Ο Μακεδονικός Αγώνας στη Δυτική Μακεδονία: το "Μολών λαβέ" του Παπασταύρου Τσάμη.

Παπασταύρος Τσάμης

«Τσακαλάρο,

Δέν σοΰ δίνομεν αρνιά. 
Δέν σοΰ δίνομεν ψωμία και τυρί. 
Άν είσαι άνδρας, έλθέ νά τά πάρης. 

Μολών λαβέ.

Παπασταΰρος Τσάμης». 

του Γεωργίου Μόδη.

"Ο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝ 

ΚΑΙ  Η ΝΕΩΤΕΡΗ 

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ"

 ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ.

(οι φωτογραφίες επιλογή Yauna)

Το τρίγωνο Λέχοβο - Δροσοπηγή (Μπελκαμένη) - Φλάμπουρο (Νεγο-βάνη) ήταν πάντοτε το αδάμαστο, στο Βίτσι, εθνικό οχυρό.

Ήταν  ó κύριος δρόμος και το πέρασμα των ανδρών και όπλων προς το Περιστέρι, Μορίχοβο, Κορέστια, Πρέσπα κ.τ.λ.

Ο Βάρδας είχε σ' όλην την περιοχή το γενικό πρόσταγμα. 

Η γενική όμως κατάσταση έμεινε στάσιμη. Δεν σημειώθηκε αξιόλογη μεταβολή. 

Στην επαρχία της Φλώρινας οι Βούλγαροι έκαψαν το 1907 το Ράκοβο (Κρατερό) και τη Νεγοβάνη (Φλάμπουρο) γι' αντίποινα και αντεκδίκηση, όπως έλεγαν.

 Διάλεγαν μια μέρα που οι περισσότεροι άντρες του χωριού απουσίαζαν στο παζάρι, έμπαιναν ξαφνικά οι πρώτοι ντυμένοι σαν Τούρκοι στρατιώτες, και έβαζαν φωτιά και λεπίδι.

Η μια όμως εκδίκηση έφερνε γρήγορα και σίγουρα αντεκδίκηση και έτσι μεγάλωνε και μάκραινε χωρίς τελειωμό ó αλυσιδωτός λογαριασμός του αίματος, του «πυρός» και του «σιδήρου».

Έβαλαν σ' εφαρμογή και τα γράμματα-παγίδες.

 Στις 27 Αυγούστου του 1906 ο Παπασταύρος Τσάμης, 
ο περίφημος εφημέριος Πισοδερίου, 
στενός φίλος και συνεργάτης του Παύλου Μελά, 
πήρε γράμμα με τη σφραγίδα και την υπογραφή του Βάρδα,
 που τον καλούσε με τ' άλλα μέλη της Επιτροπής και τον αγγελιαφόρο στο βουνό,
 στη δασική θέση Λάκκος.

Το 'φεραν δυο καρβουναραιοι που δούλευαν σ' εκείνο το μέρος με άλλους δεκαέξι. 
Ήταν όλοι απ' το Τσάπαρι, ένα ορεινό χωριό ανάμεσα στη Ρέσνα και το Μοναστήρι, καρβουναραίων πάππο προς πάππο.

Το χωριό, είναι αλήθεια, ήταν βουλγάρικο. Είχαν άποδειχτή όμως ως τότε φρόνιμοι, εργατικοί, τίμιοι νοικοκυραίοι που κοίταζαν μονάχα τη δουλειά τους και φιλοδοξούσαν να εκμεταλλευτούν για πολλά ακόμη χρόνια το δάσος του Πισοδερίου.

Είχαν ειδοποιήσει μάλιστα χωρίς χρονοτριβές τον Παπασταύρο, όταν μια βραδιά πέρασε απ' την κατασκήνωση τους μια συμμορία κομιτατζήδων.

Ό Παπασταΰρος, λεβεντόπαπας πλημμυρισμένος ζωτικότητα, παλληκαριά και ενθουσιασμό, πετάχτηκε αμέσως όλο χαρά, έβαλε τήν παπαδιά νά γέμιση ένα ταγάρι μέ λειτουργίες, κομμάτια πίτα, λουκούμια, ζαχαρωτά, πακέτα τσιγάρα, μπουκάλια κονιάκ και κάλεσε τόν Χατζηκώτση και τόν Θεόδωρο Γκότση, πού ήταν και αγγελιαφόροι.

Όταν πριν λίγα χρόνια έγραψε στό Πισοδέρι ό Τσακαλάρωφ ζητώντας νά του έτοιμάση 40 ψητά αρνιά, 300 ψωμιά και 60 οκάδες τυρί, ο Παπασταύρος του απάντησε :

Η βουλγαρική Τσέτα του Τσακαλάρωφ

«Τσακαλάρο,

Δέν σοΰ δίνομεν αρνιά. 
Δέν σοΰ δίνομεν ψωμία και τυρί. 
Άν είσαι άνδρας, έλθέ νά τά πάρης. 

Μολών λαβέ.

Παπασταΰρος Τσάμης».

Έφεραν αντιρρήσεις ό Γκότσης και ό Χατζηκώτσης. Δέν έπρεπε νά ξεκινήσουν έτσι άψε-σβήσε γιά τό βουνό μέ τά λόγια δυο καρβουναραίων, γνωστών Βουλγάρων.

 Όρκίστηκαν όμως οι δυό Τσαπαριώτες πάνω στην Άγια Τράπεζα της εκκλησίας ότι κατά τα χαράματα ήρθε στην κατασκήνωση τους ελληνικό ανταρτικό σώμα και τους έδωσε το γράμμα να το φέρουν στον Παπασταύρο.

Δεν ζητούσαν παρά να τους δώση ο παπάς μιάν απόδειξη ότι το πήρε, για να μην έχουν φασαρίες με τους αντάρτες.

Δεν χωρούσε πιά καμιά αμφιβολία και δυσπιστία.

Ο Παπασταύρος φόρεσε την πολεμική στολή του, μακριά ποδήματα, κοντό ράσο και κοντή γούνα και ξέσκεπα χωρίς κάλυμμα τα μαλλιά, που ανέμιζαν στον αέρα.
 Θα 'παιρνε στον ώμο και το τουφέκι, αν δεν είχε την έδρα στο Πισοδέρι τουρκικός λόχος.

Στον δρόμο κόλλησε μαζί τους και ο φίλος τους Αλβανός ενωμοτάρχης Χασάν Τσαούς.
 Πήγαν στο δάσος στο στόμα του λύκου. 
Τούς περίμεναν κομιτατζήδες! 

Μακεδονική Γη: Ο Μακεδονικός Αγώνας στο Μορίχοβο (βουλγ. Марѝхово, σλαβ. Мариово)

Το Μορίχοβο αποτελούσε στο παρελθόν την "ακρόπολη του σλαβόφωνου Ελληνισμού" .
Κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα οι Βούλγαροι πυρπόλησαν 100 χωριά
με σκοπό να κάμψουν το φρόνημα των Ελλήνων κατοίκων
(Απόστολος Βακαλόπουλος).

Ο Μακεδόνας επαναστάτης
Αθανάσιος Μπρούφας
(Παλαιοκρίμνι 1850 - Μορίχοβο 1896)

Το λεν οι κούκοι στα βουνά κι οι πέρδικες στα πλάγια,

το λέει κι ο πετροκότσυφας σ' αντάρτικα λημέρια.

Οι αντάρτες εσκορπίσανε, γινήκανε μπουλούκια

ο Μπρούφας στο Μορίχοβο, Ζαρκάδας στα Καϊλάρια,

κι ο Τάκης ο περήφανος ψηλά στο Περιστέρι.

Kαι πάλιν εσυνάχτηκαν στην Παναγιά Λιμνίτσα

κι εκείθεν στέλνουν προσταγές και την Τουρκιά τρομάζουν:

Τούρκοι, καθήστε φρόνιμα! Σας καίμε τα χωριά σας.

Δεν είναι ο περσινός καιρός, Βούλγαροι αρκουδιαραίοι

μόν' είναι Ελληνόπουλα, που ζούνε στα λαγκάδια

και πολεμούνε την Τουρκιά και νύχτα και ημέρα

(Δημοτικά τραγούδια του Μακεδονικού Αγώνα, Δημήτριος Α. Πετρόπουλος)

του Γεωργίου Μόδη.

"Ο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝ 

ΚΑΙ  Η ΝΕΩΤΕΡΗ 

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ"

 ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ.

(οι φωτογραφίες επιλογή Yauna)

Μορίχοβο λέγεται η βόρεια πλευρά του Καιμακτσαλάν. 

Σήμερα είναι γιουγκοσλαβική.

 'Εχει απέραντα δάση από  πεύκα όλόισια και πανύψηλα, και μιαν ανώμαλη έκταση με βαθειές χαράδρες και απότομες κορυφές, σε πολλά σημεία στεφανωμένες με γιγάντιους βράχους. 

Το καλοκαίρι είχε και πολλά τσελιγκάτα πλούσιων Σαρακατσαναίων με μεγάλα ονόματα, όπως Σουλτογιάννη, Γεωργό-πασα κ.λ.π. 

Χάρη στα...προσόντα τούτα η περιοχή αυτή ήταν ανέκαθεν καταφύγιο ανταρτικών ομάδων και ληστοσυμμοριών. 

Εκεί έδρασε και έπεσε το 1896 ο Μπρούφας.

Εκεί  επίσης το 1878-1880 βρήκαν άσυλο και ορμητήριο πολλοί μεγάλοι καπεταναίοι. 

Makedonien: Der Heilige Berg Athos, die Wiege des Orthodoxen Christentums und die Skopje-FYROM Propaganda.

Das Emblem des Ökumenischen Patriarchats Konstantinopels.

Schützt den Heiligen Berg Athos von den Aggressoren.

Der  Heilige Berg Athos oder Agion Oros, oder der Garten Muttergottes  wie es im Volksmund genannt wird, 
ist das älteste erhaltene klösterliche Gemeinschaft in der Welt.

Es stammt aus mehr als tausend Jahren, zu byzantinischer Zeit.

 Es ist eine einzigartige Mönchsrepublik, die zwar Teil von Griechenland, es durch ihre eigene lokale Verwaltung geregelt wird.

Athos,
der Garten Muttergotes

Das antike Makedonien. Chalkidiki und Athos.

Obwohl Agion Oros teil Makedoniens ist befindet sich hier keine einziges 'makedonisches' Kloster oder Skite/Siedlungen .


'Makedonisch' ist hier eine Fremdsprache, da die offizielle Sprachen griechisch, 
rusisch, 
bulgarisch und rumänische sind.

Wehrend der griechische Befreiungskriege   in 1821, 1854 und in Makedonischen Kampf in Makedonien spielten die Klöster eine wesentliche Rolle.


Heute gibt es 20 Großklöster,

davon sind 17 griechisch,
eines serbisch (Kloster Chílandar),
eines bulgarisch (Kloster Zografou) und
eines russisch (Kloster Panteleímonos).


Es gibt kein 'makedonisches' (FYROM) Kloster auf  dem Heiligen Berg!!!

Η επανάσταση του 1854 και οι συνέπειες του Κριμαϊκού πολέμου στο μακεδονικό χώρο (1853—1856).

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Α. ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

Ερευνητής ΙΜΧΑ

ΝΕΟΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ 

ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (1830-1912)

(οι φωτογραφίες  επιλογές Yauna)

 Παρά τις ανυπέρβλητες δυσχέρειες που αντιμετωπίζει ο ελληνισμός της Μακεδονίας στα μέσα του 19ου αιώνα, δεν παύει να ατενίζει με αισιοδοξία τη μελλοντική απελευθέρωση του.

 Η πολιτική συγκυρία του Κριμαϊκού πολέμου έδινε φαινομενικά τη δυνατότητα στους υπόδουλους Έλληνες να θέσουν σ' εφαρμογή τα μεγαλεπήβολα σχέδια τους καθώς ο Όθωνας αναλάμβανε την προετοιμασία ένοπλων σωμάτων από Ηπειρώτες, Θεσσαλούς και Μακεδόνες.

 Στη Μακεδονία η ελληνική εξέγερση του 1854 δεν πήρε βέβαια παρόμοιες διαστάσεις, όπως στη Θεσσαλία και στην Ήπειρο. 

Η πολεμική όμως έξαψη των επαρχιών της Ηπείρου και της Θεσσαλίας δημιούργησε κλίμα αναβρασμού και ανάμεσα στους Έλληνες κατοίκους της Μακεδονίας.

Κυρίαρχη φυσιογνωμία στην ελληνική επανάσταση της Δυτικής Μακεδονίας στάθηκε ο αγωνιστής του 1821, ο Θεόδωρος Ζιάκας, ο οποίος υπήρξε απόγονος της αρματολικής οικογένειεας των Ζιακαίων. 

Η πολεμική δραστηριότητα του καπετάν Ζιάκα χρονολογείται ήδη από τον Απρίλιο του 1831, όταν είχε συγκροτήσει στον Ασπροπόταμο μαζί με τους αρματολούς Νάσιο Μάνταλο των Χασίων και Σωτήρη Στράτο του Βάλτου σώμα 300 ανδρών με βασικό στόχο την εξόντωση του Τουρκαλβανού τοπάρχη Μεχμέτ Τάγου, ο οποίος είχε δολοφονήσει στα 1826 την αδελφή του Θεόδ. Ζιάκα Γιαννούλα. 

Η επιχείρηση απέτυχε παρά τις οργανωμένες επιθέσεις του Ζιάκα στην πόλη των Γρεβενών. 

Αξιομνημόνευτη είναι επίσης και η μετέπειτα ανταρτική δραστηριότητα του στα χωριά Νεγάδες του Ζαγορίου και Καστανιά της Καλαμπάκας καθώς και η σύγκρουση του στα 1832 με τουρκικό στρατό κοντά στο χωριό Σπήλαιο.

Από τις αρχές του 1854 ο Θεόδ. Ζιάκας ξεσήκωσε αρχικά την περιοχή των Αγράφων συμμετέχοντας παράλληλα σε πολεμικές συγκρούσεις στη Θεσσαλία και έπειτα διείσδυσε στη Δυτική Μακεδονία,για να αποτρέψει τη διάβαση του τουρκικού στρατού από την Ήπειρο και αντίστροφα και να χρησιμοποιήσει την περιοχή εκείνη ως συντονιστικό κέντρο των ενεργειών των τριών επαναστατημένων υπόδουλων επαρχιών. 

Griechisch-Makedonische Armatole und die Balkan-Haiduten.

Armatole
 Aquarell von Carl Haag, Benaki-Museum Athen.

Armatole (Αρματωλοί) und Haiduten waren Freiheitskämpfer in Balkan.

  

Alle Nationen in Balkan haben sich vom 16en bis 19en Jahrundert gegen die osmanische Herrschaft und für die Freiheit ihrer Nationen gekämpft.

Diese waren Griechen, Serben, Kroaten, Rumänen, Bulgaren.

Die griechische Freiheitskämpfer hießen Armatole, die Bulagern Haiduten,

die Serben Haiduken,

die Rumaenen Haiduci.

  

In Makedonien gab es namhafte Armatole die für die Befreiung Makedoniens und Griechenland gekämpft haben.

Der bekannteste war der makedonischer unbesiegbare Stratege Karatassos Tassos und sein Sohn Tsamis.

Unbesiegt den es ist historisch hinterlegt das er keine Schlacht gegen den Türken verloren hat.

Er und seine makedonische Phalanx haben in Süd Griechenland gekämpft.

Hier nannten man die makedonische Armatole als die OLYMPIER.

Die Armatole haben für die Auferstehung der griechisch-byzantinische Nation

die Haiduten für die der Bulgarien.

Armatole also für die griechische Tradition und Alexander des großen die Haiduten für die bulgarische und Tsar Samuel.

Zu damaliger Zeit gab es keine 'makedonische Nation' also müssten die Nationalhelden

der neu inszenierte Nation entweder griechische Armatole oder bulgarische Haiduten oder serbische Haiduken gewesen sein.

Man kann nicht zwischen der Regentropfen laufen um nicht nass zu werden.

Man muss Farbe bekennen.

Entweder Alexander der Grosse oder Tsar Samuel.

Das Slavo-Makedonisches Alphabet: Eine Kommunistische Erfindung (1945).

Kodeks-Server: Kultur und Kulturgeschichte Makedoniens (Slavo-Makedoniens)

The Making of the 'Macedonian' Alphabet

 

The Alphabet Decree

PRÄSIDIUM DER ASNOM
 [= Antifaschistische Volksbefreiungsbewegung von Makedonien]

Ποιος μίλησε στους Μακεδόνες για τον Μεγαλέξανδρο, ο Καραβαγγέλης η ο Gotse Delchev ;

  

Μητροπολίτης Καστοριάς
Γερμανός Καραβαγγέλης

Gotse Deltsev

Ο ανταγωνισμός της 
ελληνικής 

και βουλγαρικής
 εκπαίδευσης-παιδείας 

στη Μακεδονία.

Μέγας Αλέξανδρος και Δαρείος

Ο Μέγας Αλέξανδρος
στην Ελληνική Παράδοση

Την αποκλειστικότητα της εκπαίδευσης και της παιδείας στη Μακεδονία και Θράκη αλλά και   σε όλα τα μήκη και πλάτη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας είχαν αναμφίβολα για αιώνες οι Έλληνες.

Η ίδρυση της βουλγαρικής εξαρχίας και η ραγδαία εξάπλωση σημασία Μακεδονία και Θράκη είχε ως αποτέλεσμα την ίδρυση βουλγαρικών σχολείων.

Makedonikos Agonas-Makedonischer Kampf. Der ethnische Bürgerkrieg in Makedonien (1904-1908).

Stempel des Griechisch-MakedonischenKomitees(1904):

Der Makedonischer König Alexander der Grosse 
und der
 Byzantinischer Kaiser  der Makedonischer Dynastie
Basileios II der  'Bulgarentöter',

Kyriaki Doukelli

Inauguraldissertation

zur Erlangung des akademischen Grades

 eines Doktors der Philosophie

der Universität Mannheim
November 2008

Die Bilder und die Textformatierungen 
sind unsere Auswahl (Yauna),
 und nicht im Text enthalten.

DIE GRIECHISCH-BULGARISCHEN 

PARTISANENKRIEGE IM JAHR 1906. 

DIE GRIECHISCHE “ORGANISATION”

Ion Dragoumis
Der Makedonier aus Vogatsiko Kastoria,
Vizekonsul in Monastiri

Bis Ende 1905 waren die Provinzen in Makedonien von griechischer Seite auf einen Kampf gut vorbereitet wurde. Zwischen den verschiedenen kleineren Organisationen bestanden Verbindungen.

Im Jahr 1906 musste der Kampf in den großen Städten organisiert, koordiniert und neue Verbindungen herstellt werden.
Seit Januar 1904 war in Monastiri eine griechische Organisation entstanden, die den Namen “Innere Organisation” trug.

Diese Initiative erfolgte hauptsächlich durch Spyros Doumas in Zusammenarbeit mit Stavros Nalis und Konstaninos Michail.

Nach diesem Vorbild sollten weitere Organisationen in allen großen Städten gegründet und ein wirtschaftlicher Krieg gegen Bulgaren und Juden geführt werden.

Im März 1906  kam  Athanasios  Souliotis -Nikolaides  als  Vertreter  des  deutschen Nähmaschinenherstellers Nothmann in Thessaloniki an. 

Geschichte Makedoniens und Thrakiens von den Balkankriegen bis zum Ersten Weltkrieg.

Carte ethnographique de la Péninsule balkanique,
Jovan Cvijic 

Kyriaki Doukelli

Inauguraldissertation

zur Erlangung des akademischen Grades

 eines Doktors der Philosophie

der Universität Mannheim
November 2008

Die Bilder und die Textformatierungen 
sind unsere Auswahl (Yauna),
 und nicht im Text enthalten.

DIE PROBLEMATIK DER 

ETHNISCH-KONFESSIONELLEN 

HETEROGENITÄT

 IN DEN EUROPÄISCHEN  

PROVINZEN DES 

OSMANISCHEN  REICHES.

Einer der entscheidenden Faktoren, die zu Auseinandersetzungen und Unruhen in den europäischen Provinzen des osmanischen Reiches führten, war die ethnisch-konfessionelle Heterogenität. 

Namensstreit Makedonien-Makedonische Frage: Mythos und Wirklichkeit. Makedonski, Griechen oder (und) Slawen?

Die ethnographische Karte von Synvet (1877).Völker Tafel :
Griechen, Greco-Bulgaren,
 Serbo-Croaten, Bulgaren,
Moslems, Rumanen, Albaner

Die Balkanvölker.

Von 

Prof. Dr. 
Eugen Oberhummer. 

Vortrag,

gehalten den 14. März 1917.

Die Bilder und die Text-Formatierungen 
sind unsere Auswahl (Yauna),
 und nicht im Text enthalten

Der ganze Vortrag (klick hier).

Über die Völker der Balkanhalbinsel ist in unserer Zeit so vieles gesprochen und geschrieben worden, daß es als ein Wagnis erscheint, in dem engen Rahmen eines Vortrages die Fülle von Fragen zu erörtern, die sich an diesen Gegenstand knüpfen. Es kann sich hiebei nur um einen Versuch handeln, in Umrissen den Stand der Forschung zu kennzeichnen und durch Hinweise auf die einschlägige Literatur dem Fernerstehenden den Weg zu eingehenderen Studien zu weisen.

Η εικόνα του Έλληνα στα σύγχρονα Βουλγαρικά εγχειρίδια Ιστορίας.

Vasil Giuzelev, Istorija

ΣΟΦΙΑ ΒΟΥΡΗ

Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Επιστημονική Επιτηρίδα

Παιδαγωγικού Τμήματος
Ιωάννινα 1993

(οι φωτογραφίες επιλογή Yauna)

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΣΤΑ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΑ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΑΣ (1990 ΚΑΙ ΕΞΗΣ)

Η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού μετά το 1989 στις χώρες της ΝΑ Ευρώπης και οι πολιτικές ανακότατάξεις που σηματοδότησε το κοσμοϊστορικό αυτό γεγονός στη Βαλκανική αναζωογόνησαν με ανεπανάληπτο τρόπο μαζί με τους εθνικισμούς και το ενδιαφέρον για το ιστορικό παρελθόν.

Για άλλη μια φορά η ιστορία καλείται να υπηρετήσει τις ανάγκες της πολιτικής εξουσίας, να εξισορροπήσει τη διασαλευμένη κοινωνική συνοχή και να καλύψει το ιδεολογικό κενό που άφησε πίσω της η εκτοπισμένη μαρξιστική λενινιστική κοσμοθεωρία. .

Καπετάν Κώτας (1897): Το πρώτο ελληνικό μακεδονικό αντάρτικο σώμα.

Καπετάν Κώτας
 Κωνσταντίνος Χρήστου (1860 – 1905) 

                               ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Α. ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

(οι φωτογραφίες  επιλογές Yauna) 

Ελληνικοί αντιστασιακοί πυρήνες 

στις παραμονές του 

μακεδόνικου αγώνα (1897-1904).

Η ψυχολογική προετοιμασία του ελληνισμού της Μακεδονίας και η συνειδητοποίηση του ένοπλου αγώνα είχαν συντελεστεί ήδη στα τέλη του 19ου αιώνα, όπως είδαμε στα προηγούμενα κεφάλαια, ύστερα από τις βίαιες βουλγαρικές ενέργειες και τις άκαρπες επικλήσεις των Ελλήνων προς τους διπλωματικούς εκπροσώπους του ελληνικού κράτους για το σχηματισμό ένοπλων αντιστασιακών πυρήνων.

Στα 1897 το ελληνικό προξενείο της Θεσσαλονίκης απέκρουσε σχετικές προτάσεις των Ελλήνων κατοίκων της Μακεδονίας για τη δυναμική αντιμετώπιση των βουλγαρικών σωμάτων.

ΒΜΑΡΚ(ΒΜΡΟ): Η εξέγερση του Ilinden–Preobrazhenie (Ιλιντεν-Πρεομπράζινιε, Μεταμορφώσεως του Σωτήρος) και η Δημοκρατία της Στράντζα (Αυγ.1903).

Η Makedo-Adriopolitan Currier
 Pavel Genadiev 1903.

  ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΟΝΟΜΑΖΟΝΤΑΝ 

"ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ - ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΗΣ"

Η εξέγερση του  Ilinden–Preobrazhenie, Ιλιντεν-Πρεομπράζινιε αναφέρεται πολλές φορές στην ελληνική βιβλιογραφία 
κακώς μόνο ως εξέγερση του Ilinden (Ιλιντεν) χωρίς αναφορά στην σχεδόν ταυτόχρονη εξέγερση στη Ανατολική Θράκη και δίδεται η εντύπωση ότι η εξέγερση έγινε μόνο στη Μακεδονία για ευνόητους λόγους.

Την εξέγερση οργάνωσε και εξετέλεσε η

ΒΜΑΡΚ Βουλγαρική Επιτροπή(Κομιτάτο) Μακεδονίας Αδριανούπολης

και όχι η 

ΒΜΡΟ ΕΜΕΟ Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση.

Η ΒΜΡΟ ΕΜΕΟ ιδρύθηκε το 1919 ως διάδοχη κατάσταση της ΒΜΑΡΚ.

Η ΒΜΑΡΚ είναι το Βουλγαρικό Κομιτάτο.

Η ίδια οργάνωση είχει ταυτόχρονη παρουσία και δραστηριότητα και στη Μακεδονία και στη Θράκη. 

Δεν ήταν ούτε 
Μακεδονική ούτε 
θρακική ήταν
βουλγαρική.

Οι βουλγαρικές επαναστατικές οργανώσεις την περίοδο εκείνη  ονομαζόταν με τον γεωγραφικό  προσδιορισμό "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΗΣ".

Αξίζει να ρωτηθεί κανείς αφού η ΒΜΑΡΚ σχεδίασε και συμετείχε και στην εξέγερση στη Θράκη, οι σεντραλιστές ή οι βερχοβιστές , τι επεδίωκαν;
Ήθελαν ανεξάρτητη η αυτόνομη Θράκη-Αδριανούπολη;
Η "Θράκη στους Θρακιώτες" κατά το "Η Μακεδονία στους Μακεδόνες";
Τέτοιο σύνθημα όμως δεν υπήρξε!

Εισαγωγικά:

Το τρίπτυχο ΟΜΟΓΛΩΣΣΟ - ΟΜΟΘΡΗΚΟ - ΟΜΟΕΘΝΕΣ

Μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Βερολίνου  στις 13 Ιουλίου 1878 η Μακεδονία και η Θράκη παρέμειναν υπό οθωμανική κυριαρχία.

Ελληνική Μακεδονική γη: Περί Σλάβων στη Μακεδονία, Σλαβομακεδόνων και Μακεδόνων.

Μακεδονικό Μωσαικό

Χρήστος Ζαχόπουλος

Από "Τα Βυζαντινά", 

εκδ. ΜΙΚΡΟΣ IANOS,

 Θεσσαλονίκη 2007. (οι φωτογραφίες επιλογή Yauna) 

Οι πηγές της μεσοβυζαντινής περιόδου 

και 

η νεοπλασία «Σλάβοι-Μακεδόνες»

Η γλώσσα ως εκφραστικό όργανο συχνά υφίσταται διαστρεβλωτικές, εννοιολογικής υφής, επεμβάσεις, που αποσκοπούν στο να αποδυναμώσουν ή να προσαρμόσουν στα εκάστοτε συμφέροντα και επιδιώξεις το περιεχόμενο των λέξεων και των όρων, μεταβάλλοντάς το. 

Κύριο χαρακτηριστικό των επεμβάσεων αυτών, άλλοτε πιο διακριτικών και έμμεσων και άλλοτε πιο βίαιων και άμεσων (ιδιαίτερα όταν προέρχονται από εξουσία ολοκληρωτική), είναι η δια της διαρκούς επανάληψης επιβολή του νέου περιεχομένου μιας λέξης. 

Μια ανάλογη ακραία μορφή επέμβασης στη γλώσσα περιέγραψε ο G. Orwell με τη «Νέα Ομιλία» του καθεστώτος του «Μεγάλου Αδελφού»(1).

Ειδικότερα η ορολογία είναι, συχνά, δύσκολο να αποσυνδεθεί από προκαταλήψεις, ιδεολογικά κίνητρα και επιδιώξεις. 

Η εισαγωγή και καθιέρωση, αν θέλετε, του όρου «Βυζαντινός» αποτελεί το πρώτο διδακτικό παράδειγμα(2), ενώ η χρήση των όρων «Βόρειος Ήπειρος» ή «Νότια Αλβανία» για τον προσδιορισμό του ίδιου χώρου μας προσφέρει μία απόδειξη της διαχρονικότητας του προβλήματος.

Επισημαίνοντας, σχετικά, το πρόβλημα της βαθμιαίας καθιέρωσης παραπλανητικής ορολογίας

 -με απώτερους, διαφανείς, πολιτικούς σκοπούς -

σε ό,τι αφορά τους όρους 

«Μακεδονία» - 

«Μακεδόνες»,

 η κ. Μαρία Νυσταζοπούλου-Πελεκίδου παρατηρεί: 

Ίων Δραγούμης (14 Σεπτεμβρίου 1878 - 31 Ιουλίου 1920): ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΜΑ

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ 
14 Σεπτεμβρίου 1878 - 31 Ιουλίου 1920

  (οι φωτογραφίες επιλογή Yauna) 

Το άρθρο αυτό. με την υπογραφή «Βρούτος» τυπώθηκε στον αριθμό 197 του «Νουμά» (29 του Δεκέβρη 1912).

Έκαμε δυνατή εντύπωση.
Όλοι το νιώσανε που είναι του Δραγούμη.

Ένας μάλιστα, ο μακαρίτης δικηγόρος Σπύρος Συνοδινός, ήρθε ύστερ' από λίγες μέρες στο γραφείο μου, και αγόρασε καμιά τριανταριά φύλλα, για λογαριασμό του «Δικηγορικού Συλλόγου», λέγοντάς μου κομπαστικά:
― Κ' εγώ είμαι φαυλοκράτης σαν το Δραγούμη!

Άμα του το είπα αυτό, στο Υπουργείο των Εξωτερικών ένα δειλινό, μου αποκρίθηκε γελώντας ·
― Αυτά είναι που σε κάνουνε να συλλογίζεσαι να πης λεύτερα στον τόπο τούτο τη γνώμη σου!

Στο άρθρο του αυτό απάντησα με δικό μου άρθρο, με τίτλο «Τιμή και όχι ανάθεμα» και με υπογραφή «Γράκχος Γραικός» στον αριθ. 499. 

Το άρθρο μου αυτό το τέλιωνα έτσι: 
«Εγώ τουλάχιστο δεν απελπίζουμε πια για τίποτε. Ύστερ' απ' αυτά που είδα, που ακόμα δα θαρρώ πως τα ονειρεύουμαι, καρτερώ να ιδώ κ' άλλα μεγαλύτερα. 
Γιατί ίσαμε τα προχτές ήμουνα ο πιο απαισιόδοξος ίσως Ρωμηός.
 Σε τίποτα δεν πίστευα, όλα τα κορόιδευα και τα πιο ιερά ακόμα.

 Άκουγα Μεγάλη Ιδέα και μέσα μου Μεγάλη Μωρία την έλεγα.

Τουρκοκρατούμενη Μακεδονία: Μακεδόνες αρματολοί τον 17ο αιώνα.

"εις  τους χειλλίους εξακοσίους ενηνταπέντι χρόνους έβγαλαν το Μιτάνοι από το αρματολήκοι και το πήρεν ο Αλιμάνης εις ταις οκτο του Σεπτεμβρίου."
Ανορθόγραφο κείμενο του μοναστηριού της Αγίας Τριάδας στο Βελβενδό.

Αρματολός τις.

ΑΙΙΟΣΤ. Ε. ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

ΙΙανεπιστήμιον Θεσσαλονίκης  

Ο ΑΡΜΑΤΟΛΟΣ ΜΕΪΝΤΑΝΗΣ
(ΤΕΛΗ 17ου AI.)

Κατά τους πρώτους ιδίως αιώνες της Τουρκοκρατίας θα έζησαν και θα έδρασαν πολλοί ασφαλώς και ονομαστοί αρματολοί και κλέφτες, για τους όποιους όμως σήμερα δεν ξέρουμε τίποτε.

 Μόνον η εύρεση και η δημοσίευση νέων ιστορικών πηγών ίσως μας γνωρίση μερικούς απ’ αυτούς και μας αποκαλύψη ενδιαφέρουσες πτυχές από τη δράση τους, όπως π.χ. έγινε υστερ’ από την εκδοση των «Στρατιωτικών Ενθυμημάτων» του Νικ. Κασομούλη, ο οποίος εξιστορεί την ζωή ενός σχεδόν άγνωστου αρματολού και κλέφτη του 17°ου αι., του Μεγδάνη, η μάλλον του Μειντάνη, όπως θα έπρεπε να γραφή το όνομά του.

Την ιστορία του την άκουσε ο Κασομούλης από τον καπετάνιο του Ασπροποτάμου Νικολό Στορνάρη τον καιρό που υπηρετούσε κοντά του ως γραμματικός (1822 -1826).

Τουρκοκρατούμενη Μακεδονία: Τα εθνικά αισθήματα των Μακεδόνων και η επαναστατική τους δράση (1430-1821).

Απόστολος Ε. Βακαλόπουλος, 

ΕΤΑΙΡΕΙΑ  ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΑΡ. 14

Θεσσαλονίκη 1954
(οι φωτογραφίες  επιλογές Yauna)

Εθνικά Αισθήματα 

και Δράση 

Ελλήνων Μακεδονίας

 επί τουρκοκρατίας (1430-1821).

 ΛΟΓΟΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ 
ΕΠΙ ΤΗι ΕΘΝΙΚΗι ΕΟΡΤΗι ΤΗΣ 25ηι ΜΑΡΤΙΟΥ 
ΕΚΦΩΝΗΘΕΙΣ 
ΕΝ ΤΗι ΑΙΘΟΥΣΗι 
ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

Κυρίες και κύριοι.

Η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών από πέρυσι έχει καθιερώσει να πανηγυρίζη με σεμνή πνευματική γιορτή, όπως και τα άλλα ανώτατα πνευματικά ιδρύματα του κράτους, την πιο μεγάλη εθνική στιγμή του νέου Ελληνισμού και ν’ αποτίνει φόρο αιώνιας τιμής και ευγνωμοσύνης στους αθανάτους εκείνους προγόνους μας, οι οποίοι χάρισαν σε μας τους μεταγενεστέρους το πρώτο και ύψιστο αγαθό, την ελευθερία. Ιδιαίτερος όμως σκοπός της Εταιρείας είναι να τονίση και να εξάρη την ηρωική προσφορά των Ελλήνων της Μακεδονίας, οι όποιοι με ποταμούς αιμάτων πότισαν την πολυβασανισμένη χώρα τους.

Πραγματικά όχι μόνο τα εθνικά τους αισθήματα, αλλά και οι εθνικές τους πράξεις είναι τόσο πολλές και τόσο μεγάλες, ώστε ο ομιλητής της ημέρας δεν αισθάνεται καθόλου την ανάγκη να εκφρασθή με περίτεχνα ρητορικά σχήματα και λυρικούς τόνους. Τα δεδομένα μόνα τους γεννούν τα αισθήματα του θαυμασμού και της λατρείας και προκαλούν την εθνική συγκίνηση και την ψυχική ανάταση.  Ας σημειωθή μάλιστα ότι πολλά ακόμη Ιστορικά στοιχεία μένουν και ίσως μείνουν για πάντα σκοτεινά και άγνωστα.

Αλήθεια τι γνωρίζαμε πριν από 20 χρόνια για τη συμμέτοχη και συμβολή των Ελλήνων της Μακεδονίας στον αγώνα του 1821 ; 

Τα ελληνικά μακεδονικά κινήματα του 19ου αιώνα και η βουλγαρική εξεγέρση του Προφήτη Ηλία- Μεταμορφώσεως τουΣωτήρος (Ilinden-Preobraschenie) του 1903.

Στη σύγχρονη ιστορίας της Μακεδονίας 
δεν έγινε ποτέ  

καμιά επανάσταση και 

καμιά εξέγερση

για ανεξάρτητο 
Μακεδονικό κράτος.

Ελληνικά μακεδονικά επαναστατικά κινήματα.

 

Από το 17ο αιώνα  και ως την εθνική εξέγερση του 1821 οι Μακεδόνες είχαν προετοιμαστεί για τον μεγάλο ξεσηκωμό του ελληνικού γένους.

Τα επαναστατικά κινήματα στη Μακεδονία δεν ήταν ξεκομμένα από την Παλιγγενεσία.

Οι Μακεδόνες στην επανάσταση της Χαλκιδικής με αρχηγό το εκ Σερρών Μακεδόνα Εμμανουήλ Παπά όπως και η επανάσταση της Ναούσης με την ολική καταστροφή της πόλης δεν ευτύχισαν να δουν τη Μακεδονία ελεύθερη.

Ακολούθησαν η επανάσταση  του 1854 με τον Μακεδόνα αρχιστράτηγο Τσάμη Καρατάσο η οποία και αυτή καταπνίγει στο αίμα.

Και σε αυτή την εξέγερση οι Μακεδόνες πολέμησαν για την ένωση με την ελεύθερη Ελλάδα.

Στη επανάσταση του 1878 έχουμε μεν την Προσωρινή Κυβέρνηση της Μακεδονίας η οποία όμως είχε μικρή διάρκειας ζωής.

Στο αντάρτικο του 1896 οι Μακεδόνες πάλι ανεπιτυχώς εξεγέρθηκαν για την ένωση.

Ακολούθησε ο Μακεδονικός αγώνας με δύο μέτωπα.

Τους Τούρκους και για πρώτη φορά στην ιστορία της Μακεδονίας με τα άτακτα βουλγαρικά σώματα, τους κομιτατζήδες.

Ο αγώνας σταμάτησε με την Νεοτουρκική Επανάσταση, όμως στους Βαλκανικούς πολέμους μετά από 100 χρόνια περίπου αγώνων για την ενσωμάτωση ήρθε η στιγμή..

Σήμερα 100 χρόνια μετά την απελευθέρωση της Μακεδονίας μπορούμε μετά βεβαιότητας να πούμε ότι

 Ποτέ κανένας Μακεδόνας δεν πολέμησε για ανεξάρτητο Μακεδονικό κράτος.
Όλοι οι αγώνες των Μακεδόνων έγιναν για την ένωση με την Ελλάδα.

Βουλγαρικά επαναστατικά κινήματα.

Αυτονομία της Μακεδονίας.

 Βούλγαροι κομιτατζήδες. 

Βερχοβιστές και Σεντραλιστές.

Η βουλγαρική εξαρχία εισβάλλει στα ιερά χώματα της Μακεδονίας το 1870 με το σουλτανικό φιρμάνι.

Η Μακεδονία δεν είχε ανάγκη την εξαρχία.

Ήταν μια ξενόφερτη παράδοση.

Η εγκαθίδρυση της βουλγαρικής  και όχι μακεδονικής εξαρχίας άνοιξε τον ασκό του Αιόλου στα εσωτερικά της Μακεδονίας.
 Ιδρύονται βουλγαρικά και όχι μακεδονικά σχολεία στη Μακεδονία, για πρώτη φορά στην ιστορία της.

Το 1880 ιδρύεται το βουλγαρικό και όχι μακεδονικό γυμνάσιο Αρρένων Θεσσαλονίκης (Солунска българска мъжка гимназия) στο οποίο σπουδάζουν τα μακεδονόπουλα βουλγαρική ιστορία και εμπεδώνεται  η βουλγαρική συνείδηση.

ΤΟ ΚΊΝΗΜΑ ΤΗΣ ΑΜΠΕΛΟΥ βουλγαριστί "ΛΟΖΑ".

Το 1891 ιδρύεται στη Σόφια ο Μακεδονικός Λογοτεχνικός Σύλλογος Νέων, ένας βουλγαρικός Σύλλογος μεταναστών από την Μακεδονία, ο οποίος λειτουργεί ως το 1894 .

Σκοπός του Συλλόγου η ενσωμάτωση της βουλγαρομακεδονικής διαλέκτου στη βουλγαρική γλώσσα μετά την επίσημη απόρριψη το 1880 από του Βουλγάρους γλωσσολόγους των διαλέκτων της Μακεδονίας στην νέα βουλγαρική γλώσσα.

Μέλη του Συλλόγου είναι διακεκριμένοι απόφοιτοι του Βουλγαρικού Γυμνασίου Αρρένων Θεσσαλονίκης από όλα τα σημεία της Μακεδονίας.

Τον Ιανουάριο του 1892 εκδίδεται το πρώτο τεύχος του περιοδικού ΛΟΖΑ το οποίον εστί μεθερμηνευόμενον ¨ΑΜΠΕΛΟΣ¨.

Τα άρθρα της ΛΟΖΑ  ήταν ιστορικά, πολιτιστικά και λαογραφικά.

Τα μέλη του Συλλόγου, οι Lozars θεωρούσαν τους εαυτούς τους Βούλγαρους Μακεδόνες,