Σφαγή της Δράμας.Η Δράμα τίμησε τα αθώα θύματα της περιόδου Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου 1941

Δράμα – Μαρτυρική Πόλη Αναδημοσίευση από το godrama

Με κάθε επισημότητα η Δράμα τίμησε τους νεκρούς της περιόδου Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου 1941. 

Την Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου τελέσθηκε τρισάγιο και στην συνέχεια κατατέθηκαν στεφάνια στο Μνημείο του Κορυλόβου και στο Μνημείο των αδελφών Μαίρης και Σταματίας Ζαχαροπούλου, Ελένης Μπρέζα, Χρηστάκου Ζεφαλή και Ιωάννη Μαυρίδη.

Την Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου τελέσθηκαν πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου και μνημόσυνο.

Ο κ. Δημήτριος Μαυρόπουλος, εκπαιδευτικός, ιστορικός – εθνολόγος ήταν ο ομιλητής της εκδήλωσης με θέμα

«Το ολοκαύτωμα της πόλης μας».

Ακολούθησε κατάθεση στεφάνου από τον Δήμαρχο Δράμας κ. Θωμάς Μαργαρίτης στον ανδριάντα του αείμνηστου Δημάρχου Δράμας Θεόφιλου Αθανασιάδη και εν πομπή μετάβαση στο Μνημείο Σφαγιασθέντων στην οδό Εθνικής Αμύνης όπου τελέσθηκε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων από τις αρχές.
 
Συνλειτούργησαν με τον σεβασμιότατο Μητροπολίτη μας κ.κ. Παύλο, ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων-Αιγιαλείας κ.κ. Αμβρόσιος και ο Μητροπολίτης Νεαπόλεως – Σταυρουπόλεως κ.κ. Βαρνάβας.

Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η στιγμή που ο 85χρονος κ. Δημήτριος Κόττας από την Καλή Βρύση απήγγειλε και τραγούδησε τον θρήνο της Δράμας.

2η Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΗΧΩ

Με κάθε επισηµότητα

η Δράµα το Δοξάτο 

και τα υπόλοιπα χωριά του νοµού µας, 

τίµησαν τους νεκρούς της θηριωδίας

των κατακτητών της περιόδου 

Σεπτεµβρίου – Οκτωβρίου 1941.

Στη Δράµα την Τρίτη 28 Σεπτεµβρίου τελέσθηκε τρισάγιο και στην συνέχεια κατατέθηκαν στεφάνια στο Μνηµείο του Κορυλόβου και στο Μνηµείο των αδελφών Μαίρης και Σταµατίας Ζαχαροπούλου, Ελένης Μπρέζα, Χρηστάκου Ζεφαλή και Ιωάννη Μαυρίδη.

Την Τετάρτη 29 Σεπτεµβρίου τελέσθηκαν πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου και µνηµόσυνο.
Ο κ. Δηµήτριος Μαυρόπουλος, εκπαιδευτικός, ιστορικός – εθνολόγος ήταν ο οµιλητής της εκδήλωσης µε θέµα «Το ολοκαύτωµα της πόλης µας».

Ακολούθησε κατάθεση στεφάνου από τον Δήµαρχο Δράµας κ. Θωµάς Μαργαρίτης στον ανδριάντα του αείµνηστου Δηµάρχου Δράµας Θεόφιλου Αθανασιάδη και εν ποµπή µετάβαση στο Μνηµείο Σφαγιασθέντων στην οδό Εθνικής Αµύνης όπου τελέσθηκε επιµνηµόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων από τις αρχές.

Συνλειτούργησαν µε τον σεβασµιότατο Μητροπολίτη
µας κ.κ. Παύλο,
ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων-Αιγιαλείας κ.κ. Αµβρόσιος
και ο Μητροπολίτης Νεαπόλεως – Σταυρουπόλεως κ.κ. Βαρνάβας.

Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η στιγµή που ο 85χρονος κ. Δηµήτριος Κόττας από την Καλή Βρύση απήγγειλε και τραγούδησε τον θρήνο της Δράµας.

Οι εκδηλώσεις στο Δοξάτο

Στο Δοξάτο, από όπου ξεκίνησαν τα γεγονότα εκείνων των µαρτυρικών ηµερών, την Τρίτη τελέστηκε το τρισάγιο στο µνηµείο των πεσόντων, ενώ χθες τελέστηκε η θεία λειτουργία και το µνηµόσυνο στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Δοξάτου και ακολούθησε η επιµνηµόσυνη δέηση και το προσκλητήριο νεκρών στο µνηµείο των πεσόντων.

Στη διάρκεια των εκδηλώσεων ανακηρύχθηκε επίτιµος Δηµότης τους µαρτυρικού Δοξάτου,
ο µητροπολίτης Δράµας κ. Παύλος.

Ανακοίνωση της παράταξης «Μαζί γιατη Δράµα»

«Βουλγαρική κατοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης,
αποτέλεσε
µία από τις στυγνότερες περιπτώσεις κατοχής
κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσµίου πολέµου ,
γιατί θεωρήθηκε από τις δυνάµεις κατοχής (τους Βουλγάρους),
όχι ως προσωρινή κατοχή,
αλλά ως ένα πρώτο στάδιο για την οριστική προσάρτηση της περιοχής αυτής, στα όρια του βουλγαρικού κράτους.

Οι πολιτικές και στρατιωτικές βουλγαρικές αρχές, ενεργούσαν ως φορείς πραγµατοποίησης της εθνικής ολοκλήρωσης και ικανοποίησης των ‘’ιστορικών ορίων’’ του βουλγαρικού λαού και άσκησαν µια έντονη πολιτική αφοµοίωσης ανθρώπων και θεσµών στο βουλγαρικό εθνικό και κρατικό κορµό.

Τα µέσα και οι πρακτικές που εφαρµόσθηκαν για την υλοποίηση αυτής της πολιτικής άγγιξαν τα όρια εξόντωσης του τοπικού πληθυσµού, είχαν συγκλονιστικές συνέπειες στην κοινωνική και πνευµατική ανάπτυξη των περιοχών και µέσα σε τέσσερα µόλις χρόνια κατοχής (1941-1944), άφησαν πίσω τους µία κυριολεκτικά ΕΡΗΜΗ ΧΩΡΑ, µε πληθυσµό µειωµένο κατά το ¼ τουλάχιστον, οικονοµία στο µηδέν, και τις υποδοµές σε εκκλησία, εκπαίδευση, συγκοινωνίες, σε πλήρη αποδιοργάνωση.

Η σφαγή της Δράµας µπορεί να χαρακτηρισθεί ως ένα αιµατηρό µεν αλλά υπαρκτό παράδειγµα,
της θέλησης του απλού Έλληνα, (ανεξάρτητα σε πιο στρατόπεδο βρισκόταν τότε), να αντισταθεί στον εκάστοτε κατακτητή.

Σήµερα που τα πάθη και οι πληγές έχουν επουλωθεί και η Βουλγαρία

είναι πλέον στην ΕΕ,

µισή ώρα από τη Δράµα,

το να θυµόµαστε την Ιστορία και να τιµούµε τους νεκρούς,

όχι µόνο δεν είναι κακό,

αλλά και επιβεβληµένο.»