Βουλγαροκρατούμενη Μακεδονία: Η Εξέγερση και Σφαγή της Δράμας, 29 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1941.

του κ. Γ.Κ.ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ,

 τ. ΛΥΚΕΙΑΡΧΗ

Αναδημοσίευση από την 

"ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΡΑΜΙΝΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ"

     

Σεβασμός μνήμης

«Το ολοκαύτωμα της Δράμας το 1941»

Όσα ακολουθούν, δεν αποβλέπουν στην ανάξεση πληγών, αλλά στη διατήρηση της αλγεινής μνήμης, αφού είναι αποδεδειγμένο ιστορικά ότι, όταν αυτή ξεθωριάζει, τότε ακολουθούν οδυνηρές περιπέτειες.

Από αυτήν την οπτική γωνία ξεκινώντας, θα θέλαμε να τονίσουμε ότι τον Σεπτέμβριο και Οκτώβριο του 1941 μέρος του δραμινού λαού δεν επιτέλεσε συνειδητό κίνημα κατά του κατακτητή για την απόκτηση της θεόδοτης ελευθερίας,
αλλά έπεσε τραγικό θύμα μιας απάνθρωπης προβοκατόρικης κίνησης καθώς και ενός παραληρηματικού ενθουσιασμού. 

Είναι λυπηρό να τονίζεται από κάποιους διαστρεβλωτικούς της ιστορικής αλήθειας κονδυλοφόρους ότι ο δραμινός λαός συνειδητά ήγειρε τα όπλα κατά τον κατακτητή.

Βουλγαροκρατούμενη Μακεδονία: Η Αλιστράτη και η Εξέγερση και Σφαγή της Δράμας, 29 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1941

Ο τσάρος Βουλγαρίας Βορίς ο ΙΙΙ και ο Χίτλερ

του Κωνσταντίνου Ι. Κοντού.

'Η ΑΛΙΣΤΡΑΤΗ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ'

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΔΡΑΜΙΝΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ.

  ΑΛΙΣΤΡΑΤΗ: 

Το ψευδοκίνημα του Σεπτεμβρίου 1941

Ήδη από τις αρχές του μηνός Σεπτεμβρίου 1941, Βούλγαροι αξιωματικοί, στρατιώτες, υπάλληλοι, ιδιώτες, προ παντός δε ύποπτοι που ήρθαν από τη Βουλγαρία, μεταξύ των οποίων και πολλοί οπαδοί του μακεδονικού κομιτάτου, περιερχόμενοι τις πόλεις και τα χωριά του νομού Δράμας, διαβεβαίωναν τους κατοίκους, ότι έπίκειται επανάσταση στη Βουλγαρία, η οποία θα είχε ως αποτέλεσμα την ανατροπή της κυβερνήσεως, τη μεταβολή του κοινωνικού καθεστώτος και τη συναδέλφωση των Ελλήνων και των Βουλγάρων και προσπαθούσαν να παρασύρουν αυτούς στην εξέγερση.

Οι Έλληνες κάτοικοι γνωρίζοντας από πείρα το χαρακτήρα και τα τεχνάσματα των Βουλγάρων από τις κατοχικές περιόδους των ετών 1912-113 και 1916-1918, έκλεισαν τα αυτιά τους στις επαγγελίες τους και απείχαν από κάθε ανάμιξη.

 Μόνον δε ευάριθμοι κομμουνιστές κατά το πλείστον, παρασύρθηκαν και πίστεψαν στα λόγια τους και υποσχέθηκαν τη συνδρομή τους.

Η Σφαγή της Δράμας, 29 Σεπτεμβρίου 1941. Μία άλλη θεωρία για τα αίτια της εξέγερσης.

Δημήτριος Μπατσιούλας

"ΤΑ ΝΤΟΥΡΝΤΟΥΒΑΚΙΑ"

Ιστορικό Μυθιστόρημα

Εκδόσεις Λογοσοφία

(οι φωτογραφίες επιλογές Yauna)

( Σημ. Yauna.
Αναρτώ το Δεύτερο Κεφάλαιο του Ιστορικού Μυθιστορήματος.
Τα πρόσωπα που αναφέρονται είναι-ήταν υπαρκτά. 
Δίνει μια διαφορετική διάσταση στην αναζήτηση για τα πραγματικά αίτια της ("Ψευτο"-) επανάστασης- Εξέγερσης της 29ης Σεπτεμβρίου 1941.
Είναι Μυθιστόρημα, όμως περιέχει και περιγράφει γεγονότα π....)

Νωρίς την άλλη μέρα το πρωί ακούστηκαν χτυπήματα στην αυλόπορτα του σπιτιού. Πασταλιάζαμε τον καπνό και δεν είχαμε ξεμανταλώσει  ακόμα.

Βουλγαροκρατούμενη Μακεδονία: Η Προσοτσάνη και η Εξέγερση και Σφαγή της Δράμας, 29 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1941

Μνημείο Ηρώων
Προσοτσάνης

του Κώστα Παπαδόπουλου,

Προέδρου του Συλλόγου

 " Μέγας Αλέξανδρος"

 Προσοτσάνης 

Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο του Συλλόγου

29η Σεπτεμβριου 1941 -

Τα γεγονοτα στην Προσοτσανη

Η σφαγή της Προσοτσάνης αποτελούσε μέρος του σχεδίου που είχαν καταστρώσει οι Βούλγαροι ώστε να ενταθούν τα μέτρα τρομοκρατίας ενάντια στους Έλληνες της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης ώστε να τους αναγκάσουν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να αλλοιώσουν με αυτόν τον τρόπο την πληθυσμιακή σύσταση της περιοχής.

Η 29η Σεπτεμβρίου αποτελεί για όλους εμάς τους κατοίκους της Προσοτσάνης ημέρα μνήμης για τους σφαγιασθέντες από τους Βουλγάρους, το 1941, συχωριανούς μας.

Τιμούμε την μνήμη αυτών των αθώων ανθρώπων με μια σεμνή τελετή που γίνεται, κάθε χρόνο, στο χώρο των νεκροταφείων στο μνημείο που αναγέρθηκε προς τιμήν τους, καθώς και με τρισάγιο στο μνημείο της γέφυρας της Αλιστράτης όπου εκεί οι περισσότεροι από αυτούς βρήκαν τραγικό θάνατο από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος των Βουλγάρων.

Απώτερος σκοπός των Βουλγάρων και όχι μόνο αυτών ήταν η εγκαθίδρυση τους στο Αιγαίο.

Σε αυτά τα πλαίσια διεκδικούσαν την Μακεδονία και χρησιμοποιούσαν κάθε μέσο για να το πετύχουν. Η επιθυμία τους αυτή αναζωπυρώθηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, που από τα μέσα περίπου του 19ου αι., έχοντας την ανοχή των τουρκικών αρχών και των Μεγάλων Δυνάμεων οι Βούλγαροι θέτουν σε εφαρμογή το πολυπόθητο σχέδιο τους.

Με τους κομιτατζήδες να διατρέχουν την ύπαιθρο να τρομοκρατούν τους συμπαγείς ελληνικούς πληθυσμούς να σκοτώνουν ιερείς και δασκάλους, που κρατούσαν άσβεστο το φρόνημα των Μακεδόνων και με συνεχείς προπαγάνδα προς την δυτική κοινή γνώμη προσπαθούσαν να προσαρτήσουν την Μακεδονία.
Έβρισκαν όμως πάντα την σθεναρή αντίσταση των Μακεδόνων που μόνοι τους χωρίς την συμπαράσταση του μικρού και αδύναμου τότε Ελληνικού κράτους κατάφεραν να αποτρέψουν αυτό το σχέδιο.

Ένα σχέδιο το οποίο δεν εγκατέλειψαν ποτέ οι Βούλγαροι.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ TOΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ.

Αλέξανδρος Α΄ Μακεδών
(532 - 454 π. X.)

Olivier Picard

ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΟΣ ΤΟΜΟΣ

50 ΧΡΟΝΙΑ (1939-1989)

(οι φωτογραφίες  επιλογές Yauna)

Σέ μια παραδοσιακή ερώτηση στην Ελλάδα για την επινόηση του νομίσματος, μια από τις πιο δημιουργικές εφευρέσεις της αρχαίας   Ελλάδας, νομίζουμε ότι θα έχουμε απαντήσει από  τη  στιγμή πού θα προσδιορίσουμε τον πρώτο ευρετή. 

 Η ερώτηση όμως είναι πολυσύνθετη: 

από την κοπή των πρώτων νομισμάτων από  ήλεκτρο, τόσο στις Σάρδεις όσο και στις ιωνικές πόλεις, μέχρι τις ήδη πολύπλοκες και ανεπτυγμένες νομισματικές συναλλαγές, τις όποιες πιστοποιούμε τον 4ο αιώνα στην Αθήνα η επί Αλέξανδρου, τοποθετείται μια σειρά από  διαδοχικές εφευρέσεις πού πραγματοποιήθηκαν σέ διάφορες πόλεις. 

Η Μακεδονία έπαιξε σημαντικό ρόλο σ‘ αυτήν τη  μακρά πορεία και θα ήθελα, για τον εορτασμό της πεντηκονταετηρίδας της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, να αναλύσω σήμερα μια από  αυτές τις μακεδονικές πρωτοτυπίες.

 Η Μακεδονία, από  νομισματική άποψη, δεν είναι απλά το Μακεδονικό βασίλειο, όπως εμφανίζεται στον κατάλογο από  την  εποχή του Αλέξανδρου του Α.

Είναι επίσης το σύνολο των φύλων, πού συχνά ονομάζουμε Θρακομακεδόνες, καθώς και οι ελληνικές πόλεις που ιδρυθήκαν κατά μήκος της ακτής .  

Η Μακεδονία κατά τον Evliya Çelebi - Εβλιγιά Τσελεμπή: Δημογραφικά στοιχεία του 17ου αιώνα μ.Χ.

Εβλιγιά Τσελεμπή

1611-1684

Του Βασίλη Δημητριάδη

Εξετάζοντας τα δημογραφικά στοιχεία που βρίσκουμε στην περιγραφή των πόλεων της Δυτικής Μακεδονίας πρέπει να έχουμε υπόψη μας πρώτα απ’ όλα ότι ο Εβλιγιά δεν είναι πολύ ακριβής στους αριθμούς που παραθέτει.

 Οι αριθμοί του δεν προέρχονται από μελέτη επισήμων στοιχείων, αλλά βασίζονται κυρίως στην προσωπική εκτίμηση του συγγραφέα.

Ακόμη, όπως έχει παρατηρηθεί , οι αριθμοί που αναφέρει ο Εβλιγιά είναι πολλές φορές εξογκωμένοι, όπως γενική είναι η τάση για υπερβολή σε όλο το έργο του.

Επίσης έχω διαπιστώσει ότι ή προσεκτική σύγκριση των αριθμών πού παραδίδει ό Εβλιγιά μας αποκαλύπτει και κάτι άλλο: τη συνήθειά του να άναφέρη κάθε τόσο ορισμένους αριθμούς, πάντα τούς ίδιους.

Οι πιο συνηθισμένοι από αυτούς είναι τό 7 και τα πολλαπλάσιά του 
(70, 77, 7.000, 70.000, 77.000, 700.000) 
το 40, 
οι εκατοντάδες (100, 200, 500 κλπ.), 
οι χιλιάδες (1.000, 2.000, 3.000... 100.000) 
και ένας ακόμη αριθμός που ιδιάζει στον Εβλιγιά: 
το 60 μέσα σε άλλους αριθμούς (360, 1.060,2.060,10.060).

Τούς αριθμούς αυτούς τούς συναντούμε σε όλο του το έργο.
Η συχνή επανάληψή τους δείχνει ότι πρόκειται για «συμβατικούς» αριθμούς, που δεν ανταποκρίνονται ακριβώς στα πράγματα.

Παρακάτω αναφέρονται οι αριθμοί που δίνει ό Εβλιγιά, σημειώνω όμως προκαταβολικά ότι πρέπει να τούς θεωρούμε μόνον ενδεικτικούς μικρού ή μεγάλου πλήθους και όχι πραγματικούς .

Τα ταξίδια του Evliya Çelebi - Εβλιγιά Τσελεμπή στη Μακεδονία του 17ου αιώνα μ.Χ..

Εβλιγιά Τσελεμπή

Της Αναστασίας Γ. Ταναμπάση

Ιστορικού - Μέλους Δ.Σ. Ε.Μ.Ι.Π.Η.

Η ΒΕΡΟΙΑ &

Η ΝΑΟΥΣΑ 

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΗΓΗΤΗ  ΤΟΥ 17ΟΥ ΑΙ.

O Εβλιγιά Τσελεμπή 1, γιος του αρχιχρυσοχόου της αυλής του σουλτάνου, Ντερβίς Μεχμέτ Ζιλλή, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 25 Μαρτίου 1611 (10 Μουχαρέμ 1020) και απεβίωσε πιθανότατα το 1683.

Μακεδονική Γη: Μελένικο (bul. Мелник), πως "χάθηκε" το Προπύργιο του Ελληνισμού.

Ιωάννης Θ. Μπάκας

"Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗ  ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΜΕΛΕΝΙΚΟΥ 1850 - 1912

Διδακτορική διατριβή υποβληθείσα στο 

Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής θεολογίας 

του Α.Π.Θ.

Θεσσαλονίκη 2003
(οι φωτογραφίες  επιλογές Yauna)

Οι Έλληνες της επαρχίας Μελενίκου απέναντι στις βουλγαρικές κινήσεις και τις οθωμανικές αυθαιρεσίες.

Η ΕΠΑΡΧΙΑ ΜΕΛΕΝΙΚΟΥ 
ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ 1850-1878

(από τα μέσα του 19ου αιώνα και το Τανζιμάτ ώς την ίδρυση της Βουλγαρικής Ηγεμονίας το 1878)
 
H κατάσταση στα μέσα του 19ου αιώνα ήταν ιδιαίτερα έκρυθμη στην επαρχία Μελενίκου.

Οι σχέσεις χριστιανών και μουσουλμάνων οξύνθηκαν επικίνδυνα και η κρίση συνεχίστηκε έτσι έως την εμφάνιση του βουλγαρικού ζητήματος.

Οι μεταρρυθμίσεις του Τανζιμάτ (1856) και οι συγκυρίες (Κριμαϊκός πόλεμος, Κρητικό ζήτημα) συνέβαλαν στο παραπάνω κλίμα.
Οι ληστείες, οι δολοφονίες και οι αυθαιρεσίες ήταν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο.
Ιδιαίτερα το 1850, δραστηριοποιούνταν στους καζάδες Μελενίκου, Πετριτσίου και Δεμίρ Ισάρ ο ληστής Ισμαΐλης από το Λιβούνοβο Μελενίκου.