Προσοτσάνη Δράμας:Τόπος χωρίς ιστορία, μοιάζει με έναν άνθρωπο χωρίς όνομα!

Του Γ. Κ. ΒΟΥΛΤΣΙΑΛΗ, Τακτικού Μέλους Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών

Η Ηώς κατά την Ελλ. Μυθολογία

Επιστολή στην εφημρίδα "ΗΩΣ" του Μακεδονικού Συλλόγου Προσοτσάνης "Μέγας Αλέξανδρος".

...
Πίστευα πάντα και πιστεύω ακόμη και σήμερα ότι διακαής πόθος κάθε υγιούς ατόμου, είναι ο δεσμός του με την γενέτειρά του, η οποία και προσδιορίζει την πραγματική του υπόσταση αλλά και την περίοπτη θέση του στην κοινωνία γενικότερα.

Πίστευα λοιπόν πάντα και πιστεύω ακόμη και σήμερα, ότι η γενέτειρά μου υπήρξε τόπος αξιόλογος όπου, οι ιστορικές, πολιτιστικές, κοινωνικές, μορφωτικές εξελίξεις, υπήρξαν σημαντικές για τη δημιουρρον στοιχείων που διαμόρφωσαν την ύπαρξή της ανά τους αιώνες, να τα επεξεργασθώ όλα αυτά, και τελικά να παρουσιάσω μια απίστευτη ιστορική αλήθεια σε βάση επιστημονική, για τον τόπο όπου γεννήθηκα, μεγάλωσα τα πρώτα χρόνια της ζωής μου, δεινοπάθησα μέχρις θανάτου, και τελικά κατόρθωσα να παρουσιάσω δύο αδιαμφισβήτητες μαρτυρίες, σε δύο βιβλία μου, το μέγεθος της προσφοράς της γενέτειράς μου στη δημιουργία μιας πατρίδας άξιας της ιστορικής της παρακαταθήκης.

Θα ήθελα να επισημάνω για πολλοστή φορά ότι, ένας τόπος χωρίς ιστορία, μοιάζει με έναν άνθρωπο χωρίς όνομα!

Δεν έτυχε να διαπιστώσω ότι, στην ελληνική επικράτεια υπάρχει δεύτερη περίπτωση οικισμού του μεγέθους της Προσοτσάνης που η ιστορία του αρχίζει από την αρχαιότητα και καταλήγει στη σημερινή εποχή, με στοιχεία που προσδίδουν επιστημονικό κύρος στη συγγραφή, και αξιολογήθηκαν από επιφανείς πανεπιστημιακούς ιστορικούς καθηγητές.

Το «Ιερόν του Διονύσου», η «Καλλίστη Οδός», ο ποταμός «Σεβινδρίας» και το ομώνυμο σπήλαιό του, την ορθή ονομασία των οποίων μαρτυρούν οι δύο μικροί οικισμοί -Μικρό Σεβινδρίκιο και Μεγάλο Σεβινδρίκιο- ενταγμένα το 1919 στην μεγαλύτερη κοινότητα του κράτους Πυρσόπολη, που το 1925 επανάκτησε το όνομα Προσοτσάνη κατόπιν σαθρών αιτιάσεων που προσέδωσαν αρνητική πορεία στην ιστορία της, με αποτέλεσμα να παραμείνουν τα κατασκευασμένα εκ των υστέρων ονόματα του Αγγίτη και του σπηλαίου της τουρκικής ονομασίας «Μααρά».

Έχω γράψει στο παρελθόν πολλές φορές για την αστόχαστη αυτή αλλαγή και δεν θα ήθελα να επαναλάβω και στην επιστολή μου αυτή τα ίδια.

Η προέλευση της ονομασίας της Προσοτσάνης ανακοινώθηκε με μια εργασία μου στην Ε' Επιστημονική Συνάντηση της ΔΕΚΠΟΤΑ Δράμας και περιλαμβάνεται
στα εκδοθέντα πρακτικά της, όπως και η τραγική περίπτωση των βουλγαρικών σφαγών του 1941 στην Δ' Επιστημονική Συνάντηση, δίχως να παρευρίσκεται ουδείς Προσοτσανιώτης, πλην του Ανέστη Μορφίδη και της συζύγου του.

Στα δύο βιβλία μου «Η ΠΡΟΣΩΤΣΑΝΗ ΜΕΣΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ (σελ.437)» και «ΜΝΗΜΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΤΣΑΝΗ (σελ. 180)» αναφέρεται λεπτομερώς κάθε ιστορικό στοιχείο που επηρέασε θετικά ή αρνητικά την ιστορική πορεία της γενέτειράς μας με στοιχεία ιστορικά αδιαμφισβήτητου κύρους, που συμπεριλαμβάνονται σε ένα DVD 2,5 GB κατατεθειμένο στην ηλεκτρονική βιβλιοθήκη της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, ώστε να μην υπάρχει τελικά καμιά απολύτως αμφιβολία για την εγκυρότητα του περιεχομένου τους, το οποίο αναφέρεται σε όλες τις πτυχές της πολυκύμαντης ιστορίας της.

Από το Ιερόν του Διονύσου (τον 3ο π.Χ.) μέχρι τον Μακεδονικό Αγώνα στον οποίο η Προσοτσάνη πρωτοστάτησε, ως επίσης και τις τρεις μαρτυρικές βουλγαρικές κατοχές από το 1912 μέχρι το 1944, αγνόησαν οι διοργανωτές της τρίωρης παρουσίασης της πολύπαθης Προσοτσάνης μας που ακόμη, δυστυχώς, βρίσκεται στο σπήλαιο του «Μααρά» και του ανύπαρκτου κατ’ όνομα «Αγγίτη».

Επίσης αγνοήθηκαν οι δεκαπέντε ζωγραφικοί πίνακες με τις ισάριθμες παραστάσεις παλαιών και ανύπαρκτων σήμερα δρόμων που δώρισα στο Δήμο Προσοτσάνης και σήμερα βρίσκονται στον προθάλαμο του κ. Νομάρχη Δράμας, αλλά και σε αντίγραφα στον Μουσικοχορευτικό Σύλλογο «ο Μέγας Αλέξανδρος».

Ακόμη δεν έλαβαν υπ’ όψιν τους την ανάγκη που επιβάλει την αναδρομή στο ιστορικό παρελθόν ενός τόπου, όταν επιχειρείς να παρουσιάσεις την παρούσα κατάστασή του.

Αγνόησαν επίσης παντελώς να ασχοληθούν λεπτομερώς με την άλλοτε πλουσιότατη πρωτογενή της παραγωγή, αναφέροντας μόνο τη σημερινή αμελητέα κατάντια της.
Αντ’ αυτών παρουσίασαν και την πιο ασήμαντη λεπτομέρεια της τρέχουσας ζωής με την οποία ασχολείται ο κάθε κάτοικος, από τα νήπια με τα τραγουδάκια τους, μέχρι τους καημούς των γερόντων για τους ξενιτεμένους συγγενείς τους.
Εν ολίγοις, παρουσιάστηκε ότι δημιουργεί νοσηρή εντύπωση και επιφέρει προσδοκώμενα αμφίβολα πολιτικά οφέλη.

Αλλά και οι Σλάβοι Σκοπιανοί να μεταβληθούν σε «Μακεδόνες»!

Και κάτι άλλο ακόμη.

Είκοσι μόλις χιλιόμετρα βόρεια της Προσοτσάνης η ιταμότητα των γειτόνων μας εκμεταλλευόμενη την καλή μας θέληση, ονόμασε «Ίλιντεν» την είσοδο της επικοινωνίας που της παραχωρήσαμε προς το Αιγαίο!

Αυτά όλα δυστυχώς δημιουργούν την εντύπωση ότι τα παλαιά θλιβερά κατάλοιπα του εγγύτερου παρελθόντος παραμένουν ακόμη αλώβητα, έστω και με τον σημερινό σώφρονα Δήμαρχό μας, ώστε η πάντα ένδοξη Προσωτσάνη μας να παραμένει και σήμερα ακόμη «Σμαραγδένια Πολιτεία».