BMOPO-VMORO: ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ (1893-1912).

Τα ιδρυτικά στελέχη της BMOPO-EMEAO
ΒΜΟΡΟ  (Вътрешната македоно-одринска революционна организация)
Εσωτερική Επαναστατική Οργάνωση Μακεδονίας Ανδριανούπολης .

Πλουμίδης Σπυρίδων

Βιβλιοθήκη 

Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.
(οι φωτογραφίες επιλογή Yauna)

Η Μακεδονία της ύστερης οθωμανικής περιόδου αποτέλεσε το μήλον της έριδος μεταξύ του ελληνικού, βουλγαρικού, σερβικού, ρουμανικού, τουρκικού και αλβανικού εθνικισμού.

Η ιστοριογραφική παραγωγή του 19ου και του α' μισού του 20ού αιώνα αποσκοπούσε στο να τεκμηριώσει προκατασκευασμένα σχήματα που καταδείκνυαν την ελληνικότητα, βουλγαρικότητα, σερβικότητα κ.λπ. ολόκληρης ή μέρους τουλάχιστον της περιοχής.

Σύμβολο της ΒΜΡΟ (1919)

Τα πολιτικά συμφέροντα περιόριζαν το επιστημονικό πεδίο καθιστώντας την ιστορία «θεραπαινίδα» της πολιτικής και ανήγαγαν το ζήτημα των ταυτοτήτων σε θέμα «ταμπού».

Πρόσφατα μόνο είδαν το φως της δημοσιότητας μελέτες οι οποίες αμφισβητούν τα καθιερωμένα και προσπαθούν να εξετάσουν την πολυπλοκότητα και την αλληλοδιαπλοκή των εθνικών ταυτοτήτων .

Ένα από τα πλέον διφορούμενα σημεία του ζητήματος αυτού αποτελεί η Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση (στο εξής: ΕΜΕΟ),
διεθνώς γνωστή ως

VMRO (Vutreshna Makedonska Revoljutsionna Organizatsija) ή  
ΙMRO (Internal Macedonian Revolutionary Organization), 

Ilinden-Preobraschenie: η Βουλγαρική εξέγερση της BMOPO-VMORO.

Η σημαία της Βουλγαρικής
Απριλιανής εξέγερσης
του 1876 της
Gorna Orjachowiza
(Βόρεια Βουλγαρία)

by YaunaTakabara

Η σημαία της ΒΜΡΟ

ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΑΚΗΣ 

Автономия за Македония и Одринско

 Η εξέγερση του Ίλιντεν-Πρεομπραζνιε είχε ως στόχο την απελευθέρωση των σλαβόφωνων πληθυσμών της Μακεδονίας και Θράκης ζητώντας κατά το πρότυπο της Ανατολικής Ρωμυλίας την Αυτονομία για τις δύο περιοχές.

Χάρτης βουλγαρικός Μακεδονίας και Ανδριανούπολης (1902).

Ο ελληνισμός της Ανατολικής Ρουμελίας- Ρωμυλίας από την προ­σάρτηση μέχρι και τον ξεριζωμό (1885 -1914)

Θρακική τοιχογράφια του 4ου π.Χ αιώνα από την Τούμπα
του Καζανλάκ

Κωνσταντίνου Βακαλόπουλου

Ιστορία του Βόρειου ελληνισμού

ΘΡΑΚΗ
 (οι φωτογραφίες επιλογή Yauna)

Τα μέτρα που πάρθηκαν μετά το 1885 από το βουλγαρικό κράτος, στοχέυσαν με μαθηματική ακρίβεια στην συστηματική φυλετική αφο­μοίωση και στον αφανισμό του ελληνικού στοιχείου της Βόρειας Θρά­κης. 

Ο εκβουλγαρισμός του ελληνισμού της Βόρειας Θράκης επιτεύχθη­κε με διάφορους τρόπους.

Καθοριστική σημασία είχε η δημοσίευση σχε­τικού διατάγματος, το οποίο αφορούσε την εφαρμογή του άρθρου 10 του νόμου «περί δημοσίας εκπαιδεύσεως» του έτους 1891.

Σύμφωνα με το άρθρο αυτό, το οποίο μέχρι την εποχή εκείνη δεν είχε τεθεί σε ισχύ, 

όλοι οι Βούλγαροι υπήκοοι,

 ανεξάρτητα από την εθνικότητά τους,

 ήταν υποχρε­ωμένοι

 να στέλνουν τα παιδιά τους από 6-12 ετών

στα βουλγαρικά δημοτικά σχολεία.

Οι επιπτώσεις από την εφαρμογή του διατάγματος αυτού ήταν τραγικές.

Τα ελληνικά δημοτικά σχολεία έκλεισαν, ενώ τα κτίρια και οι πόροι των σχολείων περιήλθαν σε βουλγαρικά χέρια.

Ο εκβουλγαρισμός της Θράκης. Ο Οργανικός Νόμος της Ανατολικής Ρωμυλίας και οι επιπτώσεις από την εφαρμογή του μέχρι την προσάρτηση (1878 - 1885)

Κωνσταντίνου Βακαλόπουλου

Ιστορία του Βόρειου ελληνισμού

ΘΡΑΚΗ
 (οι φωτογραφίες επιλογή Yauna)

Ιδιαίτερα δυσοίωνη διαγραφόταν την επαύριο του συνεδρίου του Βερολίνου η μελλοντική τύχη του ελληνισμού της Βόρειας Θράκης, της Ανατολικής Ρουμελίας, 
που αν και υστερούσε ποσοτικά απέναντι στους βουλγαρικούς πληθυσμούς, 
ωστόσο κατείχε την οικονομική και την πολιτιστική πρωτοβουλία στην ανάπτυξη του τόπου. 

Οι διαρκείς επεμβάσεις των Ρώσων αξιωματούχων στους διοικητικούς μηχανισμούς της επαρχίας αυτής προς όφελος του βουλγαρικού στοιχείου 
και σε βάρος των ελληνικών συμφερόντων
 καθώς και η συνειδητοποίηση εκ μέρους της τουρκικής πλευράς ότι
η Ανατολική Ρουμελία υπήρξε ουσιαστικά χαμένη για την Πύλη,
συνέβαλαν αποφασιστικά στον ραγδαίο εκβουλγαρισμό της Βόρειας Θράκης. 

Απεγνωσμένες προσπάθειες κατέβαλε κατά την κρίσιμη εκείνη περίοδο ο Έλληνας διπλωματικός εκπρόσωπος της Φιλιππουπόλεως Αθ. Ματάλας για την βελτίωση του πολιτικού καθεστώτος του βορειοθρακικού ελληνισμού. 

Αθανάσιος Δ. Ματάλας
(1836-1922)

Ο Αθ. Ματάλας είχε επικεντρώσει την προσοχή του στην καθιέρωση και της ελληνικής (παράλληλα με την τουρκική και την βουλγαρική) ως επίσημης γλώσσας,  
στον τρόπο καταρτισμού των διαφόρων δικαστηρίων και των διοικητικών συμβουλίων και στην ρύθμιση της εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας των Ελλήνων και των Βουλγάρων ιερέων.

Η ελληνική γλώσσα σε
γραμματόσημο της εποχής εκείνης

Για τα ελληνικά συμφέροντα προείχε πραγματικά κατά την εποχή εκείνη η αναγνώριση της ελληνικής γλώσσας ως ισότιμης με την τουρκική και την βουλγαρική οπότε θα εμποδιζόταν ο εκβουλγαρισμός του ελληνικού στοιχείου, η κατοχύρωση του δικαιώματος όλων των εθνοτήτων ν’ αντιπροσωπεύονται στα διοικητικά και στα δικαστικά συμβούλια της επαρχίας καθώς και η οριστικοποίηση της αρμοδιότητας των Ελλήνων και των Βουλγάρων εκκλησιαστικών εκπροσώπων.

Παρά τις ρωσικές πιέσεις ο Ματάλας υποστήριξε με θέρμη τις ελληνικές θέσεις κατά τις σχετικές συζητήσεις για την κατάρτιση του Οργανικού νόμου. 

Η ΜΕΙΖΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: ΒΟΡΕΙΑ Ή ΑΝΩ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ.

Κωνσταντίνου Βακαλόπουλου

Ανάρτηση στα αγγλικά

" Ιστορία της Μακεδονίας (1354-1833)"

Την εποχή αυτή η Άνω Μακεδονία, 

η οποία υπάγεται σήμερα 

στην Γιουγκοσλαβία 

και Βουλγαρία,

 είναι σχεδόν έρημη, 

όπως γράφει και ο Beaujour, 

αν εξαιρέση κανείς ορισμένες πόλεις και χωριά που κατοικούνταν από Τούρκους, Σλάβους, Αλβανούς και 'Έλληνες η Έλληνοβλάχους.

Πολλές και ποικίλες, ασύνδετες όμως μεταξύ τους, πληροφορίες για την μετά το 1800 περίοδο βρίσκουμε στα τουρκικά έγγραφα, που δημοσίευσε το 'Ιστορικό Ίνστιτουτο των Σκοπίων.

Εθνότητες της Μακεδονίας: Η ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ

Το Βιλαέτι της Βουλγαρίας.

 René Ristelhueber

 A History of the Balkan Peoples

Ιστορία των Βαλκανικών Λαών.

Μετ. Αναστασία Μεθενίτη-Δ. Στεφανής.

 (οι φωτογραφίες επιλογή Yauna)

Ακόμη περισσότερο απ’ ό,τι στους άλλους βαλκανικούς λαούς, 

μια μα­κρόχρονη τουρκική κυριαρχία είχε καταφέρει 

να ναρκώσει την εθνική συ­νείδηση των Βουλγάρων. 

Οι λόγοι γι’ αυτό έχουν ήδη εκτεθεί. Περιοριζόμα­στε να υπενθυμίσουμε ότι η γειτνίαση της Κωνσταντινούπολης έκανε να βα­ραίνει πάνω τους ο οθωμανικός ζυγός πιο άμεσα απ’ ό,τι αλλού και πως αυ­τός χειροτέρευε από έναν έλεγχο της πνευματικής ζωής από τον ελληνικό κλήρο.

Κατάργηση του Πατριάρχη του Τιρνόβου, 

καθώς και της βουλγαρι­κής λειτουργίας, 

καταστροφή χειρογράφων τα οποία ρίχτηκαν στις φλόγες, 

ήταν μεταξύ άλλων τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν 

στην προσπάθεια εξελληνισμού της χώρας.

Η μοίρα της μάζας των χωρικών, παρόλο που αυτοί υπέφεραν αναπόφευ­κτα από το γεγονός μιας ξένης διοίκησης, δεν φαίνεται, τουλάχιστον στις αρ­χές, ότι ήταν αισθητά πιο δυσάρεστη από πριν. 

Καθώς οι ευγενείς Βούλγα­ροι τους συμπεριφέρονταν με σκληρότητα, η κατάστασή τους παρέμενε λίγο πολύ η ίδια. 

Φυσικά τα πράγματα ήταν διαφορετικά για την αριστοκρατία, η οποία, στερημένη των προνομίων της κι αποκομμένη από κάθε επιρροή, φά­νηκε να εξαλείφεται σε σημείο που να εξαφανιστεί τελείως. Πάντως οι από­πειρες εξέγερσης ήταν αρκετά σπάνιες. 

Το πολύ πολύ σημειώνονται ορισμέ­νες προς τα τέλη του 17ου και του 18ου αιώνα.

Ο Βούλγαρος Χαϊντούκος
Ίλιο Βοεβόδας
Ильо войвода

Μάλιστα στις αρχές του 19ου αιώνα, η επανάσταση των Σέρβων, όπως και των Ελλήνων, οι ταραχές ση Μολδοβλαχία, προκαλούν μόνο αρκετά αδύναμες αντιδράσεις:

Χαϊντούτοι που επιχειρούν να ενωθούν με τα επανα­στατικά κινήματα,
προσφορές συνεργασίας που παραμένουν χωρίς συνέ­χεια,
αποστολές μερικών εκατοντάδων εθελοντών που συνενώνονται με τα ρωσικά στρατεύματα,
αλλά κανένα ευρύ κίνημα μεταξύ του λαού.
Αδιαφο­ρία, παραίτηση ή αδυναμία δράσης;

Όπως κι αν ήταν, οι Βούλγαροι παρα­μένουν στο περιθώριο του τεράστιου κινήματος που αναταράσσει τότε τη Χερσόνησο, σε σημείο που ακόμη και το όνομά τους συνεχίζει να είναι σχε­δόν άγνωστο.

Αν για τα περισσότερα κράτη η ύπαρξή τους περνούσε ακόμη απαρατή­ρητη, δεν συνεβαινε το ίδιο για τη Ρωσία.

Εθνότητες της Μακεδονίας: Οι Βούλγαροι.

René Ristelhueber

 A History of the Balkan Peoples

Ιστορία των Βαλκανικών Λαών.

Μετ. Αναστασία Μεθενίτη-Δ. Στεφανής.

 (οι φωτογραφίες επιλογή Yauna)

(Σημ. Yauna: Ο René Ristelhueber ήταν Γάλλος Διπλωμάτης και συγγραφέας. 

Κατά την διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμιου Πολέμου  εργάστηκε σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα και στη συνέχεια ως Ύπατος Αρμοστής στην Κωνσταντινούπολη.) 

Οι Βούλγαροι ονομάζονται συνήθως Σλάβοι. 

Γενικά τους θεωρούν τέτοιους.
Είναι όμως;

Από άποψη εθνικής καταγωγής η απάντηση είναι αρνητική• έχουν όμως εκσλαβιστεί.