Todor Panica, Panitsa, Πανίτσα. Το πορτραίτο ενός Αρχικομιτατζή.

Tο όνομα του Πανίτσα, Panitsa, είναι συνδεδεμένο στην ευρύτερη περιοχή της Δράμας με δολοφονίες, ληστείες, βιασμούς, εμπρησμούς, λεηλασίες σπιτιών εκκλησιών και Ιερών Μονών (http://yaunatakabara.blogspot.com/2010/02/blog-post_15.html).

Ήταν για μεν τους πατριαρχικούς ο φόβος και ο τρόμος, για δε τους εξαρχικούς ο ήρωας τους.

Όταν έμπαινε με τους κομιτατζήδες του σε ένα μακεδονικό χωριό οι μεν πατριαρχικοί του χωριού τρομοκρατούνταν ενώ οι εξαρχικοί χαιρόταν!!!.

Επειδή κάποιοι αμετανόητοι μιλούν ακόμη και σήμερα με δέος γιαυτον, κάνω αυτή την ανάρτηση για να ρίξουμε λίγο φως στη πραγματική εικόνα αυτού του Αντιμακεδόνα.

Βίος και Πολιτεία.

 

Ο Todor Nikolow Panica (και Todor Nikolov Panitsa, βουλγαριστί. Тодор Николов Паница,
γεννήθηκε στις 2. Ιουλίου 1879 στο Oryahowo, Βουλγαρία και δολοφονήθηκε στις 8. Μαίου 1925 στην Βιέννη, Αυστρία.
Ο Panitsa ήταν ένας βούλγαρος επαναστάτης και τρομοκράτης.
Ήταν μέλος της VMRO ή IMRO (Vnatrešna makedonska revolucionerna organizacija).
Ορφάνεψε πολύ νωρίς, υιοθετήθηκε από τον θείο του και μεγάλωσε στην Warna.
Ήταν ανεψιός του επαναστάτη Kosta Panitsa, ο οποίος μετά από απόπειρα δολοφονίας του πρωθυπουργού της Βουλγαρίας Stefan Stambolow καταδικάστηκε σε θάνατο.

Το 1902 στρατολογείτε στην VMRO και παίρνει μετά από ένα χρόνο μέρος στην αποτυχημένη εξέγερση του Ilinden-Preobraschenie την οποία είχε οργανώσει η VMRO .

Ανήκε στην Τσέτα του Nikola Puschkarow που δραστηριοποιούταν στην περιοχή γύρω από τα σημερινα Σκόπια.
Μετά την συντριβή της εξέγερσης το 1904 μετατίθετε στην περιοχή της Δράμας κάτω από τον βοεβόδα Michail Daew.

Την περίοδο αυτή συμφιλιώνετε με τον Jane Sandanski του οποίου συμμεριζόταν τις ιδέες για το μέλλον, την αναδιοργάνωση και τους στόχους της VMRO .

Ο Jane Sandanski ανέθεσε στον Panitsaτην δολοφονία του βοεβόδα Michail Daew, στην τσέτα του οποίου ανήκε ο Panitsa και της οποίας την ηγεσία ανέλαβε μετά την δολοφονία του Daew.

Ο Todor Panitsa συμμετείχε αργότερα στην συνομωσία του Sandanski ενάντια στην ηγεσία της VMRO κατά την οποία δολοφόνησε στην Σόφια στις 28. November 1907 τους δύο αντιπροσώπους της, Boris Sarafow και Iwan Garwanow.

Γιαυτή του την πράξη το συνέδριο της VMRO στο Kjustendil το έτος 1908 τον καταδίκασε σε θάνατο.

Μαζί με τον Sandanski συνεργάστηκε με το κίνημα των Νεοτούρκων το 1908 και έζησε μετά στην Δράμα.

Οι Βούλγαροι αντιφρονούντες δολοφόνησαν τον Sandanski το 1915.

Συμμετείχε στους δύο Βαλκανικούς πολέμους 1912/13 με τον βουλγάρικο στρατό στην υποδούλωση του Πάνω Νευροκοπίου και Δράμας από τους Βουλγάρους.

Στο Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο πολέμησε με τον βουλγάρικο στρατό εναντίον του γαλλιλκού στρατού στην μάχη του Kriwolak, στην οποία και τραυματίστηκε.

Για το θάρρος του παρασημοφορήθηκε.Στο διάστημα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου διετέλεσε Δήμαρχος Δράμας. Καταχράστηκε όμως χρήματα και γιαυτό φυλακίστηκε.

Μετά το 1919 και αφού ανέλαβε την ηγεσία του Bauernvolksbund (Българският земеделски народен съюз (БЗНС) ) ο Aleksandar Stambolijski ο Todor Panitsa του προσέφερε τις υπηρεσίες του με την ίδρυση της «Μακεδονικής Συνομοσπονδιακής Οργάνωσης» με την οποία ήθελε να αντικαταστήσει την VMRO .

Μετά από αυτό έστειλε η VMRO στις 16. Οκτωβρίου1922 μια τσέτα με πάνω 400 άτομα στο Νευροκόπι για να το καταλάβουν.

Ο Panitsa κατάφερε να διαφύγει αλλά ένα μεγάλο μέρος των οπαδών του συνελήφθη και τιμωρήθηκε. Μετά το πραξικόπημα της 9. Ιουνίου 1923 στην Βουλγαρία με την βοήθεια του βουλγαρικού στρατού και της VMRO ενάντια στην φιλοσερβική πολιτική του Aleksandar Stambolijski, μεταναστεύει ο Panitsa πρώτα στην Σερβία και μετέπειτα στην Βιέννη.

Προτού όμως εγκατασταθεί οριστικά στην Βιέννη επισκέφτηκε την Ελλάδα, που κατά την περίοδο 1923 είχε επαφές με τον Γεν. Γραμματέα του Κ.Κ.Ε. Ελευθ. Σταυρίδη στην Θεσσαλονίκη και Αθήνα, για να εξασφαλισθεί η ανοχή της ελληνικής κυβερνήσεως για μια επίθεση κομιτατζήδων από τη μεριά των ελληνικών συνόρων τα της δικτατορικής κυβερνήσεως της Σόφιας.

Από κει φεύγει για Σερβία και μετέπειτα στην Βιέννη. Μετά την εγκαθίδρυση του στην Βιέννη έχει επαφές με την ΕΝΩΜΕΝΗ „IMRO (Obedinena)“ η οποία είναι δημιούργημα της Κομμουνιστικής Διεθνούς και Βουλγαρικού Κομουνιστικού Κόμματος.

Διατηρεί όμως σχέσεις με την «Μακεδονικής ομοσπονδιακής Οργάνωσης Μεταναστών» (MEFO), η οποία ιδρύθηκε το 1922 στην Βιέννη και την οποία χρηματοδοτούσε η Σερβία.

Συνεχίζει δε ακάθεκτα τις ενέργειες του εναντίον της VMRO και συγκεκριμένα εναντίον του Todor Aleksandrow και του στρατηγού Aleksandar Protogerow.

Ο Todor Panitsa δολοφονήθηκε στις 8. Μαίου 1925 στο Wiener Burgtheater κατά την διάρκεια της παράστασης „Peer Gynt“ από την Mentscha (Μελπομένη) Karnitschewa.
Η Μελπομένη αρχαία Μούσα της Τραγωδίας σε ένα πραγματικό δράμα την στιγμή που στην σκηνή εξελίσετε το θεατρικό δράμα.

Η υπόθεση πήρε μεγάλη δημοσιότητα στην Ευρώπη.

Η δολοφονία δόθηκε κατ’ εντολή της VMRO υπό τον Iwan Michajlow, και εξετελέσθη από την σύζυγο του Mentscha Karnitschewa.

Ήταν η εκδίκηση για την προδοσία και την εκτέλεση του Boris Sarafow και του Iwan Garwanow εν έτει 1907.

Σημειωτέον ότι και ο Panitsa και η Karnitschewa ήταν Αρουμάνοι Βλάχοι.

"Η Μακεδονία στους Μακεδόνες". Οι Αρουμάνοι Βλάχοι ήταν Μακεδόνες;

Πηγές:
- Vladeta Vladeta Milićević Der Königsmord von Marseille: das Verbrechen und seine Hintergründe, S. 30
- Theater: Mord im Burgtheater European Cultural News vom 4. Jαnner 2010 Macht der Bilder Deutschlandradio Kultur vom 23. April 2009
- Krum Blagov: Die Ermordung der Auslandsvertreter der IMRO (bulg.) in 50 gr??ten Attentate in der bulgarischen Geschichte (bulg. 50), Online Auszug
- Mentscha Karnitschewa: Wieso ich Todor Panica umgebracht habe (bulg.), Verlag des Mazedonischen Wissenschaftlichen Instituts 1993, Sofia (Online Version)
 

Συμπέρασμα.

-->

Η αποστολή του Βούλγαρου Panitsa, κανείς νομίζω δεν μπορεί να το αμφισβητήσει, ήταν με καθοδηγούμενες και στοχευμένες ενέργειες της VMRO να καταστρέψει και να λεηλατήσει ότι ελληνοβυζαντικό υπήρχε στην Δράμα. 

Και εδώ βρήκε συμμάχους τους γηγενείς δραμινούς εξαρχικούς οι οποίοι εκείνη την χρονική στιγμή είχαν βουλγάρικη συνείδηση. 

Βλέπετε τι αποτελέσματα είχε η απάτη της Εξαρχίας.(Πετρούσα Δράμας: Η μεγάλη απάτη της Εξαρχίας ή πως Μακεδόνες χωρίς να το αντιληφθούν έγιναν Βούλγαροι.)

Αυτοί είναι που επάνδρωσαν τις βουλγάρικες κομιτατζήδικες τσέτες.

Με δολοφονίες ιερέων, δασκάλων και προεστών στόχο είχε να τρομοκρατήσει τον γηγενή πληθυσμό για να προσχωρήσει στην Εξαρχία άρα στον ΕΚΒΟΥΛΓΑΡΙΣΜΟ.

Και σε αυτές τις τρομοκρατικές ενέργειες συμμετείχαν δυστυχώς γηγενείς μακεδόνες κομιτατζήδες.

Για ποιά «Μακεδονία στου Μακεδόνες» μιλούν οι Αντιμακεδόνες.

Ο κατακερματισμός πρώτα σε Σεντραλιστές και Βερχοβιστές και η αλληλοεξόντωση των κορυφαίων στελεχών δηλώνει την ΕΛΛΕΙΨΗ ταυτότητας.

Η διαμάχη των εναπομεινάντων εξαρχικών για την ταυτότητα τους διαρκεί ακόμη και σήμερα.

Σε αντίθεση με τους πατριαρχικούς Μακεδόνες που με την είσοδο του ελληνικού στρατού το 1912 ενσωματώνονται στο φυσική ροή της ιστορίας της Μακεδονίας και από μεταβυζαντινοί γίνονται Έλληνες, ισότιμοι με τις άλλες φυλές του Ελλαδικού χώρου.

Το βασικότερο που πρέπει να ξεκαθαρίσουν σήμερα οι εξαρχικοί είναι αν είναι με τον Σαμουήλ τον Βούλγαρο ή τον Βασίλειο τον Βουλγαροκτόνο.

Και με τους δύο δεν γίνεται!.