Δεκεμβρίου 19, 2010
Από την σφαγή στο Δοξάτο Δράμας 22 χρόνια μετά -οι Βούλγαροι δεν άλλαξαν την ποτέ την αιμοδιψή πολιτική τους
Στις 15 Ιουνίου 1917 η μόλις δύο ημερών κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου σπάει το καθεστώς της ευμενούς ουδετερότητας και κηρύσσει τον πόλεμο στην Αυστροουγγαρία, την Γερμανία, την Τουρκία και την Βουλγαρία.
Τον Μάιο του 1917 οι δυνάμεις της Αντάντ, της εγκάρδιας λεγόμενης συνεννόησης, είχαν αναγκάσει τον Κωνσταντίνο σε παραίτηση και στις 7 Ιουνίου μετέφεραν τον Ελευθέριο Βενιζέλο από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα με Γαλλικό καταδρομικό. Πριν ορκιστεί η κυβέρνηση Βενιζέλου στις 13 Ιουνίου, οι Γάλλοι έστειλαν εξορία στην Κορσική όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους (Μεταξά, Δούσμανη, Δραγούμη κ.λπ) ή τους έθεσαν σε κατ’ οίκον περιορισμό.
Οι Βούλγαροι, οι οποίοι κατείχαν την Ανατολική Μακεδονία από τον Αύγουστο του 1916 και είχαν προβεί ήδη σε απίστευτα έκτροπα εναντίον του Ελληνικού πληθυσμού, βάζουν σε εφαρμογή το σχέδιο εξόντωσης όλου του ανδρικού πληθυσμού από 16 ως και 60 ετών.
Η περιοχή εκτώπισης εκτίνεται από το Κάρνομπατ, τη Βάρνα και τη Σιλίστρα της Βουλγαρίας μέχρι το Γκόστοβαρ και το Κίτσεβο των Σκοπίων.
Η περιοχή εκτώπισης εκτίνεται από το Κάρνομπατ, τη Βάρνα και τη Σιλίστρα της Βουλγαρίας μέχρι το Γκόστοβαρ και το Κίτσεβο των Σκοπίων.
Από τις 21 Ιουνίου 1917 οι Βουλγαρικές αρχές αρχίζουν και συγκεντρώνουν τους Έλληνες κατά τετράδες στα προαύλια δημόσιων κτιρίων, τους καταγράφουν και τους οδηγούν, με την συνοδεία ισχυρών στρατιωτικών δυνάμεων στα τρένα, όπου τους στοιβάζουν μέσα σε άθλια βαγόνια και τους μεταφέρουν στην πόλη Σούμλα (Shumen) της ΒΑ. Βουλγαρίας.
Μέχρι τον Σεπτέμβριου του 1917 από το «κέντρο διανομής και διαλογής» πέρασαν περισσότεροι από 40.000 Έλληνες, ενώ συνολικά εκτοπίστηκαν 70.000 Έλληνες, από τους οποίους οι περισσότεροι βρήκαν φρικτό θάνατο στα πρώτα κάτεργα που στήθηκαν στην Ευρώπη του 20ου αιώνα.
Οι σύγχρονοι αυτοί είλωτες χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για την κατασκευή σιδηροδρομικών γραμμών, όπως η περιβόητη σιδηροδρομική γραμμή Γκόστιβαρ-Κίτσεβου-Οχρίδας.
Η θνησιμότητα στις τάξεις των Ελλήνων στην περιοχή αυτή είχε ξεπεράσει το 90%.
Σύμφωνα με την κατάθεση επιζήσαντος ομήρου, σε μια διαδρομή 130 χιλιομέτρων εργάζονταν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες 18.000 όμηροι.
Από αυτούς δεν επέζησαν περισσότεροι από 1.200 άτομα.
Οι Βούλγαροι κράτησαν κατάλογο 58.000 εργασθέντων στην γραμμή αυτή, την οποία οι όμηροι αποκαλούσαν «γραμμή αίματος».
Επρόκειτο για το πρώτο συστηματικό σχέδιο εξόντωσης αμάχων στην Ευρώπη τον 20ο αιώνα και υπήρξε προάγγελος των ναζιστικών στρατοπέδων κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Από αυτούς δεν επέζησαν περισσότεροι από 1.200 άτομα.
Οι Βούλγαροι κράτησαν κατάλογο 58.000 εργασθέντων στην γραμμή αυτή, την οποία οι όμηροι αποκαλούσαν «γραμμή αίματος».
Επρόκειτο για το πρώτο συστηματικό σχέδιο εξόντωσης αμάχων στην Ευρώπη τον 20ο αιώνα και υπήρξε προάγγελος των ναζιστικών στρατοπέδων κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Από το Γκόστιβαρ και το Κίτσεβο επέστρεψαν μόνο μερικά ανθρώπινα ράκη, που πέθαναν μέσα στα επόμενα χρόνια λόγω των κακουχιών που πέρασαν κατά την διάρκεια της ομηρίας τους.
Οι επιζήσαντες όμηροι άρχισαν να επιστρέφουν τον Οκτώβριο του 1918, μετά την συντριβή του βουλγαρικού στρατού από τις ελληνικές και συμμαχικές δυνάμεις.
Οι επιζήσαντες όμηροι άρχισαν να επιστρέφουν τον Οκτώβριο του 1918, μετά την συντριβή του βουλγαρικού στρατού από τις ελληνικές και συμμαχικές δυνάμεις.
Η τύχη όμως και αυτών που έμειναν πίσω δεν ήταν καλύτερη.
Ένας προσχεδιασμένος από την βουλγαρική κυβέρνηση λιμός και μία επιδημία εξανθηματικού τύφου αποδεκάτισαν τους πληθυσμούς των Σερρών, της Δράμας και της Καβάλας, από τον Αύγουστο του 1916 ως και τον Σεπτέμβριο του 1918.
Πηγή: Η εισαγωγή από το βιβλίο του Βασίλη Κ. Κάρτσιου, Η γενοκτονία του Ελληνισμού της Ανατολικής Μακεδονίας κατά την βουλγαρική κατοχή (1916-1918), εκδόσεις Ερωδιός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου