Βυζαντινή Παρακαταθήκη: ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΛΑΒΟΥΣ

Ο Άγιος Σάββας
Αρχιεπίσκοπος Σερβίας

του Ιωάννη  Ταρνανίδη 

Είναι γνωστό ότι η συμπεριφορά της Βυζαντινής Εκκλησίας, του Οικουμενικού Θρόνου, απέναντι στις διαμορφούμενες νέες σλαβικές εκκλησιαστικές κοινότητες δεν ήταν ανεξάρτητη από τη γενικότερη πολιτική της Αυτοκρατορίας απέναντι στους ξένους λαούς που την περιέβαλλαν.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο ασκούσε πολιτική πλήρως εναρμονισμένη προς τις αντιλήψεις της βυζαντινής Πολιτείας, στο ποσοστό που δεν τις επηρέαζε και δεν τις υπαγόρευε.

ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

«Κτητορικό» του καθολικού
της ΙΜ Ξηροποτάμου

’Ιωσήφ

ηγούμενος Ιεράς Μονής Ξηροποτάμου 'Αγίου Ορους

Αν και το γενικό θέμα «Το Άγιον Όρος και ή Μακεδονία» φαντάζει εκ πρώτης όψεως ευρύ και αρκετά πρόσφορο στο να δώσει υλικό για μια σύντομη ανακοίνωση, στην πραγματικότητα δίνει πολύ λίγα περιθώρια σε έναν 'Αγιορείτη ηγούμενο, πού ούτε ιστορικός είναι, αλλά ούτε και τον απαραίτητο χρόνο διαθέτει ακόμη και για μια απλή ενημέρωση από την πλούσια σχετική βιβλιογραφία.

Πολλά είναι βέβαια τα επί μέρους θέματα, για τα όποια θα μπορούσε κανείς κάλλιστα να διαλέξει να μιλήσει:

— Μακεδόνες Αγιορείτες με έθνικοθρησκευτική δράση,
— Αγιορείτες Άγιοι, Νεομάρτυρες, Διδάσκαλοι, πατερικές  και έκκλησιαστικές φυσιογνωμίες με καταγωγή ή χώρο δράσεως την Μακεδονία,
— Η ενεργός συμμετοχή των Αγιορειτών στις ’Επαναστάσεις του 1821 καί του 1854 (με καταστρεπτικά για το ’Όρος αποτελέσματα ή πρώτη και σχεδόν επεισοδιακή και ακίνδυνη ή δεύτερη),
— Ο σπουδαίος ρόλος πού διαδραμάτισαν στην βαρεία τουρκοκρατούμενη Μακεδονία τα Αγιορείτικα μετόχια, καθώς και ό επίσης σημαντικός ρόλος τους μετά την Μικρασιατική καταστροφή σαν πρώτα καταφύγια και εστίες του δραστήριου και προοδευτικοί) προσφυγικού στοιχείου πού τόσο τόνωσε την ελληνικότητα τής Μακεδονίας μας.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες κατά την ιστορική Αναδρομή τους.

Μακεδονική Λαική Βιβλιοθήκη

Δημοσιεύματα της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών

ΛΙΛΑ ΑΣΠΙΩΤΗ - ΜΑΓΡΑ

ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥΣ.

Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος: Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓ. ΠΕΤΡΟΥ ΜΕ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

του Ιωάννη X. Ταρνανίδη

 Η Λειτουργία του Αγίου Πέτρου


Ανάμεσα στα κείμενα της χριστιανικής λατρευτικής πράξης και συγκεκριμένα του τύπου Λειτουργίας που κατά καιρούς επικράτησε σε Ανατολή και Δύση (Λειτ. Χρυσοστόμου, Βασιλείου, Ιακώβου ή Leonianum, Gelasianum, Gregorianum κ.λπ. αντίστοιχα), όπως είναι στους ειδικούς γνωστό, διασώθηκε και ένας ασυνήθιστος τύπος, ο οποίος αποτελεί προϊόν σύνθεσης των δύο παραπάνω παραδόσεων και φέρει τον τίτλο Λειτουργία του αγίου Πέτρου.

 Πιο απλά και πιο συγκεκριμένα, η Λειτουργία αυτή έχει την εξής μορφή:

Οι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος γνώριζαν την Κυριλλική γραφή; Το γλαγολιτικό και το κυριλλικό αλφάβητο.

The Baška tablet.

Από αυτή τη γραφή προέρχεται η σλαβομακεδονική γραφή.

 Η μορφή του κυριλλικού αλφαβήτου προέρχεται ουσιαστικά από το γλαγολιτικό αλφάβητο, μια μεγαλογράμματη κυρτή γραφή,

 η επινόηση της οποίας αποδίδεται στον Κύριλλο και τον Μεθόδιο.

 Η παραπάνω παραδοχή έχει γίνει ευρέως αποδεκτή αλλά οι αντιπαραθέσεις και οι διαμάχες για την πραγματική προέλευση του κυριλλικού αλφαβήτου πάνε κι έρχονται!

 Κάποιοι υποστηρίζουν ότι όντως δημιουργήθηκε από τους Κύριλλο και Μεθόδιο, άλλοι λένε ότι επινοήθηκε από τον 
Άγιο Κλεμέντιο της Οχρίδας, 

Ανατολική Ρωμυλία: Η γενοκτονία του Θρακικού Ελληνισμού.

"Εκεί που μας χρωστάγανε μας κλέβουν και το βόδι". 

Αυτό μου' ρθε στο μυαλό όταν διάβασα έκπληκτος στο φιλοβουλγαρικό blog http://illustrationbelomore.blogspot.gr/2012/06/blog-post_18.html για "Αιγαιακή Θράκη".

Δεν τους φτάνει η "Αιγαιακή Μακεδονία"...

----------------------------------------- Τμήμα της ανάρτησης του illustrationbelomore----------- 

Πρεμιέρα για το βιβλίο του Ντιμίταρ Σαλαπάτοφ “ Βουλγαρικά Χριστιανικά χωριά στην Δυτική (Αιγαιακή) Θράκη” ( Премиера на книгата на Димитър Шалапатов „Българските християнски селища в Западна (Беломорска) Тракия")έλαβε χώρα στο Χάσκοβο. Δεκάδες Θρακιώτες ήρθαν να ακούσουν για την Μελέτη αυτή που αναφέρεται στην τραγική μοίρα της Αιγαιακής Θράκης, απο επιφανείς συγγραφείς, κριτικούς και κοινό.

Την εκδήλωση ξεκίνησε ο Νικόλα Ιντζόφ, ο οποίος εξήρε το έργο του Ντιμίταρ Σαλαπάτοφ. Απόγονος μεταναστών ο ίδιος, απο το “Πατριαρχικό χωριό” Μαναστίρ (Μοναστήρι, κοινότητας Κέχρου), ο Ιντζόφ χαρακτήρισε σημαντική την συμβολή του βιβλίου του Σαλαπάτοφ στην υπόθεση της Θράκης.

----------------------------------------------------- τέλος -----------------------------------------------------------------------
Αμέσως μου ήρθε στο μυαλό το βιβλίο του Απόστολου Π. Ευθυμιάδη "Η Συμβολή της Θράκης εις τους απελευθερωτικούς Αγώνας του Έθνους" .
Στο βιβλίο του ο κ. Ευθυμιάδης δεν χρησιμοποιεί το όρο "γενοκτονία". Διαβάζοντάς το όμως θα καταλάβει ο αναγνώστης ότι είναι γραμμένο ακριβώς για να αποδείξει τι σημαίνει  "γενοκτονία".

Η συμμετοχή των αρχαίων Μακεδόνων στους Ολυμπιακούς Αγώνες

Μακεδόνας(πιθανόν ο Μέγας Αλέξανδρος)
σε Ολυμπιακούς Αγώνες

Υπό του Νικολάου Μάρτη,

τέως Υπουργού, 

Προέδρου της Μακεδονικής Εστίας

Βυζαντινή Μακεδονία:ΤΡΕΙΣ ΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΥΠΙΚΑ ΤΟΥΣ.

Ελλάδα: Μονή Βαπτιστού Προδρόμου-Σέρρες,

 Βουλγαρία: Μονή της Υπεραγίας Θεοτόκου Πετριτζού-Bachkovo, 

Σκόπια: Μονής της Υπεραγίας Θεοτόκου της Ελεούσας-Στώμνιτσα

του Ιωάννη Μ. Κονιδάρη

(οι φωτογραφίες επιλογή Yauna)

I

Στη γεωγραφική περιοχή και στη χρονική περίοδο που αποτελούν αντικείμενο του παρόντος Συμποσίου,
δηλαδή στη Βυζαντινή Μακεδονία,
 εντάσσεται η δράση τριών σημαντικών κτητορικών Μονών:

Της Μονής της Υπεραγίας Θεοτόκου,
την οποία ίδρυσε ο Μέγας Δομέστικος της Δύσεως Γρηγόριος Πακουριανός πλησίον της Πετριτζού τον 11ο αιώνα, 

Η μετάφραση στην ελληνική αρχαιότητα: Η μετάφραση των εβδομήκοντα

Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΩΝ ΕΒΔΟΜΗΚΟΝΤΑ (Μέγας Αλέξανδρος)

από το Greek Biblos

 Εάν υπήρξε ένας αληθινά μέγας στην ανθρώπινη ιστορία για τα κατορθώματά του, αυτός ήταν ο Έλληνας Μακεδόνας Αλέξανδρος.

 "ΙΔΟΥ, ΤΡΑΓΟΣ ΗΡΧΕΤΟ ΑΠΟ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ ΕΠΙ ΠΡΟΣΩΠΟΝ ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΓΓΙΖΕΝ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ... ΚΑΙ ΕΙΔΟΝ ΑΥΤΟΝ ΟΤΙ ΕΠΛΗΣΙΑΣΕΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΙΟΝ
... ΚΑΙ ΕΚΤΥΠΗΣΕ ... 
ΚΑΙ ΣΥΝΕΤΡΙΨΕ ...
 ΚΑΙ ΕΡΡΙΨΕΝ ΑΥΤΟΝ ΚΑΤΑ ΓΗΣ, ΚΑΙ ΚΑΤΕΠΑΤΗΣΕΝ ΑΥΤΟΝ ... 


ΔΙΑ ΤΟΥΤΟ Ο ΤΡΑΓΟΣ ΕΜΕΓΑΛΥΝΘΗ ΣΦΟΔΡΑ ...
Ο ΚΡΙΟΣ ... 


ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΣ ΤΗΣ ΜΗΔΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΣΙΑΣ..
 Ο ΤΡΙΧΩΤΟΣ ΤΡΑΓΟΣ 
ΕΙΝΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ..." 

Δανιήλ η' κεφάλαιο. 

 Οι εκστρατείες του Αλεξάνδρου από το 334-332 π.Χ., που ξεκίνησαν από τον Ελλήσποντο με 35.000 στρατιώτες, έφεραν τον Ελληνισμό ως τα όρια του τότε γνωστού κόσμου και ακόμη μακρύτερα. 

Ελληνική Γλώσσα: Η μετάφραση στην ελληνική αρχαιότητα

Την περίοδο της αρχαϊκής και κλασικής αρχαιότητας οι Έλληνες δεν έδωσαν ιδιαίτερη σημασία στη διαγλωσσική μετάφραση είτε ως πρακτική είτε, πολύ περισσότερο, ως θεωρία.

Παρά το γεγονός ότι η επικοινωνία τους με πολλούς λαούς, ξένους και αλλόγλωσσους ήταν συχνή -η αρχαία ελληνική γλώσσα περιέχει ως γνωστόν πολλά ξένα δάνεια- και παρά το ότι στον χώρο της κοντινή γνωστόν πολλά ξένα δάνεια- και παρά το ότι στον χώρο της κοντινής Ανατολής ήταν γνωστή η μεταφραστική πράξη -από τα μέσα της 2ης χιλιετηρίδας (1500 π.X.) είχε μεταφραστεί στα χουριτικά και στα χεττιτικά το ακκαδικό έπος του Γκίλγκαμες- οι Έλληνες δεν ενδιαφέρθηκαν να εντάξουν τη μετάφραση στην πολιτιστική τους ζωή.[1] 

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ

« Ανήκω σε μια χώρα μικρή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού του, τη θάλασσα, και το φως του ήλιου. Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά η παράδοσή του είναι τεράστια και το πράγμα που τη χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς διακοπή. Η ελληνική γλώσσα δεν έπαψε ποτέ της να μιλιέται. ».


«Από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε με την ίδια γλώσσα».
 Γιώργος Σεφέρης 

Από την Νία Θεοφανίδου 

Ποια Ελληνική λέξη είναι αρχαία και ποια νέα; 


 Γιατί μια Ομηρική λέξη μας φαίνεται δύσκολη και ακαταλαβίστικη; 


Οι Έλληνες σήμερα ασχέτως μορφώσεως μιλάμε ομηρικά, αλλά δεν το ξέρομε επειδή αγνοούμε την έννοια των λέξεων που χρησιμοποιούμε.

H ''MAKEΔΟΝΙΚΗ'' ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΡΙ ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ

Σήμερα 20 Ιουλίου είναι η ημέρα της εξέγερσης του Ιλιντεν. Είναι  εθνική γιορτή για την Βουλγαρία και την FYROM.

(Μετάφραση Google)

Βουλγαρικά:                20 юли Днес е деня на Илинденското въстание. Това е национален празник на България и Македония.

Σλαβομακεδονικά: 20 јули Денес е денот на Илинденското востание. Тоа е национален празник на Бугарија и Македонија.

Αναδημοσίευση από τις mikres ekdoseis,

του Γ. Εχέδωρου.

Ο κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης
είναι καθηγητής της Γλωσσολογίας,
πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού,
 τ. πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών

.

Είναι αληθινά άξιο περιεργείας (και μελέτης) πώς μια τόσο μικρή χώρα, τα Σκόπια, μπορεί να έχει τόσο μεγάλες φιλοδοξίες (και απαιτήσεις) αλλά και τόσο μικρή επαφή με την πραγματικότητα.

Η Βουλγάρικη Εξέγερσις του Ήλι—Ντεν, Илинден-Ilinden- Ιλιντεν την 20ην Ιουλίου 1903.

 ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΣΤΡΑΤΟΥ,  ΔΙΕΘΥΝΣΙΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΣΤΡΑΤΟΥ, Ο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝ  ΚΑΙ ΤΑ ΕΙΣ ΘΡΑΚΗΝ ΓΕΓΟΝΟΤΑ (παρ. 57-63)
(Οι φωτογραφίες επιλογή Yauna.)

Ο Iwan Zontschew με την τσέτα του (1903)

Μετά την αποτυχίαν τής βαρχοβιστικής επαναστατικής κινήσεως τού φθινοπώρου τού 1902 εις την Ανατολικήν Μακεδονίαν, αι βαρχοβιστικαί συμμορίαι, αι οποίαι δεν επέστρεψαν εις το Βουλγαρικόν έδαφος, διεσπάσθησαν εις τας ορεινάς περιοχάς.

Βοεβόδας Iwan Zontschew 
Ηγέτης   εξέγερσης στη Gorna-Dschumaja-1902,
συμμετέχει στην εξέγερση του Ίλιντεν 1903 

Το ίδιον συνέβη και με τας σαντραλιστικάς συμμορίας, αμφότεραι δε αι μερίδες των Βουλγαρικών κομιτάτων προσεπάθησαν να διατηρήσουν εις την ενέργειαν τας επαναστατικάς οργανώσεις των, αι οποίαι έδρων εις την ύπαιθρον.

ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΓΕΝΙΚΟΝ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ: Λάμπρος Κορομηλάς (1904-1907), η καθοριστικής σημασίας συμβολή του στο Μακεδονικό Αγώνα και στην Απελευθέρωση της Μακεδονίας.

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΓΕΝΙΚΟΝ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 1903-1908

Του Βασιλείου Λαούρδα.

Στην αίθουσαν αύτήν άπόψε βρίσκονται άρκετοί Θεσσαλονικεΐς πού γνωρίζουνε πολύ καλύτερα άπο τον άποψινόν ομιλητή σας τη δράση του Προξενείου Θεσσαλονίκης άπο το 1903 εως το 1908, γιατί ή εϊχαν έργαστή εκεί ή τό είχανε πολλές φορές έπισκεφθή.

Καί άσφαλώς ενας μεγάλος άριθμός άπο όσους βρίσκονται άπόψε εδώ θά είχαν νά πουν πολλές ιστορίες του Προξενείου, πού τις άκουσαν άπο τούς ίδιους τούς πρωταγωνιστές.

Εγώ ό ίδιος πέρασα πολλές εύχάριστες ώρες άκούγοντας περιγραφές προσώπων καί πραγμάτων του Προξενείου άπο σεβαστά πρόσωπα, πού μέ τιμούν μέ την φιλία τους, δπως είναι οί στρατηγοί κ. ’Αλέξανδρος ’Οθωναΐος καί κ. Κυριάκος Ταβουλάρης, ό κ. Κωνσταντίνος Ζάννας, ό κ. ’Αλέξανδρος Ζάννας, ό κ. Γεώργιος Μόδης, ό κ. Κωνσταντίνος Μπόνης καί άλλοι.

Ελπίζω καί εύχομαι ότι κάποιος άπο τούς σεβαστούς αύτούς φίλους του Ιδρύματος μας θά άποφασίση νά συγκεντρώση όλες αύτές τις άναμνήσεις καί νά τις άφήση στούς μεταγενεστέρους. Η δική μου ομιλία άπόψε οΰτε την πρόθεση, οΰτε την δυνατότητα έχει νά ύποκαταστήση τις άναμνήσεις αύτές.

Γενοκτονία Ελλήνων: Έκθεσις της Πανεπιστημιακής Επιτροπής περί των εν τη Ανατολική Μακεδονία διαπραχθεισών υπό των Βουλγάρων Ωμοτήτων και Καταστροφών (1918).

Ο Βούλγαρος Βοεβόδας της VMRO Sandanski
με τμήμα του Βουλγαρικού Στρατού το 1913
"κατεβαίνοντας" για Δράμα

Ο ελληνικός όρος γενοκτονία είναι ταυτόσημος με τον διεθνώς χρησιμοποιούμενο όρο genocide που προέρχεται από την ελληνική λέξηγένος και το λατινικό ρήμα caedere (=φονεύω). ...


 Με αυτόν τον όρο αποδίδεται κυριολεκτικά η από τους αρχαιότατους χρόνους υφιστάμενη έννοια και ακριβέστερα ένα από τα αρχαιότερα μαζικά εγκλήματα που αποβλέπουν στη συστηματική, με βίαια ως επί το πλείστον μέσα, επιδιωκόμενη εξόντωση ολόκληρης φυλής ή τμήματος αυτής σε ορισμένο τόπο.
Η γενοκτονία μπορεί να επιδιωχθεί είτε με σειρά ομαδικών φόνων, όλων ή σχεδόν όλων των μελών μιας φυλής, είτε με συστηματική εξασθένιση αυτής (με διάφορα μέσα) μέχρι τη βαθμιαία εξάλειψή της φυλής. 
Στα βίαια δε μέσα αυτά περιλαμβάνονται και σειρά απαγορευτικών μέτρων επί εθνικών, θρησκευτικών, γλωσσικών, ηθικών, ιστορικών ή άλλων παραδόσεων προκειμένου να επέλθει διαφοροποίηση ή αλλοίωση της καταδιωκόμενης φυλής με βέβαιη την συν τω χρόνω απώλεια του εθνικού και φυλετικού γνωρίσματός της. 
(Wikipedia).


Απόσπασμα της Έκθεσης σελ. 12-14

Φόνοι και κακώσεις.

Μακεδονική Γή.Βυζαντινή Παρακαταθήκη: το Ευαγγέλιο του Μελενίκου

του Ανδρέου Ξυγγοπούλου, 

Ομοτίμου Καθηγητού του 

Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, 

Ακαδημαϊκού

Δυο είναι οι λόγοι που μέ εφεραν εις τήν μελέτην τον Ευαγγελίου του Μελενίκου.
Αφ΄ ενός ή εκ της βυζαντινής καί έλληνικωτάτης άλλοτε μακεδονικής αυτής πόλεως προέλευσις του χειρογράφου πού φυλάσσεται τώρα εις την Έθνικήν Βιβλιοθήκην των   Αθηνών, 
άφ ετέρου δέ και κυρίους αί τέσσαρες λαμπροί ολοσέλιδοι μικρογραφίαι αί περιεχόμεναι εις τον κώδικα, αί όποίαι είλκυσαν την προσοχήν μου χάρις εις την έξαιρετικήν των τέχνην.

Ημερολόγιον Μητροπολίτου Δράμας Αγαθαγγέλου (1913): Περί Βουλγαρικής γλώσσης, Βουλγαροφώνων Ελλήνων, Γραικομάνων, Πατριαρχικών Βουλγάρων και εκβουλγαρισθέντων Ελλήνων.

Μετά την αποχώρηση των Τούρκων, την Δράμα καταλαμβάνουν οι Βούλγαροι (1912-1913).
Ο Μητροπολίτης Δράμας Αγαθάγγελος (13 Μαρτίου 1910 - 25 Ὀκτωβρίου 1922) στο Ημερολόγιο του έχει καταγράψει λεπτομερέστατα την όλη κατάσταση, δηλαδή την μετάβαση από τον τούρκικο στον βουλγάρικο ζυγό.

 Επιπλέον παραθέτει στο Ημερολόγιο του και την αλληλογραφία με τις τότε Βουλγαρικές Αρχές όπου διαμαρτύρεται εγγράφως για την απάνθρωπη συμπεριφορά των Βουλγάρων του τακτικού στρατού αλλά και των Κομιτατζήδων.

Σε πολλά έγγραφά του απευθύνεται στον βούλγαρο Νομάρχη Δράμας Δομπρέφ.

 Ο Μητροπολίτης γράφει στην Σελιδα 17 του Ημερολογίου του από την έκδοση ¨ΕΡΜΗΣ", Καβάλα, 1913:

"Ο Δομπρέφ υπήρξε γραμματεύς της εν Κων/πολει και Αθήναις Βουλγαρικής πρεσβείας και Πρόξενος εν Σκοπείοις κατά την έκρηξιν του Βαλκανικού πολέμου. Κατάγεται εκ της Πλεύνης, χωρίου 2 ώρας απέχοντος της Δράμας και έχοντος 200 οικογένειας βουλγαρικάς και 125 ελληνικάς. Ομιλεί την γαλλικήν και τουρκική άριστα, αρκούντως και την ελληνικήν, ην όμως απέφευγε μετ΄εμού να ομιλή, προτιμών την γαλλικήν ή τουρκικήν".

Ελληνική Μακεδονική Γή: Βισαλτία. Η απελευθέρωση της Τερπνής.

Αρχαιολογικός χώρος Τερπνής.

του Δρ Κωνσταντίνου Σιαμάκη

Η διάλεξη δόθηκε από το Δρ Σιαμάκη Κων/νο 

για την επέτειο των 100 χρόνων 

από την απελευθέρωση της Τερπνής από τους Τούρκους

 στις εκδηλώσεις "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΕΡΠΝΗΣ 1912-2012"

 που διοργάνωσε

ο Πολιτιστικός Σύλλογος 

στην πλατεία της Τερπνής.

Μετὰ ἀπὸ 500 χρόνια δουλείας (1412 ‐ 1912) τὸ φθινόπωρο τοῦ 1912, μέσα σὲ 37 ἡμέρες (5 Ὀκτωβρίου ‐ 10 Νοεμβρίου), ἐλευθερώθηκαν ἀπὸ τοὺς Τούρκους ἡ Μακεδονία ἡ Ἤπειρος καὶ τὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου, μ’ ἐξαίρεσι τὴν ὀχυρὴ πόλι Ἰωάννινα ποὺ ἐλευθερώθηκε μετὰ τέσσερες μῆνες στὶς 21 ‐ 2 ‐ 1913. 

Τὴ χρονιὰ ἐκείνη τοῦ 1912, ἤδη ἀπὸ τὴν ἄνοιξι συμμάχησαν γιὰ τὴν ἀπελευθέρωσι τῶν Βλακανίων καὶ τοῦ Αἰγαίου ἀπὸ τοὺς Τούρκους τέσσερα Βαλκανικὰ κράτη, Ἑλλάδα Βουλγαρία Σερβία καὶ Μαυροβούνιο. οἱ τέσσερες σύμμαχοι στὶς 4 Ὀκτωβρίου κήρυξαν πόλεμο ἐναντίον τῆς Τουρκίας, καὶ τὴν ἑπομένη ἡμέρα, 5 Ὀκτωβρίου, εἰσέβαλαν ἀπὸ βορρᾶ καὶ νότο στὰ Βαλκανικὰ ἐδάφη ποὺ κατεῖχε ἐκείνη.

Η ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ το 1879

Ο Διονύσιος, θύμα του φανατισμού των Βουλγάρων 

*Βουλγαρική επίθεση και κατά

του Μητροπολίτη Διδυμοτείχου 
Μεθόδιου Αρώνη

Γράφει ο Παντελής Στεφ Αθανασιάδης

          Η λήξη της περιπέτειας του ρωσοτουρκικού πολέμου του 1878 υπήρξε άκρως δραματική για τους Έλληνες της Θράκης.

          Η νίκη του «ξανθού γένους» των Ρώσων στον πόλεμο αυτό, είχε αναπτερώσει τις ελπίδες των Ελλήνων για πολιτική απελευθέρωση και απόκτηση δικαιωμάτων. Οι ελπίδες τους σύντομα διαψεύσθηκαν γιατί οι Ρώσοι εφαρμόζοντας την πολιτική του πρεσβευτή τους στην Κωνσταντινούπολη ναύαρχου Ιγνάτιεφ για επιβολή Πασλαβισμού, έδωσαν προβάδισμα στα αιτήματα των Βουλγάρων, οι οποίοι ήδη εκινούντο δραστήρια σε όλα τα επίπεδα, θρησκευτικά και κοινωνικά, εκτοπίζοντας τους Έλληνες. Είχε επέλθει ήδη από το 1872 και το εκκλησιαστικό βουλγαρικό σχίσμα, γεγονός που φανάτιζε τα πλήθη.

Ελληνική Μακεδονική Γή: Βλάστη Κοζάνης. Η πατρίδα επιφανών ανδρών και εθνικών ευεργετών.Τόπος καταφυγής και αφετηρία Μοσχοπολιτών.

Από Wikipedia

Εισαγωγή:

Α. Η Μοσχόπολη

 (αλβανικά: Voskopoja) ήταν μεγάλο εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο του 18ου αιώνα στην Βαλκανική χερσόνησο. Βρίσκεται δυτικά της Κορυτσάς στην σημερινή νοτιοανατολικήΑλβανία (Βόρεια Ήπειρος). Τον 18ο αιώνα η πόλη αναπτύχθηκε σε ένα από τα κύρια αστικά κέντρα των

Ο Άγιος Ιεράρχης Χρυσόστομος και τα Εκπαιδευτήρια Δράμας.

Η παιδεία των Ελλήνων κατά τους δυσχείμερους χρόνους της Τουρκοκρατίας υπήρξε μέλημα της Εκκλησίας και της Τοπικής Δημογεροντίας.

 Το οθωμανικό κράτος υπήρξε πολύ φειδωλό στην έκδοση ιστιλαμίων (istilam) προκειμένου οι υπόδουλοι Έλληνες να προβούν ανενόχλητοι στην ανέγερση διδακτηρίων ή ευαγών ιδρυμάτων (νοσοκομείων, οικοτροφείων) ή και ναών.

Απαραίτητα την αίτηση για έκδοση της σχετικής άδειας έπρεπε να συνοδεύουν και σχέδια του οικοδομήματος με το ανάλογο χρηματικό ποσό, χωρίς βέβαια να λείπει και το φιλοδώρημα (bahsis).

Η κατάσταση άρχισε να βελτιώνεται μετά την έκδοση αυτοκρατορικού (σουλτανικού) διατάγματος, στην οποία υποχρεώθηκε να προβεί η Τουρκία μετά τη λήξη του Κριμαϊκού πολέμου (1854-1856). Με το σουλτανικό αυτό διάταγμα (Hatti Humajun) του οποίου πρόδρομος υπήρξε το Hatti Shetif, όλοι οι υπήκοοι της οθωμανικής αυτοκρατορίας έπρεπε να απολαμβάνουν εξίσου την προστασία της ζωής και της περιουσίας τους.

Ο Βούλγαρος Κομιτατζής-Βοεβόδας Σαντάνσκι-Sandanski και η απαγωγή της Αμερικανίδας Μις Στοόυν Mis Stone, Miss Stone Affair (1902)

Σημ. Yauna: 
Αν και το κείμενο έχει φιλοβουλγαρικές νότες, παρόλα ταύτα το αναρτώ για να φανεί η πραγματική κατάσταση στην Μακεδονία γύρω στο 1900 όπου τότε τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα.
 Υπήρχαν Βούλγαροι και Έλληνες Μακεδόνες.
 Ο Yane Sandanski περιγράφεται στο κείμενο καθαρά ως Βούλγαρος επαναστάτης. 
Η Μις Στόουν μιλούσε καλά βουλγαρικά, ήταν χρόνια ιεραπόστολος , και μπορούσε να ξεχωρίσει τα πραγματικά κίνητρα των απαγωγέων της, δηλαδή την ένωση της Μακεδονίας με την Βουλγαρία.




Απόσπασμα από το βιβλίο της Teresa Carpenter, 
"The Miss Stone Affair: America's First Modern Hostage Crisis."

Μπορεί μια υπόθεση τρομοκρατίας να είναι ευχάριστη;

Μπορεί μια ιστορία που ξεκινά με μια δραματική απαγωγή και στην συνέχεια να έχει κωμικά στοιχεία;

Μπορεί δύο χώρες να καταλήξουν να έχουν καλές σχέσεις, ακόμη και αν οι επίσημες διπλωματικές τους σχέσεις ξεκίνησαν από λάθος βάση και σύγκρουση;

Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα είναι «ναι».

Είναι η υπόθεση απαγωγής στης αρχές του προηγούμενου αιώνα της Μις Στόουν(Stone) η οποία διατάραξε τις διπλωματικές σχέσεις μεταξύ των λαών της Βουλγαρίας και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.