Μακεδονικά Μοναστήρια.Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Σερρών. Απολεσθέντα από τους Βουλγάρους κειμήλια Ιεράς Μονής.

 ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ
ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΣΕΡΡΩΝ

(άλλη Ανάρτηση μας:
Βυζαντινή Παρακαταθήκη: Η Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Σερρών. )

Ο 20ος  αιώνας άρχιζε να ανατέλλει και μαζί με αυτόν για το μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου άρχιζε μία ριζική εκ θεμελίων καταστροφή. 

Ήταν Ιούνιος του 1917, όταν λυσσαλέοι οι Βούλγαροι επιδρομείς, ύστερα από πολλές λεηλασίες στο χώρο της Μακεδονίας, απογύμνωσαν και ερήμωσαν τη μονή.

 Οι Πατέρες εξορίσθηκαν όλοι ως όμηροι στη Βουλγαρία, ενώ ανάμεσα στην κτηματική περιουσία που είχε συληθεί, συγκαταλέγονταν 1500 τόμοι με έντυπα βιβλία, πλήθος από χειρόγραφα, βυζαντινά χρυσόβουλλα, πατριαρχικά σιγίλλια, σουλτανικά φιρμάνια και πλείστα ιερά σκεύη υψηλής τέχνης και μεγάλης αξίας.

Την πρώτη αυτή λαφυραγώγηση ακολούθησε και δεύτερη κατά τα έτη 1941 -1944. Κατά το χρονικό διάστημα αυτό οι  μοναχοί της Μονής είχαν εκδιωχθεί, και την Διοίκηση της είχαν αναλάβει οι Βούλγαροι. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αφαιρεθούν εικόνες πολύ παλαιές ανεκτιμήτου αξίας και οτιδήποτε άλλο είχε απομείνει από την πρώτη λεηλασία. 

Συντάχθηκε δε πρωτόκολλο παραλαβής υπογεγραμμένο από τους Βουλγάρους, το οποίο ανέφερε λεπτομερώς όλα τα υπεξερεθέντα και παρανόμως κατασχεθέντα.

Όλα τα κλοπιμαία μεταφέρθηκαν και τις δύο φορές στην Βουλγαρία. 

Ανατολική Ρωμυλία: Τα έθιμα-χαντέτια του Δωδεκαημέρου. Πρωτοχρονιάτικα έθιμα. Το δρώμενο της Καμήλας.

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΑ ΕΘΙΜΑ

Πήγαινε στα δημοτικά τραγούδια, 
στη δημοτική τέχνη και στη χωριάτικη και λαϊκή ζωή, 
για να βρεις τη γλώσσα σου και την ψυχή σου 
και μ’ αυτά τα εφόδια  αν έχεις ορμή μέσα σου
 και φύσημα θα πλάσεις ό,τι θέλεις, 
παράδοση και πολιτισμό
 και αλήθεια και φιλοσοφία.

Ίων Δραγούμης  

Το δρώμενο της Καμήλας.

της Ελένης Δάγκα 

απόσπασμα έρευνας της σκηνογράφου-ενδυματολόγου 

(υποψήφιας διδάκτορος τμήματος Θεάτρου -Σχολή Καλών Τεχνών, ΑΠΘ)

(αναρτησμένο στο facebook)
  (οι φωτογραφίες είναι επιλογή Yauna)

Το δρώμενο της Καμήλας, ιδιαίτερα διαδεδομένο στο παρελθόν, αλλά και σήμερα, στη Μικρά Ασία, τα Βαλκάνια και την Κεντρική Ευρώπη (από τον Πόντο ως την Πόλη και από την Ουκρανία ως την Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Ουγγαρία, τη νότια Αυστρία και τη Σλοβενία), εμφανίζεται ως μεταμφίεση τελετουργικού χαρακτήρα με «αόριστη γονιμοποιητική σημασία».[1] 

Ελληνική Μακεδονική Γη: Το Πολύχρονο Χαλκιδικής στους εθνικούς αγώνες.

Μνημείο του καπετάν Κάψα στο σημείο
της μάχης των Βασιλικών 13 Ιουνίου 1821

Αρτιστόδημος Χρ. Ζάγκας
(1932-2011, Πολύχρο)

ΠΟΛΥΧΡΟΝΟ

Ένα χωριό στη ροή της ιστορίας.

Κοινότητα Πολυχρόνου

1996

(οι φωτογραφίες επιλογή Yauna)

Η Χαλκιδική στον αγώνα για την ελευθερία

Εμμανουήλ Παπάς,
ο Μακεδόνας πρωτεργάτης
της Εθνεγερσίας

Στα τέλη του Μάρτη του 1821 έφθασε στο Αγιο Όρος ο Σερραίος οραματιστής και αγωνιστής Εμμανουήλ Παπάς, με σκοπό να εξεγείρει τη Χαλκιδική κι ολόκληρη τη Μακεδονία σ' επανάσταση κατά των Τούρκων.

Στις 17 Μαΐου στον Πολύγυρο οι κάτοικοι σκότωσαν τον Τούρκο Διοικητή, καθώς και τους άνδρες της φρουράς.

Στην Κασσάνδρα οι πρόκριτοι έσπευσαν να δώσουν το παρόν.
Σ' επιστολή τους προς την Ιερά Επιτροπή των Αγιορειτών έγραφαν κοντά στα άλλα και τα εξής:

"Ήμεϊς οί έν χερσονήσω Κασσάνδροι έσηκώσαμεν τά άρματα κατά των τυράννων μας... 
Έτοιμασθήτε λοιπόν στρατιώται του επουρανίου Χριστού... 
Μην αμελήσετε, άγιοι Πατέρες, άλλ' όπλισθήτε καί σπεύσατε ταχύτατα πρός άφανισμόν του τυράννου μας δι' άγάπην του Γένους καί της πίστεως ημών... 
Ταχύνατε διά νά λάβωμεν καί παρά θεού καί παρά του Γένους τόν στέφανον".

Αυτήν την επιστολή  προκήρυξη υπογράφουν με ημερομηνία 29 Μαΐου (1821) ο Ιωάννης Χατζηχριστοδούλου, ο Αναγνώστης Γεωργίου, ο Δημήτριος Ιωάννου, ο καπετάν Μανόλης Ιωάννου, ο καπετάν Γεώργιος Καμπούρης και ο καπετάν Ιωάννης Γεωργίου.

Αυτοί αποτελούσαν την επιτροπή αγώνα της Κασσάνδρας και προέρχονταν αντιπροσωπευτικά από διάφορα χωριά, ο Δημήτριος Ιωάννου καταγόταν από το Πολύχρουν, πράγμα που δείχνει πως οι Πολυχρουνιώτες έδωσαν το παρόν και κατά το μεγάλο ξεσηκωμό του Γένους μας.

Το σχέδιο των επαναστατών της Χαλκιδικής ήταν να ξεκινήσουν οι μεν από τα Μαδεμοχώρια υπό τον Εμμανουήλ Παπά, οι δε από την Κασσάνδρα υπό τον καπετάν Κάψα και να συναντηθούν όλοι στους

Ελληνική Μακεδονική Γη: Γευγελή (Гевгелија). Οι ξένες Προπαγάνδες

Η κηδεία του Νικολάου Μπέλλη
προύχοντα από τα Μικρά Λιβάδια
στη Γευγελή,
μετά τη δολοφονία του από τους κομιτατζήδες

του Ιωάννου Ξανθού

Συνταξιούχου Δημοδιδασκάλου

και
ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΥ

"ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΕΓΕΛΗΣ ΚΑΙ 

ΕΘΝΙΚΗ ΔΡΑΣΙΣ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΑΥΤΗΣ

 ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΕΡΙΞ ΧΩΡΙΩΝ"

Θεσσαλονίκη 1954
(οι φωτογραφίες επιλογή Yauna)

Οι κάτοικοι της περιφερείας Γευγελής και όλης της Βορείου Μακεδονίας, ως απεδείχθη ανωτέρω, ως προς το ζήτημα της Έθνικότητος, ήσαν όλοι ανεξαιρέτως Έλληνες με το γνωστόν ανάμικτον γλωσσικόν ιδίωμα και παρέμειναν ως τοιούτοι άθικτοι και συμπαγείς μέχρι του 1870, οπότε διάφοροι προπαγάνδαι διεισδύσασαι εις τα τμήματα ταυτα ήρχισαν δια δελεαστικών και παραπλανητικών μέσων να προσελκύουν κατ’ άρχάς άμορφώτους, άφελείς και πτωχούς κατοίκους.

Τοιαύται προπαγάνδαι ένεφανίσθησαν εις την περιφέρειαν Γευγελής
η Ουνιτική, 
η Βουλγαρική, 
η Σέρβική και 
η Ρουμανική.

 Έκ τούτων η Σερβική ήτο ασήμαντος και ουχί έπικίνδυνος, διότι η Σερβία δεν εδειξε μέγα ενδιαφέρον δια να εξαπολύση ισχυράν προπαγάνδαν και δεν είχε μεγάλας βλέψεις εις τας άλλας περιφερίας μέχρι του 1900, συνάμα δέ δεν ύπήρχε Σέρβικός πληθυσμός Νοτίως των Σκοπιών και έθεωρουσε τα τμήματα

Μοναστηριού, Γευγελής, Δοϊράνης και Στρωμνίτσης της τότε άκεραίου Μακεδονίας, ότι ήσαν παλαιαί Έλληνικαί έπαρχίαι, ως το ομολογούν οι ίδιοι οι Σέρβοι.

Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Βελιγραδιού ο Τσβίγιτς άναγνωρίζει, ότι ο πληθυσμός των Βορείων τμημάτων της Μακεδονίας δεν είναι Σέρβικός.

Ο Σέρβος Γεωγράφος Γεώργεβιτς εγραφε το 1919, ότι τα Βόρεια τμήματα Μακεδονίας ήσαν παλαιαί Έλληνικαί έπαρχίαι.

Γεωργίου Μόδη: Η Φλώρινα επί Τουρκοκρατίας.

Καπετάν Βαγγέλης Στρεμπρενιώτης,
εκ του χωρίου Ασπρόγεια Φλωρίνης

Γ. X. ΜΟΔΗ

Διάλεξις δοθείσα την 12ην Απριλίου 1968

 εις την αίθουσαν της Αρχαιολογικής Εταιρείας Αθηνών 

υπό την αιγίδα του Συλλόγου Φλωρινιαίων ’Αθηνών.

Ή Φλώρινα δεν είχε εκκλησίαν ίσαμε το 1835.

 Οι άνθρωποι εκκλησιάζονταν σε γειτονικά χωριά, όπου παντρεύονταν, βαπτίζονταν, κηδεύονταν.

Το 1835, όπως γράφει στα απομνημονεύματά του ο Φλωρινιώτης οπλαρχηγός Λάκης Πύρζας, ένας καλός Αλβανός πασάς τους έδωσε την άδεια να κτίσουν εκκλησίαν αλλά έξω και μακρυά από την πόλι.

 Δεν έπρεπε να μολύνεται η ατμοσφαίρα της με ψαλμωδίες απίστων.

Φανατικοί Τούρκοι αποτελούσαν την μεγάλην πλειοψηφία των κατοίκων της.

Ρίχθηκαν οι άνθρωποι στην δουλειά μεγάλοι και μικροί, άνδρες και γυναίκες.
Αλλά τη νύχτα οι Τούρκοι χαλνούσαν ότι με τόσους κόπους έφιαναν οι ραγιάδες την ημέρα. Και μιά μεγάλη επιτροπή από μπέηδες και χοτζάδες αγάδες διαμαρτυρήθηκε έντονα στον πασά που είχε δώσει την άδεια από δική του πρωτοβουλία χωρίς Σουλτανικόν φερμάνι.

Ό Πασάς τους ρώτησε.

— Έχουν οι γκιαούρηδες σχολείον;
— Έχουν, απάντησαν.
— Δεν είναι το σχολείον περισσότερο επικίνδυνο από μιαν εκκλησίαν όπου απλώς ο Αλλάχ λατρεύεται;
— Είναι.
— Τότε πως αφίνετε το σχολείο και θέλετε να εμποδίσετε την εκκλησίαν;
— Μα το σχολείο υπάρχει από πολύ παληά χρόνια.

ΟΙ Βλάχοι της Ελλάδας και το Κουτσοβλαχικό ζήτημα.

ΑΘΑΝ. ΧΡΥΣΟΧΟΟΥ

ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΏΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ.

(οι φωτογραφίες επιλογή Yauna)

ΟΙ ΒΛΑΧΟΙ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΗΠΕΙΡΟΥ.

Η Κουτσοβλαχική  γλώσσα

Κατά τον ΙΑ' αιώνα το Βυζαντινό Κράτος απασχολήθηκε με το ζήτημα των ξενοφώνων πληθυσμών, που κατοικούσαν σε ορεινά μέρη της Ηπείρου, της Θεσσαλίας, της Μακεδονίας, της Αλβανίας ή και πιο πάνω ακόμη.

Στα μέρη αυτά υπήρχον διάφορες περιοχές, όπου  οι κάτοικοι μιλούσαν μια παρεφθαρμένη Λατινική διάλεκτο, που μοιάζει κάπως με τη ρουμανική γλώσσα καθώς διαμορφώθηκε στη Δακοβλαχία. 

Οι Βυζαντινοί φαίνεται πως δεν εξέτασαν σοβαρά το ζήτημα αυτό και γιαυτό δεν μας άφησαν καμμιά ιστορική πληροφορία, που να μας εξηγεί πως προήλθε και δημιουργήθηκε η γλωσσική αυτή διάλεκτος, που μιλήθηκε από τη μικρά αυτή μειονότητα των κατοίκων μερικών ορεινών χωρίων, ορισμένων περιοχών του Ελληνικού κράτους. 

Μερικοί συγγραφείς εξέφεραν γνώμες αόριστες και ασαφείς, στις όποιες προσπαθούν να εξηγήσουν την καταγωγήν των ανθρώπων αυτών, που μιλούν αυτό το γλωσσικό ιδίωμα.

Οι γνώμες αυτές όλες δεν στηρίζονται σε αποδείξεις ιστορικές.

Με το πέρασμα του χρόνου και όταν οι Τούρκοι κατάκτησαν τη Χερσόνησο του Αίμου, πολλοί 'Έλληνες διωρίστηκαν Ηγεμόνες στη Μολδαυία και Βλαχία.

Αυτό το γεγονός έγινε αιτία να έλθουν οι 'Έλληνες σε στενώτερη επαφή με τους πληθυσμούς, που ζούσαν στις Ηγεμονίες αυτές, 

οι όποιοι ωνομάσθηκαν με το κοινό όνομα Βλάχοι και η γλώσσα τους Βλαχική η τα Βλάχικα.

Μακεδονικός Αγώνας: Η θέση του ελληνισμού της Μακεδονίας στα τέλη του περασμένου αιώνα

  Κωνσταντίνος Α. Βακαλόπουλος

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 

ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ 

ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ 

(1894-1904)

Η θέση του ελληνισμού της Μακεδονίας

 στα τέλη του περασμένου αιώνα και ο αντίκτυπος του ελληνοτουρκικού πολέμου (1897) 

στο πολιτικό καθεστώς του.

1.    Η εξελικτική πορεία του μακεδονικού ελληνισμού κατά τη χρονική περίοδο 1894-1897,
η οποία αποτελεί μια από τις κρισιμότερες φάσεις της νεότερης ιστορίας της Μακεδονίας,
βρίσκεται σε στενή εξάρτηση με τη στάση της Πύλης,
 τη ραγδαία ανάπτυξη της βουλγαρικής κίνησης και τις δυσμενείς συγκυρίες,
 που αντιμετωπίζει το ελληνικό κράτος μετά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897.


Οι αλλεπάλληλες παραχωρήσεις της Πύλης προς την Εξαρχία τόσο στον εκπαιδευτικό όσο και στον εκκλησιαστικό τομέα, καθώς και ο δυσμενής αντίκτυπος των ελληνικών ανταρτικών κινημάτων του 1896-1897 και του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897,
δημιούργησαν την εποχή αυτή πρόσφορο έδαφος για την εδραίωση του βουλγαρικού παράγοντα σ’ ολόκληρο το μακεδονικό χώρο και προκάλεσαν μεγάλη ένταση στις ελληνοβουλγαρικές διαμάχες.

Νωπές ήταν ακόμη οι θυελλώδεις διαμαρτυρίες και οι αθρόες διαδηλώσεις, που είχαν πραγματοποιήσει οι Έλληνες στα 1894 στη
Θεσσαλονίκη, στα 
Βοδενά, στα 
Γιανιτσά, στη 
Δοϊράνη, στη 
Στρώμνιτσα, στις 
Σέρρες, στο 
Μοναστήρι, στο 
Νευροκόπι, στη 
Δράμα και σ’ 
άλλες κωμοπόλεις 
για το διορισμό των δυο Βουλγάρων επισκόπων στα Βελεσά και στο Νευροκόπι. 

Μακεδονικός Αγώνας: Ο Ελληνισμός στη Μακεδονία.

Μητροπολίτης Καστοριάς
ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗΣ
και ο Βοεβόδας ΓΚΕΛΕΦ
του Σωτήρη Ζήση.

DOUGLAS DAKIN

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

1897-1913
(οι φωτογραφίες επιλογή Yauna)

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Αν η ελληνική κυβέρνηση δεν ήταν σε θέση να επηρεάσει τις εξελίξεις στη Μακεδονία, ο γηγενής Ελληνισμός, ωστόσο, είχε ήδη αρχίσει να οργανώνει την άμυνά του.

Ολόκληρες κοινότητες είχαν φανερά μείνει πιστές στην Ορθοδοξία, ενώ άλλες, οι οποίες είχαν εξαναγκαστεί να ανακηρυχτούν σχισματικές, παρέμεναν κρυφά πατριαρχικές, έτοιμες να επανακάμψουν στις γνήσιες πεποιθήσεις τους με την πρώτη ευκαιρία.

Η αποτυχία του εγχειρήματος των επαναστατών οφειλόταν κυρίως στην αντίθεση των κοινοτήτων, ιδίως εκείνων στις οποίες οι πατριαρχικοί επικρατούσαν ή τουλάχιστον αποτελούσαν ισχυρή δύναμη.

Δεν θα ήταν ποτέ δυνατό να εξιστορήσει κανείς ολόκληρη την ιστορία της αντίστασης αυτής: απαρτίζεται από πολυάριθμες τοπικές ιστορίες και πολύ σπάνια συλλαμβάνουμε κάτι περισσότερο από μια φευγαλέα ματιά από τις πολυάριθμες τοπικές έριδες, οι οποίες, αν διαφωτίζονταν πλήρως, θα συνέθεταν το μεγαλύτερο τμήμα της ιστορίας του Μακεδονικού Αγώνα.

Συνηθέστερα γνωρίζουμε μόνο τις τραγικές εκδηλώσεις της μιας ή της άλλης διαμάχης —
τη δολοφονία 
προκρίτων, 
ιερέων και 
δασκάλων, την 
πυρπόληση κατοικιών και τη 
σφαγή γυναικοπαιδών.

Αυτό το οποίο δεν γνωρίζουμε, παρά μόνο σε λίγες περιπτώσεις, είναι η ιστορία της αποφασισμένης αντίστασης των πατριαρχικών απέναντι σε απειλές και απάνθρωπη μεταχείριση. 

Ημέρα Μακεδονικού Αγώνα: Ο Μακεδονικός Αγώνας στη περιοχή Δράμας.

Το Ελληνιμό-μακεδονικό σώμα του
Μακεδονομάχου Οπλαρχηγού
Καπετάν Δούκα.

ΟΜΙΛΙΑ
 ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ Α.Π.Θ.  
ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ 
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗ 
ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΗΣ ΝΟΜΑΡΧΙΑΣ ΔΡΑΜΑΣ
 ΤΗΝ 18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2008

Ευχαριστώ θερμά, τους έχοντες την πρωτοβουλία της σημερινής εκδήλωσης.
Αυτά τα νέα παιδιά της Ανατολικής Μακεδονίας που συνεχίζουν με το δικό τους τρόπο τον «Μακεδονικό Αγώνα».

Διότι ο «Μακεδονικός Αγώνας» είχε ένα συμβατικό τέλος το 1908, γι’ αυτό και γιορτάζουμε σήμερα τα 100 χρόνια από το συμβατικό αυτό τέλος, αλλά γνωρίζουμε καλώς ότι υπό άλλες μορφές, συνεχίζεται ένας άλλος «Μακεδονικός Αγώνας».

Οφείλω επίσης να μεταφέρω τους θερμούς χαιρετισμούς της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών και του προέδρου της κ. Νικολάου Μέρτζου.

 Αλλά πιο θερμός είναι ο χαιρετισμός του πρώην προέδρου της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών του καθηγητή και ακαδημαϊκού κ. Κων/νου Βαβούσκου που είναι γέννημα θρέμμα της μαρτυρικής πόλεως της Δράμας.

Ελέχθησαν ήδη από τους προλαλήσαντες αρκετά κατατοπιστικά πράγματα για την έναρξη του «Μακεδονικό Αγώνα» και την σύντομη ιστορία της Μακεδονίας.

Άρμεν Κούπτσιος. Ο νεότερος Έλληνας Μακεδονομάχος.

Θα ήθελα προτού διαβάσετε την ιστορία του Αρμεν Κούπτσιου να κάνω μια μικρή εισαγωγή.

Ο Βώλακας είναι ένα πανέμορφο χωριό κάτω από το Χιονοδρομικό Κέντρο Φαλακρού στην Δράμα.

Ο Βώλακας είναι ορεινό ντόπιο καθαρά μακεδονικό χωριό.

Οι κάτοικοι μιλούσαν και μιλούν και το σλαβικό ιδίωμα.
Ο Άρμεν ήταν ένας γνήσια εθνικά Μακεδόνας!!.

Κάνω την ανάρτηση αυτή, από την μια για να αναδείξω την προσωπικότητα ενός γηγενούς Μακεδονομάχου του Αρμεν, αλλά για να θυμίσω σε πολλούς ότι πολλά νέα παιδιά θυσιάστηκαν, 
 όχι για να γίνει η Μακεδονία ελληνική, 
αλλά για ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΕΙ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ.

Μακεδονικός Αγώνας-Μακεδονικό Έπος. ΑΡΜΕΝ ΚΟΥΠΤΣΙΟΣ: Ο Εθνομάρτυρας Μακεδονομάχος

Άρμεν Κούπτσιος
δια χειρός
Κ. Κουγιουμτζή

του Ιωάννη Θ. Δεϊρμεντζόγλου
τ. Σχολικός Σύμβουλος στο Νομό Καβάλας

(οι φωτογραφίες επιλογή Yauna)

Την Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012,
στον Βώλακα,
σαν ελάχιστο φόρο τιμής
αφιερώθηκε η μέρα στον
Εθνομάρτυρα - Μακεδονομάχο
Άρμεν Κούπτσιο,
τον οποίο οι Βούλγαροι τον κρέμασαν
στην Κεντρική πλατεία της Δράμας.

Για την ζωή και τους αγώνες του Άρμεν Κούπσιου μίλησε ο Γιάννης Δεϊρμεντζόγλου, ο οποίος με την γλαφυρότητα του λόγου  του κατόρθωσε να ακουμπήσει τις ψυχές των παρισταμένων προκαλώντας όχι μόνο συγκίνηση αλλά και εθνική υπερηφάνεια για τους προγόνους μας Μακεδονομάχους που έδωσαν την ζωή τους   για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι.

Η ομιλία του Ι. Δεϊρμεντζόγλου στα «ΚΟΥΠΤΣΙΑ 2012»

«Δέος με κατέχει τούτη την ώρα που κλήθηκα να ψελλίσω τους θνητούς μου λόγους, εδώ που φωνάζουν τα ηρωικά κατορθώματα ενός εικοσάχρονου νέου, του Άρμεν Κούπτσιου.

Και βίασα τον εαυτό μου να μην φύγω από το μέτρο.

Άρμεν Κούπτσιος

Μη πω κάτι λιγότερο, να μην υπερβάλω, μα να καταθέσω την αλήθεια και μόνον την αλήθεια, ως όρκο τιμής προς τον ήρωα Αρμεν.

Δεν ήλθα να μιλήσω, να προσκυνήσω ήλθα. 

Και ό,τι θα πω είναι λιγότερο λόγος και περισσότερο προσευχή.

Στοχάζομαι την ώρα εκείνη τού θανάτου τού ήρωα.
Προσπαθώ να διεισδύσω στην ψυχή του, που τόσα απλά και άνετα και φυσικά, διάλεξε τον δρόμο του χρέους και της θυσίας, διότι αυτός οδηγεί στην ελευθερία.

Ηρωικές Μορφές του Μακεδονικού Αγώνα: Ο Βωλακιώτης Μακεδονομάχος Αρμεν Κούπτσιος

 7 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ: ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΑΡΜΕΝ ΚΟΥΠΤΣΙΟΥ

Ο Ήρωας Άρμεν Κούπσιος εκ Βώλακος Δράμας.    

του Πέτρου Μαρκόπουλου
 Αντιστράτηγου ε.α 

Αντιδημάρχου Κ. Νευροκοπίου

Εφ. ΠΥΡΟΒΟΛΗΤΗΣ

Αρ.Φυλ 23/2007

Ο Μακεδονικός Αγώνας αρχίζει την 27η Φεβρουάριου 1870 με την έκδοση του φιρμανιού του Μεγάλου Βεζίρη Αλί Μωχάμεντ Εμίν Πασά, μετά από πίεση της Ρωσίας δια του πρεσβευτού της στην Κωνσταντινούπολη Ιγνάτιεφ, με το οποίο ιδρύεται «Αυτοκέφαλη Βουλγαρική Εξαρχία» στην Κωνσταντινούπολη, το λεγόμενο «Σχίσμα».

 Σε αυτήν θα υπαγόταν όχι μόνο οι Βουλγαρικές πόλεις αλλά και οι πόλεις και τα χωριά που τα 2/3 του πληθυσμού ζητούσαν τέτοια υπαγωγή.

Έτσι δόθηκε η ευκαιρία στους Βουλγάρους κομιτατζήδες να εξαπολύσουν οργανωμένη βία, πειθαναγκασμό και σφαγές με σκοπό να παρουσιάσουν τους εξαρχικούς ως Βουλγάρους και κατά συνέπεια τις περιοχές ως Βουλγαρικές και όχι Ελληνικές.

 Από τότε άρχισε λυσσαλέος και αδυσώπητος αγώνας μεταξύ Βουλγάρων και Μακεδόνων υπό την ανοχή του Τούρκου κατακτητή που εφήρμοζε την αρχή «διαιρεί και βασίλευε».

Η τσαρική Ρωσία προχωρεί με πολύ γρήγορους ρυθμούς.

Την 3η Μαρτίου 1878 με τη συνθήκη του Αγ. Στεφάνου δημιουργεί τη μεγάλη Βουλγαρία.

Ευτυχώς, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα ανετράπη η συνθήκη αυτή και υπεγράφητην 15η Ιουλίου 1878 η συνθήκη του Βερολίνου με την οποία δημιουργείται η ηγεμονία της Βουλγαρίας σε πολύ περιορισμένο χώρο, και η αυτόνομη Ανατολική Ρωμυλία (Θράκη).

Η δε Μακεδονία παρέμεινε υπό τον Τουρκικό ζυγό.

Μετά 7 χρόνια, το 1885, η Βουλγαρία κάνει βίαιη προσάρτηση της Αν. Ρωμυλίας και ρίχνει το νέο σύνθημα «Η Μακεδονία για τους Μακεδόνες», προκειμένου να αυτονομηθεί και να την προσαρτήσει όπως την Αν. Ρωμυλία.

Οι Μακεδόνες δεν πείθονται εύκολα, αντιστέκονται και πολεμούν, αλλά και οι Βούλγαροι συνεχίζουν με αμείωτη ένταση την τρομοκρατία προκειμένου να επιτύχουν το καταχθόνιο σκοπό τους.

Μακεδονομάχοι Δράμας: ο Εθνομάρτυρας Άρμεν Κούπτσιος.

Εφημερίς "Πρωινός Τύπος Δράμας" 

Ο Εθνομάρτυς Μακεδονομάχος
Άρμεν Κούπσιος
εκ Βώλακος Δράμας

30.9.2013

Μεταξύ των ιδεομάρτυρων της ελευθερίας μας συγκαταλέγεται και ο Αρμεν όστις υπήρξεν εις εκ των κυριοτέρων Μακεδονομάχων αφιερώσας την ζωήν δια τηνυπόθεσιν της ελευθερίας.

Ο Αρμεν Κουπτσιος, νέος ηλικίας 25 μόλις ετών κατήγετο από το χωρίο Βώλαξ.

 Εζησε κατά την εποχή εκείνην καθ’ ην, δια την εξόντωσιν των Χριστιανών της Μακεδονίας, μικτή και στενή συνεργασία των Τούρκων και Βουλγάρων, εγέννησε την ίδρυσιν εν τη πολυπαθεί αυτή χώρα το Ελληνικόν Κομιτάτον, προς αντίδρασιν, κατά των σχεδίων των Τουρκοβουλγάρων, άτινα δεν ήσαν άλλα από την εξολόθρευσιν των Ορθοδόξων Χριστιανών Μακεδονίας και την επικράτησιν εις την Μακεδονίαν του σχίσματος του Βουλγάρου Εξάρχου.

Ο πατήρ του Αρμεν, Κούπστιος ονομαζόμενος και εγκατεστημένος εις τον Βώλακα ήτο ο Γενικός Πράκτωρ, εν τω Βιλαετίω Δράμας, του Ελληνικού κομιτάτου.\ Όλα τα αποστελλόμενα όπλα χειροβομβίδες και πολεμεφόδια παρελάμβανεν ο ενθουσιώδης και υπέρ πατριώτης ούτος Ελλην. 

Επίσης διενήργει την μετά του Κεντρικού Κομιτάτου αλληλογραφίαν λαμβάνων παρ’ αυτού οδηγίας ας, και διεβίβαζεν εις τα δρώντα τότε ανταρτικά σώματα.

Και γενικώς η ψυχή του αγώνος εν τω Νομώ της Δράμας ήτο ο Κούπτσιος. 

Ελληνικότητα Μακεδονίας: ΟΥ ΒΑΡΒΑΡΟΣ O ΦΙΛΙΠΠΟΣ!

Τοιχογραφία με την αρπαγή της Περσεφόνης από τον Άδη.
Βεργίνα, Τάφος Φιλίππου Β'.

Αγαπητός Γ. Τσοπανάκης

ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΟΣ ΤΟΜΟΣ

50 ΧΡΟΝΙΑ (1939-1989)

(οι φωτογραφίες  επιλογές Yauna)

ΟΥ ΒΑΡΒΑΡΟΣ (ΦΙΛΙΠΠΟΣ)
ή

 ΠΩΣ ΔΙΑΙΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΜΥΘΟΙ

Σε πολλές και σοβαρές υποθέσεις αφήνουμε τους εχθρούς να οικοδομούν με ψέματα και να προβάλλουν ανυπόστατες απόψεις, που με την επιμονή και την επανάληψη κατορθώνουν να τις εντυπώνουν στο μυαλό και την ψυχή των άλλων ανθρώπων. 

Εμείς θεωρούμε ότι  η αλήθεια είναι αυτονόητη, δεν φροντίζουμε όμως  να την γνωστοποιήσουμε στους άλλους, και νομίζουμε ότι είναι αρκετό να λέμε ότι «το μακεδονικό ζήτημα είναι ανύπαρκτο», και ότι  αυτή είναι η καλύτερη απάντηση. 
Δυστυχώς όμως  δεν είναι η καλύτερη, και αμφιβάλλω αν είναι καν απάντηση.

Από που συμπεραίνεται η μη ελληνικότητά της Μακεδονίας και των Μακεδόνων;

Βουλγαροκρατούμενη Μακεδονία: Η Εξέγερση και Σφαγή της Δράμας, 29 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1941.

του κ. Γ.Κ.ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ,

 τ. ΛΥΚΕΙΑΡΧΗ

Αναδημοσίευση από την 

"ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΡΑΜΙΝΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ"

     

Σεβασμός μνήμης

«Το ολοκαύτωμα της Δράμας το 1941»

Όσα ακολουθούν, δεν αποβλέπουν στην ανάξεση πληγών, αλλά στη διατήρηση της αλγεινής μνήμης, αφού είναι αποδεδειγμένο ιστορικά ότι, όταν αυτή ξεθωριάζει, τότε ακολουθούν οδυνηρές περιπέτειες.

Από αυτήν την οπτική γωνία ξεκινώντας, θα θέλαμε να τονίσουμε ότι τον Σεπτέμβριο και Οκτώβριο του 1941 μέρος του δραμινού λαού δεν επιτέλεσε συνειδητό κίνημα κατά του κατακτητή για την απόκτηση της θεόδοτης ελευθερίας,
αλλά έπεσε τραγικό θύμα μιας απάνθρωπης προβοκατόρικης κίνησης καθώς και ενός παραληρηματικού ενθουσιασμού. 

Είναι λυπηρό να τονίζεται από κάποιους διαστρεβλωτικούς της ιστορικής αλήθειας κονδυλοφόρους ότι ο δραμινός λαός συνειδητά ήγειρε τα όπλα κατά τον κατακτητή.

Βουλγαροκρατούμενη Μακεδονία: Η Αλιστράτη και η Εξέγερση και Σφαγή της Δράμας, 29 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1941

Ο τσάρος Βουλγαρίας Βορίς ο ΙΙΙ και ο Χίτλερ

του Κωνσταντίνου Ι. Κοντού.

'Η ΑΛΙΣΤΡΑΤΗ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ'

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΔΡΑΜΙΝΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ.

  ΑΛΙΣΤΡΑΤΗ: 

Το ψευδοκίνημα του Σεπτεμβρίου 1941

Ήδη από τις αρχές του μηνός Σεπτεμβρίου 1941, Βούλγαροι αξιωματικοί, στρατιώτες, υπάλληλοι, ιδιώτες, προ παντός δε ύποπτοι που ήρθαν από τη Βουλγαρία, μεταξύ των οποίων και πολλοί οπαδοί του μακεδονικού κομιτάτου, περιερχόμενοι τις πόλεις και τα χωριά του νομού Δράμας, διαβεβαίωναν τους κατοίκους, ότι έπίκειται επανάσταση στη Βουλγαρία, η οποία θα είχε ως αποτέλεσμα την ανατροπή της κυβερνήσεως, τη μεταβολή του κοινωνικού καθεστώτος και τη συναδέλφωση των Ελλήνων και των Βουλγάρων και προσπαθούσαν να παρασύρουν αυτούς στην εξέγερση.

Οι Έλληνες κάτοικοι γνωρίζοντας από πείρα το χαρακτήρα και τα τεχνάσματα των Βουλγάρων από τις κατοχικές περιόδους των ετών 1912-113 και 1916-1918, έκλεισαν τα αυτιά τους στις επαγγελίες τους και απείχαν από κάθε ανάμιξη.

 Μόνον δε ευάριθμοι κομμουνιστές κατά το πλείστον, παρασύρθηκαν και πίστεψαν στα λόγια τους και υποσχέθηκαν τη συνδρομή τους.

Η Σφαγή της Δράμας, 29 Σεπτεμβρίου 1941. Μία άλλη θεωρία για τα αίτια της εξέγερσης.

Δημήτριος Μπατσιούλας

"ΤΑ ΝΤΟΥΡΝΤΟΥΒΑΚΙΑ"

Ιστορικό Μυθιστόρημα

Εκδόσεις Λογοσοφία

(οι φωτογραφίες επιλογές Yauna)

( Σημ. Yauna.
Αναρτώ το Δεύτερο Κεφάλαιο του Ιστορικού Μυθιστορήματος.
Τα πρόσωπα που αναφέρονται είναι-ήταν υπαρκτά. 
Δίνει μια διαφορετική διάσταση στην αναζήτηση για τα πραγματικά αίτια της ("Ψευτο"-) επανάστασης- Εξέγερσης της 29ης Σεπτεμβρίου 1941.
Είναι Μυθιστόρημα, όμως περιέχει και περιγράφει γεγονότα π....)

Νωρίς την άλλη μέρα το πρωί ακούστηκαν χτυπήματα στην αυλόπορτα του σπιτιού. Πασταλιάζαμε τον καπνό και δεν είχαμε ξεμανταλώσει  ακόμα.

Βουλγαροκρατούμενη Μακεδονία: Η Προσοτσάνη και η Εξέγερση και Σφαγή της Δράμας, 29 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1941

Μνημείο Ηρώων
Προσοτσάνης

του Κώστα Παπαδόπουλου,

Προέδρου του Συλλόγου

 " Μέγας Αλέξανδρος"

 Προσοτσάνης 

Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο του Συλλόγου

29η Σεπτεμβριου 1941 -

Τα γεγονοτα στην Προσοτσανη

Η σφαγή της Προσοτσάνης αποτελούσε μέρος του σχεδίου που είχαν καταστρώσει οι Βούλγαροι ώστε να ενταθούν τα μέτρα τρομοκρατίας ενάντια στους Έλληνες της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης ώστε να τους αναγκάσουν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να αλλοιώσουν με αυτόν τον τρόπο την πληθυσμιακή σύσταση της περιοχής.

Η 29η Σεπτεμβρίου αποτελεί για όλους εμάς τους κατοίκους της Προσοτσάνης ημέρα μνήμης για τους σφαγιασθέντες από τους Βουλγάρους, το 1941, συχωριανούς μας.

Τιμούμε την μνήμη αυτών των αθώων ανθρώπων με μια σεμνή τελετή που γίνεται, κάθε χρόνο, στο χώρο των νεκροταφείων στο μνημείο που αναγέρθηκε προς τιμήν τους, καθώς και με τρισάγιο στο μνημείο της γέφυρας της Αλιστράτης όπου εκεί οι περισσότεροι από αυτούς βρήκαν τραγικό θάνατο από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος των Βουλγάρων.

Απώτερος σκοπός των Βουλγάρων και όχι μόνο αυτών ήταν η εγκαθίδρυση τους στο Αιγαίο.

Σε αυτά τα πλαίσια διεκδικούσαν την Μακεδονία και χρησιμοποιούσαν κάθε μέσο για να το πετύχουν. Η επιθυμία τους αυτή αναζωπυρώθηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, που από τα μέσα περίπου του 19ου αι., έχοντας την ανοχή των τουρκικών αρχών και των Μεγάλων Δυνάμεων οι Βούλγαροι θέτουν σε εφαρμογή το πολυπόθητο σχέδιο τους.

Με τους κομιτατζήδες να διατρέχουν την ύπαιθρο να τρομοκρατούν τους συμπαγείς ελληνικούς πληθυσμούς να σκοτώνουν ιερείς και δασκάλους, που κρατούσαν άσβεστο το φρόνημα των Μακεδόνων και με συνεχείς προπαγάνδα προς την δυτική κοινή γνώμη προσπαθούσαν να προσαρτήσουν την Μακεδονία.
Έβρισκαν όμως πάντα την σθεναρή αντίσταση των Μακεδόνων που μόνοι τους χωρίς την συμπαράσταση του μικρού και αδύναμου τότε Ελληνικού κράτους κατάφεραν να αποτρέψουν αυτό το σχέδιο.

Ένα σχέδιο το οποίο δεν εγκατέλειψαν ποτέ οι Βούλγαροι.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ TOΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ.

Αλέξανδρος Α΄ Μακεδών
(532 - 454 π. X.)

Olivier Picard

ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΟΣ ΤΟΜΟΣ

50 ΧΡΟΝΙΑ (1939-1989)

(οι φωτογραφίες  επιλογές Yauna)

Σέ μια παραδοσιακή ερώτηση στην Ελλάδα για την επινόηση του νομίσματος, μια από τις πιο δημιουργικές εφευρέσεις της αρχαίας   Ελλάδας, νομίζουμε ότι θα έχουμε απαντήσει από  τη  στιγμή πού θα προσδιορίσουμε τον πρώτο ευρετή. 

 Η ερώτηση όμως είναι πολυσύνθετη: 

από την κοπή των πρώτων νομισμάτων από  ήλεκτρο, τόσο στις Σάρδεις όσο και στις ιωνικές πόλεις, μέχρι τις ήδη πολύπλοκες και ανεπτυγμένες νομισματικές συναλλαγές, τις όποιες πιστοποιούμε τον 4ο αιώνα στην Αθήνα η επί Αλέξανδρου, τοποθετείται μια σειρά από  διαδοχικές εφευρέσεις πού πραγματοποιήθηκαν σέ διάφορες πόλεις. 

Η Μακεδονία έπαιξε σημαντικό ρόλο σ‘ αυτήν τη  μακρά πορεία και θα ήθελα, για τον εορτασμό της πεντηκονταετηρίδας της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, να αναλύσω σήμερα μια από  αυτές τις μακεδονικές πρωτοτυπίες.

 Η Μακεδονία, από  νομισματική άποψη, δεν είναι απλά το Μακεδονικό βασίλειο, όπως εμφανίζεται στον κατάλογο από  την  εποχή του Αλέξανδρου του Α.

Είναι επίσης το σύνολο των φύλων, πού συχνά ονομάζουμε Θρακομακεδόνες, καθώς και οι ελληνικές πόλεις που ιδρυθήκαν κατά μήκος της ακτής .  

Η Μακεδονία κατά τον Evliya Çelebi - Εβλιγιά Τσελεμπή: Δημογραφικά στοιχεία του 17ου αιώνα μ.Χ.

Εβλιγιά Τσελεμπή

1611-1684

Του Βασίλη Δημητριάδη

Εξετάζοντας τα δημογραφικά στοιχεία που βρίσκουμε στην περιγραφή των πόλεων της Δυτικής Μακεδονίας πρέπει να έχουμε υπόψη μας πρώτα απ’ όλα ότι ο Εβλιγιά δεν είναι πολύ ακριβής στους αριθμούς που παραθέτει.

 Οι αριθμοί του δεν προέρχονται από μελέτη επισήμων στοιχείων, αλλά βασίζονται κυρίως στην προσωπική εκτίμηση του συγγραφέα.

Ακόμη, όπως έχει παρατηρηθεί , οι αριθμοί που αναφέρει ο Εβλιγιά είναι πολλές φορές εξογκωμένοι, όπως γενική είναι η τάση για υπερβολή σε όλο το έργο του.

Επίσης έχω διαπιστώσει ότι ή προσεκτική σύγκριση των αριθμών πού παραδίδει ό Εβλιγιά μας αποκαλύπτει και κάτι άλλο: τη συνήθειά του να άναφέρη κάθε τόσο ορισμένους αριθμούς, πάντα τούς ίδιους.

Οι πιο συνηθισμένοι από αυτούς είναι τό 7 και τα πολλαπλάσιά του 
(70, 77, 7.000, 70.000, 77.000, 700.000) 
το 40, 
οι εκατοντάδες (100, 200, 500 κλπ.), 
οι χιλιάδες (1.000, 2.000, 3.000... 100.000) 
και ένας ακόμη αριθμός που ιδιάζει στον Εβλιγιά: 
το 60 μέσα σε άλλους αριθμούς (360, 1.060,2.060,10.060).

Τούς αριθμούς αυτούς τούς συναντούμε σε όλο του το έργο.
Η συχνή επανάληψή τους δείχνει ότι πρόκειται για «συμβατικούς» αριθμούς, που δεν ανταποκρίνονται ακριβώς στα πράγματα.

Παρακάτω αναφέρονται οι αριθμοί που δίνει ό Εβλιγιά, σημειώνω όμως προκαταβολικά ότι πρέπει να τούς θεωρούμε μόνον ενδεικτικούς μικρού ή μεγάλου πλήθους και όχι πραγματικούς .

Τα ταξίδια του Evliya Çelebi - Εβλιγιά Τσελεμπή στη Μακεδονία του 17ου αιώνα μ.Χ..

Εβλιγιά Τσελεμπή

Της Αναστασίας Γ. Ταναμπάση

Ιστορικού - Μέλους Δ.Σ. Ε.Μ.Ι.Π.Η.

Η ΒΕΡΟΙΑ &

Η ΝΑΟΥΣΑ 

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΗΓΗΤΗ  ΤΟΥ 17ΟΥ ΑΙ.

O Εβλιγιά Τσελεμπή 1, γιος του αρχιχρυσοχόου της αυλής του σουλτάνου, Ντερβίς Μεχμέτ Ζιλλή, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 25 Μαρτίου 1611 (10 Μουχαρέμ 1020) και απεβίωσε πιθανότατα το 1683.

Μακεδονική Γη: Μελένικο (bul. Мелник), πως "χάθηκε" το Προπύργιο του Ελληνισμού.

Ιωάννης Θ. Μπάκας

"Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗ  ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΜΕΛΕΝΙΚΟΥ 1850 - 1912

Διδακτορική διατριβή υποβληθείσα στο 

Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής θεολογίας 

του Α.Π.Θ.

Θεσσαλονίκη 2003
(οι φωτογραφίες  επιλογές Yauna)

Οι Έλληνες της επαρχίας Μελενίκου απέναντι στις βουλγαρικές κινήσεις και τις οθωμανικές αυθαιρεσίες.

Η ΕΠΑΡΧΙΑ ΜΕΛΕΝΙΚΟΥ 
ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ 1850-1878

(από τα μέσα του 19ου αιώνα και το Τανζιμάτ ώς την ίδρυση της Βουλγαρικής Ηγεμονίας το 1878)
 
H κατάσταση στα μέσα του 19ου αιώνα ήταν ιδιαίτερα έκρυθμη στην επαρχία Μελενίκου.

Οι σχέσεις χριστιανών και μουσουλμάνων οξύνθηκαν επικίνδυνα και η κρίση συνεχίστηκε έτσι έως την εμφάνιση του βουλγαρικού ζητήματος.

Οι μεταρρυθμίσεις του Τανζιμάτ (1856) και οι συγκυρίες (Κριμαϊκός πόλεμος, Κρητικό ζήτημα) συνέβαλαν στο παραπάνω κλίμα.
Οι ληστείες, οι δολοφονίες και οι αυθαιρεσίες ήταν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο.
Ιδιαίτερα το 1850, δραστηριοποιούνταν στους καζάδες Μελενίκου, Πετριτσίου και Δεμίρ Ισάρ ο ληστής Ισμαΐλης από το Λιβούνοβο Μελενίκου.

Βυζαντινή παρακαταθήκη:Η Ιερά γυναικεία Μονή Παναγίας Εικοσιφοίνισσας Παγγαίου

Σχετικές Αναρτήσεις στο Yauna:

1. Εθνική Παλιγγενεσία: Η Ιερά Μονή Εικοσιφοίνισσας στους αγώνες του 1821

2. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΕΙΚΟΣΙΦΟΙΝΙΣΣΑΣ (Παγγαίου)

3. Επαναπατρισμός των ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ κειμηλίων της Ι.Μ Εικοσιφοίνισσας από Βουλγαρία.

4, Βυζαντινή Παρακαταθήκη.Ιερά Μονή Παναγία Εικοσιφοίνισσα: Επιστροφή των λεηλατηθέντων κειμηλίων.

5. Ιερά Μονή Εικοσιφοίνισσας Παγγαίου. ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗΣ ΘΡΥΛΟΥΜΕΝΗΣ ΜΠΟΤΑΣ ΤΗΣ ΕΙΚΟΣΙΦΟΙΝΙΣΣΗΣ

του Κωνσταντίνου Ι. Κοντού.

Γενικά

Στο δρόμο Σερρών - Καβάλας, αμέσως μετά την Κοινότητα Κορμίστας, στα όρια των νομών Σερρών - Καβάλας, στη βόρεια πλευρά του κατάφυτου όρους Παγγαίου, σε μια θαυμάσια τοποθεσία, σε υψόμετρο 753 μ., βρίσκεται η ιερά μονή της Παναγίας της Εικοσιφοίνισσας.

Είναι ένας από τους δύο ιερούς χώρους της Ανατολικής Μακεδονίας, που συνεχίζει και σήμερα να αποτελεί πόλο έλξης πλήθους πιστών, που έρχονται να προσκυνήσουν την "αχειροποίητο εικόνα της Θεοτόκου" και να ηρεμήσουν μέσα στο γαλήνιο περιβάλλον της.

Είναι κτισμένη σε μια απόκρημνη χαράδρα του Παγγαίου όρους, περιτριγυρισμένη από πυκνά και παρθένα δάση.