Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2019

Γυναικείοι Ελληνικοί Μακεδονικοί Σύλλογοι: Η Φιλόπτωχος ’Αδελφότης Κυριών Θεσσαλονίκης (1873)


της Αθηνάς Τζινίκου-Κακούλη.
"Η Μακεδόνισσα στο Θρύλο και στην Ιστορία"

'0 άζιωματικός Κάκαβος (καπετάν Ζώης) 
καί οί συνεργάτιδές του κυρίες
 τής Θεσσαλονίκης 
(Φωτ. Μουσείου Μακεδονικού Άγώνος)
Η Φιλόπτωχος ’Αδελφότης Κυριών Θεσσαλονίκης ιδρύθηκε τό 1873, τρία μόλις χρόνια μετά τήν αναγνώριση τής Εξαρχίας, μέ ύπόδειξη του Μητροπολίτου Νεοφύτου καί προστάτη άγιο τόν 'Ιωάννη τόν Έλεήμονα,άπό τίς αρχόντισσες Λιζέτα Χατζηλαζάρου, Καλλιόπη Τάττη, Αικατερίνη Ράλλη, Χρυσάνθη Χατζηλαζάρου καί Ελένη Ρουσσίδου, γιά νά σταθεί συμπαραστάτης τών πονεμένων καί πτωχών, πού ή απόγνωση θά μπορούσε νά τούς κάνει ϊσως θύματα ξένων προπαγανδών.

Χρυσάνθη Χατζηλαζάρου,
πρώτη πρόεδρος τής 'Αδελφότητος.
Το γεγονός στάθηκε σταθμός για τή Θεσσαλονίκη με τεράστια απήχηση.
Όλες οί Έλληνίδες της εσπευδαν νά γίνουν μέλη, ενώ άπό τήν λοιπή Ελλάδα καί τό έξωτερικό άθρόες κατέφθαναν οί συνδρομές.

Γυναίκες στο Μακεδονικό Αγώνα: Ναταλία, σύζυγος Παύλου Μελά (1871-1972), αδελφή του Ίωνα Δραγούμη. Η Παύλαινα.

της Αθηνάς Τζινίκου-Κακούλη.
Φιλολόγου
"Η Μακεδόνισσα στο Θρύλο και στην Ιστορία"
(1453-1940 μ.Χ.)
Θεσσαλονίκη 1992


Ναταλία Μελά 

 Ποιός είν’ άξιος κι άγλήγορος, άξιος και παλληκάρι 
να πάει να πει της Παύλαινας, της μικροπαντρεμένης, 
να μη αλλάξει τη Λαμπρή, φλουριά να μη φορέσει.
Τόν Παύλο τον σκοτώσανε, τον πρώτο καπετάνιο.
 Μαύρα πουλιά τον τρώγανε, τ’ άσπρα τον τραγουδούνε. 
(Δημοτικό)

 Ή Παύλαινα, όπως την ονοματίζει η λαϊκή Μούσα, η Ναταλία, κόρη του Στεφάνου Δραγούμη κι άξια σύντροφος του Παύλου Μελά, υπήρξε μια σεμνή και μεγάλη ηρωική μορφή, που σφράγισε με πράξεις φιλοπατρίας και θυσιών την εθνική μας ζωή στο μεγαλύτερο μέρος του αιώνα μας.

 Γεννήθηκε την 29ην Νοεμβρίου 1871 κι οι ρίζες της οικογένειας της, που έδωσε θαυμαστούς βλαστούς στο έθνος, βυθίζονται στην ιστορία του Βογατσικού.

’Αδελφή του ’Ίωνα και του Φιλίππου Δραγούμη, 
έλαβε λαμπρή μόρφωση και ανατροφή και γαλουχήθηκε με τα υψηλά ιδανικά της φιλοπατρίας, της θρησκείας και της λευτεριάς, που είχαν γίνει ιερή παράδοση στην οΐκογένειά της.

 Προσωπικό δάσκαλό της είχε τον Θεσσαλονικέα παιδαγωγό Θεοχάρη Πεντζίκη κι εκτός από τα ελληνικά -αρχαία και νέα έγραφε και μιλούσε γαλλικά, αγγλικά και γερμανικά, ενώ έπαιζε πιάνο και ζωγράφιζε με δεξιοτεχνία.

 Ψηλή, αεράτη και καλλιεργημένη, η αρχοντοπούλα Ναταλία χωρίς να είναι εκρηκτικά ωραία, ήταν συμπαθέστατη και ουδέποτε περνούσε απαρατήρητη.

Γιαυτό κι ό Παύλος Μελάς, απόφοιτος τότε της Σχολής Ευελπίδων, όταν την είδε σε ένα φιλανθρωπικό χορό το καλοκαίρι του 1891, την ξεχώρισε, αγόρασε από το τραπεζάκι της ένα σημειωματάριο και έγραψε: