Αναδημοσίευση από την εφηνερίδα Ψίθυροι Δράμας.
Το Λύκειο των Ελληνίδων ιδρύθηκε το 1911 από την πρωτοπόρο του φεμινισμού στην Ελλάδα, τη γνωστή δημοσιογράφο Καλλιρρόη Παρέν,
Πρόεδρο του συλλόγου μέχρι το 1940.
Το 1946 στην ιστορική πόλη της Δράμας μια ομάδα γυναικών μαζί με την αείμνηστη θεμελιώτρια Εξάρχου, δημιούργησαν το παράρτημα του Λυκείου των Ελληνίδων με σκοπό να τονώσουν το ηθικό των κατοίκων που δοκιμάστηκαν πολύ απ’ τη διπλή κατοχή των Γερμανών και των Βουλγάρων.
Το Λύκειο Ελληνίδων Δράμας αποτελεί για τις νεότερες γενιές,
το συνδετικό κρίκο ανάμεσα στο παρελθόν,
στο παρόν και το μέλλον,
στη διατήρηση και διάδοση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς
Το Λύκειο Ελληνίδων είναι ένας ζωντανός γυναικείος σύλλογος που καλύπτει όλους τους τομείς της κοινωνικής και εθνικής ζωής της Ελλάδας.
Το αντικείμενο του είναι διττό:
απ' τη μια μεριά η αναβίωση και η διατήρηση της εθνικής παράδοσης
των χορών και των τοπικών ενδυμασιών,
της μουσικής και των δημοτικών τραγουδιών,
από την άλλη η επιθυμία να βοηθήσει στην εξέλιξη της γυναίκας Ελληνίδας
και να προσφέρει κάθε δυνατή προστασία και ηθική υποστήριξη στη Μητέρα και στο παιδί.
(Σε όλη την Ευρωπαϊκή Κοινότητα είναι γνωστό ότι από τη Δράμα άρχισε το 1941 η Εθνική Αντίσταση. Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της αυτή η μικρή μαρτυρική πόλη, που βρίσκεται στα βόρεια της Ελλάδας αποτέλεσε το σημείο έναρξης πολλών αγώνων για την ελευθερία και πλήρωσε ένα σημαντικό φόρο αίματος στο βωμό της Ευρώπης).
Το Λύκειο των Ελληνίδων Δράμας είναι ένα παράρτημα ανεξάρτητο από το «Λύκειο» της Αθήνας.
Πέρα από τους κοινούς στόχους προσπαθεί να προσελκύσει ιδιαίτερα τη νεολαία και να της εμπνεύσει την αγάπη για τους Ελληνικούς δημοτικούς χορούς και τη μουσική που αποτελούν το συνδετικό κρίκο ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.
Είναι πεποίθηση του ότι οι εμπειρίες του παρελθόντος είναι μοναδικές για τη διαμόρφωση της εθνικής μας μνήμης και τη διατήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Λαογραφικό Μουσείο
Το Λ.Ε. Δράμας διαθέτει ιδιόκτητο κτίριο σε Μακεδονικό αρχιτεκτονικό ρυθμό στο οποίο λειτουργεί ως λαογραφικό Μουσείο. Σ' αυτό υπάρχουν αυθεντικές φορεσιές απ' όλη την Ελλάδα. Το όνειρο του ΔΣ είναι να τελειοποιηθεί το Μουσείο να γίνει ασφαλές και στη συνέχεια να προχωρήσουν στην παρουσίαση όλου αυτού του σπάνιου υλικού, που με κόπους και θυσίες χρόνων, συγκεντρώθηκε από τα στελέχη του Λυκείου Ελληνίδων, από ιδρύσεως του έως και σήμερα. Ήδη, έχουν δρομολογηθεί κάποια πράγματα, με την οικονομική στήριξη του κ. Μ. Τζίμα, όταν ήταν Υπουργός Μακεδονίας Θράκης. Πρόκειται για την τοποθέτηση νέων κουφωμάτων ασφαλείας, την τοποθέτηση συναγερμού, την κατασκευή ειδικής ράμπας για άτομα με ειδικές ανάγκες, ενώ σύντομα θα τοποθετηθεί ένα σύστημα εφίδρωσης το οποίο είναι απαραίτητο για όλο τον εξοπλισμό του μουσείου, και η κατασκευή του ανσασέρ, το κόστος του οποίου είναι ιδιαίτερα υψηλό.
......
Τόσο η δημιουργία του Λυκείου, όσο και η συγκέντρωση του λαογραφικού υλικού απ' όλη την Ελλάδα ξεκίνησε από την αείμνηστη Φ. Χαρμούση και συνεχίστηκε με το ίδιο ζήλο απ' όλα τα μετέπειτα διοικητικά συμβούλια.
Σήμερα θα λέγαμε ότι βρίσκονται πολύ κοντά στην υλοποίηση του ονείρου.
Το λαογραφικό μουσείο δεν αποτελεί αποκλειστική υπόθεση του Λυκείου αλλά ολόκληρης της κοινωνίας της Δράμας.
Κάτω από τη σκέπη του, μπορούν να βρουν στέγη όλοι οι πολιτιστικοί φορείς του νομού, ενώ το υπάρχον υλικό, σύμφωνα με το καταστατικό του, σε περίπτωση που το Λύκειο διαλυθεί, δεν περιέρχεται στην περιουσία του Λυκείου Αθηνών, αλλά στο Δήμο Δράμας, κι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό, γιατί θα αποτελεί για παντοτινά πολιτιστική κληρονομιά όλων των Δραμινών.
Όπως ανέφερε η πρόεδρος του Λυκείου κ. Άννα Κονδυλάκη, όταν το μουσείο πάρει την τελική του μορφή, όλη αυτή η πολιτιστική κληρονομιά, θα μπορεί να είναι σε κοινή θέαση.
Όλοι οι σύλλογοι θα μπορούν να φέρουν και να εκθέσουν στο χώρο αυτό, με τη δική τους επωνυμία, τις φορεσιές και κάθε άλλου είδους χρηστικά αντικείμενα διαθέτουν.
“Το Λύκειο Ελληνίδων είναι ένας υπηρέτης του πολιτισμό, ενάντια στην εκμηδένιση των ηθών και αξιών. Είναι ένας ζωντανός πολιτιστικός φάρος που μεταλαμπαδεύει στις νεότερες γενιές, τα ιδανικά και της αξίες της φυλής μας, για να μη λησμονήσουν ποτέ τις ρίζες τους”
Φάρος πολιτισμού
Το Λύκειο Ελληνίδων Δράμας αποτελείται από 300 μέλη, 19 εκ των οποίων αποτελούν το συμβούλιο του και από 360 χορευτές.
Συγκαταλέγεται στα καλύτερα παραρτήματα του κεντρικού Λυκείου, χάρη στην αυξημένη δραστηριότητα που αγγίζει όλες τις πτυχές της ζωής, καθώς και στις αξιόλογες χορευτικές ομάδες του, που τιμούν την πόλη, όχι μόνο μέσα στην Ελλάδα, αλλά και σε όλο τον κόσμο.
Το Λ.Ε. δεν δραστηριοποιείται μόνο στην εκμάθηση παραδοσιακών χορών. Σημαντικό κομμάτι του αποτελούν οι εικαστικές τέχνες, αλλά και η χορωδία που διαθέτει.
Το Λ.Ε. ήταν πρωτοπόρο και στον τομέα αυτό.
Σήμερα δικοί του μαθητές, είναι καταξιωμένοι δάσκαλοι εικαστικών τεχνών, σε όλους τους συλλόγους τη Δράμας.
Αξίζει δε να σημειωθεί ότι όλο αυτό το μεγάλο έργο, έχει γίνει χωρίς ουσιαστική οικονομική βοήθεια από τους τοπικούς φορείς ή την πολιτεία.
Βέβαια, τα τελευταία χρόνια, άρχισε να δείχνει ότι κάτι αλλάζει.
Κι αυτό θα συμβάλει πολύ θετικά στην επιτάχυνση των εργασιών, για την επίτευξη του τελικού στόχου.
Η όλη προσπάθεια, όλα αυτά τα χρόνια στηρίχθηκε στην οικονομική στήριξη των μελών του Συλλόγου- που βάζουν γερά το χέρι στην τσέπη- στη συνδρομή των μελών του Λυκείου και στη συνδρομή των 30 περίπου παιδιών και ενηλίκων, που φοιτούν στα διάφορα τμήματα του.
Το Λ.Ε. Δράμας είναι ένας υπηρέτης του πολιτισμό, ενάντια στην εκμηδένιση των ηθών και αξιών. Είναι ένας ζωντανός πολιτιστικός φάρος που μεταλαμπαδεύει στις νεότερες γενιές, τα ιδανικά και της αξίες της φυλής μας, για να μη λησμονήσουν ποτέ τις ρίζες τους.
Παγκόσμιες διακρίσεις
Το Λ/Ε. έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμα φεστιβάλ και σε διαγωνισμούς.
Ήδη από την αρχή το Υπουργείο Πολιτισμού της Ελλάδας, το έκρινε ικανό να εκπροσωπήσει τη χώρα μας στα διεθνή φεστιβάλ στο εξωτερικό.
Έτσι το 1970 και για πρώτη φορά έλαβε μέρος στο διαγωνισμό του Διεθνούς Φεστιβάλ της Ντιζόν στη Γαλλία και απέσπασε το «Collier Bronz»
Το 1971 το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας το επέλεξε για να εκπροσωπήσει τη χώρα μας στις «Γιορτές Πορτοκαλιού» στην Αμμόχωστο στην Κύπρο- στην ίδια διοργάνωση συμμετείχε επίσης το 1974- στο Φεστιβάλ της Best και στις «Γιορτές των Λουλουδιών» της Γενεύης όπου πήρε ένα δίπλωμα σε περγαμηνή.
Το 1973 συμμετείχε στο «Φεστιβάλ της Μπύρας» της Haguenau στη Γαλλία. Την ίδια χρονιά έκανε μια περιοδεία σε δώδεκα πόλεις της Γερμανίας όπου- χάρη σε κρατικές επιχορηγήσεις- μπόρεσε να δώσει παραστάσεις για τους Έλληνες ομογενείς.
Το 1976 έλαβε μέρος στο Διεθνές Φεστιβάλ του Tees-Side στην Αγγλία, όπου κέρδισε το τρίτο βραβείο χορού και το πρώτο βραβείο μουσικής.
Το 1977 στην Πολωνία κέρδισε το βραβείο του «hache d or¨(χρυσό) στο Tarnov και το βραβείο του Feuille or στη Zakopane.
Το 1978 συμμετείχε στο φεστιβάλ San Mateo του Oviedo και στο Valladolid στην Ισπανία.
Το 1979 έπειτα από πρόσκληση του Πανεπιστημίου Colubia της Ν. Υόρκης πήγε στις ΗΠΑ φιλοξενήθηκε από την Αρχιεπισκοπή Βορείου και Νοτίου Αμερικής και έδωσε 15 παραστάσεις στους φοιτητές και στους καθηγητές και 15 σε Ν. Υόρκη, Βοστόνη, Φιλαδέλφεια, Ουάσιγκτον. Αυτές τις παραστάσεις τις παρακολούθησαν εγκάρδια 200 ελληνόπουλα των ΗΠΑ.
Το 1981 έλαβε μέρος στις γιορτές του Saint -Die και του Ardois στη Γαλλία.
Το 1982 συμμετείχε για δεύτερη φορά στο Διαγωνισμό του Διεθνούς φεστιβάλ της Ντιζόν και κέρδισε το Collierd Argent (Αργυρίου)
Το 1983 έδωσε παραστάσεις στο Olten της Ελβετίας.
Το 1985 παρουσιάστηκε στο Lavandour της Γαλλίας
Το 1987 συμμετείχε στο Διεθνές Φεστιβάλ στην Palma της Μαγιόρκα.
Το 1989 έλαβε μέρος στα φεστιβάλ «Piasticci» και «Cavadi Tirreni» στην Ιταλία.
Το 1990 έλαβε μέρος στο «Θεατρικό φεστιβάλ της Μεσογείου» στην Ισπανία απ' όπου απέσπασε τις καλύτερες κριτικές.
Το 1993 έδωσε παραστάσεις στα πλαίσια της Παγκόσμιας Έκθεσης στη Σιβηρία. Επίσης κέρδισε το βραβείο χορού στο Διαγωνισμό του Διεθνούς Φεστιβάλ στην Palma της Μαγιόρκα.
Το 1997, σε συνεργασία με το Λύκειο των Ελληνίδων του Παρισιού, συμμετείχε στο Παρίσι σε μια εκδήλωση της UNESCO αφιερωμένη στον εορτασμό των 50 χρόνων από την ίδρυση της UNICEF.
Τον Ιούλιο του 1998 συμμετείχε με την παιδική χορευτική του ομάδα στο Διαγωνισμό του Διεθνούς Φεστιβάλ Παιδικών Χορευτικών ομάδων στην Tulcae της Ρουμανίας απ' όπου απέσπασε το «Poissond; or» (χρυσό Ψάρι).
Τον Σεπτέμβριο του ιδίου χρόνου έλαβε μέρος στο Διαγωνισμό του Διεθνούς Φεστιβάλ της Ντιζόν στη Γαλλία- μετά από πρόσκληση της οργανωτικής του Επιτροπής- και απέσπασε το 1ο βραβείο Αυθεντικότητας φορεσιάς, μουσικής και χορού (La Coup du Syndicat d initiative).
Τον Οκτώβριο του 1998 συμμετέχει στις πολιτιστικές εκδηλώσεις του 12ου Συνεδρίου Ορθοδόξων Εκκλησιών στο Σάο- Πάολο της Βραζιλίας αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις.
Τον Αύγουστο του 2000 η εφηβική χορευτική ομάδα πήρε μέρος στο Διεθνές Παιδικό Φεστιβάλ της Ουγγαρίας.
Το Φεβρουάριο του 2006 το Λύκειο συμμετείχε με την χορευτική του ομάδα στις εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Σόφια της Βουλγαρίας στο πλαίσιο της έκθεσης των δραμινών προϊόντων. Επίσης το Λύκειο συμμετείχε στις εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Βιέννη της Αυστρίας με τίτλο «Ελληνικό Φθινόπωρο», κατόπιν πρόσκλησης της Ελληνικής Πρεσβείας.
Το Λύκειο Ελληνίδων Δράμας συμμετείχε στο ταξίδι που πραγματοποίησε η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δράμας στη Μάλτα την 25-28 Οκτωβρίου 2007, για την προώθηση Δραμινών προϊόντων και την ανάπτυξη τουρισμού της περιοχής μας. Απέσπασε τα χειροκροτήματα και τα συγχαρητήρια όλων, ενώ έλαβε ε νέου πρόκληση από την Ελληνίδα Πρέσβειρα της Μάλτας να συμμετάσχει στις εκδηλώσεις της 25ης Μαρτίου 2008 στην Μάλτα.
Να σημειωθεί δε ότι η συμμετοχή τους σε εκδηλώσεις ανά την Ελλάδα είναι πλείστες και όλες έχουν αποσπάσει τα κολακευτικότερα λόγια από τους διοργανωτές.
.
ρε Yauna σαν Βουλγάρικους τους κόβω τους χορούς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάθηκαν τα Τσάμικα;;;;;
ρε Yauna σαν Βουλγάρικους τους κόβω τους χορούς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάθηκαν τα Τσάμικα;;;;;
Φίλε Ανώνυμε,
ΑπάντησηΔιαγραφήδέχομαι την ειρωνεία σου.
Πέραν τούτου όμως σε πληροφορώ οτι ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑΝ ΠΟΤΕ! ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΚΑΙ ΧΟΡΟΙ ΣΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.
Αυτά είναι γνήσια Θρακομακεδονικά.
Κάποιοι χοροί επιβλήθηκαν με το ΖΟΡΙ κατα τις αλλεπάλες κατοχικές περιόδους και σήμερα παρουσιάζονται σαν παράδοση, αλλά όχι στα μέρη μας.
Προς Φλώρινα μεριά.Τα βλέπουμε.