Η Πλαστογράφηση της ιστορίας. Μια φορά και δυο καιρούς. Ήταν Σλάβοι οι αρχαίοι Μακεδόνες ;

Αρχαία μακεδονική επιγραφή

 by YaunaTakabara 

 «Η Ρωσία έχει την ίδια γλώσσα με τους αρχαίους Μακεδόνες» 

αυτή τη διατριβή ανέπτυξε  ο πρόεδρος του νοτιοσλαβικού κράτους των Σκοπίων, Γκεόργκι Ίβανοφ, 

κατά την επίσκεψή του στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας «Λομονοσόβ» ["Ломоносов"].

«Η ‘μακεδονική’ γλώσσα είναι ένας κλάδος της σλαβικής γλωσσικής κοινότητας, στην οποία ανήκουν όλες οι γλώσσες που έχουν τον ίδιο κώδικα επικοινωνίας.

 Όποιος μιλάει «μακεδονικά» είναι μέρος της» 

[στα σλαβικά: Секој што зборува македонски е дел од истата], είπε ο Γκεόργκι Ίβανοφ, απευθυνόμενος σε καθηγητές και φοιτητές του προαναφερόμενου Ρωσικού Πανεπιστημίου.

Απο το ΑΡΘΡΑ&ΣΚΕΨΕΙΣ του Γ. Εχέδωρου.

Θυμίζει τον παραλογισμό:

Ο Αστυνομικός είναι όργανο.

Το Μπουζούκι είναι όργανο.

Άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι.

Άλλο η αρχαία μακεδονική γλώσσα και η εξέλιξή της η οποία ήταν  και είναι ελληνική και άλλο η σύγχρονη σλαβομακεδονική η οποία είναι καθαρα σλαβική.

Οι αρχαίοι Μακεδόνες και οι κάτοικοι της Μακεδονίας μέχρι την εισβολή των Σλάβων τον 7ο αιώνα μ.Χ δηλαδή 1.000 χρόνια από την κυριαρχία των Μακεδόνων βασιλέων μιλούσαν ελληνικά και παρά την εξάπλωση των Σλάβων στη Βαλκανική τον 7ο αιωνα το μεγαλύτερο κομμάτι της ιστορικής Μακεδονίας δεν μίλησε ποτέ σλαβικά.

Η μακεδονική ελληνική γλώσσα λοιπόν προϋπάρχει  της σλαβικής  την οποίαν έφεραν οι Σλάβοι έποικοι.

Είναι δυνατόν αυτή η ξενόφερτη γλώσσα να  ονομάζεται σήμερα με το ελληνικό όνομα "μακεδονική";

Άραγε οι ίδιοι οι Σλάβοι πως την ονόμαζαν την γλώσσα τους τότε;

Σίγουρα όχι μακεδονική, γιατι δεν ηταν!

Κύριε Ιβανώφ ΕΙΣΤΕ  ΣΛΑΒΟΣ;

Οι προκάτοχοί σας κύριοι   Κίρο Γκλιγκόροφ και Λιούμπκο Γκεοργφσκι

δημόσια δήλωσαν ότι είναι Σλάβοι για την ακρίβεια ο δεύτερος δηλώνει Βούλγαρος!

Είναι μεγάλες οι προσπάθειες που καταβάλετε για να δείξετε ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες μέχρι τον 7ον μΧ αιώνα δεν ήταν Έλληνες. Ένα όμως είναι σίγουρο, δεν ήταν Σλάβοι.

Κύριε Ιβανώφ, η βουλγαρική γλώσσα και η σημερινή Σλαβομακεδονική έχουν κοινή καταγωγή και προέλευση την παλαιοσλαβονική.

Η Γλώσσα η οποία είναι διαδεδομένη σε κομμάτι της Βαλκανικής και αποκαλείται σλαβομακεδονική ήταν και είναι διάλεκτος της Βουλγαρικής..

Είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι τόσο τα Βουλγαρικά όσο και τα σλαβομακεδονικά, όπως και να τα ονομάσει κανείς,

 ανήκουν στην ίδια κατηγορία σλαβικών γλωσσών που καμιά σχέση δεν έχουν με την γλώσσα των αρχαίων Μακεδόνων,

γιατί απλούστατα επαναλαμβάνουμε ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες της εποχής του Μεγάλου Αλεξάνδρου, της Ρωμαϊκής και της Βυζαντινής αυτοκρατορίας δεν ήταν Σλάβοι.

Οι Μακεδόνες δεν εκχριστιανίστηκαν κύριε Ιβανώφ.

Ήταν οι πρώτοι χριστιανοί στην Ευρώπη.

Η ελληνική χριστιανική παράδοση  από το 79 μΧ μέχρι σήμερα ζει μέσα στις μακεδονικές εκκλησίες μας.

Εμείς οι Μακεδόνες, οι Έλληνες Μακεδόνες  όπως και πρόγονοι μας για σχεδόν 4 χιλιετηρίδες  εκτελούμε τα θρησκευτικά μας καθήκοντα στην ίδια γλώσσα, υμνώντας στην αρχαιότητα την Αθηνά Παρθένο και τα τελευταία 2.000 την Παναγία Παρθένο.

Οι Σλάβοι έποικοι της Μακεδονίας εκχριστιανιστήκαν και η παλαιοσλαβονική γλώσσα έγινε η γλώσσα της λατρείας τους.

Την ίδια γλώσσα, με μικρές αλλαγές, που χρησιμοποιείται και σεις σήμερα στις δικες σας εκκλησίες.

Δεν μπορείτε να τρέχετε ανάμεσά από τις στάλες τις βροχής για να μην βραχείτε.

Από τη στιγμή που θεωρείστε απόγονοι των αρχαίων  Μακεδόνων ή εξελληνισμένοι Σλάβοι ή εκσλαβισμένοι Έλληνες θα είστε.

Βουλγαρική γλώσσα και μακεδονικές διάλεκτοι είναι γλωσσικά μια ενότητα όπως δείχνει η παραπάνω εικόνα.

Μέχρι το 1944 οι σλαβικοί διάλεκτοι της Μακεδονίας από τον επιστημονικό κόσμο ταξινομούνταν στη βουλγαρική γλώσσα.

Ο διαχωρισμός έγινε το 1944, όμως ανήκουν στην ίδια οικογένειά

και προπάντων

 ΈΧΟΥΝ ΚΟΙΝΉ ΡΊΖΑ την παλαιοσλαβονική.

Από τις 27 Νοεμβρίου μέχρι τις 4 Δεκεμβρίου 1944 είχε συγκροτηθεί 

μια επιτροπή για τη νέα γλώσσα και ως κατάλληλη διάλεκτος για βάση της υπό διαμόρφωση γλώσσας επιλέχτηκε η κεντρική διάλεκτος του Prilep-Monastir ως λιγότερο διαβρωμένη από τη σερβική και τη βουλγαρική. 

Κύριε Ιβανώφ, για πολλούς αιώνες δεν υπήρχε ΜΙΑ επίσημη Βουλγαρική γλώσσα αλλά πολλές βουλγαρικές διάλεκτοι μερικές από τις οποίες και στη Μακεδονία.

Οι ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΕΣ δυτικές μακεδονικές ήταν η διάλεκτος του Prilep-Monastir και της Γκόρνο Τζουμαγιάς Горна Джумая (σήμερα Μπλαγόεγκραντ).

Η Βουλγαρική γλώσσα έχει αναρίθμητες διαλέκτους οι οποίες  χωρίζονται σε ανατολικές και δυτικές.

Η κόκκινη γραμμή του Jat που χωρίζει της βουλγαρικές διαλέκτους σε ανατολικές και δυτικές.

Ο διαχωρισμός είναι απλός και αφορά τη χρήση του παλαισλαβικού γράμματος Jat (Κυριλλικά ять ) το οποίο γράφεται Ѣ (κεφαλαίο) ή ѣ (πεζά), το οποίο αναφέρεται σε έναν ήχο της  προ-σλαβική γλώσσας.

Στις ανατολικές προφέρεται  "α" και "ε" στις δυτικές-μακεδονικές.

Σλαβομακεδονική: ΓΛΩΣΣΑ Ή ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ; ΙΔΟΥ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ

Κώστας Δ. Ντίνας

Επίκουρος Καθηγητής Π.Τ.Ν. Φλώρινας του Α.Π.Θ.

(οι φωτογραφίες  επιλογές Yauna)

Εισαγωγικά

Η επιστήμη της Γλωσσολογίας δεν έδωσε ακόμα τη σαφή και οριστική της απάντηση στο ερώτημα: «τι είναι γλώσσα και τι διάλεκτος μιας γλώσσας;».

Ξεφυλλίζοντας ένα λεξικά γλωσσολογικών όρων  στο λήμμα «διάλεκτος» διαβάζουμε:

 «Μια γεωγραφική, χρονική ή κοινωνική ποικιλία μιας γλώσσας η οποία διαφέρει ως προς την ορθογραφία, τη γραμματική και το λεξιλόγιο από την κοινή γλώσσα, η οποία (κοινή γλώσσα) δεν είναι παρά η προτιμώμενη κοινωνικά διάλεκτος». 

Τα πράγματα όμως περιπλέκονται, όταν στη γλωσσολογική αυτή διάκριση υπεισέρχονται πολιτικοί λόγοι:

 «Μερικές φορές είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς αν μια γλωσσική ποικιλία συνιστά διαλεκτική υποδιαίρεση ή διαφορετική γλώσσα, εφόσον μπορεί να διαχωρίζονται από πολιτικά σύνορα, π.χ. Δανέζικα και μερικές γερμανικές διάλεκτοι» .

Ανάλογη περίπτωση αποτελεί το σλαβικό γλωσσικό ιδίωμα του κράτους της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (πΓΔΜ), στο οποίο θα επανέλΟουμε μετά από μια σύντομη ιστορική παρέκβαση.

Μικρή ιστορική παρέκβαση

Οι Σλάβοι της περιοχής των Σκοπιών

Η βαλκανική χερσόνησος κατά τους ελληνιστικούς, τους ρωμαϊκούς και τους πρώτους βυζαντινούς χρόνους κατοικούνταν από Έλληνες ή εξελληνισμένους Θρακοϊλλυριούς . 

Ως τον 7. μ.Χ. αι. η ελληνική γλώσσα μιλιόταν ως τις εκβολές του Γενυσού ποταμού στην Αδριατική, ως τα νότια των Σκοπιών, ως τη Σόφια και κατά μήκος της οροσειράς του Αίμου μέχρι τον Εύξεινο Πόντο . 

ΟΙ ΣΛΑΒΟΦΩΝΟΙ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ.The Slavophones of Macedonia.

Βασίλειος  K. Γούναρης
Vasilis K. Gounaris

Καθηγητής στον Τομέα Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας, 

Λαογραφίας και Kοινωνικής Ανθρωπολογίας
ΙΔΡΥΜΑ  ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
(οι φωτογραφίες  επιλογές Yauna)

The Slavophones of Macedonia.

 The course of intégration into the Greek nation-state.

The purpose of this study is to define the social, economic and political Parameters which determined the attitude of the Christian Slavic-speaking population of Macedonia towards the Greek nation-state.

 It is also an attempt to elucidate the course of intégration without the use of racial terms which are found in abundance in bibliography.

The séparation of the Slavophones into two factions, the pro-Bulgarian Exarchians and the Graecomans devoted to the Ecumenical Patriarch, was a slow process which was influenced by pre-existing social and economic cleavages and political events rather than ethnie différences.

 This process of “nationalisation”, in spite of the bloody conflicts and the perennial propa- gandas, had not been completed by the end of the Balkan Wars (1913). 
However, this initial stage of involvement with the nation-state, either positive or negative, determined to a high degree the subséquent attitude of the Slavophones towards Greece.

This pattern did not change much until World War II. The administrative and ideological inefficiency of the Greek state, especially of low-ranking civil servants, who often interpreted linguistic and cultural deferences as a contest of the Greek national sovereignty had a tremendous impact on Slavophone peasants: Instead of appeasing, the state mechanism perpetuated the feelings of fear, insecurity, and mistrust. 

Moreover, the pressing political and diplomatie situation forced parties and governments into hasty handling which reinforced the fears of the non-Greek-speaking peasants. 

Fear and local passions were maintained by and proved extremely useful for political parties which were anxious to secure the bloc vote of the various groups and classes residing in Greece’s new provinces. 

Finally confrontation with the refuges from Asia Minor and the contiguous financial, political and social problems increased the locals’ sense of desertion and alienated a part of them from the Greek state. 

However, the Contemporary observer should note that in spite of the barriers that domestic and foreign policy tended to erect between the various population groups, the process of ethnie differentiation, as sources testify, regarded only a small percentage of the Slavophone population of Greek Macedonia.


Η πορεία της ενσωμάτωσης στο ελληνικό εθνικό κράτος, 1870-1940 


Κεντρική θέση μέσα στο ευρύ πλαίσιο των διπλωματικών προβλημάτων που συνθέτουν το Μακεδονικό Ζήτημα κατέχει το θέμα της εθνολογικής ταυτότητας της Μακεδονίας.

 Το ερώτημα αυτό απασχόλησε τη διεθνή κοινότητα σχεδόν παράλληλα με τη δημιουργία του Μακεδονικού Ζητήματος, αμέσως μετά τη λήξη του Ρωσοτουρκικού Πολέμου του 1877-78.

Η προσπάθεια των μεγάλων δυνάμεων στο Λονδίνο και στο Βερολίνο να δημιουργήσουν ένα νέο συνοριακό καθεστώς στα Βαλκάνια έφερε για πρώτη φορά στο προσκήνιο την παντελή σχεδόν έλλειψη εθνογραφικών δεδομένων για την Ευρωπαϊκή Τουρκία, ενώ παράλληλα κατέδειξε τη βαρύτητα που θα μπορούσαν να έχουν μελλοντικά τέτοιου είδους επιχειρήματα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων .

Όπως ήταν επόμενο, η αξιοποίηση της εθνογραφικής παραμέτρου άρχισε να απασχολεί τις βαλκανικές πρωτεύουσες ενόψει της αναμενόμενης διπλωματικής διευθέτησης του Μακεδονικού Ζητήματος, που αποτελούσε την τελευταία ουσιαστικά φάση του Ανατολικού Ζητήματος .

Μάλιστα, με δεδομένη την αδυναμία των βαλκανικών κρατών να δώσουν άμεση και δυναμική λύση στο πρόβλημα της οθωμανικής κληρονομιάς, η ως τότε ανύπαρκτη εθνογραφική επιχειρηματολογία προσέλαβε σημαντικές διαστάσεις και συγχρονίστηκε απόλυτα με τις απαιτήσεις της εξωτερικής πολιτικής των επίδοξων κληρονόμων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Ιδιαίτερα από τις αρχές του 20ού αιώνα μέχρι το Β ' Παγκόσμιο Πόλεμο για το σκοπό αυτό στρατεύτηκε πλήθος
εθνογράφων και 
δημοσιογράφων, 
χαρτογράφων και 
γεωγράφων, 
ανθρωπολόγων και 
ιστορικών 
που εκπόνησαν πολυάριθμες σχετικές μελέτες πολλές φορές κατά παραγγελία .