 |
Προβληματισμοί για: Παράδοση-Παιδεία-Πολιτισμός-Θρησκεία και η Εθνική συνείδηση των σύχρονων Μακεδόνων.
Παράδοση:
«Είμαστε δημιούργηματα της συλλογικής μνήμης των παππούδων μας».
Τάδε έφη ο Τοντόρ Τσερπεκάνοφ, Ινστιτούτο Ιστορίας FYROM.¨Κρατάμε τις παραδόσεις και την μητρική μας γλώσσα όπως μας τις είπαν οι παππούδες μας."
Σε προηγούμενη ανάρτηση αναφέρθηκα στην συνέντευξη του επιστήμονα κ.Βαρλά για το γενεαλογικό μας δένδρο:
«Η οικογενειακή μνήμη μπορεί να είναι ιδιαίτερα χρήσιμη στους ιστορικούς και άλλους κοινωνικούς επιστήμονες αλλά, πρωτίστως, αφορά τους ίδιους.»
«Η καταγραφή είναι που θα μας φέρει¨ "εκπλήξεις και τις αποκαλύψεις μυστικών και λησμονημένων πτυχών που μπορούν να τροφοδοτήσουν την οικογενειακή μας μυθολογία".»
Δηλαδή ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ. Γενεαλογικό δέντρο και παράδοση.
Σνεχίζοντας μας λέει ο κ. Βαρλάς ότι : "πηγές για τουλάχιστον πέντε έξι γενιές πίσω υπάρχουν."Δηλαδή κοντά στην Επανάσταση του 1821.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να ρίξουμε λίγο φως στην γενικότερη κατάσταση που επικρατούσε στην Μακεδονία πριν τις έξι αυτές γενιές.
Ποιά ήταν η "Παράδοση-Παιδεία-Πολιτισμός-Θρησκεία και η Εθνική συνείδηση των τότε Μακεδόνων-των προγόνων μας".
Ποιά ήταν η "Παράδοση-Παιδεία-Πολιτισμός-Θρησκεία και η Εθνική συνείδηση των τότε Μακεδόνων-των προγόνων μας".
Δεδομένο είναι ότι προτού ακόμη υπάρξει ελληνικό κράτος υπήρχε ελληνική παιδεία εντός της οθωμανοκρατούμενης Ελλάδας αλλά και στην Ευρώπη, χαρακτηριστικό παράδειγμα οι ελληνικές κοινότητες Βιένης και Μονάχου όπου υπήρχαν πολλοί Μακεδόνες που πρωταγωνίστησαν στον σχεδιασμό της και συμμετείχαν ενεργά στην επανάσταση του 1821. (ΚΛΙΚ). Στην επανάσταση αυτή συμμετείχε καθοριστικά και η Εκκλησία της Μακεδονίας.
Ελληνικά σχολεία και ελληνική παιδεία υπήρχαν στη Μακεδονία, όπως και σε όλο το Ρουμ Μιλιέτ, όλο το διάστημα της οθομανικής κατοχής, ελέω Πατριαρχείου.
Ένας από τους μεγαλύτερους εκφραστές της ελληνικής παιδείας πριν την επανάσταση, ο Ρήγας Φεραίος (1757-1798).
Ο Ρήγας ήταν ο πνευματικός άνθρωπος, με τις ανησυχίες, τις αναζητήσεις του, με τις συγγραφικές του επιδόσεις, τους ιδεολογικούς του προσανατολισμούς, που με βαθιά πίστη στη δύναμη του ελληνικού έθνους, αγωνιζόταν να φωτίσει και να διαπαιδαγωγήσει τον ελληνικό λαό μεταξύ αυτών και τους μακεδόνες πρόγονούς μας.
Πίστευε πως ο ελληνικός λαός έπρεπε να φωτιστεί με τις πρωτοπόρες ιδέες και τις επιστημονικές γνώσεις της Δ. Ευρώπης,
και βάλθηκε να μεταφράσει κατάλληλα κείμενα και να τα εκδώσει στη νεοελληνική.
Ήταν εμποτισμένος τόσο από τις ιδέες του αρχαίου ελληνικού κόσμου (και τη βυζαντινή παράδοση), όσο και από τις ιδέες του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης, οι οποίες ως γνωστόν αντιστοιχούσαν προς τα δημοκρατικά ιδεώδη που αντλήθηκαν από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, έτσι πίστευε ότι η εθνική ανάταση θα γινόταν με σημείο αναφοράς την αρχαιότητα.
Η απήχηση του έργου του Ρήγα Βελεστινλή και των συντρόφων του, οι περισσότεροι από τους οποίους κατάγονταν από την Μακεδονία, ήταν ιδιαίτερα μεγάλη όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη τη Βαλκανική Χερσόνησο.
Πίστευε πως ο ελληνικός λαός έπρεπε να φωτιστεί με τις πρωτοπόρες ιδέες και τις επιστημονικές γνώσεις της Δ. Ευρώπης,
και βάλθηκε να μεταφράσει κατάλληλα κείμενα και να τα εκδώσει στη νεοελληνική.
Ήταν εμποτισμένος τόσο από τις ιδέες του αρχαίου ελληνικού κόσμου (και τη βυζαντινή παράδοση), όσο και από τις ιδέες του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης, οι οποίες ως γνωστόν αντιστοιχούσαν προς τα δημοκρατικά ιδεώδη που αντλήθηκαν από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, έτσι πίστευε ότι η εθνική ανάταση θα γινόταν με σημείο αναφοράς την αρχαιότητα.
Η απήχηση του έργου του Ρήγα Βελεστινλή και των συντρόφων του, οι περισσότεροι από τους οποίους κατάγονταν από την Μακεδονία, ήταν ιδιαίτερα μεγάλη όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη τη Βαλκανική Χερσόνησο.
Το Νοέμβριο του 1797, ένα μήνα πριν τη σύλληψή του, ο Ρήγας τύπωνε μυστικά στη Βιέννη, το κείμενο της "Νέας Πολιτικής Διοίκησης των λαών που κατοικούν στη χερσόνησο του Αίμου, στη Μ.Ασία, στα νησιά της Μεσογείου, στη Βλαχία και στη Μολδαβία". ΄Ενα κείμενο που επρόκειτο να αποτελέσει τον καταστατικό Χάρτη
της μελλοντικής "Ελληνικής Δημοκρατίας",
του μεγάλου δηλαδή και πολυεθνικού κράτους που έμελλε να προκύψει μετά την επιτυχία μιάς γενικής εξέγερσης των υπόδουλων στο Σουλτάνο βαλκανικών λαών.Την ίδια εποχή με τον Ρήγα εμφανίζεται ο Παίσιος ο Χιλανδρινός.
Το 1762, στη Σλαβοβουλγαρική Ιστορία, ο Παϊσιος Χιλανδαρινός αναδείκνυε τη δόξα του μεσαιωνικού Βουλγαρικού βασιλείου και καλούσε τους ομογενείς του να πάψουν να στρέφονται προς την ελληνική γλώσσα και να μην ντρέπονται που είναι Βούλγαροι-Σλάβοι.Είναι νομίζω καθοριστικό για την αφύπνιση των Βουλγάρων η ταύτιση των Βουλγάρων με τους Σλάβους από τον Παίσιο.
Ο Σωφρόνιος Βράτσης , ο πιο γνωστός από τους συνεχιστές του Παΐσιου, εξέδωσε το 1806 το πρώτο τυπωμένο βιβλίο στα βουλγαρικά, το Κυριακοδρόμιον, διασκευάζοντας από τα ελληνικά το ομότιτλο έργο του.
Έτσι έχουμε την πρώτη Copy-Paste ενέργεια της σλαβοβουλγάρικης κίνησης αφύπνισης προτού ακόμη συσταθεί το νέο επίσημο βουλγαρικό κράτος. Στο μέλλον θα ακολουθήσουν μέχρι τις ημέρες μας και άλλες!
Ανυπαρξία και σλαβικών σχολείων.
Έτσι έχουμε την πρώτη Copy-Paste ενέργεια της σλαβοβουλγάρικης κίνησης αφύπνισης προτού ακόμη συσταθεί το νέο επίσημο βουλγαρικό κράτος. Στο μέλλον θα ακολουθήσουν μέχρι τις ημέρες μας και άλλες!
Ανυπαρξία και σλαβικών σχολείων.
Όσοι σλαβο-βούλγαροι είχαν την δυνατότητα, έφευγαν στην Ελλάδα για ναμορφωθούν στα ελληνικά σχολεία, αλλά για την πλειοψηφία του βουλγαρικού λαού, η μόρφωση δινόταν στα ελληνικά σχολεία που είχαν ιδρυθεί σε διάφορες πόλεις της Βουλγαρίας.
Με αυτόν τον τρόπο, αρκετοί Βούλγαροι νέοι λάμβαναν κοσμικήεκπαίδευση,
αλλά η άποψη ότι τα ελληνικά σχολεία λειτουργούσαν ως προέκταση του Πατριαρχείου με σκοπό να προωθούν τις επεκτατικές διαθέσεις του και να υποθάλπτουν την αφύπνιση της βουλγαρικής εθνικής συνείδησης, ήταν βαθιάριζωμένη στη νόηση των Βουλγάρων.
Με αυτόν τον τρόπο, αρκετοί Βούλγαροι νέοι λάμβαναν κοσμικήεκπαίδευση,
αλλά η άποψη ότι τα ελληνικά σχολεία λειτουργούσαν ως προέκταση του Πατριαρχείου με σκοπό να προωθούν τις επεκτατικές διαθέσεις του και να υποθάλπτουν την αφύπνιση της βουλγαρικής εθνικής συνείδησης, ήταν βαθιάριζωμένη στη νόηση των Βουλγάρων.
Την περίοδο αυτή πλησιάζοντας τις έξη γενιές του κ. Βάρλα, όπως καταλαβαίνεται κανείς δεν είχε ακόμη αφυπνισθεί και διαμορφωθεί η νέα σλαβο-βουλγάρικη συνείδηση έτσι δεν υπήρχε αντίστοιχος Πολιτισμος - Παιδεία. Μουσικοχορευτική Παράδοση φυσικά υπήρχε. Η
Εκκλησία υπό την πατριαρχική κηδεμονία.
Μόλις το 1824 εκδόθηκε ¨Αναγνωστικό¨ (ABECEDAR) από τον Πέταρ Μπερόν και μετά έγιναν τα πρώτα σλαβο-βουλγαρικά σχολεία.
Εκκλησία υπό την πατριαρχική κηδεμονία.
Μόλις το 1824 εκδόθηκε ¨Αναγνωστικό¨ (ABECEDAR) από τον Πέταρ Μπερόν και μετά έγιναν τα πρώτα σλαβο-βουλγαρικά σχολεία.
Συμπέρασμα: από την πτώση του Βυζαντίου μέχρι περίπου το 1824 έχουμε ένα κενό παιδείας και πολιτισμού στην Βουλγαρία.
Μόνο μετά το 1850, με την ανεξαρτησία της Βουλγαρίας, διαμορφώνεται η νεοσύστατη βουλγαρική παιδεία από μορφωμένους βούλγαρους ειδικούς.
Συμπέρασμα: από την πτώση του Βυζαντίου μέχρι σήμερα έχουμε αννελιπώς ελλινική παιδεία και πολιτισμό στην Μακεδονία.
Το μεγαλύτερο έγκλημα που έγινε στον τόπο μας ήταν η αποκοπή από το Πατριαρχείο και η με δόλο εξαπάτηση ντόπιων Μακεδόνων από εκπαιδευμένους πράκτορες το 1880, για την εξάπλωση της εξαρχίας και της σλαβοβουλγάρικης παιδείας στην Μακεδονία. Εκκλησία και παιδεία ήταν συνυφασμένα την περίοδο εκείνη και για τις δύο μεριές.
Οι Μακεδόνες που υπέγραψαν την προσχώρηση στην Εξαρχία έγιναν ταυτόχρονα μέτοχοι και της νέας βουλγάρικης παιδείας. Βέβαια δεν σημαίνει ότι έγιναν Βούλγαροι.Αλλά αυτήν την βουλγάρικη παιδεία διδάχθηκαν και οι Μισίρκωφ και Γκότσε Ντέλτσεφ και πολλοί άλλοι Εξαρχικοί.
Μια σημαντική αλλαγή για τους Μακεδόνες με την έπικράτηση, σε ορισμένα σημεία της Μακεδονίας, της Εξαρχίας είναι η εισαγωγή νέου Εορτολογίου.
Ξαφνικά στα χωριά μας έχουμε παράλληλα με το βυζαντινό και το βουλγάρικο εορτολόγιο.
Για πρώτη φορά στην μακρόχρονη εκκλησιαστική παράδοση βαπτίζονται οι Μακεδόνες με ονόματα του βουλγάρικου εορτολογίου. Εορτολόγιο σημαίνει και ονοματοδοσία.
Ξαφνικά στα χωριά μας έχουμε παράλληλα με το βυζαντινό και το βουλγάρικο εορτολόγιο.
Για πρώτη φορά στην μακρόχρονη εκκλησιαστική παράδοση βαπτίζονται οι Μακεδόνες με ονόματα του βουλγάρικου εορτολογίου. Εορτολόγιο σημαίνει και ονοματοδοσία.
Αυτό είναι αναμφισβήτητο!!. Σήμερα ισχύει το ίδιο και στο κράτος των Σκοπίων!!! Κοιτάξτε το εορτολόγιο της εκκλησίας τους!!!.Αν το βρείτε γράψτε με.
Η πραγματικότητα είναι ότι τότε (1880) σπάει η κοινωνία σε δύο ομάδες θρησκευτο-πολιτισμικές.
Τους Πατριαρχικούς και τους Εξαρχικούς, Δεν υπήρχε ΟΥΔΕΤΕΡΗ ομάδα.
Η πραγματικότητα είναι ότι τότε (1880) σπάει η κοινωνία σε δύο ομάδες θρησκευτο-πολιτισμικές.
Τους Πατριαρχικούς και τους Εξαρχικούς, Δεν υπήρχε ΟΥΔΕΤΕΡΗ ομάδα.
Ή ο παππάς ο έλληνας θα σε βάπτιζε ή ο βούλγαρος παππάς.
Αυτό θα το διαπιστώσεται μερικοί καταγράφοντας το γενεαλογικό σας δένδρο.
Αυτό θα το διαπιστώσεται μερικοί καταγράφοντας το γενεαλογικό σας δένδρο.
Τα ανθρωπολογικά δεδομένα και η βιολογική καταγωγή δεν έχει σχέση με την εθνική, κοινωνική, θρησκευτική συμμετοχή σε κοινωνικές ομάδες.
Έτσι αρκετοί από εμάς τους Μακεδόνες και ενώ έχουμε ΚΟΙΝΟ γενεολογικό δέντρο, δηλαδή ίδια βιολογική καταγωγή, ανήκουμε σε δύο αντιμαχόμενες κοινωνικές ομάδες. Το πρόβλημα είναι καθαρά ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ.
Δεν υπάρχει ντόπιο χωριό στην Μακεδονία που να μην ταλανίζετε ακόμη και σήμερα από αυτό τον διχασμό.
Η δική μου εμμονή μέσω του blog μου είναι ακριβώς να αναδείξω όσο μπορώ καλύτερα το πρόβλημα που δημιουργήθηκε το 1880 με την Βουλγάρικη Εξαρχία, δηλαδή ιστορικά δεδομένα που στον αναγνώστη θα δείξουν που μπορεί να οδηγήσει μια λάθος επιλογή κάποιων προγόνων μας.
Πρέπει να σταματήσει το παραμύθι ότι στην Μακεδονία την ελληνική παιδεία και την εθνική συνείδηση μα τα επιβάλλανε οι «Κρητικοί Μακεδονομάχοι» και ο Μεταξάς με τους χάμουτζήδες χωροφύλακες.
Ο Μακεδονικός πολιτισμός και η Μακεδονική παιδεία ήταν και είναι ταυτόσημες με την ελληνική και βυζαντινή παράδοση.
Αυτοί που ζητούν να φέρουν το ABECEDAR γιατί κάποιοι παππούδες μιλούσαν σλαβικά ας διαβάσουν με προσοχή στο τελαυταίο κομάτι την άποψη του τέως Νομάρχη και νυν Δημάρχου Φλώρινας κ, Βοσκόπουλου για την «απαγορευμένη γλώσσα».
Επιτέλους ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ και ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΣΥΜΒΙΩΣΗ.
Παράδειγμα Μακεδόνων με κοινό γενεολογικό δέντρο.
Αρχές του Αιώνα: Δύο πρώτα ξαδελφια με αντίθετες εθνικές συνειδήσεις.
Αποστόλ Πέτκωφ και Γκόνος Γιώτας.
Από τους Βούλγαρους τιμάται ως εθνικός ήρωας και είναι γνωστός και με τα προσωνύμια «Ήλιος των Γιαννιτσών» και «Ήλιος του Βαρδαρίου», ενώ στην περιοχή μεταξύ του όρους Πάικο, του ποταμού Βαρδάρη (Αξιού), της λίμνης των Γιαννιτσών και της κοιλάδας Μποέμιτσας (κοιλάδας Αξιού) δόθηκε το όνομά του.
Από την ελληνική πλευρά, αντίθετα, θεωρείται ως τρομοκράτης και φόβητρο των κατοίκων της Κεντρικής Μακεδονίας και ως απηνής διώκτης των Ελλήνων, όχι μόνο εκφοβίζοντας, αλλά σκορπώντας την καταστροφή και τον θάνατο από όπου διερχόταν.
Αναμφισβήτητα ο Αποστολ Πετκωφ ήταν βουλγαρος κομιτατζής που σήμερα οι Σκοπιανοι τον θεωρούν “Μακεδόνα” (……άλλος ένας βούλγαρος που προσπαθούν να τον οικειοποιηθούν)
Προφανώς έχαιρε φήμης αφού κυκλοφορούσε και κάρτα με την φωτογραφία του.
Μια τετοια καρτα ειχε στειλει ο ιδιος στον κομιτατζη φιλο του Τανε Νικολωφ.
Δειτε ομως κατι πολυ ενδιαφερον:… στο πισω μερος της καρτας ο Αποστολ υπογραφει αφιερωση προς τον Νικολωφ και βαζει την προσωπικη του σφαγιδα στην καρτα ….στην σφραγιδα ξεκαθαρα αυτοπροσδιοριζεται ως ….ΒΑΡΔΑΡCKO
Μια τετοια καρτα ειχε στειλει ο ιδιος στον κομιτατζη φιλο του Τανε Νικολωφ.
Δειτε ομως κατι πολυ ενδιαφερον:… στο πισω μερος της καρτας ο Αποστολ υπογραφει αφιερωση προς τον Νικολωφ και βαζει την προσωπικη του σφαγιδα στην καρτα ….στην σφραγιδα ξεκαθαρα αυτοπροσδιοριζεται ως ….ΒΑΡΔΑΡCKO
Γκόνος Γιώτας, πρώτος ξάδελφος του Αποστόλ Πέτκωφ :
Ο Γεώργιος (ή Γκόνος) Γιώτας (1880-1910) ήταν Μακεδονομάχος που έδρασε στην περιοχή των Γιαννιτσών. Ξεκίνησε τη δράση του τον Οκτώβριο του 1904, σαν οδηγός της λίμνης και βοήθησε στην επιστροφή έξι χωριών στο Πατριαρχείο.
Το Μάρτιο του 1905 πέρασε στο πρώτο συγκροτημένο ελληνικό Σώμα.
Τον επόμενο χρόνο συνεργάστηκε με τον Καπετάν Άγρα, πετυχαίνοντας σημαντικές επιτυχίες.
Από το 1908 άρχισε να δρα με δική του ομάδα, ενώ στο τέλος τoυ ίδιου χρόνου κατέφυγε στην Αθήνα.
Σκοτώθηκε σε συμπλοκή με τουρκικό απόσπασμα στη λίμνη των Γιαννιτσών στις 12 Φεβρουαρίου 1911, μετά από προδοσία. Ήταν 31 ετών.
Πρόσφατα γιρτάστηκε με την δέουσα τιμή που αξίζει σε έναν τέτοιο ήρωα, τα 100 χρόνια από τον ηρωικό θάνατο του στον Μητροπολιτικό ναό των Γιαννιτσών.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ.
Έτος 2011 : Δύο πρώτα ξαδελφια με αντίθετες εθνικές συνειδήσεις.
Πάβλε Βοσκόπουλος και Ιωάννης Βοσκόπουλος.
ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΑΕΙ ΕΤΣΙ;
Pavlos Voskopoulos
From Wikipedia, the free encyclopedia
Pavlos "Pavle" Filipov Voskopoulos (Macedonian: Павлос „Павле“ Филипов Воскопулос, Greek: Παύλος «Παύλε» Φιλίποβ Βοσκόπουλος), (born 25 November, 1964, Florina, Greece) is a member of the collective leadership (Political Secretariat) of the Rainbow, a political party that represents the ethnic Macedonian minority in Greece.
Early history
He was born in Florina, Greece in 1964. In 1988 he finished an Architect's degree in Belgrade, Yugoslavia. In 1989 he helped to found the Macedonian Movement for Balkan Prosperity (MAKIVE) which was based in Aridaia, along with four others; Dimitris Papadimitrou, Traianos Pasois, Kostas Tasopoulos and Petros Dimtsis. MAKIVE never participated in any elections.
His first cousin Ioannis Voskopoulos is the elected Administrator of Florina prefecture and has a
strong Greek Identity.
strong Greek Identity.
Ιωάννης Bοσκόπουλος, πρώτος ξάδελφος του κ. Βοσκόπουλου.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
|
Ο Παύλος μιλάει για Απαγορευμένη ΜΗΤΡΙΚΗ Γλώσσα, μάλιστα εισαγάγωντας το σλαβικό Αλφάβητο ABECEDAR, για καταπιεσμένη μειονότητα, για επίσημη αναγνώρισή της ...
Ο Ιωάννης που στις πρόσφατες Δημοτικές Εκλογές εκλέχτηκε Δήμαρχος Φλώρινας αναφέρει σε άρθρο του:
“Το γλωσσικό ιδίωμα προέκυψε από ανάγκη”
“Όπως συμβαίνει σε πολλές περιοχές κοντά στα σύνορα δύο χωρών, έτσι και στη Φλώρινα έχουμε ένα γλωσσικό ιδίωμα.
“Όπως συμβαίνει σε πολλές περιοχές κοντά στα σύνορα δύο χωρών, έτσι και στη Φλώρινα έχουμε ένα γλωσσικό ιδίωμα.
Εάν πάτε στα βόρεια της Ιταλίας, θα δείτε ότι μιλάνε ελβετικά.
Εάν πάτε στην άλλη πλευρά της Ιταλίας μιλάνε γαλλικά. Οι Γάλλοι μιλάνε ιταλικά, το ίδιο και οι Ελβετοί, μιλάνε λίγα ιταλικά”, υπογραμμίζει ο νομάρχης Φλώρινας Ιωάννης Βοσκόπουλος. Σύμφωνα με τον ίδιο “δεν υπάρχει θέμα μειονότητας.
Το γλωσσικό ιδίωμα δημιουργήθηκε όταν ήμασταν σκλάβοι 400 χρόνια υπό το ζυγό της τουρκικής κατοχής.
Εδώ δεν υπήρχαν σύνορα.
Ήταν ενιαίος ο χώρος και οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να μάθει ο ένας τη γλώσσα του άλλου για την εμπορική συναλλαγή.
Στη Φλώρινα έχουμε ντόπιους, γηγενείς, έχουμε Βλάχους, Πόντιους και Αρβανίτες.
Οι Πόντιοι που εγκαταστάθηκαν εδώ μετά το 1922 και άνοιξαν εμπορικές επιχειρήσεις έμαθαν το ιδίωμα διότι έπρεπε να βγούνε στη γείτονα χώρα, που ήταν Γιουγκοσλαβία εκείνο το διάστημα, και έπρεπε να πουλήσουν τα προϊόντα τους.
Επίσης, όταν ερχόταν επισκέπτες, έπρεπε να τους πείσουν ότι τα προϊόντα τους είναι καλά και να τα πουλήσουν.
Αν δεν ήξερες τη γλώσσα, δεν μπορούσες να πουλήσεις.
Δεν σημαίνει ότι οι Πόντιοι είναι αυτονομιστές”.
Ο νομάρχης εξηγεί ότι “το ιδίωμα που μιλάμε στα χωριά της Φλώρινας, ως επί το πλείστον σʼ αυτά που είναι κοντά στα σύνορα, διαφέρει από χωριό σε χωριό και μάλιστα πολύ δυσκολότερα μπορούμε να καταλάβουμε τη γλώσσα που μιλούν οι Σκοπιανοί και πιο εύκολα καταλαβαίνουμε τη βουλγαρική. Δεν σημαίνει ότι, επειδή ομιλείται ένα γλωσσικό ιδίωμα, άρα και οι κάτοικοι είναι άλλης εθνότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου