Στις 24 Αυγούστου, η στήλη είχε αναφερθεί στο αρχικό άγαλμα – μνημείο του ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΥ το οποίο βρίσκονταν δίπλα στον Άγιο Παντελεήμονα, το οποίο κατέστρεψαν οι Βούλγαροι στην κατοχή, για να ανεγερθεί με την απελευθέρωση στην ίδια θέση ένα άλλο.
Στο σημείωμά μας, αναφέραμε πως ένα μέρος του παλιού αγάλματος αναβρέθηκε αργότερα και δηλώναμε άγνοια για το που βρίσκεται.
Ο συγγραφέας – δάσκαλος Διον. Αναγνωστόπουλος, μας πληροφόρησε πως αυτό βρίσκεται δίπλα στο νέο, σε ένα βάθρο σε ένδειξη τιμής αλλά και μνήμης για τους αγώνες των Ελλήνων στον Μακεδονικό αγώνα.
Η καταστροφή του πρώτου αγάλματος από τους Βουλγάρους, έχει την δική του ιστορία, την οποία μας μετέφερε ανάγλυφα ο Διον. Αναγνωστόπουλος στο βιβλίο του « ΞΕΦΩΤΑ ΚΙ ΑΠΟΣΚΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ» σελίδα 125 με τον τίτλο « Η εκτέλεση».
Γράφει μεταξύ άλλων ο συγγραφέας.
«Ένα πρωινό, μια διμοιρία βουλγαρικού στρατού παρατάσσεται μπροστά στο άγαλμα του Μακεδονομάχου που στέκει ασάλευτος με το όπλο παρά πόδα και κοιτάζει με το ψυχρό του βλέμμα μακριά, στα βορεινά βουνά.
Λίγο πιο ‘κει, πέντ’ έξι Ελληνόπουλα παίζουν ξένοιαστα· σταματούν το παιχνίδι τους για να δουν τι σημαίνει όλη αυτή η κίνηση.
Οι στρατιώτες στέκονται προσοχή με μέτωπο προς το άγαλμα. Παρέκει ένας αξιωματικός διαβάζει:
«… Το Έκτακτο Στρατοδικείο Δράμας, εν ονόματι του βασιλέως της Βουλγαρίας Βόρη, καταδικάζει αυτόν (και δείχνει τον Μακεδονομάχο) το μισητό εχθρό του βουλγαρικού έθνους σε θάνατο…».
Και πηγαίνει στην άκρη.
Μ’ ένα παράγγελμά του μερικοί στρατιώτες κάνουν δυο τρία βήματα μπροστά.
Τους προστάζει να οπλίσουν τα τουφέκια τους κι ο νεαρός αξιωματικός δίνει το παράγγελμα: «επί σκοπόν, πυρ!».
Πυροβολούν και αδειάζουν τα όπλα τους πάνω στο Μακεδονομάχο!
Τα παιδιά κοιτάζονται σαστισμένα, αμίλητα, φοβισμένα.
Ένας στρατιώτης σβήνει χτυπώντας με τσεκούρι το «φωτιά στη φωτιά», που ήταν γραμμένο στο βάθρο του αγάλματος.
Ύστερα ανέβασαν ένα στρατιώτη πάνω στο άγαλμα και του πέρασε χοντρά σκοινιά· σαν κατέβηκε, έπιασαν τα σκοινιά από κάτω άλλοι στρατιώτες και τραβώντας τα με δύναμη με τα «ω, χοπ» που έκαναν καμιά δυο φορές το γκρέμισαν!
Το άγαλμα κομματιάστηκε· σπασμένα χέρια, πόδια.
Ένας στρατιώτης το αποκεφάλισε και πήρε το κεφάλι.
Έμεινε ο κορμός ακέφαλος…
Το τμήμα μπήκε στη γραμμή.
Πήγε λίγο πιο κάτω και ξαναγύρισε.
Στο πεζοδρόμιο πήρε θέση ένας αξιωματικός.
Ήταν το τιμωμένο πρόσωπο.
Το τμήμα πλησίασε· προπορευόταν ένας γεροδεμένος στρατιώτης που είχε στην αγκαλιά του το μαρμάρινο κεφάλι.
Το τρόπαιο και ο ρωμαϊκός θρίαμβος …
Σαν έφτασαν μπροστά στον αξιωματικό, με το βάδισμα της χήνας τώρα, έκαναν στροφή κεφαλής κι έλεγαν μια κραυγή: «Ζντράβε ζελάι, γκοσποντίν ποτ-πορούτσικ», που θα πει: «Εύχομαι υγείαν, κύριε υπολοχαγέ…».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου