Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Θράκες: Έλληνες εσμέν το γένος. Το χρυσό δακτυλίδι (Εζέροβο).

Από το διαδυκτιακό χώρο το Μυστήριο του Εζέγοβο.

We think that in this scripto continua is hiding a poem in 5 line (daco-thracian tanca) with an eneasiliab in the first line, a sixsilabes in second, third and forth line, and three or forth silabes in fifth line
  
The same poem in romanian
Se-nvirte Unu, curge Noua
El te-a nascut, o A
Ra, zeu al casei ant
El e venit, prieteni
Ra, zeul tau
A poem in daco-thracian language
(Yauna.!!!!!!!!!!!!!!!!!)



Η θρακική γλώσσα ανήκει στον ινδοευρωπαϊκό γλωσσικό κορμό και μαζί με τη φρυγική και την αρμενική αποτελούν τη θρακοφρυγική οικογένεια.
Ήταν συγγενική με την ελληνική γλώσσα, αργότερα όμως αποξενώθηκε, διατηρώντας πολλές κοινές ρίζες και τύπους.
Πολλές ελληνικές λέξεις, που διαβάστηκαν στη Γραμμική Β, μαρτυρούνται και στο χώρο της Θράκης. Πολλά ονόματα και τοπωνύμια γνωστά στη Θράκη, όπως Αγριάνες, Δύμη, Νέστος, Σκαιός ποταμός, υπάρχουν και στη νότια Ελλάδα.
 

Σάββατο 28 Μαΐου 2011

Έλληνες το γένος: Η Πόλις Εάλω.




Πρόσκληση.



Σας προσκαλούμε να τιμήσετε με την παρουσία σας την εκδήλωση μνήμης για την Άλωση της Πόλης.
Ομιλητής ο Δρ. Παυλίδης Αντώνης, Ιστορικός-Σχολικός Σύμβουλος με θέμα:

"Τα αίτια και οι επιπτώσεις της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης".
 

Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

«Το θαύμα του Γκέρλιτς» Görlitz : Ελληνες αιχμάλωτοι του 1916 στην Γερμανία. Ένα βλέμα στο παρελθόν, μια συμβουλή για το ΜΕΛΛΟΝ.


Ανάρτηση του Χρήστου Χουρμούζη.

Το Γκέρλιτς είναι μια άγνωστη πόλη στην ανατολική Γερμανία, επάνω στον   ποταμό Νάισε.
Σήμερα είναι χωρισμένα στα δύο, επειδή ο ποταμός   Νάισε   μετά   τον   Β' Παγκόσμιο Πόλεμο έγινε σύνορο Πολωνίας -Γερμανίας, οπότε η πόλη   διαιρέθηκε.

Από την πλευρά της Γερμανίας λέγεται Γκέρλιτς και από την πλευρά της Πολωνίας φέρει    πολωνικό όνομα.
Στην πόλη αυτή λοιπόν από το 1916
παρέμεινε σε
«τιμητική αιχμαλωσία»,
δηλαδή φιλοξενούμενο,
για δυόμισι ολόκληρα χρόνια το Δ' Σώμα Στρατού της Ελλάδας,

περίπου 7.000 άτομα.

Πώς όμως βρέθηκαν τόσοι Έλληνες στρατιώτες στη γερμανική πόλη και μάλιστα με την παγκοσμίως πρωτότυπη ιδιότητα των αιχμαλώτων - φιλοξενούμενων;

Αιχμάλωτοι με τον οπλισμό τους,
με τις γιορτές και τις παρελάσεις τους,
δηλαδή και αιχμάλωτοι και φίλοι.

Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

Μακεδόνες: Έλληνες εσμέν το γένος. Η συνεισφορά των Μακεδόνων στην Εθνεγερσία του 1821


Του Κων/νου Β. Χιώλου Διδάκτορος Νομικής - Προέδρου Εθνικής Ενώσεως Βορείων Ελλήνων.

Η Μακεδονία κατά την μακρά περίοδο της τουρκοκρατίας, διεκρίθη σε εθνικούς αγώνες, σε θυσίες αξιοθαύμαστες και δεν υπελείφθη της λοιπής Ελλάδος σε πράξεις ηρωισμού και αυτοθυσίας.
Λόγω δε της ιδιάζουσας θέσεως της, από γεωγραφικής απόψεως, υπέστη περισσότερον παντός άλλου τις συνέπειες της Οθωμανικής κατακτήσεως.
Η Θεσσαλονίκη, οι Σέρρες, το Μελένικο, η Κοζάνη, η Νάουσα, η Σιάτιστα και πολλές άλλες πόλεις της Μακεδονίας διατήρησαν αμείωτη την ελληνική ζωτικότητα τους καθ' όλη τη διάρκεια της μακραίωνης δουλείας και ως εκ τούτου εδέχθησαν ασμένως τα κηρύγματα της Φιλικής Εταιρείας.

Όλες αυτές οι πόλεις της Μακεδονίας, όταν υπό τις ευλογίας της Εκκλησίας την 25η Μαρτίου 1821, υψώνονταν στην Αγία Λαύρα η Σημαία της Ελληνικής Επαναστάσεως, εξεγέρθηκαν και συμμερίσθηκαν την τύχη της λοιπής Ελλάδος.

Πολλοί ήσαν εκείνοι, οι οποίοι με τη γραφίδα, είτε με το χρήμα, είτε προσφέροντας τη ζωή τους, αγωνίσθηκαν για την επιτυχία του απελευθερωτικού Αγώνος του 1821.

Εκείνος, όμως, του οποίου το όνομα κατ' εξοχήν λαμπρύνει τις χρυσές δέλτους της Ελληνικής Ιστορίας και τιμά την Ανατολική Μακεδονία και ιδιαίτερα εμάς του Σερραίους,
είναι αναμφίβολα ο Εμμανουήλ Παπάς,
ο οποίος μυηθείς στη Φιλική Εταιρεία από τον Ιωάννη Φαρμάκη, διέθεσε υπέρ του Αγώνος ολόκληρη τη μεγάλη περιουσία του, τη ζωή του και τη ζωή όλων γενικά των μελών της οικογένειας του.
Στον Αγώνα στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίςε, έλαβαν ενεργό μέρος και πολλοί Μακεδόνες, όπως ο Γεώργιος Ξενοκράτης.και ο Νικόλαος Τουζουνίδης από τη Θεσσαλονίκη και ο Γεωργάκης Ολύμπιος, ο Αρματολός του Ολύμπου που ήταν από τους πλέον επιφανείς αγωνιστές της εθνεγερσίας.
Τον πόθο για την ελευθερία κράτησαν άσβεστο στη Μακεδονία, οι Αρματολοί και οι Κλέφτες, κέντρο των οποίων ήταν ο Όλυμπος.
 

Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Η Γενοκτονία των Ελλήνων.

Αναδημοσίευση από ΙνφογνώμωνΠολιτικά.

Πότε η Ελληνική Πολιτεία θα τιμήσει «με την πρέπουσα λαμπρότητα» τα εκατομμύρια των Ελλήνων μαρτύρων και ηρώων της Ελληνικής Γενοκτονίας;

Και πότε θα απαιτήσει από το κράτος του Ισραήλ, δεδομένου ότι ενώ τυπικά τιμούνται μόνο οι Έλληνες Εβραίοι-θύματα ουσιαστικά τιμάται η Γενοκτονία όλου του εβραϊκού πληθυσμού, στη βάση της αμοιβαιότητας να τιμήσει αντίστοιχα τα θύματα της Ελληνικής Γενοκτονίας;

Τι συνιστά Ελληνική Γενοκτονία


«Genocide is the deliberate and systematic destruction, in whole or in part, of an ethnic, racial, religious, or national group».

1948 United Nations Convention on Genocide (UNCG)

Ελληνική Γενοκτονία υπήρξε ο συστηματικός και μεθοδικός βασανισμός, σφαγιασμός και εθνοκάθαρση εκατομμυρίων Ελλήνων, που διαπράχθηκε από τους Τούρκους στην Μικρά Ασία, στην Κωνσταντινούπολη, στον Πόντο, στην Καππαδοκία, στην Ανατολική Θράκη, στην Ίμβρο και στην Τένεδο.
 

Τρίτη 10 Μαΐου 2011

Αγριάνες: Έλληνες εσμέν το γένος.

του κ. Γ.Κ. ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ, τ. ΛΥΚΕΙΑΡΧΗ
(Σημ. Yauna. Οι πομάκοι-αγριάνες μιλούν το ίδιο σλαβικό γλωσσικό ιδίωμα με τους μακεδόνες τόσο της Ανατολικής όσο και στην Δυτικής Μακεδονίας και φυσικά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΛΑΒΟΙ!!!!)

(Αν όλα τα άλλα έθνη έχουν ανάγκη να προσχωρήσουν προς τα εμπρός δια να προοδεύσουν, η Ελλάς πρέπει να γυρίσει προς τα οπίσω: Δημήτριος Καμπούρογλου, ο Αναδρομάρης της Αττικής)


Για τους αρχαίους Αγριάνες, τους ονομαζομένους κακώς τις τελευταίες εκατονταετηρίδες Πομάκους, είχα την ευκαιρία να δημοσιεύσω πριν από μερικά χρόνια τρία άρθρα, τα οποία φιλοξενήθηκαν στις στήλες της παρούσας έγκριτης εφημερίδας.
Επανέρχομαι στο θέμα για τέταρτη φορά, γιατί θεωρώ κορυφαία την αδικία που συντελέστηκε εις βάρος ενός ελληνικώτατου θρακικού φύλου, χάρη στη μυωπική πολιτική της ελληνικής πολιτείας.
Ας δούμε όμως τα σχετικά με τους Αγριάνες, που, δυστυχώς, πλαστογραφήθηκε το εθνωνύμιό τους:
Α. Καταγωγή
Οι Αγριάνες είναι ένα από τα 22 ελληνικά θρακικά φύλα,
με κοινή καταγωγή με τους άλλους Έλληνες, που κατοικούν εδώ και 7000 χρόνια όχι μόνο στη σημερινή Θράκη, αλλά και γύρω από το όρος Παγγαίο.

Ο μεγάλος αριθμός τους σήμερα κατοικεί στους νομούς Ξάνθης, Ροδόπης, αλλά και στη νότια Βουλγαρία.
Η ελληνική τους καταγωγή διαφαίνεται όχι μόνο από την αρχική τους γλώσσα, που ήταν η ελληνική, αλλά και από τη θρησκεία τους, αφού πολλοί από τους θεούς, που λατρεύανε, ήταν οι ίδιοι με το δωδεκάθεο του Ολύμπου (Απόλλωνας, Αθηνά, Διόνυσος κ.α.).
Ακόμη διατηρούσαν στενές σχέσεις με τους Μακεδόνες βασιλείς και συγκεκριμένα με τον Μ. Αλέξανδρο, τον οποίο ακολούθησαν τόσο κατά την εκστρατεία του εναντίον των Ιλλυριών, όσο και στην Ασία με τον στρατηγό τους Λάγαρο.
Ο ιστορικός Αρριανός, στο έργο του «Αλεξάνδρον Ανάβασις» αναφέρεται 52 φορές στους Αγριάνες ,
χαρακτηρίζοντάς τους ως γενναίους απτόητους και επίλεκτους μαχητές.
Τους Αγριάνες αναφέρουν ο Ηρόδοτος, ο Στράβων, ο Θουκυδίδης: «Οι δε περί το Πάγγαιον όρος και Δόβηρας και Αγριάνας», «Ου μόνον δ’ ο Αξιός εκ Παιόνων έχει την ρύσιν, αλλά και ο Στρυμών εξ Αγριάνων».

Β. Ονομασία
Το αρχαίο εθνωνύμιό τους είναι Αγριάνες ή Αχριάνες, αλλά και Αχριάνοι και Αγρίαι, Αγράϊοι και Αγριείς, τους οποίους ο γεωγράφος Στράβων χαρακτηρίζει ως ψηλούς, λεπτόσωμους και γαλανομάτηδες.

Το εθνωνύμιο πομάκοι, το οποίο τους προσέδωσαν αρχικά οι Βούλγαροι και το υιοθετήσανε οι Τούρκοι και μαζί τους και εμείς οι Έλληνες έχει τη ρίζα του στην αρχαία ελληνική λέξη πόμαξ κατά τον καθηγητή Ν. Ξηροτύρη και σημαίνει πότης, κάτι που συμβιβάζεται με την αγάπη των αρχαίων Θρακών για το κρασί και τη λατρεία του προστάτη θεού Διονύσου.
Είναι γνωστό ότι οι αρχαίοι Θράκες χαρακτηρίζονταν ως ακρατοπότες (πίνανε ανέρωτο το κρασί).

Κατά τον πανεπιστημιακό βυζαντινολόγο Άμαντο η ονομασία τους οφείλεται στην αρχαία θρακική πόλη Πόμα.
Κατ’ άλλους στο επίθετο απόμαχος, που τους χαρακτήρισε μετά την επιστροφή τους στη Θράκη από την εκστρατεία στην Ασία του Μ. Αλεξάνδρου.
Είναι παντελώς αστήρικτη η προέλευση από το ρήμα πομάγκαμ, που σημαίνει βοηθώ.
Με το εθνωνύμιο Αγριάνες σχετίζονται τα τοπωνύμια Αγριάντα ή Αγριάνιστα, που είναι το όνομα ενός λόφου κοντά στο χωριό Ν.Σούλι (Σουμπάσκιοϊ) του νομού Σερρών, και ο οικισμός Αγριανή, που βρίσκεται κοντά στην πόλη της Ξάνθης.

Γ. Θρησκεία

Οι Αγριάνες αρχικά είναι ειδωλολάτρες.
Λατρεύουν αρκετούς από τους θεούς του Ολύμπου, αλλά και τον Θράκα Ιππέα.
Στα χρόνια του Βυζαντίου ασπάζονται τον χριστιανισμό.
Στοιχεία από τη χριστιανική θρησκεία διατηρούν μέχρι σήμερα, όπως: κάποιον οικισμό κοντά στο χωριό Εχίνος τον ονομάζουν Τεοτόκα = Θεοτόκος, ενώ τον πλησιέστερο λόφο Κοσταντίν (= Αγιος Κωνσταντίνος). Σταυρώνουν ακόμη το ψωμί, κάνουν βασιλόπιττα την Πρωτοχρονιά, ανάβουν τις κανδήλες του Αη-Γιώργη, τον Προφήτη Ηλία και τον Ιλαρίωνα, σταυρώνουν το μωρό στην κούνια, ευλαβούνται την Παναγία και διατηρούν κρυφά εικόνισμα στο σπίτι τους.
Τα προβλήματά τους σχετικά με την πίστη τους ξεκινούν με την εγκατάσταση αρχικά των Βουλγάρων στη Βαλκανική το 850 μ.Χ., αλλά διογκώνονται με την κατάληψη της Θράκης από τους Τούρκους οπότε και εξισλαμίζονται από τον Μεχμέτ Κιοπρόγλου κατά τρόπο βίαιο.
Ένα μέρος των Αγριάνων για να μην υποστεί τον ατιμωτικό εξισλαμισμό οδηγήθηκε εκούσια στην αυτοκτονία.

Τόσο ο εξισλαμισμός τους, όσο και η έντονη καταπίεση που δέχονταν και δέχονται από τους Βουλγάρους (όσοι κατοικούν ακόμη και σήμερα στο βουλγαρικό έδαφος), αλλά και η δική μας αμέλεια και μυωπική συμπεριφορά  έρριξαν τους Αγριάνες στην αγκαλιά του μουσουλμανισμού, χωρίς βέβαια αυτό να γίνεται συνειδητά από τους Αγριάνες, αλλά αναγκαστικά.

Δ. ΕΠΙΛΟΓΙΚΑ
Το είχαμε γράψει σε προηγούμενα άρθρα μας. Θα το επαναλάβουμε για μια ακόμη φορά. Είναι καιρός να ξυπνήσουμε τη συνείδηση της καταγωγής στους Αγριάνες.
Και αυτό θα το επιτύχουμε:
α. Με τη μελέτη της λαϊκής τους ζωής,
β. Με τη μελέτη των σωματικών χαρακτηριστικών,
γ. ΜΕ την αποκάλυψη και προβολή του πολιτισμού της περιοχής όπου κατοικούν εδώ και 7000 χρόνια.
Ο Βυζαντινός Νικόλαος Ζήκος έχει διενεργήσει σημαντικές έρευνες στο όρος Παπίκιον και έφερε σημαντικά στοιχεία στο φως του Βυζαντινού πολιτισμού των Αγριάνων.
Εδώ κυρίως, έπρεπε να εστιασθεί το ενδιαφέρον του αρμόδιου Υπουργείου, του Πολιτισμού.

Έτσι θα συντελούνταν η ιστορική αφύπνιση της συνείδησης των Αγριάνων.
Ένας τόπος εν λίθοις και μνημείοις σωζομένοις φθέγγεται την ελληνικότητά του.
Ο λόγος του Δ. Καμπούρογλου να γυρίσουμε πίσω δεν υποδηλοί ασφαλώς των οπισθοδρόμηση, αλλά την ανάδειξη και προβολή της λαμπρής και ακτινοβόλου πολιτιστικής μας κληρονομιάς, η οποία θα έχει τη δύναμη να μας θωρακίσει από επίβουλες ορέξεις και ανέντιμες παραχαράξεις.
Είναι ανάγκη μέσα από την ανάδειξη του αρχαιολογικού μας πλούτου να κερδίσουμε τον σεβασμό και τον θαυμασμό ανθρώπων, των οποίων το κύρος και η προσωπικότητα θα σταθούν αρωγοί σε καιρούς χαλεπούς και δυσχείμερους, που διερχόμεθα.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1.Δημητρίου Κ. Σαμσάρη, Ιστορική Γεωγραφία της Ανατολικής Μακεδονίας κατά την Αρχαιότητα, Θεσσαλονίκη 1976.
2.Στράβωνος, VII, αποσπ. 36.
3.Ηροδότου, V, 16,1
4.Κ. Τρυφερούλη, Ιστορία Ν. Σουλίου, «Σερραϊκά Χρονικά» 4 (1963.
5.Θουκυδίδου, ΙΙ, 101,3.
6.Δημήτρη Δ.Καρακούση, Θράκη, x.x.
7.Γιάννη Δ. Μαγκριώτη, Πομάκοι ή Ροδοπαίοι, x.x.
8.Νίκου Ζήκου, Παπίκιον Ορος, Αθήνα 2001.
9.Γ.Κ.Χατζοπούλου, Αγριάνες και όχι Πομάκοι, εφ. Πρωινός Τύπος, 27.6.97.
10.Του ιδίου, Αγριάνες και όχι Πομάκοι, Μάιος 2007.
11.Στεφ. Βυζαντίου, λ. Αγρίαι.
12.Στ.Μερτζίδη, Αι χώραι του παρελθόντος και αι εσφαλμέναι τοποθετήσεις των, Αθήναι 1885.

Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

Μακεδόνες: Έλληνες εσμέν το γένος.

  Γεώργιος Γεμιστός - Πλήθων (15ος αι.):
"Έλληνες γαρ το γένος εσμέν, 
ως η ημετέρα γλώσσα
 και παιδεία μαρτυρεί."

To blog του belomore φιλοξένησε την συνέντευξη 
του πρόσφυγα Αλεξάντερ Ποπόφσκι για τον Νόμο 
του 1982 για την επιστροφή
των ¨ελλήνων το γένος" πολιτικών προσφύγων. 
 

Τετάρτη 4 Μαΐου 2011

Γλέντι με μακεδονικές μελωδίες και τραγούδια από τις ορχήστρες των Πολιτιστικών Συλλόγων

prosoma_0012
Αναδημοσίευση από το Δήμο Προσοτσάνης


ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το
«ΚΕΝΤΡΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ»

σας προσκαλεί
να τιμήσετε με την παρουσίας σας, τον ετήσιο χορό του που θα πραγματοποιηθεί το