Η εικόνα του Έλληνα στα σύγχρονα Βουλγαρικά εγχειρίδια Ιστορίας.

Vasil Giuzelev, Istorija

ΣΟΦΙΑ ΒΟΥΡΗ

Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Επιστημονική Επιτηρίδα

Παιδαγωγικού Τμήματος
Ιωάννινα 1993

(οι φωτογραφίες επιλογή Yauna)

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΣΤΑ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΑ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΑΣ (1990 ΚΑΙ ΕΞΗΣ)

Η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού μετά το 1989 στις χώρες της ΝΑ Ευρώπης και οι πολιτικές ανακότατάξεις που σηματοδότησε το κοσμοϊστορικό αυτό γεγονός στη Βαλκανική αναζωογόνησαν με ανεπανάληπτο τρόπο μαζί με τους εθνικισμούς και το ενδιαφέρον για το ιστορικό παρελθόν.

Για άλλη μια φορά η ιστορία καλείται να υπηρετήσει τις ανάγκες της πολιτικής εξουσίας, να εξισορροπήσει τη διασαλευμένη κοινωνική συνοχή και να καλύψει το ιδεολογικό κενό που άφησε πίσω της η εκτοπισμένη μαρξιστική λενινιστική κοσμοθεωρία. .

Καπετάν Κώτας (1897): Το πρώτο ελληνικό μακεδονικό αντάρτικο σώμα.

Καπετάν Κώτας
 Κωνσταντίνος Χρήστου (1860 – 1905) 

                               ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Α. ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

(οι φωτογραφίες  επιλογές Yauna) 

Ελληνικοί αντιστασιακοί πυρήνες 

στις παραμονές του 

μακεδόνικου αγώνα (1897-1904).

Η ψυχολογική προετοιμασία του ελληνισμού της Μακεδονίας και η συνειδητοποίηση του ένοπλου αγώνα είχαν συντελεστεί ήδη στα τέλη του 19ου αιώνα, όπως είδαμε στα προηγούμενα κεφάλαια, ύστερα από τις βίαιες βουλγαρικές ενέργειες και τις άκαρπες επικλήσεις των Ελλήνων προς τους διπλωματικούς εκπροσώπους του ελληνικού κράτους για το σχηματισμό ένοπλων αντιστασιακών πυρήνων.

Στα 1897 το ελληνικό προξενείο της Θεσσαλονίκης απέκρουσε σχετικές προτάσεις των Ελλήνων κατοίκων της Μακεδονίας για τη δυναμική αντιμετώπιση των βουλγαρικών σωμάτων.

ΒΜΑΡΚ(ΒΜΡΟ): Η εξέγερση του Ilinden–Preobrazhenie (Ιλιντεν-Πρεομπράζινιε, Μεταμορφώσεως του Σωτήρος) και η Δημοκρατία της Στράντζα (Αυγ.1903).

Η Makedo-Adriopolitan Currier
 Pavel Genadiev 1903.

  ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΟΝΟΜΑΖΟΝΤΑΝ 

"ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ - ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΗΣ"

Η εξέγερση του  Ilinden–Preobrazhenie, Ιλιντεν-Πρεομπράζινιε αναφέρεται πολλές φορές στην ελληνική βιβλιογραφία 
κακώς μόνο ως εξέγερση του Ilinden (Ιλιντεν) χωρίς αναφορά στην σχεδόν ταυτόχρονη εξέγερση στη Ανατολική Θράκη και δίδεται η εντύπωση ότι η εξέγερση έγινε μόνο στη Μακεδονία για ευνόητους λόγους.

Την εξέγερση οργάνωσε και εξετέλεσε η

ΒΜΑΡΚ Βουλγαρική Επιτροπή(Κομιτάτο) Μακεδονίας Αδριανούπολης

και όχι η 

ΒΜΡΟ ΕΜΕΟ Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση.

Η ΒΜΡΟ ΕΜΕΟ ιδρύθηκε το 1919 ως διάδοχη κατάσταση της ΒΜΑΡΚ.

Η ΒΜΑΡΚ είναι το Βουλγαρικό Κομιτάτο.

Η ίδια οργάνωση είχει ταυτόχρονη παρουσία και δραστηριότητα και στη Μακεδονία και στη Θράκη. 

Δεν ήταν ούτε 
Μακεδονική ούτε 
θρακική ήταν
βουλγαρική.

Οι βουλγαρικές επαναστατικές οργανώσεις την περίοδο εκείνη  ονομαζόταν με τον γεωγραφικό  προσδιορισμό "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΗΣ".

Αξίζει να ρωτηθεί κανείς αφού η ΒΜΑΡΚ σχεδίασε και συμετείχε και στην εξέγερση στη Θράκη, οι σεντραλιστές ή οι βερχοβιστές , τι επεδίωκαν;
Ήθελαν ανεξάρτητη η αυτόνομη Θράκη-Αδριανούπολη;
Η "Θράκη στους Θρακιώτες" κατά το "Η Μακεδονία στους Μακεδόνες";
Τέτοιο σύνθημα όμως δεν υπήρξε!

Εισαγωγικά:

Το τρίπτυχο ΟΜΟΓΛΩΣΣΟ - ΟΜΟΘΡΗΚΟ - ΟΜΟΕΘΝΕΣ

Μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Βερολίνου  στις 13 Ιουλίου 1878 η Μακεδονία και η Θράκη παρέμειναν υπό οθωμανική κυριαρχία.

Ελληνική Μακεδονική γη: Περί Σλάβων στη Μακεδονία, Σλαβομακεδόνων και Μακεδόνων.

Μακεδονικό Μωσαικό

Χρήστος Ζαχόπουλος

Από "Τα Βυζαντινά", 

εκδ. ΜΙΚΡΟΣ IANOS,

 Θεσσαλονίκη 2007. (οι φωτογραφίες επιλογή Yauna) 

Οι πηγές της μεσοβυζαντινής περιόδου 

και 

η νεοπλασία «Σλάβοι-Μακεδόνες»

Η γλώσσα ως εκφραστικό όργανο συχνά υφίσταται διαστρεβλωτικές, εννοιολογικής υφής, επεμβάσεις, που αποσκοπούν στο να αποδυναμώσουν ή να προσαρμόσουν στα εκάστοτε συμφέροντα και επιδιώξεις το περιεχόμενο των λέξεων και των όρων, μεταβάλλοντάς το. 

Κύριο χαρακτηριστικό των επεμβάσεων αυτών, άλλοτε πιο διακριτικών και έμμεσων και άλλοτε πιο βίαιων και άμεσων (ιδιαίτερα όταν προέρχονται από εξουσία ολοκληρωτική), είναι η δια της διαρκούς επανάληψης επιβολή του νέου περιεχομένου μιας λέξης. 

Μια ανάλογη ακραία μορφή επέμβασης στη γλώσσα περιέγραψε ο G. Orwell με τη «Νέα Ομιλία» του καθεστώτος του «Μεγάλου Αδελφού»(1).

Ειδικότερα η ορολογία είναι, συχνά, δύσκολο να αποσυνδεθεί από προκαταλήψεις, ιδεολογικά κίνητρα και επιδιώξεις. 

Η εισαγωγή και καθιέρωση, αν θέλετε, του όρου «Βυζαντινός» αποτελεί το πρώτο διδακτικό παράδειγμα(2), ενώ η χρήση των όρων «Βόρειος Ήπειρος» ή «Νότια Αλβανία» για τον προσδιορισμό του ίδιου χώρου μας προσφέρει μία απόδειξη της διαχρονικότητας του προβλήματος.

Επισημαίνοντας, σχετικά, το πρόβλημα της βαθμιαίας καθιέρωσης παραπλανητικής ορολογίας

 -με απώτερους, διαφανείς, πολιτικούς σκοπούς -

σε ό,τι αφορά τους όρους 

«Μακεδονία» - 

«Μακεδόνες»,

 η κ. Μαρία Νυσταζοπούλου-Πελεκίδου παρατηρεί: