σλαβικές λέξεις, που χρησίμευε για την συνεννόηση των με τους Σλάβους και  Βουλγάρους εργάτες και  ποιμένες, που κατέβαιναν προς την Δράμα και δούλευαν σαν σκλάβοι στα χωράφια Τούρκων και  Ελλήνων.
ΜΕΤΑ ΤΟ 1821
Μετα την επανάσταση του 1821 άρχισαν να καταφθάνουν ατο χωριό διάφορες Ελληνικές οικογένειες που ζούσαν άλλοτε σε περιοχές της Μακεδονίας που  επαναστάτησαν και  καταδιώκονταν από τους Τούρκους.

Έτσι έφθασαν οι οικογένειες των Μαδεμλήδων άπό τα Μαδεμοχώρια της Χαλκιδικής, των Παπαθανάσηδων από τον Όλυμπο, των Βαλαβαναίων από των Ήπειρο και  άλλες.
Έν τω μεταξύ τα χρόνια κυλούν.

Πλησιάζουμε στά γεγονότα του Βουλγάρικου σχίσματος (1870).

Οι πρώτοι Βούλγαροι προπαγανδιστές έχουν ξεχυθεί στά χωριά τής Μακεδονίας και  κηρύσσουν την από το Πατριαρχείο. 

Ή προπαγάνδα  καλύπτεται ακόμα κάτω άπω τον μανδύα της θρησκείας.


Συκοφαντούσαν στους απλοϊκούς χωρικούς, τον Πατριάρχη, τον  Μητροπολίτη, τους κληρικούς.

Κυριακή 16 Ιουλίου 2017

Τουρκοκρατούμενη Μακεδονία και η μεγαλύτερη πληγή: Τα Βουλγαρικά κομιτάτα.

Τσέτα του Tane Nikolov (Тане Николов) από την Θράκη,
βοεβόδας της ΒΜΟΡΟ-VMORO, ΕΜΑΕΟ
Εσωτερικής Μακεδονικής-Αδριανοπολίτικης
Επαναστατικής Οργάνωσης
(Вътрешната македоно-одринска
р
еволюционна организация
)


  Γεωργίου Μόδη.


"Ο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝ 
ΚΑΙ Η ΝΕΩΤΕΡΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ"
 ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ.

(οι φωτογραφίες επιλογή Yauna)


Οι Βούλγαροι πρώτιστο και κύριο μέλημα είχαν την οργάνωση του πληθυσμού.

Σ’ αυτήν έριξαν από την αρχή όλο το βάρος και την έκαμαν με επιμέλεια και προσοχή, επιμονή και υπομονή, προσόντα ολότελα άγνωστα σε μας, που είχαμε συνήθεια να καταρτίζουμε στο άψε σβύσε από κάθε καρυδιάς καρύδι ομάδες οπλοφόρων και να τις εξαποστέλνουμε σε κάθε «υπόδουλη» επαρχία,όπου νομίζαμε ότι έπρεπε να εμφανίσουμε τότε κάποιαν επαναστατική κίνηση.

Βερχοβίστικη τσέτα του εκ Σκρίτζοβου Σερρών
Voivoda Stoyo Kostov (
войвода Стойо Костов)
στην οποία συμμετείχε και ο
Voivoda Marko Lerinski
(войвода Марко Лерински)
 

Ήξεραν ότι ένοπλα σώματα, που έμπαιναν στο τούρκικο έδαφος χωρίς την ανάλογη και μεθοδική προπαρασκευή των, δεν άξιζαν μεγάλα πράγματα, ούτε μπορούσαν να έχουν αξιόλογη απόδοση. Είχαν σχετική πείρα από παλαιότερες ενέργειες στα γειτονικά με την Βουλγαρία μέρη. 
Η διαφορά είναι ότι γι’ αυτούς τα παθήματα έγιναν μαθήματα, που τα εφαρμόσανε στην πράξη.Εμείς είχαμε την πείρα του 1854, 1866, 1878, όταν στείλαμε βιαστικά και σπασμωδικά στη Μακεδονία, Θεσσαλία, 'Ήπειρο, πρόχειρα ανταρτικά σώματα. 
Ως τόσο κάναμε και το 1897 τα ίδια λάθη, μεγαλωμένα μάλιστα στον κύβο.  

Εστείλαμε στο μακεδονικό έδαφος ενωμένους, 2.000 σχεδόν, άτακτους αντάρτες να χτυπήσουν και κατανικήσουν τον στρατό της 'Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οργανωμένο από Γερμανούς.

Έπρεπε να έλθη  ο Μακεδονικός Άγων για να καταλάβουμε πόσην αξία και σημασία έχει η έγκαιρη και συστηματική οργάνωση του τοπικού πληθυσμού.

Δευτέρα 10 Απριλίου 2017

ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ ΣΤΟΝ 20ο ΑΙΩΝΑ

Εθνολογικός Χάρτης του Kiepert (1878)
Σφέτας Σπύρος

Νεώτερη και Σύγχρονη Βαλκανική Ιστορία
Καθηγητής ΑΠΘ
Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας,
Λαογραφίας και Kοινωνικής Ανθρωπολογίας

 (οι φωτογραφίες και η μορφοποίηση κειμένου,
επιλογές Yauna)


ΣΚΟΠΙΑ

ΣΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ
ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ

Με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας τέθηκε επί τάπητος το ζήτημα της διεθνούς αναγνώρισης της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. 

Όπως είναι γνωστό, η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει στη Δημοκρατία αυτή το δικαίωμα της χρήσης του όρου Μακεδονία για τον προσδιορισμό της νέας κρατικής οντότητας ούτε παραδέχεται την ιστορική ύπαρξη ενός μακεδονικού έθνους, όπως άλλωστε και η Βουλγαρία.

 Αυτό κατέστησε επιτακτική την ανάγκη της αντίκρουσης των ελληνικών θέσεων και της προβολής στο διεθνές επιστημονικό κοινό «ιστορικών επιχειρημάτων» που κατά τους Ιστορικούς των Σκοπιών αποδεικνύουν τόσο την ύπαρξη της Μακεδονίας «ως ιστορικής οντότητας και ενότητας» όσο και την «ιστορική συνέχεια του μακεδονικού λαού». 

Το σκοπό αυτό φιλοδοξεί να εξυπηρετήσει η πρόσφατη έκδοση από την Ακαδημία Επιστημών και Τεχνών των Σκοπίων του βιβλίου «Macedonia and its relations with Greece», Skopje 1993. Με την παρούσα μελέτη επιχειρείται μια κριτική θεώρηση των βασικών θέσεων που εκφράζονται στο δημοσίευμα, ακολουθώντας τη διάταξη της ύλης του.

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2017

PHILIPP VON MAKEDONIEN UND DIE ERNEUTE FINDUNG DES GRIECHISCHEN KRIEGSWESENS.


Victor Davis Hanson

'DIE KRIEGE DER GRIECHISCHE ANTIKE'
BRANDENBURGISCHES VERLAGHAUS
Die Bilder und die Textformatierungen 
sind unsere Auswahl (Yauna),

 und nicht im Text enthalten.

Nichts“, 
so haderte der Redner Demosthenes mit seinem Publikum aus nachdenklichen Athenern des vierten Jahrhunderts, 
„wurde stärker revolutioniert und verbessert als die Kunst des Krieges. Ich weiß“, fuhr er fort, „dass in den alten Zeiten die Spartaner wie alle anderen auch im Sommer vier oder fünf Monate damit verbrachten mit Hopliten und Bürgerwehren in das Gebiet des Feindes einzudringen, es zu plündern und dann nach Hause zurückzukehren.
 Und sie waren so altmodisch - oder so gute Bürger -, dass sie niemals Geld einsetzten um sich einen Vorteil von irgendjemandem zu erkaufen, sondern ihr Kampf war fair und offen. 
Auf der anderen Seite ... hört man von Philipp.

Demosthenes meinte damit nicht, dass Phlipp tatsächlich eine neue Kampfpraxis geschaffen hätte.

Vielmehr, dass in dem veränderten Klima Griechenlands im vierten Jahrhundert der makedonische König und sein autokratisches Reich innovativer, wagemutiger und eher in der Lage waren die verschiedenen Lehren der neuen Kriegführung 
zu einem zusammenhängenden Ganzen zu verschmelzen.

 In nur einem Jahrhundert ging der Zusammenhang zwischen sozialem Status und Kriegsdienst fast völlig verloren.
Griechischer Reiter, 4 Jhr.
Aquarell von L. Vallet
.

In dem Maße, wie die alten Zensuskategorien aufgegeben wurden, die einst genau die Bedingungen des Militärdienstes festgelegt hatten,
konnten reiche, mittlere und arme Griechen Pferde reiten, Speere werfen oder die Lanze schwingen, entweder als angeheuerte Schlächter oder als zögerliche Bürgerwehrmänner.

Selbst Bauern wurden außerhalb der Saison als Ruderer beschäftigt, da ihre Klassenzugehörigkeit angesichts militärischer Nützlichkeit bedeutungslos wurde.

Patrouillen sowie Leichtbewaffnete arbeiteten von ländlichen Festungen und Garnisonen aus, aber solche Soldaten hatten weder soziale noch ökonomische Gemeinsamkeiten und kämpften selten in offener Feldschlacht.

Diese Veränderungen störten nur konservative Griechen der polis, die im Gegensatz zu Philipp noch immer der Vorstellung anhingen, dass der Militärdienst einen Massenzusammenstoß von Hopliten bedeutete und daher mehr war als das Töten des Feindes im Kampf.

Der Geschichtsschreiber und Philosoph Xenophon beschwerte sich zum Beispiel in seinem Werk Wege und Mittel darüber, dass in Athen die Hoplitenphalanx dadurch an Wertschätzung verlor, dass sie die in der Stadt ansässigen Fremden in ihre Reihen aufnahm.

„Der polis wäreauch geholfen“, riet er, „wenn Bürger selbst nebeneinander dienen würden und sich nicht mehr mit
Lydern, 
Phrygiern, 
Syrern und 
Barbaren aller Art 
vermischt fänden, die einen großen Teil unserer ansässigen fremden Bevölkerung bilden.“

Μακεδονία αρχές του αιώνα: Ο Ελληνισμός της Στρώμνιτσας.




ΣΧΟΛΕΙΑ - 
ΞΕΝΑΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΙ

'Η προσφορά της ’Εκκλησίας Στρωμνίτσης, πέραν της έκπληρώσεως της κυρίας αποστολής της εις τον καθαρώς έκκλησιαστικόν και πνευματικόν τομέα, υπήρξε μεγίστη και εις τα εκπαιδευτικά και εθνικά θέματα του ελληνισμού της πόλεως και των χωρίων Στρωμνίτσης, έπί τουρκοκρατίας και ιδία κατά την περίοδον των ξένων προπαγανδών έν Μακεδονία από του 1870 μέχρι των βαλκανικών πολέμων, οπότε διαφοροποιείται ό χάρτης των βαλκανίων, συμπεριλαμβανομένου και του μακεδονικού χώρου.


Σχολεία.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΓΗ: Η Ηδωνίς και η Επαρχία Φυλλίδας.



του Κωνσταντίνου Ι. Κοντού.
'Η ΑΛΙΣΤΡΑΤΗ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ'
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΔΡΑΜΙΝΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2009     

 (οι φωτογραφίες επιλογές Yauna)

Οι κάτοικοι της επαρχίας Φυλλίδος από την αρχαιότητα

Στα προϊστορικά χρόνια τρεις φυλές κυριαρχούν στην περιοχή:
Πελασγοί, 
Παίονες και
 Θράκες.

Οι Πελασγοί, ενώ κυριαρχούν σε όλο τον ελλαδικό χώρο, σε κάποια στιγμή υποσκελίζονται από τις άλλες δύο φυλές και αφομοιώνονται ή μεταναστεύουν.

Έτσι, από την ύστερη εποχή του χαλκού,
οι Παίονες και Θράκες συνυπάρχουν στην περιοχή. Θρακοπαιονικά φύλα είναι:

Οι Σιριοπαίονες,
οι Ζαιελέοι, 
οι Ιχναίοι, 
οι Αγριάνες, 
οι Παίοπλες, 
οι Δόβηρες, 
οι Οδόμαντες, 
οι Οδρύσες, 
οι Ηδωνοί, 
οι Σάτρες, 
οι Βησσοί, 
οι Παναίοι και 
οι Πίερες.

Αυτοί λοιπόν ιδρύουν σημαντικές πόλεις στην περιοχή.

Κατά πρώτον, την πόλη των Ιχνών (Ζίχνα) και δίπλα τη Ζέλεια.

Κόβουν νομίσματα στα υστεροαρχαϊκά χρόνια (520-480 π.Χ.).

Ακόμη ιδρύουν τη Μύρκινο, την Ηιόνα, τη Γάζωρο, τη Δραβήσκο, τις Εννέας Οδούς και τα Λείβηθρα (Ροδολίβος).

Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2017

Η παιδεία στη τουρκοκρατούμενη Μακεδονία:η Ελληνική παιδεία στην Αλιστράτη την περίοδο της Τουρκοκρατίας.


Το ελληνικό οικοτροφείο της Αλιστράτης
που κάηκε από τους Βουλγάρους(1912-13)
Του Γ.Κ.Χατζόπουλου.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η πνευματική κίνηση στην Αλιστράτη, κυρίως κατά τους δυσχείμερους χρόνους της Τουρκοκρατίας.
Από τη μια πλευρά οι προσπάθειες των τουρκικών Αρχών για αφελληνισμό της περιοχής και από την άλλη η έντονη σλαβική προπαγάνδα για αλλαγή φρονήματος του ελληνισμού, ιδιαίτερα μετά την ίδρυση της βουλγαρικής Εξαρχίας, η οποία επέτρεψε στους κομιτατζήδες να δρουν όχι μόνο ασύστολα, αλλά και έντονα τρομοκρατικά, ενέτεινε το ενδιαφέρον της ορθόδοξης εκκλησίας, αλλά και των Δημογερόντων για την ίδρυση και λειτουργία εκπαιδευτηρίων καθώς και αθλητικών, κοινωνικών και πολιτιστικών συλλόγων και σωματείων με σκοπό τη διατήρηση της ελληνικής γλώσσας, της ορθόδοξης πίστης και τη γνώση της ιστορίας, ώστε να διατηρείται ακμαιότατο το φρόνημα των υποδούλων Ελλήνων.

Έτσι στην Αλιστράτη από τις αρχές του 19ου αιώνα 
ιδρύθηκε σημαντικός πνευματικός φάρος 
με την επωνυμία Κεντρική Σχολή,
 αλλά μετά το 1825
έτος μεταφοράς της έδρας της Μητροπόλεως Δράμας στην Αλιστράτη -
μετονομάσθηκε σε Κεντρική Ελληνική Σχολή. 


Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2017

Η παιδεία στη τουρκοκρατούμενη Μακεδονία: η Αδελφότης ΗΩΣ της Προσοτσάνης.

Χάρτης της Μακεδονίας του 1879
Η ΠΑΙΔΕΙΑ 
ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 
ΚΑΙ 
Η ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ
"ΗΩΣ ΙΙΡΟΣΟΤΣΑΝΗΣ"
(1870-1880)
Γ. Κ. ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ
Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο

(οι φωτογραφίες  επιλογές Yauna)

 G. K. Papazoglou, Das Erziehungswesen in Ost Mazedonien Der «Griechische Philologische Verein» von Konstantinopel und die Bruderschaft «Ios» von Prosotsani (1870-1880).