Η Ιστορία υπόδικη για εκτέλεση.

                        Του Βασίλη Γ. Χατζηθεοδωρίδη Μ.Α. Παιδαγωγού-συγγραφέα

 
Ο Ηρόδοτος (480-420 π.Χ.) διαπίστωσε:

«το Ελληνικόν,
εόν όμαιμον τε και ομόγλωσσο
και θεών ιδρύματά τε κοινά και θυσίαι ήθεά τε ομότροπα»,

δηλαδή

το Ελληνικό, το οποίο είναι όμοιου αίματος και γλώσσας με κοινούς λατρευτικούς τόπους για τους θεούς , θυσίες και όμοια ήθη.

Αυτό το γένος των Ελλήνων «το Ελληνικόν»

το παρακολουθούν βήμα-βήμα ιστορικοί κάθε εποχής από την μακρινή αρχαιότητα μέχρι σήμερα,
να πολεμά και να πολεμιέται,
να κατακτά και να κατακτιέται,
να στοχάζεται,
να σκέφτεται,
να κοπιάζει και να δημιουργεί,
να παράγει υλικά αγαθά,
γράμματα,
τέχνες και πολιτισμό
και να επιβιώνει μέχρι σήμερα.

Είδε λαούς να γεννιούνται και να χάνονται, βοήθησε λαούς να εξημερώνονται και να εκπολιτίζονται, αλλά και βοηθήθηκε από λαούς για να ξεπεράσει σκλαβιά και κινδύνους για αφανισμό, όχι γι’ αυτό που ήθελε να είναι αλλά πάντα γι’ αυτό που ήταν. .

Και τι είναι τελικά το τότε και το τώρα κάθε λαού;

Αναμφίβολα η Ιστορία του.

Τα χαρακτηριστικά δηλ., οι ιδιότητες, η εξελικτική πορεία ή αλλιώς ο κύκλος της ζωής του. Τα στοιχεία αυτά, συνθέτουν τη διάρκεια παρουσίας του, το μέγεθος και την ποιότητά του, τις ηθικές, θρησκευτικές και πολιτιστικές του αξίες, τις σχέσεις του με τους άλλους λαούς, τα θετικά και τα αρνητικά κατά τη διαδρομή του μέσα στο χρόνο

Η ιστορία τους βοηθάει τους ανθρώπους τους ή τους ανθρώπους και άλλων λαών να τους μελετήσουν και να τους γνωρίσουν.
Μόνο αν γνωρίσεις κάτι, μπορείς να το νιώσεις και να το αγαπήσεις.
Μόνο τότε μπορείς να αποφύγεις τα λάθη του και να υιοθετήσεις και να εφαρμόσεις ό,τι σωστό έχει κάνει στη διαδρομή του.
Πώς να παρέμβει διορθωτικά ο άνθρωπος στο παρόν, αν δεν γνωρίζει τι και γιατί ζημίωσε το λαό του στο παρελθόν;

Αν αφαιρέσεις από τον καλύτερο γιατρό του κόσμου τη δυνατότητα να γνωρίσει το ιστορικό της σωματικής ή ψυχικής ασθένειας του πελάτη του, τότε του στερείς ουσιαστικά και τη δυνατότητα θεραπείας του.
Τι το απλούστερο και αυτονόητο!..

Στην εκπαίδευση τα τυχαία ή συμπτωματικά γεγονότα δεν βρίσκονται ενσωματωμένα στα περιεχόμενα διδασκαλίας.
Απλά στις γενικές παρατηρήσεις ή τα διαγράμματα τονίζεται ότι διαμορφώνονται σε διδακτικές ενότητες και παρουσιάζονται, όταν εμφανιστούν, όπως π.χ. η ασθένεια ενός συμμαθητή, μια ξαφνική καταιγίδα, στο χωριό ή τη γειτονιά, μια πλημμύρα, μια χιονοθύελλα κλπ. Όλο το άλλο ετήσιο περιεχόμενο διδασκαλίας προγραμματίζεται κατά αντικείμενο (μάθημα) και εντάσσεται μέσα στο ημερήσιο ωρολόγιο πρόγραμμα σε συγκεκριμένες διδακτικές ενότητες (ώρες διδασκαλίας).


Το γεγονός σχετίζεται αναμφίβολα με την αποτυχία επιβολής του περιθρύλητου βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ’ Τάξης Δημοτικού, από το γνωστό πολιτικό-εκπαιδευτικό κύκλο του Υπουργείου Παιδείας,
ο οποίος δεν ανέστειλε απλά το σχέδιο επιβολής της

«ιστορικής αμνησίας» στους Έλληνες,

για να τρωθεί ανεπανόρθωτα η συναίσθηση του συνανήκειν.
Το συνεκτικό εκείνο στοιχείο που τρέφει και μεγαλώνει την εσωτερική συνοχή των Ελλήνων, των φίλων και των θαυμαστών τους.

Επιβεβαιώνεται ο εν ψυχρώ σχεδιασμός και η εκτέλεση του στόχου που δεν επιτρέπει καμιά απολύτως αμφιβολία ότι, όχι μόνο δεν ματαιώθηκαν τα σχέδιά των εμπνευστών τους, μετά την καθολική κατακραυγή του ελληνικού λαού, αλλά αντίθετα οι εμπνευστές τους συνεχίζουν ακάθεκτοι την εφαρμογή του με ασφαλέστερα αποτελεσματικό τρόπο.

Η επιλογή της ηλικίας στην οποία απευθύνεται το εγχείρημα είναι άκρως αποκαλυπτική.

Οι νέοι των 15-17 ετών συγκλονίζονται κυριολεκτικά από την βιολογική αναστάτωση του σώματός τους, από τον αισθηματικό και συναισθηματικό τους κόσμο.
Εκδηλώνονται με τη μεγαλύτερη αυθορμησία και νιώθουν ασυγκράτητοι και ικανοί ν’ αλλάξουν «εδώ και τώρα» τον κόσμο.

Αυτούς θέλει να προλάβει το ξενόφερτο σχέδιο, λίγο προτού λειτουργήσει  η κριτική τους ικανότητα, ο ορθολογισμός και η αντικειμενικότητά τους.
Σπάει τους κρίκους της συλλογικής ταυτότητας και της ιστορικής τους μνήμης.

Οι πρόθυμοι εντολοδόχοι των αρχιτεκτόνων του σχεδίου απευθύνονται στην καταλληλότερη ηλικία για οικονομική, ηθική και πνευματική υποδούλωση, προτού αποκτήσει τα ακατανίκητα όπλα της επίγνωσης, του αυτοπροσδιορισμού και της αυτογνωσίας.
Πριν από την συναίσθηση της επίγνωσης γύρω από το  τι είναι, από πού ήρθε, πώς πορεύτηκε χιλιάδες χρόνια ο λαός στον οποίο ανήκει και πού πηγαίνει…

Καλείται η πνευματική ηγεσία της χώρας, η διανόηση που στεγάζεται στην Ακαδημία Αθηνών και στα πνευματικά κέντρα στην Ελλάδα  και όπου αλλού.