 |
| Οι 'Αρχηγοί Μπολάνης, Μακρής και Καραβίτης |
του Στεργ. Τριανταφυλλίδου
Δημοδιδασκάλου
Περιοδική Έκδοσης του
Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου Φλωρίνης
"ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ"
Τεύχος 9,
Φλώρινα 1958
Κατά τον μήνα Ιούνιον του 1908 εις την δασωμένην θέσιν Πεπερίτσα της περιφερείας του χωρίου Αγιος 'Αθανάσιος, οι 'Αρχηγοί Μπολάνης, Μακρής και Καραβίτης με 30 παλληκάρια συνεπλάκησαν με τον Άρχιβοεβόδαν Τζόλε Γκέργκεφ, ο όποίος είχε 200 κομιτατζήδες.
Κατά την συμπλοκήν έπετέθησαν οι Αρχηγοί μας με τα παλληκάρια με θυελλώδη ορμήν και λύσσαν εναντίον της έξαπλασίως και πλέον άνωτέρας εις δύναμιν συμμορίας του άρχιβοεβόδα Τζόλε Γκέργκεφ και την έτρεψαν εις άτακτον και έπονείδιστόν φυγήν.
Ο αρχιβοεβόδας Τζόλε Γκέργκεφ μάλιστα και οι άλλοι βοεβόδαι, οι όποίοι ήσαν έφιπποι, έγκατέλειψαν φεύγοντες περίτρομοι τα άλογά των εις το πεδίον μάχης.
Το άλογο του Τζόλε, μία ωραία φοράδα, άλλαξε τότε νοικοκύρην και περιήλθεν εις την ιδιοκτησίαν του γενναίου 'Αρχηγού Μπολάνη.
 |
| Ο Μπολάνης με λάφυρο την φοράδα του βοεβόδα Τζόλε. |
Κατά την συμπλοκήν ταύτην έτραυματίσθη ο αρχιβοεβόδας Τζόλε Γκέργκεφ εις τον μηρόν, προς τούτοις δε έτραυματίσθησαν και ο Ήλο Κοτόρτσες και ο Μίσκαρο Γιάννεφ, άπαντες εκ Βεύης.
Έφονεύθησαν περί τους 10 κομιτατζήδες και εις βοεβόδας Παγόντσεφ ονομαζόμενος, καταγόμενος έκ της περιφερείας Καστόριας.
Κατά την διάρκειαν της μάχης οι Αρχηγοί έφώναζαν:
«τώρα θά σάς έκδικηθώμεν άνανδροι δολοφόνοι και κακούργοι δια τα τόσα θύματά σας εις Βεύην και εις τα άλλα χωρία».
Οταν άνεκηρύχθη το τουρκικόν σύνταγμα τον Ιούλιον του 1908, όλα τα σώματα ελληνικά και βουλγαρικά είχον κατέλθει εις Μοναστήριον δια τον εορτασμόν του γεγονότος, το όποιον δήθεν είχε φέρει την ισότητα και την άδελφωσύνη εις τους ποικιλωνύμους λαούς της 'Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Ό Μπολάνης τότε είσήλθε με το σώμα του και με τους άλλους 'Αρχηγούς εις το Μοναστήριον καβάλα εις τα άλογα, τα όποία έκυρίευσαν εις την μάχην της Πεπερίτσας και έφωτογραφήθησαν έφιπποι προς μεγάλον έξευτελισμόν του Τζόλε Γκέργκεφ και των συντρόφων του, οι όποιοι τους είδον και άνεγνώρισαν τα άλογά των.
Και ως νά μή έφθανεν αυτή ή ψυχρολουσία, ο ατρόμητος Μπολάνης είσήλθεν έφιππος με την φοράδα του Τζόλε Γκέργκεφ εις ένα μεγάλο καφενείον, όπου ήτο εκείνος.
Ο Τζόλεφ Γκέργκεφ με χτυποκάρδια εντροπής, την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενος, δια να μη γίνη... δεύτερα συντριπτική συμπλοκή, και δίδων τόπον εις την οργή, έθεώρησε φρόνιμον νά έγερθή με τους συντρόφους του και νά έξέλθη ταπεινωμένος από το καφενείον.
Άπόσπασις 75 σχηματικών οικογενειών
έκ της βουλγωριζουσης παρατάξεως
και έπάνοδος αυτών εις την ’Ορθοδοξίαν
Κατά το έτος 1909 σπουδαίον γεγονός έλαβε χώραν εν Βεύη, το όποίον άνεζωογόνησε την έλληνικήν παράταξιν και άνεπτέρωσε το φρόνημα των Ελλήνων.
Εις τούτο συνετέλεσε το κατωτέρω γεγονός :
Ό Κωνσταντίνος (Ντίνε) Ρούσσης Πέντζιος, ως είδομεν εις άλλο κεφάλαιον προηγουμένως, είχε καταταχθή, μεταβάς εις Φλάμπουρον, εις Όμάδα Ελλήνων ανταρτών.
Αλλά έδραπέτευσε συναποκομίζων 3 όπλα και κατετάγη εις την συμμορίαν του πατριώτου του Άρχιβοεβόδα Τζόλε Γκέργκεφ.
Ούτος τον άπέστειλεν εις Σιταριάν και έφόνευσε κατόπιν δολοπλοκίας, όπως ώμιλήσαμεν, με απερίγραπτα μαρτύρια τον ιερέα Βεύης Παπαϊωάννην Δάϊκον.
Ό Ντίνε Ρούση Πέντζιος υπερόπτης ήδη, ήθέλησε νά ύψώση το ανάστημά του και προέβαλε την άξίωσιν νά άντικαταστήση τον Τζόλε Γκέργκεφ εις την άρχηγίαν και τούτου άρνηθέντος, ήλθε προς αυτόν εις διαφωνίαν και προσεχώρησεν εις την έλληνικήν παράταξιν.
Ή ‘Ελληνική Όργάνωσις και οι "Ελληνες άντάρται έξεμεταλλευθησαν την διαφωνίαν ταύτην και άπεδέχθησαν την προσχώρησίν του, συγχρόνως δε δια της συνδρομής αύτού, ως και του Παντελή Ε. Νιτσοπουλου και άλλων παραγόντων κατώρθωσε νά άποσπάση 75 οικογενείας από τάς σχισματικάς τοιαύτας της βουλγαριζούσης παρατάξεως και νά τάς έπαναφέρη εις την έλληνικήν παράταξιν και υπό την σκέπην της 'Ορθοδοξίας.
Πρός τον ως ανω σκοπόν της αποσπάσεως ο Παντελής Ε. Νιτσόπουλος μετά την άνακήρυξιν του τουρκικού συντάγματος το 1908 είχεν αρχίσει τας συνεννοήσεις με τον εις την Μητρόπολιν Φλωρίνης εργαζόμενον τότε ως γραμματέα δια προπαγανδιστικούς λόγους κ. Γεώργιον Χρ. Μόδην.
O κ. Μόδης είπεν εις αυτό νά πείση, όσας θά ήδύνατο άπό τάς βουλγαριζούσας σχισματι κάς οίκογενείας δια νά έπανέλθουν εις την 'Ορθοδοξίαν και νά ύποβάλη τότε εις την Ίεράν Μητρόπολιν κατάστασιν υπογεγραμμένην υπ' αυτών.
Ό Παντελής Ε. Νιτσόπουλος με τον όμοχώριόν του Φίλιππον Δάγου Κωτσιόπουλον, πρεσβύτερον αδελφόν του Καπετάν Σταύρου Δάφ. Κωτσιοπούλου, όστις είχε καταφύγει εις το Άμυνταιον δια νά άποφύγη την έξόντωσιν άπό τους βουλγαρίζοντας και με τον Κωνσταντίνον (Ντίνε) Ρούση Πέντζιον, τον όποίον κατέπεισε νά έπανέλθη εις τον Ελληνισμόν και την Όρθοδοξίαν μετά την διαφωνίαν του προς τον Τζόλε Γκέργκεφ, ένήργησαν και έπέτυχον ώστε εξ όλων των οικογενειών της Βεύης, αί όποίαι κατόπιν των δολοφονικών και μαρτυρικών εκτελέσεων των κορυφαίων Ελλήνων και των γνωστών πιέσεων είχον ύποκύψει εις τον βουλγαρισμόν, διατηρουσαι όμως πολλαί εξ αυτών, εάν μή αί περισσότεροι, την πεποίθησιν της άπελευθερώσεως άπό την βουλγαρικήν επιβουλήν και τυραννίαν, άπεσπάσθησαν άπό τους βουλγαρίζοντας ήτοι τους σχησματικούς 75 οίκογένειαι κατά μίαν νύκτα και έδήλωσαν δτι επιστρέφουν εις τον Ελληνισμόν και την Όρθοδοξίαν.
Ο Παντελής Νιτσιόπουλος μετά τού Κων)τίνου (Ντίνε) Ρούση Πέντζιου κατήρτισαν όνομαστικόν κατάλογον των 75 προσχωρησασών ως άνω οικογενειών με τάς ύπογραφάς των οικογενειαρχών και ύπέβαλον τούτον εις την ' Iεράν Μητρόπολιν Φλωρίνης.
Ό βοεβόδας Τζόλε Γκέργκεφ δολοφονεί
τον Κωνσταντίνον Ρ. Πέντζιον
Ό Τζόλε Γκέργκεφ μένεα πνέων δια την θρασείαν άξίωσιν του Κων)ντίνου Ρ. Πέντζιου προς άντικατάστασίν του ως Αρχηγού των κομιτατζήδων και δια το άπροσδόκητον γεγονός της διαρρεύσεως 75 βουλγαριζουσών οικογενειών εις την έλληνικήν παράταξιν, άπεφάσισε νά τον εξόντωση δια την άποστασίαν του.
Διέταξε δε προς τούτο τον αγροφύλακα Γεώργιον Γιάννη ή Ντούϊο νά τον φονεύση.
Ούτος την έπομένην των ώς άνω γεγονότων 10ην Δεκεμβρίου 1909 εύρε τον Κων) τίνον Ρ. Πέντζιον χαρτοπαίζοντα εις το κεντρικόν καφενείον και καθώς ήτο προσηλωμένος εις το παιχνίδι, του έφυτευσε μίαν σφαίραν είς το αυτί και τον έρριψε άπνουν κατά γης και έξηφανίσθη αμέσως δια νά άποφύγη την σύλληψιν υπό της τουρκικής αστυνομίας.
Μαζί με τον Γεώργην Γιάννη Ντούϊο ήτο και ο φίλος του Μίσκάρο (Δημητριός) Γιάννεφ, όστις συνετέλεσεν εις τον Φόνον τού Τρύφωνος Δ. Χολέρη και τού Ίωάννου Κωτσιοττούλου.
Ουτος έκλεισε την θυραν του καφενείου δια νά μη έξέλθουν οι εντός αύτού ευρισκόμενοι και τον καταδιώξωσι και καταγγείλωσιν εις τάς τούρκικος άρχάς και έδωσε καιρόν εις τον Γ, Ντούρο νά άπομακρυνθή τροχάδην έξω του χωρίου και νά μεταβή εις Ξυνό Νερό όπου τον άνέμενον ο άρχιβοεβόδας Τζόλε Γκέργκεφ δια νά άναφέρη εις αυτόν την έκτέλεσιν της διαταγής του.
Ό Τζόλε Γκέργκεφ είχε μεταβή εις το Ξυνό Νερό σκοπίμως δια νά προλάβη το άλλοθι και μη καταδιωχθη υπό των τουρκικών αρχών ως ηθικός αυτουργός.
Ο φονεύς Γ. Ντούϊο κατόπιν των ως άνω έξηφανίσθη. Κατόπιν όμως εντόνων τηλεγραφικών διαμαρτυριών των συγγενών του,, τουρκικόν άπόσπασμα κατέφθασεν εις Βεύην και συνελαβε τον βοεβόδάν Τζόλε και τον παρουσίασε εις τον Καϊμακάμην Φλωρίνης, όστις άπηύθυνεν είς αυτόν τα έξης:
«Τζόλε βοεβόδα, ήθέλομεν το Σύνταγμα και τό άπεκτήσαμεν, αλλά πρέπει τώρα νά εϊμεθα ήσυχοι. ΉΘέλετε ελευθερίαν και σάς την έδώσαμεν, τώρα τί θέλετε; Σύ ξέρεις τα πράγματα στο χωριό σου. ’Άν εντός τριών ημερών δεν μάς παρουσιάσης τον φονέα, θά είσαι συ υπεύθυνος. Νά τον φέρης και θά τον έπιβάλωμεν μίαν έλαφράν ποινήν δια νά μη διαμαρτύρηται ο κόσμος και είμέθα εκτεθειμένοι».
Ό Τζόλε Γκέργκεφ κατόπιν τούτου ήναγκάσθη νά παραδώση τον Γεώργη Ντούϊο, τον όποίον έφυλάκισαν και μετά πεντάμηνον, οπότε ο Ίζέτ πασάς κατόπιν ενεργειών των ήμετέρων, έμεσολάβησε και κατεδικάσθη εις 15 ετών φυλάκισιν, άποσταλεις προς έκτισιν αυτής είς Μπουδρούμι Μικράς 'Ασίας (Άλικαρνασόν).
Ό Γ. Ντούϊο άπεφυλακίσθη υπό των τούρκων ως συμμάχων των βουλγάρων κατά τον πρώτον παγκόσμιον πόλεμον και κατέφυγεν εις βουλγαρίαν, όπου ηύτοκτόνησε μετά τον θάνατον της γυναικός του, ή οποία με την ανταλλαγήν των βουλγάρων της Μακεδονίας μετά των Ελλήνων της 'Ανατολικής Ρωμυλίας, βάσει της συμφωνίας Καφαντάρη—Μολώφ, μεταξύ Ελλάδος και Βουλγαρίας είχε μεταβή είς Βουλγαρίαν, όπου και άπεβίωσε.
Ποίος ήταν ο αρχιβοεβόδας Βεύης Τζόλε Στόϊτσε Γκέργκεφ
 |
Дзоле Стойчев |
Μετά την δολοφονίαν τού Κων)ντίνου Ρούση Πεντζιου υπό τού Γεώργη Γ ιάννη Ντούϊου κατ' έντολήν τού Τζόλε Γκέργκεφ, έπλησίαζε τώρα και το τραγίκόν τέλος τού ίδιου 'Αρχιβοεβόδα Τζόλε Γκέργκεφ.
Των πονηρών και κακών οι ημέραι όλίγαι.
'Έπρεπεν έπι τέλους νά πλήρωσή τα επίχειρα των πολυαρίθμων και φρικτών και άφαντάστων κακουργημάτων και ανοσιουργημάτων, των άκατονομάστων οργίων, των πολλών ανομιών και κακιών, ών ουκ έστιν αριθμός.
Προτού περιγράφω μεν όμως το τραγικόν και άδοξον τέλος του θα σκιαγραφήσω μεν τον χαρακτήρα και την άνθελληνικήν δράσίν του.
Ό αρχιβοεβόδας Τζόλε Στόϊτσε Γκέργκεφ ήτο γέννημα και θρέμμα τής Βεύης.
Κατήγετο από πτωχήν οικογένειαν.
Είχε φοιτήσει είς το έλληνικόν σχολείον της Βεύης προ της έμφανισεως της βουλγαρικής προπαγάνδας και ήτο συμμαθητής τού 'Αντιγόνου 'Αλ. Χολέρη, του μετέπειτα θρυλικού Μακεδονομάχου και Ιερόλοχίτου.
Διδάσκαλός του ήτο ο αείμνηστος εκ Μοναστηριού Δημήτριος Μάρκου, μετέπειτα καθηγητής Μαθηματικών, ο αείμνηστος διδάσκαλός του έψυχολόγησε και διέγνωσε την ψυχοσύνθεσίν του και έλεγεν ότι ούτος εμφορείται από κακούργα ένστικτα και ότι ούτος άνδρούμενος θά έξειλίσσετο είς πρώτης τάξεως κακοποιόν στοιχείον.
Και οι λόγοι του ούτοι εύρον την έπαλήθευσίν των καθ' όλην την γραμμήν.
Οταν εμεγάλωσεν έγινεν άγροφύλαξ.
Οταν ήλθεν έκ Βουλγαρίας ο προπαγανδιστής βοεβόδας Μαρκώφ, τότε πρώτος έκ των κατοίκων της Βεύης ήσπάσθη την βουλγαρικήν ιδεολογίαν και έξεδηλώθη ως βούλγαρος ο Τύπε Μπόγλεφη Σιόλο.
Το κακό παράδειγμά του ήκολούθησε μεταξύ άλλων και ή πατρική οικογένεια τού Τζόλε, ή οποία τον είχε συμπέθερον, διότι ο υιός τού Σιόλο είχε νυμφευθή την αδελφήν τού Τζόλε.
'Έγινε συνεπώς και ο Τζόλε βούλγαρος και ο χειρότερος κακούργος είς βάρος τού ελληνισμού.
'
Ο Τζόλε όταν έμεγάλωσε προήχθη είς άρχιβοεβόδα, ήτοι αρχηγόν των βοηβοδών και των κομιτατζηδικών σωμάτων από Μοναστηριού μέχρι Πτολεμαϊδος.
Διά νά άναλάβη όμως την Γενικήν 'Αρχηγίαν είς την ως άνω Περιφέρειαν, εξόντωσε πολλούς βοηβόδας, κατά την τακτικήν τού 'Αλή πασά, δια νά μη εχη κανένα αντίπαλον είτε βοεβόδαν είτε κομιτατζήν.
'Από τους βοηβόδας έφόνευσε τον Νάτσε Κάτιν, έκ Βεύης.
Ό βοηβόδας Νάτσε Κάτιν ήτο αιμοβόρος και είχε φονεύσει πολλούς Ελληνας, διεκρίθη δε δια την καταστρεπτικήν του δράσιν και την πυρπόλησιν τού Φλάμπουρου το 1907.
Ητο δραστήριος, τολμηρός και ριψοκίνδυνος βοεβόδας, άνώτερος πολλάκις με τάς έκδηλώσεις του του Τζόλε.
Ο Τζόλε όμως ήτο ευφυέστερος και πολιτικώτερος και έγνώριζε νά ελίσσεται και νά παίζη καλώς τον ήγετικόν του ρόλον ως άρχιβοεβόδας.
Διά τούτο, όταν ο Νάτσε Κάτιν ύψωσε θρασείαν την κεφαλήν ενώπιον του με αξιώσεις νά τον άντικαταστήση είς την ηγεσίαν του, έξεμάνη και δια νά απαλλαγή άπαξ διά παντός άπό το επικίνδυνον αυτό στοιχείον, διέταξε τα όργανά του και τον έφόνευσαν.
Τά κακουργήματα του Τζόλε
Έκτος των όσων άνεφέραμεν ότι έφόνευσεν είς Βεύην, αυτός έπυρπόλησε το ιστορικόν Φλάμπουρον το 1907 επί κεφαλής 10 βοηβοδών και 300 και πλέον κομιτατζήδων έξ όλης της περίφερείας.
 |
| Ο βοεβόδας Τζόλε και οι κομιτατζήδες του. |
Αυτός επίσης έκαυσε το Κρατερόν, και έφόνευσε είς τα χωρία όσους ήδυνήθη Ελληνας.
Αυτός ακόμη χωρίς κανένα ίερόν και όσιον, χωρίς καμμίαν άνθρωπίνην αξιοπρέπειαν, έκοψε και τα αυτιά του Ίερέως Ίωανικίου Άμμοχωρίου, δια νά τόν έξαναγκάση νά μεταστραφή είς τον βουλγαρισμόν.
Διέταξε τόν Ιερέα νά ψάλλη είς την βουλγαρικήν γλώσσαν και επειδή ουτος ήρνήθη, του έκοψε τ’ αυτιά.
Ο Ίερεύς την στιγμήν πού έτρεχον κρουνηδόν τα αίματα, τόν κατηράσθη επί λέξει ως εξής:
«Νά δώση ο Θεός νά σέ σφάξουν μέσα είς την άγοράν!»
Και όντως ως έκθέτομεν κατωτέρω ο βοεβόδας Τζόλε έφονεύθη εν Φλωρίνη είς κεντρικόν κατάστημα πλησίον τής πλατείας Όμονοίας Φλωρίνης.
Ή έξόντωσις του άρχιβοεβοδα Τζόλε Γκέργκεφ την 31 Δεκεμβρίου 1909
Ηλθεν επί τέλους το πλήρωμα του χρόνου δια νά πληρώση με την σειράν του και με το αίμά του ο άρχιβοεβόδας Τζόλε Γκέργκεφ τα απερίγραπτα κακουργήματα και οργιά του.
Ο Θεός άν άργήση, δέν θά λησμονήση.
Πληρώνει έκαστον κατά τα έργα του.
'Επρεπε νά λάβη τα επίχειρα των άνομιών του.
Είχε καλέσει, ως άνώτερος βοεβόδας αυτός, όλας τους άλλους βοεβόδας της περίφερείας Φλωρίνης είς πλούσιον συμπόσιον είς Φλώριναν την 31ην Δεκεμβρίου 1909, παραμονήν του νέου έτους 1910, κατόπιν του οποίου θά μετέβαινον είς την βουλγαρικήν σχολήν δια νά παρακολουθήσωσι θεατρικήν παράστασιν.
Είς την έορταστικήν ταύτην συγκέντρωσιν παρέστησαν οι βοεβόδαι Λόντεφ εκ Νεοχωρακίου, Πέτρε Νεβολιάντσε έκ Σκοπιάς, Πάντελ Σίσκωφ έκ Ξυνου Νερού, Μάλικο έκ Μεσοχωριού και Μίσκάρο (Δημήτριος) Γιάννεφ και Κίτσε Πέτκωφ, συγγαμβροί του, έκ Βεύης.
Οι δύο τελευταίοι ήσάν σωματοφύλακές του, έξ αυτών δέ, ως άλλαχου γράφομεν, ο Μίσκάρο Γιάννεφ έφόνευσε τον Τρύφωνα Χολέρην και Ιωάννην Κωτσόπουλον.
Ή συγκέντρωσις αυτή δέν είχεν απλώς ψυχαγωγικόν χαρακτήρα, άλλ" άπέβλεπε και είς την ανταλλαγήν σκέψεων δια την συνέχισιν τού άγώνος, διότι είχον αποφασίσει «νά βγουν και πάλιν στο βουνό» δια νά συνεχίσουν το άπαίσιον έργον της έξοντώσεως του ελληνικού στοιχείου και του έκβουλγαρισμου της Μακεδονίας.
Οί ήμέτεροι όμως ήσαν άγρυπνοι, είχον άποφασίσει την έξόντωσιν του άρχιβοηβόδα Τζόλε και παρηκολούθουν τάς κινήσεις του.
Ή Έλληνομακεδονική Όργάνωσις εν Φλωρίνη εξέλεξε το όργανον, το όποίον θά προέβαινεν εις την θαρραλέαν χειρονομίαν της έκτελέσεως του διαβόητου βοεβοδα.
Συνέπραττον τότε μετά της ως άνω Όργανώσεως οι έκ Βεύης Ελληνες κ, Παντελής Νιτσόπουλος, ο θείος του Ίωάννης Νιτσόπουλος και Πέτρος Γρέζιος, οι όποίοι διέμεναν έν Φλωρίνη δια νά άποφύγουν την δολοφονίαν των υπό του βοεβόδα Τζόλε, και ο Ιωάννης Καλιγκάτσης έξ ’Αμμοχωρίου.
Ό Παντελής Νιτσόπουλος έπλεύρισε το έκτελεστικόν όργανον και εδωσεν είς αυτόν νά πίη κατά κόρον. ο άρχιβοηβόδας Τζόλε Γκέργκεφ μετά το συμπόσιον ευρίσκέτο τώρα εις ένα στενόμακραν κατάστημα του Πέτρου Δράμπη, το όποίον εκαμνε ένα είδος μπουρέκια, το μοναδικόν είς το είδός του, παρά την πλατείαν Όμονοίας, παρά το όποίον σήμερον εργάζονται οι στιλβωταί και όπου ευρίσκεται σήμερον το κουρείον «‘Ομόνοια» του Φ. Κοσκοσίδου και Κ. Λιούλιου.
Είς τόν χώρον δε ένθα σήμερον εργάζονται οι στιλβωταί ήτο το όπωροπωλείον Πέτρου Κοζάρη, το όποίον αι τουρκικαί άστυνομικαί άρχαί μετά την άνωτέρω έκτέλεσιν του Βοεβοδα Τζόλε συνέλαβον και έφυλάκισαν και έξηνάγκασαν κατόπιν άνηλεους ξυλοδαρμού νά άποκαλύψη τόν δράστην του φόνου.
Μαζί με τόν Βοεβοδα Τζόλε Γκέργκεφ ή σαν άραδιασμένοι μέσα είς αύτό και οι άλλοι βοεβόδαι, τους οποίους άνεφέραμεν άνωτέρω, ο δε βοεβόδας Τζόλε έκάθητο παρά το παράθυρον, άπό το όποίον έβλεπε και προς την οδόν.
Έγλυκοκουβέντιαζαν τώρα μελιστάλακτοι είς την συζήτησίν των οι λύκοι αυτοί της βουλγαρικής προπαγάνδας, πού τόσους πατριώτας έλληνας είχον κατασπαράξει, διότι είχον ύψωσει το έλληνικόν των ανάστημα εναντίον της βουλγαροποιήσεως της χώρας του Μ. 'Αλεξάνδρου μας, της ωραίας Μακεδονίας μας, ή οποία ήταν είναι και θά είναι σάρξ εκ της Ελληνικής σαρκός και όστουν από τα οστά της.
Ανεπόλουν νοσταλγικώς την άπαισίαν και έγκληματικήν άνθελληνικην δράσιν του παρελθόντος και ώραματίζοντο την νέαν τοιαύτην, ή οποία μετ’ ολίγον τους άνέμενεν εις τους γνωρίμους τόπους της ελληνικής Μακεδονικής γης, τους οποίους είχον μολύνει μέ τα άνοσιουργήματά των και είχον βάψει με το αίμα τόσων ‘Ελλήνων πάτριωτών.
Έφουσκωνάν και έκαμάοωναν διά νά τους θαυμάζη ο κόσμος, τους δολοφόνους αυτούς τους έμπρηστάς, ως φοβερούς και τρομερούς «φρίξον ήλιε και τρέμίε γή!».
Και ήταν τώρα έτοιμοι νά ξεκινήσουν δια την θεατρικήν παράστασιν, νά ενθουσιάσουν αυτούς πού τους άνέμενον και νά ένθουσιασθουν, νά τους έμπνεύσουν και να έμπνευσθούν, να προσδώσουν με την έπιδεικτικήν των έμφάνισιν αϊγλην είς την τελετήν και νά δρέψουν ζητωκραυγάς επευφημίας και παταγώδη χειροκροτήματα.
Πλήν όμως «άλλαι μέν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε θεός κελεύει». «Έστι δίκης οφθαλμός, ος τα πάνθ' όρά».
Ή Νέμεσις ελαβε την τελεσίδικον άποφασίν της νά έπιβάλη εις τον βοεβόδαν, θανατικήν κόρωσιν. Ή τελευταία στιγμή της ζωής του έπλησίαζε.
Δεύτε τελευταίον άσπασμόν. Το έκτελεστικόν όργανον πανέτοιμον ήδη με το όπλον γκρα άνά χείρας πλησιάζει εις την γωνίαν του καταστήματος δια νά δώση την χαριστικήν βολήν κατά του Τζόλε.
Πυροβολεί, αλλά δέν επιτυγχάνει. Ολοι οι βοεβόδαι έντρομοι έπεσαν καταγής, πλήν του Τζόλε, ο όποιος, επειδή τον ήμπόδιζε το τραπέζι, δέν κατώρθωσε νά πέση καταγής, άλλ΄ έκλινε πλαγίως βλέπων προς τον δρόμον και παρουσίασεν ύπέροχον στόχον εις τον Σαταρντήν.
'Αμέσως ο Σαταρντής χωρίς νά χάση καιρόν πυροβολεί εκ δευτέρου με μοναδικήν ευστοχίαν αυτήν την φοράν και ή σφαίρα έπληξε τον Τζόλε είς τον ώμον, έτρύπησεν όλον το στήθος και έξήλθεν από την αντίθετον πλευράν κάτω από την μασχάλην.
Ο Τζόλε υστέρα από το διαμπερές αυτό τραύμα έπεσε νεκρός.
Έπηκολούθησε σωστό πανδαιμόνιον, θόρυβος και κακό.
Οι δύο πυροβολισμοί ως κεραυνός αντήχησαν είς την πόλιν, η δε είδησις περί του φόνου του Τζόλε ή οποία, ως ήτα επόμενον, διεδόθη άμέσως ανά την πόλιν, κατελύπησε και κατετάραξε τους βουλγαρίζοντας και ιδιαιτέρως εκείνους, οι όποιοι είς μάτην τον άνέμενον μετά της έπιλέκτου ακολουθίας του νά τον υποδεχθούν με ανοικτάς άγκάλας είς, την τελετήν της βουγαρικής σχολής και νά τον επευφημήσουν ένθουσιωδώς.
Εμειναν εμβρόντητοι και «είς τα κρύα του λουτρού» και ή σχολική τελετή άπέτυχεν.
Аφ΄ ετέρου όμως την είδησιν περί της έξοντώσεως του Τζόλε έχαιρέτησαν με άνέκφραστον χαράν, άγαλλίασιν και ενθουσιασμόν οι έλληνες, οι όποιοι άπετέλουν την μεγάλην πλειοψηφίαν του χριστιανικού στοιχείου της πόλεως.
Ή τουρκική 'Αστυνομία άμέσως έτέθη είς κίνησιν δια νά συλλάβη τους δράστας του εγκλήματος. ο δράστης έφευγε με πόδια φτερωμένα ενω οι Τούρκοι χωροφύλακες κατέφθασαν επί τόπου και έπρόφθασαν νά τόν πυροβολήσουν καθώς έτρεχε και να τον τραυματίσουν ελαφρώς εις το πόδι.
Κατέφυγε δε δια νά άποφύγη την σύλληψίν του είς οικίαν πλησίον του Ρετζή ένός συμπατριώτου του από την Μελίτην.
Ό δράστης έφόνευσε και έναν θείον του είς τάς Πέτρας, ο όποιος ή το φίλος του άρχιβοεβόδα Τζόλε. Κατόπιν και του δευτέρου αυτού φόνου, έγινε φυγάς και κατεζητείτο μέχρι του 1912.
Μετά την άπελευθέρωσιν αι έλληνικαί άρχαί τον περιέβαλλον με έκτίμησιν και τόν ύπεστήρίζαν πάντοτε.
Ας ίδωμεν τώρα τα έπακολουθήσαντα την έκτέλεσιν του Τζόλε.
Ό Παντελής Νιτσόπουλος, ο όποιος συνώδευε τόν δράστην, μόλις έφονεύθη ο Τζόλε, έτρεξε με τόν θειον του Ίωάννην Νιτσόπουλον, είς το πανδοχείον του Άνδρέου Τραϊανού (Κλεστινιώτη), το όποιον ή το πλησίον της σημερινής οδού.
Οί δε άλλοι Δημητριός Δανιήλ Κωτσόπουλος και Πέτρος Γρέζος εκ Βεύης και I. Καλιγκάτσης, έξ Άμμοχώστου, επήγαν εις φίλικάς οικογενείας, όπου διέμενον προσωρινώς.
Ό Παντελής κατά θείαν φώτισιν δια νά έξασφαλίση το άλλοθι και άποφύγη την σύλληψιν και ένοχοποίησίν του, μόλις έφθασεν είς το πανδοχείον ήρώτησε, τί ώρα είναι; και χωρίς νά περιμένη άπάντησιν, βγάζει συγχρόνως το ώρολόγιον και λέγει σκοπίμως, ή ώρα είναι 12 (τουρκική ώρα), ένω ή ώρα ήτο 2 μετά τα μεσάνυκτα. Οι εντός του πανδοχείου δέν άπήντησαν, άρκεσθέντες είς τούτο, διότι δέν είχον ωρολόγια.
Εντός ήμισείας ώρας οι Τούρκοι χωροφύλακες άναζητουντες τόν δράστην είσήλθον είς το πανδοχείον, συνέλαβον ως υπόπτους τόν Παντελήν Νιτσόπουλον, τόν θειον του Ι. Νιτσόπουλον και τόν Δημητριόν Δανιήλ Κωτσόπουλον και τους ωδήγησαν προς άνάκρισιν είς τον Καϊμακάκην.
Ό Καϊμακάκης τους ή ρώτησε ποιος έσκότωσε τον Τζόλε και αυτοί άπήντησαν ότι δεν γνωρίζουν.
Ο Καϊμακάκης τότε απευθυνόμενος προς τον Παντελήν ως ζωηρότερον όλων και θεωρούμενον ύποπτον, είπε «Συ γνωρίζεις ποιος τον έσκότωσε». «Έγώ δεν ξέρω, άπαντά ο Παντελής, από τάς 12 ή ώρα ήμουν στο χάνι!» ο Καϊμακάκης έκάλεσεν αμέσως και τον ξενοδόχον, ο όποιος κατέθεσε τα ίδια.
Τους έστειλε κατόπιν τούτου είς τάς φυλακάς όπου ήτο και ο δολοφόνος του Κωνσταντίνου Πέντζιου, κομιτατζής Γκιώργη Ντούϊο, περί του οποίου, εϊπομεν είς το σχετικόν κεφάλαιον ότι κατήγετο έκ Λόφων, διέμενεν όμως είς Βεύην.
Μετά μίαν εβδομάδα, ο Παντελής και οι ως άνω φυλακισθέντες, άπεφυλακίσθησαν, διότι δεν προέκυψαν στοιχεία είς βάρος των.
Όφείλομεν νά προσθέσωμεν ενταύθα την λεπτομέρειαν ότι, όσον αφορά την έξόντωσιν του Τζόλε, ο Παντελής ειχε δηλώσει άρχικώς ότι αναλαμβάνει νά τον φονεύση.
Οι ίδικοί μας δμως δεν τού έπέτρεψαν, διότι έθεώρησαν σκοπιμώτερον νά άνατεθή ή έκτέλεσις είς έτερον όργανον.
Πανηγυρισμός των Ελλήνων Βεύης δια την έξόντωσιν
τού βοεβόδα Τζόλε Γκέργκεφ
Ή έξόντωσις τού βοεβόδα Τζόλε Γκέργκεφ έπανηγυρίσθη ένθουσιωδώς υπό των 'Ελλήνων της Βεύης εις μεγάλην συγκέντρωσιν και ευωχίαν είς την οικογένειαν Χολέρη.
Παρετέθη πλουσιότατοι γεύμα με πλούσια τα ελέη τού Κυρίου και ήρχισε διασκέδασις εν τυμπάνω και χορω, με την άθρόαν συμμετοχήν της ελληνικής παρατάξεως.
Μόνον ο Παντελής Νιτσόπουλος έλαμψε... δια της απουσίας του από την διασκέδασιν αυτήν διότι είχε συλληφθή ως ύποπτος υπό των τουρκικών αρχών δια την έξόντωσιν τού Τζόλε βοεβόδα και είχε φυλακισθή έν Φλωρίνη.
Η έξόντωσις του αιμοσταγούς κομιτατζή Ρίτσο Πέο Γιόφτσεφ
Ό Ρίστοφ Γιόφτσεφ ήτο από τους φοβερούς παλαιούς κομιτατζήδες ύπηρετήσας επί 7 έτη με πλουσίαν έγκληματικήν δράσιν.
Έφόνευσε πολλούς "Ελληνας, διερχομένους έκ Βεύης. Αυτός έπετέθη εναντίον τού Καπετάν Κώττα έκ των νώτων, όταν ούτος μετέβαινε είς Κέλλην, αυτός έλαβεν μέρος είς την δολοφονίαν τού Ίωάννου Ρούση Κωτσοπούλου και Τρύφωνος Χολέρη, αυτός έλαβε μέρος
είς την αγρίων και άπάνθρωπαν δολοφονίαν του Ίερέως Βεύης Παπαγιάννη Δάϊκου είς την Σιταριάν, αυτός έλαβε μέρος είς την κατεδάφισιν τού Ίερού Ναού της Αγίας Άννης.
Αυτός τέλος συνετέλεσεν ώστε νά χυθή άφθονον έλληνικόν αίμα δια νά κορέση το άνθελληνικόν μίσος του και την μανίαν τού βουλγαρικού κομιτάτου.
Δι΄ όλα αυτά τα απερίγραπτα εγκλήματα εις βάρος τού ελληνικού στοιχείου, των οποίων ουκ έστιν άνθρωπος, έπεβάλλετο είς άνταπόδοσιν, βαρύ και συντριπτικόν νά πέση κατ' αύτού το βαρύ χέρι της ελληνικής έκδικήσεως.
Καί προς τούτο έλαχεν ο κλήρος δια νά τον εξάλειψη άπό το πρόσωπον της γής είς τον Καπετάν Σταύρον.
'Όταν ο Καπετάν Σταύρος ευρίσκέτο είς την τοποθεσίαν Μικρή Πέτρα με το σώμα του και έπληροφορήθη ότι ο Γιόφτσεφ ήτο είς την θέσιν Μπόίδοβετς ή Γκρομίτσα και Ντελούπι, παρά το λιγνιτωρυχείον Βεύης άπέστειλε τους άντάρτας του 'Αντώνιον Παυλίδην και Δημήτριον Λ. Κωτσόπουλον και τον έξετέλεσαν κατά μήνα Ιούνιον τού 1910.
Ο Γιόφτσε είχεν άρπάσει τον πέλεκυν άνά χείρας δια νά άμυνθή,, αλλά δέν έπρόφθασε.
Ή κατάστασις είς την Βεύην μετά την έξόντωσιν
τού βοεβόδα Τζόλε Γκέργκεφ
Τήν έξόντωσιν του βοεβόδα Τζόλε Γκέργκεφ έπηκολούθησε βαθμηδόν και κατ' ολίγον ή διάλυσις των κομιτατζήδων.
Όλα τα πρωτοπαλλήκαρα τού Τζόλε, άπολεσαντα το ήθικόν των διεσκορπίσθησαν.
Άλλοι έκ των κομιτατζήδων μετέβησαν είς βουλγαρίαν
και άλλοι είς Τορόντο Καναδά,
όπου ίδρυσαν βουλγαρικούς συλλόγους,
και άλλοι είς τάς Ηνωμένας Πολιτείας,
είς την ' Iνδιανάπολιν,
όπου ίδρυσαν και αυτοί βουλγαρικούς συλλόγους,
Συνεχίζουν έκεί έντόνως την δράσιν των, έπιβουλευόμενοι τα απαράγραπτα έθνικά μας δικαιώματα επί της Μακεδονίας μας.
Ό Ηλο Κατόρτσε, ο όποιος άπεμακρύνετο έκ Βεύης, διότι ήτο ο δολοφόνος τού Τρύφωνος Χολέρη και Ίωάννου Κωτσοπούλου της Βεύης και τού Καλιγκάτση τού Άμμοχώστου και άλλων πολλών είς άλλα χωρία, έκρύπτετο είς τους Λόφους και είς το Κλειδί.
Συνεχώς κατεδιώκετο όταν δε έτραυματίσθη μετέβη εις το χωρίον Έμπόριον, Κοζάνης και έθεραπεύετο κατά το έτος 1910—1911.
Ο Ηλο Κατόρτσε είναι έκείνος ο όποιος με τον Γκεράφσκη άπό την ' Iτέαν Φλωρίνης (ύπολοχαγόν τού βουλγαρικού ίππικού) έρριψεν και τας χειροβομβίδας προ τού Ξενοδοχείου Διεθνές της πόλεως Φλωρίνης κατά το έτος 1926.
Μετά την έξόντωσιν τού Τζόλε το 1910 —1911 κατέφθασαν ο οπλαρχηγός Καπετάν Σταύρος και ο Μακεδονομάχος Γκόνος από τάς 'Αθήνας με 3 ξένους έλληνας άντάρτας και 3 εκ Βεύης τόν Δημήτριον Λαζάρου Κωτσόπουλον, Φίλιππον Δάφου Κωτσόπουλον και κάποιον άλλον και άπετέλεσαν ένα ίσχυρόν άνταρτικόν σώμα.
Οι Ελληνες της Βεύης άνεθάρρησαν και οι όροι άντεστράφησαν.
Οι βουλγαρίζοντες ήρχισαν νά φοβούνται και νά καταδιώκωνται υπό των Ελλήνων.
Έτρεμαν τότε οι βουλγαρίζοντες και δέν έτόλμων νά θερίσουν τα χωράφια των και έζήτησαν τουρκικόν στρατόν δι΄ άσφάλειάν των οπότε εστάλη εν τάγμα τουρκικού στρατού και ήδρευεν είς την Βεύην.
Τά κατά την άπελευθέρωσιν του 1912 γεγονότα.
Έκδίωξις του βουλγαροδιδασκάλου.
Όριστική παύσις της λειτουργίας της βουλγαρικής εκκλησίας
και τού βουλγαρικού σχολείου
Μετά την άπελευθέρωσιν το 1912, είς την πλατείαν του χωρίου ο Καπετάν Σταύρος Δάφου Κωτσόπουλος, ο Γκόνος (Αντίγονος) 'Αλ. Χολέρης με τους άντάρτας του Μακεδονικού 'Αγώνος Δημήτριον Λαζ. Κωτσόπουλον και Σταύρον I. Κωτσόπουλον κατά μίαν Κυριακήν, καθ' ήν έτελείτο και γάμος είς την Βεύην, συνέλαβον τόν βουλγαροδιδάσκαλον Βεύης Παπακωνσταντίνωφ όνομαζάμενον και καταγόμενος εξ ’Αρνίσσης, τόν έξυλοκόπησαν και τόν έδιωξαν.
Διεκόπη τότε όριστικώς ή λειτουργία της βουλγαρικής εκκλησίας και τού βουλγαρικού σχολείου.
Ο δε βούλγαρος ιερεύς έν τή απελπισία του έπνίγη είς το φρέαρ της οικίας του.
 |
| Μακεδονομάχος από Μπάνιτσα Καπετάν Σταύρος Κωτσόπουλος |
Κατόπιν τούτου ο Νομάρχης ένήργησε και άπεστάλη είς Βεύην εις ευζωνικός λόχος υπό τόν εκ Λαμίας λοχαγόν Παπαδόπουλον.
Όυτος άφώπλισεν όλους τους βουλγάρους και έδωσεν όπλα είς όλους τους έχοντας ανάγκην τοιούτων έλληνας της Βεύης.
Ή παρουσία τού ευζωνικού λόχου ήτο το θυμίαμα, το όποίον έπροξένησεν ασφυξίαν, έδημιούργησε πνιγηράν ατμόσφαιραν είς τους διαβόλους τού βουλγαρισμού Βεύης με τους βοεβόδας και τους κομιτατζήδες του.
 |
| Κομιτατζήδες από Μπάνιτσα Ντίνε Νεντέλκοβ και Τράικο |
Έκ τών ώς άνω καταφυγόντων είς Μελίτην, ο Ηλο Ντάϊκωφ, λαβών άφεσιν άμαρτιών, την όποίαν ή... μεγάθυμος Ελληνική Πολιτεία χορηγεί προθύμως ως συγχωροχάρτιον../ έπανήλθεν είς Βεύην το 1920.
Μή λησμονήσας όμως ούτος τόν παλαιόν άμαρτωλόν άνθρωπον, ο όποιος έφώλευεν είς την ψυχήν του, και τούτο, διότι το 1920, δέν ώμολόγησεν είλικρινώς το «άπεταξάμην τόν σατανάν τού βουλγαρισμού»,
έξεδηλώθη το 1941 κατά την γερμανικήν εισβολήν ως βούλγάρος μετά φανών και λαμπάδων.
Ούτος κατά το διάστημα της κατοχής ώπλισμένος με πολυβόλα και άλλα όπλα, έξ όσων είχον έγκαταλείψει οι 'Άγγλοι υποχωρούντες κατά την εισβολήν των Γερμανών, με άλλους ώπλισμένους και έκδηλωθέντας όμοιους έπυροβόλει κατά της οίκογενείας τού Ν. Χολέρη, ή όποια είναι ή πρώτη εθνική οικογένεια της Βεύης με τα θύματα και την έθνικήν της δράσιν, όπως είς είδικόν περί αυτής κεφάλαιον αναφέρομεν.
Ή οικογένεια αυτή διέμενεν επί τι να καιρόν είς τον αχυρώνα της επειδή ή οικία της είχε καταστραφή έκ βομβαρδισμού επί κατοχής, φονευθείσης και της μητρός τού ως άνω διανομέως.
Ο Ήλο Ντάϊκωφ με τους συναγωνιστάς έχων ως στόχον τόν αχυρώνα έπυροβόλει μετ' αύτών κατ' αυτής δια νά μή δύναται νά έξέλθη ή οικογένεια.
Ό Ηλο Ντάϊκωφ μετά την άποχώρησιν των Γερμανών,
έλαβε μέρος έφιππος
έπικεφαλής της Έαμικής παρελάσεως έν Φλωρίνη,
άντιπροσωπεύων τους άγωνιστάς τού 'Ίλιντεν τού 1903,
των βουλγάρων κομιτατζήδων δηλαδή της ψευδεπαναστάσεως τού 1903.
δια τούτο κατεχειροκροτήθη ένθουσιωδώς άπό τους οπαδούς και τα όργανα τού Ε.Α.Μ., το όποίον είναι το διαβολόπαιδο του Κ.Κ.Ε.
Δέν ήτο δυνατόν νά μή χειροκροτηθή άπό το Ε.Α.Μ., ως παλαιός κομιτατζής του 1903 ήτοι της έπαναστάσεως τού 'Ίλιντεν, και διότι το Ε.Α.Μ. είναι πιστόν άντίγραφον των βουλγάρων κομιτατζήδων όσον αφορά τάς σατανικάς προπαγανδιστικάς μεθόδους και τα άντατριχιαστικά κακουργήματα και απερίγραπτα οργιά, άτινα διέπραξαν είς βάρος τού ελληνισμού κατά την εποχήν τού Μακεδονικού 'Αγώνος.
Και πόσον είναι θλιβερόν και όποια εντροπή νά έξαπατηθώμεν δια δευτέραν φοράν.
Μάς έξηπάτησαν οι Σλαύβοι
με επικεφαλής την Ρωσίαν κατά τόν Μακεδονικόν 'Αγώνα δια των βουλγάρων με το άπατηλόν σύνθημα αυτών ότι άπέβλεπον δια των κομιτατζήδων είς την άπελευθέρωσιν της Μακεδονίας άπό τους τούρκους ένω τουναντίον απέδειξαν ότι άπέβλεπον είς την δουλγαροποίησιν αίύτής.
Και τώρα οι ίδιοι Σλαύβοι
δια τού Κ.Κ.Ε. το όποίον ίδρυσε το Ε.Α.Μ., ήτοι το Ένιαίον 'Απελευθερωτικόν Μέτωπον, μάς έξηπάτησαν και πάλιν, διότι το Ε.Α.Μ,, ήτο Άντεθνικόν Έξοντωτικόν Μέτωπον, άποβλέπον είς την έπικράτησιν του Κομμουνισμού και είς την υποταγήν είς την Ρωσίαν την καθέδραν του Κομμουνισμού.
Και τούτο ήτο ο μέγιστος των κινδύνων δια την φυλήν και τόν έλληνοχριστιανικόν πολιτισμόν ημών και όλης της πολιτισμένης Άνθρωπότητας.
Κίνδυνος θάνατος! . . .
Αλλά πότε θά άνανήψωμεν;
Μετά την άποκατάστασιν της καταστάσεως το 1945 ο ως άνω περιβόητος κομιτατζής Βεύης διέφυγεν είς Μοναστήριον, ένθα άπεβίωσε το 1955.
Το τραγικόν τέλος του καλού Μακεδονομάχου Βεύης
Αντωνίου Παυλίδου
Ό 'Αντώνιος Παυλίδης ήτο φίλος τού Γκόνου και οπλίτης της όμάδος Καπετάν Σταύρου.
Οταν ο Γκόνος απούσιαζε έπι ένα διάστημα είς την περιφέρειαν Καστόρίας εις συνάντησίν του με τόν οπλαρχηγόν Μαυρομμάτην, ο Αντώνιος Παυλίδης παίρεξηγηθεις όλως άδίκως δια την στάσιν του κατεδιώχθη υπό των ήμετέρων και άπεμονώθη.
Οι βούλγαροι έκμεταλλευθέντες την περίστασιν τον έπεισαν νά ένταχθή είς την συμμορίαν Ηλο Κατότσε ο όποιος ευρίσκετο κατά τάς άρχάς του πολέμου 1912 είς Μελίτην την οποίαν είχε καταλάβει ο Σέρβικός στρατός.
Είπον είς τόν Άντώνην οι βουλγαρίζοντες ότι με την ένταξίν του ταύτην ούδέν κακόν έχει νά πάθη ως Ελλην άντάρτης διότι ή Βουλγαρία ήτο τότε σύμμαχος της 'Ελλάδος κατά τον πόλεμον έναντι ον της Τουρκίας και υπήρχε διαταγή νά μή έρχωνται είς ρήξιν τα Ελληνικά και βουλγαρικά σώματα.
Όταν όμως άφήκετο Ελληνικός στρατός είς την Βεύην ο Ηλο Κατόρτσεφ με την απιστίαν ή οποία χαρακτηρίζει τους βουλγάρους έφόνευσε είς την Μελίτην κατά το διάστημα αυτό της αναταραχής τόν καλόν αυτόν Μακεδονομάχον.
Τα γεγονότα τού 1913
Το σπουδαιότερον γεγονός του έτους 1913 το όποίον έχει σχέσιν με την Κοινότητα Βεύης, είναι ή οργάνωσις και εν αυτή Ιερού Λόχου.
Ό Λόχος ούτος όπως έξεθέσαμεν είς την ιστορίαν τω Μακεδονομάχου Γκόνου Χολέρη καί Καπετάν Σταύρου έδωσε το πρώτον καίριον πλήγμα κατά της συμμορίας Τσακαλάρωφ, διότι μετά τόν τραυματισμόν του Τσακαλάρωφ υπό τού Γκόνου Χολέρη ήρχισεν ή διάλυσίς της, ή όποα είχεν ως κατακλείδα την έξόντωσιν του άρχηγού της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου