Ο Μέγας Αλέξανδρος στην ελληνική παράδοση: Η Φυλλάδα του Μεγαλέξανδρου.

Ψηφιακό Σχολείο.

Μέγας Αλέξανδρος
 στην ελληνική παράδοση, Θεόφιλος
Alexander der Grosse
in der griechischen Tradition

Η Φυλλάδα του Μεγαλέξανδρου

Εκτός από τα ιπποτικά-ερωτικά μυθιστορήματα έχουμε την εποχή αυτή και διάφορες διηγήσεις.

Μια από αυτές είναι και η Διήγησις Αλεξάνδρου του Μακεδόνος έμμετρη διασκευή του 1388, σε αρχαία γλώσσα, του ελληνιστικού μυθιστορήματος του Ψευδο-Καλλισθένη.

 Της έμμετρης αυτής διασκευής έχουμε μια παραλλαγή στη δημοτική (1529) και μια πεζή διασκευή την ίδια περίπου εποχή.

Η Φυλλάδα του Μεγαλέξανδρου είναι η τελευταία πεζή διασκευή, δημοτικότερη στο ύφος και τη γλώσσα, που κυκλοφορούσε σε φτηνές λαϊκές εκδόσεις από το 1680 περίπου ως τις μέρες μας και έγινε εξαιρετικά αγαπητό λαϊκό ανάγνωσμα.

Περιέχει τις πιο περίεργες και θαυμαστές διηγήσεις γύρω από τη μορφή του Μακεδόνα βασιλιά που τα κατορθώματά του πέρασαν στη σφαίρα της λαϊκής μυθολογίας.

«Ο Αλέξανδρος του μύθου αυτού», γράφει ο Α. Α. Πάλλης, «δε μοιάζει πια παρά πολύ αμυδρά με τον Αλέξανδρο της ιστορίας. Τα πραγματικά περιστατικά της ζωής του πνίγονται μέσα σε πυκνό και φοβερό ρουμάνι φανταστικών άθλων και περιπετειών.

 Ο στρατηλάτης Αλέξανδρος μεταβάλλεται σ' ένα μυθολογικό ήρωα που συνενώνει τα χαρακτηριστικά πολλών μυθικών προσώπων παλαιότερων και νεοτέρων εποχών».

Οι Σκοπιανοί και το Παράλογο… Λίγο Έλληνες και λίγο Βούλγαροι.

Τα Σκόπια είναι εκτός Αρχαίας Μακεδονίας.

Τα Σκόπια στην πορεία των αιώνων ουδέποτε ανήκαν στην Μακεδονία .

 Γιατί όμως πάσει θυσία θέλουν το κράτος τους  να έχει ελληνικό όνομα;  
 Το τελευταίο καιρό έχει γεμίσει ελληνικά αγάλματα η πλατείες των Σκοπίων.

Ο Tsar Alexander-Μέγας Αλέξανδρος δίπλα στον Tsar Boris..

Τα Σκόπια ζητούν την απογαλάκτηση τους από την ιστορική Μητέρα τους;

Είναι φανερό ότι ζητούν την σύνδεση με την αρχαία Ελλάδα.

 Στο τέλος της Ανάρτησης υπάρχει βίντεο του καναλιού ARD της γερμανικής τηλεόρασης στο οποίο περιγράφεται  πολύ καλά το παράλογο των Σκοπίων:  Skulpturen-Wahn in Skopje.

….λίγο Έλληνες 

Μακεδονία η χώρα των Υαουνά Τακαμπαρά.

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε χιλιάδες αναμφισβήτητες πηγές για την ελληνικότητα της αρχαίας Μακεδονίας.

Δύο λέξεις όμως αρκούν: Yauna Takabara

Σήμερα αν κατέβει κανείς στο κέντρο της Αθήνας  δεν θα δυσκολευτεί να ξεχωρίσει τις διάφορες ράτσες, ανάλογα με το ντύσιμο την συμπεριφορά αλλά προπάντων την γλώσσα τους.
Αλλιώς μιλούν οι Ινδοί, αλλιώς οι Κινέζοι, αλλιώς οι Ιάπωνες, αλλιώς οι Γερμανοί κοκ.

ΑΝ όμως κάποιος δεν έχει εξιδικευμένες γλωσσικές γνώσεις δεν θα ξεχωρίσει έναν Βαυαρό από έναν Βερολινέζο, που σαφώς έχουν διαφορετικές διαλέκτους.

Είναι όμως Γερμανοί.

Το ίδιο ίσχυε και στο παρελθόν. Οι Πέρσες στους παλαιούς καιρούς  είχαν οικονομικές και άλλου είδους ειρηνικές και μη, συναλλαγές με όλους τους αρχαίους λαούς.

Οι Μακεδόνες για να μην μακρηγορώ ήταν οι Yauna.
Δηλαδή οι Έλληνες (Ίωνες-Υαουνά, σημ. Υουνάν) με κάλυμμα κεφαλής όμοια με ασπίδα.

Αυτή είναι η απόλυτη ταυτοποίηση.
Έλληνες λοιπόν οι Μακεδόνες.
Ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος ήταν Yauna.

Η χώρα των Yauna ήταν χωρισμένη σε διοικητικά διαμερίσματα (Ηδωνίδα, Σιντική, Βισαλτία κλπ).

Η απεικόνιση των αρχαίων αυτών διαμερισμάτων στο google στην πάνω εικόνα .
Είναι οφθαλμοφανές ότι τα Σκόπια είναι εκτός της αρχαίας Μακεδονίας.

Τα όρια της σημερινής Μακεδονίας συμπίπτουν κατα 100% της αρχαίας.

Απομνημονεύματα Καραβαγγέλη: Το επεισόδιο με τους εξαρχικούς στη Ζαγορίτσιανη (Χριστούγεννα 1901).

Γερμανός Καραβαγγέλης
Μητροπολίτης Καστοριάς

ΑΡΧΕΙΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ ΔΕΛΤΑ

ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ

"Ο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝ"

(ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ)

ΘΕΣ/ΝΙΚΗ 1959

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Εγεννήθηκα στο χωριό Στύψη τής Λέσβου στα 1866.

Και οι γονείς μου ήταν από τη Στύψη.

Ο  παππούς μου όμως, φαίνεται, του πατέρα μου ο πατέρας, βρέθηκε στην καταστροφή των Ψαρών, γιατί θυμούμαι πως κάπνιζε τσιμπούκι κι εγώ, μικρό παιδί, πήγαινα να του ανάψω το τσιμπούκι με καρβουνάκι, που τώπιανα με μια τσιμπίδα.


Εκείνος τότε μου έλεγε γελώντας
«Στάσου, εγώ μια φορά κάηκα στα Ψαρά». 

Κι έπαιρνε με το χέρι του το αναμμένο κάρβουνο και άναβε το τσιμπούκι του.
Μου έλεγε ένα σωρό ιστορίες.
Μα ήμουν πολύ μικρός και δεν τα θυμούμαι καλά.

Μου φαίνεται πως πολέμησε με τον Κανάρη και τον Μιαούλη.

Γενοκτονία των Ποντίων. Ο μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης: Ο Πρωτεργάτης του Μακεδονικού Αγώνα - Εθνάρχης των Ποντίων.

Εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. 22.5.2011

Μνήμη ελλήνων μαρτύρων του Πόντου και μνήμη μητροπολίτη Αμασείας Γερμανού
Καραβαγγέλη (1866-1935).

Μνήμη ποντιακής γενοκτονίας

 Καθοδηγητής και  εμψυχωτής του Μακεδονικού Αγώνα ως μητροπολίτης Καστοριάς, λίγους μήνες μετά την “απόσυρσή” του από τη Μακεδονία κατόπιν διεθνών πιέσεων ο Γερμανός Καραβαγγέλης βρέθηκε ως άλλος ακρίτας-επίσκοπος στην έδρα της μητρόπολης Αμασείας, στην Αμισό ή Σαμψούντα τουΠόντου.

Στα χρόνια της διακονίας του πρόλαβε να ναζωογονήσει τα ελληνικά γράμματα και να σταθεί πλάι στους εκεί Ρωμιούς ως
πραγματικός ποιμένας και εθνάρχης στην πιο οδυνηρή περίοδο της ιστορίας τους. Και δυστυχώς στην ουσία τους προετοίμασε για τη μαρτυρική έξοδό τους από την ίδια τη ζωή αλλά και από τα άγια χώματά τους. Η γενοκτονία των Ποντίων στηρίχθηκε στην πιο βίαιη και καλά οργανωμένη εγκληματική μέθοδο, η οποία μάλιστα -όπως αποδεικνύεται- ήταν σε πλήρη γνώση των Γερμανών, συμμάχων των Τούρκων, που
συνεργάστηκαν μαζί τους και σε αυτήν την περίπτωση.

Ο αντάρτης, “επίσκοπος των εμπεριστάτων” Γερμανός Καραβαγγέλης θα ξεδιπλώσει και στον Πόντο τα εκρηκτικά, 

δημιουργικά,

 πολιτικά 

και διπλωματικά 

του χαρίσματα 

Μακεδονικό Zήτημα: Το Ελληνομακεδονικόν Κομιτάτον και η Βουλγαρική οργάνωση ΕΜΕΟ- VMRO

DOUGLAS DAKIN

"Η ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ 1770-1923"

ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ.

Ο τρίτος απελευθερωτικός αγώνας: 

το Μακεδονικό ζήτημα 1897-1908

Μακεδονία

O,τι  και να σήμαινε η λέξη Μακεδονία στους παλαιότερους χρόνους, κατά τα τέλη του 19 ου αιώνα δήλωνε την περιοχή που εκτεινόταν από τις λίμνες Οχρίδα  και Πρέσπα στα δυτικά  ως τον ποταμό Νέστο ανατολικά,  και από τα βουνά του Σάρ, της Ρίλας  και της Ροδόπης στο βορρά  ως την Πίνδο, τον ‘Όλυμπο  και το Αιγαίο στο νότο.

Συνδυασμός από οροσειρές, λίμνες  και ποταμούς, η Μακεδονία διασχιζόταν από τρεις κύριες οδικές αρτηρίες —τις κοιλάδες του Άξιου  και του Στρυμόνα, που συνέδεαν την κεντρική Ευρώπη με το Αιγαίο,  και τη ρωμαϊκή Εγνατία Οδό, που περνούσε από το Μοναστήρι  και τη Θεσσαλονίκη  και έφτανε στην Κωνσταντινούπολη.

 Ήταν λοιπόν επόμενο πολλοί λαοί —οι Πέρσες, οι Ρωμαίοι, οι Βυζαντινοί, οι Βούλγαροι, οι Σέρβοι  και οι Τούρκοι— να προσπαθήσουν ο ένας μετά τον άλλον να κυριαρχήσουν στην περιοχή.

'Όταν κατά το τέλος του 19ου αιώνα η οθωμανική αυτοκρατορία φαινόταν έτοιμη να καταρρεύσει, οι Δυνάμεις της εποχής, η Αυστρία  η Ρωσία, η Γερμανία  και η Ιταλία, συνειδητοποίησαν τα παραμελημένα συμφέροντά τους στη Μακεδονία, η όποια στον αιώνα του σιδηροδρόμου αποκτούσε μεγάλη σπουδαιότητα. εξαιτίας όμως των διεθνών αντιζηλιών καμιά μεμονωμένη Δύναμη δεν ήταν σε θέση να προσαρτήσει την επαρχία αυτή.

 Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν οι μεγάλες Δυνάμεις ήταν να διατηρήσουν την επιρροή που διέθεταν στην Κωνσταντινούπολη, όσο υπήρχε ακόμα η Τουρκία,  και να είναι έτοιμες να υποστηρίξουν έναν η περισσότερους από τους πιθανούς διαδόχους του τουρκικού καθεστώτος —
τούς Σέρβους, τους 'Έλληνες, τους Βουλγάρους, τους Αλβανούς η ακόμα  και τους Μακεδόνες, που οι πιθανότητές τους να ιδρύσουν ανεξάρτητο έθνος δεν ήταν εντελώς ανύπαρκτες.

Όλοι αυτοί οι λαοί μπορούσαν να προβάλουν αξιώσεις  βασισμένες σε ιστορικούς, εθνικούς, κοινωνιολογικούς, γλωσσολογικούς, πολιτιστικούς  και θρησκευτικούς λόγους, είτε για ολόκληρη τη Μακεδονία είτε τουλάχιστον για εκτεταμένα τμήματά της.

Η περιοχή αυτή ήταν ένα από τα θέματα που συζητήθηκαν το l866-67 1 κατά τις ελληνοσερβικές διαπραγματεύσεις και,  όπως είδαμε, όλες οι βαλκανικές χώρες, μετά τη συνθήκη του Βερολίνου  και την προσάρτηση της Θεσσαλίας από την Ελλάδα, είχαν φτάσει στο σημείο να διεκδικούν τη Μακεδονία  και να ισχυρίζονται ότι οι Μακεδόνες ήταν τα αδέλφια τους που είχαν χαθεί από καιρό.

 Οι Σέρβοι  και οι Βούλγαροι είχαν ορισμένους φυλετικούς, γλωσσικούς  και πολιτιστικούς δεσμούς με τους Σλάβους της Μακεδονίας, αλλά  και οι δυο διαφωνούσαν βίαια στο ζήτημα του βαθμού συγγενείας.

Οι Έλληνες μπορούσαν να προβάλουν τη μεγαλύτερη αρχαιότητα των ιστορικών τους αξιώσεων.

Υπήρχαν επίσης πολυάριθμα χωριά, ιδιαίτερα στα νότια μέρη, που από γλωσσική άποψη ήταν ελληνικά  και έτσι παρά την εξάπλωση της Βουλγαρικής Εξαρχίας η ελληνική Εκκλησία συνέχισε να κυριαρχεί σε σημαντικό μέρος των καθαρά σλαβόφωνων περιοχών.2

Κατά τη διάρκεια του 19 ου αιώνα οι Έλληνες ίδρυσαν στη Μακεδονία μια « εθνική» οργάνωση που άρχισε να διαδραματίζει κάποιο ρόλο την εποχή του πολέμου της Κριμαίας  και εμφανίστηκε πάλι τον καιρό της συνθήκης του Βερολίνου.

Το Μακεδονικόν Ζήτημα εκκλησιαστικώς: Η Αρχιεπισκοπή Αχρίδος.

Βασίλειος Β' Βουλγαροκτόνος

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΤΑΧΙΑΟΣ
Καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Εκκλησιαστική ιστορία και γραμματεία των Σλάβων

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΧΡΙΔΩΝ

H Αρχιεπισκοπή πρώτης Iουστινιανής Αχριδών και πάσης Βουλγαρίας ιδρύθη, ως γνωστόν, 

δια του σιγιλλίου του

 αυτοκράτορος Βασιλείου Β' του έτους 1018.

Εις την Αχρίδα υπήρξε παλαιά παράδοσις ελληνομαθείας μεταξύ των έστω και στοιχειωδώς τυχόντων παιδείας. 

Προ των μέσων του 19ου αιώνος, δηλαδή πολύ προ της συμπληρώσεως εκατονταετίας από της καταργήσεως της Αρχιεπισκοπής, δεν ευρίσκετο εν Άχρίδι άνθρωπος γνωρίζων σλαβικήν ανάγνωσιν και γραφήν, ενώ αντιθέτως πλείστοι όσοι ήσαν εξησκημένοι εις την ευχερή ανάγνωσιν της γραφής των βυζαντινών έλληνικών χειρογράφων.

 Περί τούτων μας πληροφορεί ο Ρώσος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Kazan V. I. Grigorovic (1815-1876), όστις κατά τα έτη 1844-1845 περιηγήθη την Μακεδονίαν
και μετ’ εκπλήξεως διεπίστωσε ταύτα έν Άχρίδι. 

Ο ίδιος λέγει επί λέξει:

Namensstreit um Makedonien - Makedonische Frage: Eine kommunistische Erfindung?

Die Gliederung des Kgr. Jugoslawien
in Banovine 1929-1941

Ελληνικό Κείμενο
Spyros Sfetas
(Bilder-Auswahl vonYauna)

Vardarska Banovina:

Die Entstehung des „Makedonismus“ 

in der Zwischenkriegszeit

 1. Die Rolle der Kommunistischen Internationalen bei der Geburt der „makedonischen Nation“

In der Historiographie ist die Auffassung sehr verbreitet, die „makedonische Nation“ sei eine Schöpfung Tito-Jugoslawiens. 

Dies lässt sich natürlich nicht bezweifeln, da ja die Kommunistische Partei Jugoslawiens besondere Gründe hatte, im jugoslawischen Makedonien der Zwischenkriegszeit den „Makedonismus“ als nationalideologisches Gegengewicht zur bulgarisch-serbischen Konkurrenz zu fördern.

Die Notwendigkeit der Befreiung der Slawen Makedoniens vom griechischen, serbischen und bulgarischen Einfluss und der Schaffung einer gemeinsamen slawomakedonischen Identität hatten bereits zu Beginn des 20. Jh. einige slawische Intellektuelle betont:

Krste Misirkov,
Stefan Dedov, 
Diamandi Misajkov und 
Dimitrija Cupovski.

Da sie erkannten, 
dass die Konkurrenz zwischen Serben und Bulgaren sich zum Nachteil der örtlichen Bevölkerung auswirkte und die türkische Herrschaft verlängerte,
 strebten sie die Anerkennung der Slawen Makedoniens 
als eigene Volksgemeinschaft (millet) an.

 Doch zu Beginn des 20. Jh. begünstigten die politischen Umstände nicht die Förderung des „Slawomakedonismus“ als neuer kollektiver nationaler Identität,
 und seine ersten Anhänger stießen bei den Massen auf kaum Resonanz.

Die politischen und ideologischen Voraussetzungen für den „Makedonismus“ wurden im Wesentlichen in der Zwischenkriegszeit durch die Dritte Kommunistische Internationale (Komintern) geschaffen. 

Es ist bereits belegt, dass die Kommunistische Internationale die Makedonische Frage als eine Sache der Taktik sah, entsprechend den jeweiligen politischen Gegebenheiten.1